You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324

Chapter 35

Νομίζω έχω ασπρίσει σαν το πανί.

Η Ρένα ξεκινά να γελάει υστερικά.

Δεν καταλαβαίνω.

«Ευτυχώς που δεν είσαι καψούρα» μου λέει και χαϊδεύει τρυφερά το μάγουλο μου.

«Δεν είμαι»

Αυτό λέω μόνο και κάθομαι καλύτερα στη θέση μου όρθια πλέον. Νομίζω ότι τα μάγουλά μου με προδίδουν. 

«Λίνα μου, δεν είναι κακό» παίρνει ξάνα τον λόγο. «Όλοι έχουμε καταλάβει λίγο πολύ πως τον τελευταίο καιρό έχετε έρθει κοντά. Ο Στέφανος όσο κόπανος κι αν φαίνεται, είναι καλό παιδί και το ξέρεις..»

Κάνει μια παύση

«Και εννοείται πως σε γουστάρει, στο έχω ξαναπεί εξάλλου»

Η τελευταία της φράση με κάνει να σηκώσω το βλέμμα μου αστραπιαία.

«Ωω ναι φίλη μου, είσαι πολλή καψούρα» μου ανακοινώνει και γελάει.

Χαμογελάω και νιώθω τα μάγουλά μου να κοκκινίζουν ακόμη περισσότερο. Όσο σκέφτομαι την τελευταία της πρόταση το χαμόγελό μου δεν μπορεί να κρυφτεί.

«Αχ όχι!» λέει εκείνη μόλις με βλέπει «Δεν είσαι καψούρα»

Την κοιτάω με περιέργεια.

«Είσαι ερωτευμένη..»

Κοκκινίζω κοκκινίζω κοκκινίζω

ΚΟΚΚΙΝΙΖΩ ΒΟΗΘΕΙΑ

Με πλησιάζει και με παίρνει αγκαλιά. Συνεχίζει να γελάει.

«Εντάξει εντάξει, φτάνει τώρα», της λέω και απομακρύνομαι. «Τις έφερες τις ασκήσεις;»

«Αχ σωστά, πώς το ξέχασα;»

Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει κάποιες ασκήσεις χημείας.

Πανεύκολες είναι, θα τις τελειώσω στο μισάωρο.

Καθώς λύνουμε τις ασκήσεις ακούμε χτυπήματα στην πόρτα.

«Ναι» απαντάει η Ρένα αφού εγώ προσπαθώ να συγκεντρωθώ.

Ο Στέφανος μπαίνει είναι μέσα.

«Συγνώμη» λέει «Δύο στυλό θέλω να πάρω και φεύγω».

Η Ρένα γυρνάει προς το μέρος μου κι εγώ χωρίς να σηκώσω τα μάτια μου του νεύω θετικά. Κατευθύνεται στα συρτάρια του γραφείου μου, τα ανοίγει και βρίσκει ό,τι χρειάζεται.

Η Ρένα με κοιτάζει με απορία. Προσπαθώ να αποφύγω το βλέμμα της.

«Ευχαριστώ» λέει και κάνει να φύγει.