-Ξέρεις, του λέω, μπορώ να περπατήσω και μόνη μου..
-Αα ναι ε; αφήνει το χέρι μου και δια μαγείας εμφανίζεται μια κωλόπετρα μπροστά μου που με κάνει να παραπατήσω.
Αρπάζει το χέρι μου και συνεχίζει
-Για να μην έχουμε κι άλλα..
Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να συμφωνήσω με την κίνηση του. Είμαι γενικά ατσούμπαλη, δεν χρειάζεται να είμαι και τώρα..
Περπατάμε για λίγο, δεν μιλάμε, κυρίως γελάμε με ό,τι και να δούμε που μας κάνει εντύπωση. Φτάνουμε στο σημείο που έχει παρκάρει την μοτοσυκλέτα του.
Αφήνει το χέρι μου και μου δίνει το κράνος του να το φορέσω.
-Κι εσύ; τον ρωτάω πρώτου το πάρω τελείως στα χέρια μου.
-Εγώ είμαι εντάξει, προέχει η δική σου ασφάλεια, μου απαντάει και μένω να τον κοιτάζω.
Κάτσε, τι; Είπε ο Στέφανος κάτι τόσο ωραίο; Πόσο έχει πιει Παναγία μου; Αν είναι να μην ανέβω..
-Τι; με ρωτάει φανερά απορημένος, αν πάθεις κάτι ποιον θα ενοχλώ; συνεχίζει.
Χαμογελάω με αυτά που λέει, στα κρυφά βέβαια, φοράω το κράνος και ανεβαίνω στη μηχανή.
Ξέρω κι εγώ να οδηγώ λίγο. Μου είχε δείξει ο Μάριος. "Σε περίπτωση ανάγκης" μου έλεγε πάντα. Τελικά δεν μου χρειάστηκε ποτέ..
Βάζει μπροστά και σιγουρεύεται πως είναι όλα εντάξει.
-Δεν φοβάσαι έτσι; με ρωτάει πρώτου ανεβάσει το πόδι του στη μοτοσυκλέτα.
Του γνέφω κι εκείνος χαμογελάει.
Με μια κίνηση χωρίς να το καταλάβω έχει ξεκινήσει. Κρατιέμαι από πάνω του και στερεώνω το κεφάλι μου στην πλάτη του. Έχει σκύψει αρκετά μπροστά, οπότε οριακά έχω ξαπλώσει από πάνω του.
Όταν καταλαβαίνω τι κάνω, κι επειδή δεν ήμουν και πότε συνεπιβάτης σε μηχανή, απομακρύνομαι από την πλάτη του με σκοπό να μην τον ενοχλώ. Κάθομαι πιο πολύ όρθια, παρά ξαπλωμένη πια.
-Λίνα άσε τις μαλακίες και κάτσε όπως πριν. Θα πέσουμε.
Δεν κάνω κάτι άλλο παρά να ακούσω.
Στην διαδρομή μιλάμε για διάφορα πράγματα, για το σχολείο, τους φίλους μας, τους στόχους μας..
-Καλά άσε το σχολείο τώρα, μου λέει, πες μου για το βιβλίο. Τι έγραψες τελικά;
Με αυτά και με κείνα έχω αφήσει το βιβλίο μου. Σκέφτομαι να το παρατήσω, δεν έχει νόημα.
STAI LEGGENDO
You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324
Teen FictionΞεσπάω σε τρανταχτά γελια, έτσι, να κάνω εντύπωση και βγαίνω έξω χτυπώντας την πόρτα στη μούρη του Στεφάνου. Έτσι, για σπάσιμο.. -Μάλακα, είσαι τόσο ηλίθια.. Αυτό ήταν, θα το κάνω και ότι γίνει.. Απλά εύχομαι να με ακολουθήσει όπως κάθε φορά. -Ναι...