You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324

Chapter 22

Προσποιούμενη την κοιμισμένη γυρνάω τελείως μεριά και τον αγκαλιάζω.

Θέλω να νιώθω ότι έχω κάποιον δίπλα μου αυτό το βράδυ.

Δεν αντιδρά στην κίνησή μου αμέσως. Έπειτα από λίγο ξεκινά να παίζει με τα μαλλιά μου απαλά κάτι το οποίο τελικά με αποκοιμίζει. 

[...]

-Άντε σήκω! γκρινιάζω στον Στέφανο αφού έχουμε αργήσει. 

Η ώρα έχει πάει 9.30 κι εμείς είμαστε ακόμα στις ερημιές. Μίλησα πριν με τον Πάνο και είναι έξαλλος! Και με το δίκιο του δηλαδή. Δεν ξέρει που είμαι και ανησυχεί. Βασικά, ούτε κι εγώ ξέρω που είμαστε. Να αρχίσω να ανησυχώ κι εγώ; 

-Τσ, μου λέει και συνεχίζει ανενόχλητος να καπνίζει το τσιγάρο του ξαπλωμένος στην κουβέρτα. 

-Στέφανε, πρέπει να φύγουμε αλήθεια.. του εξηγώ ξανά μα δεν φαίνεται να καταλαβαίνει.

-Γιατί βιάζεσαι; Κυριακή είναι.. απαντάει με μεγάλη αναισθησία ενώ τελειώνει το τσιγάρο του και το σβήνει στο χώμα. 

-Γιατί οι δικοί μου με ψάχνουν, γιατί το τηλέφωνο δεν έχει σταματήσει να χτυπάει, γιατί οι αναπάντητες από τα παιδιά χθες το βράδυ ήταν δεκάδες.. Γιατί είμαστε σε μια ερημιά μόνοι μας, ποιοι; εμείς! Εμείς που δεν έχουμε μάτια ο ένας για τον άλλο. Που για 2 χρόνια τσακωνόμασταν σαν να μην υπάρχει αύριο. Και τώρα τι;! Είμαστε μόνοι σε ένα μέρος και κάνουμε, τι ακριβώς; Γιατί τον τελευταίο καιρό δεν πάει τίποτα καλά στη ζωή μου.. 

Γυρνάει και με κοιτάζει με απάθεια. 

-Τελείωσες; με ρωτάει χωρίς κανένα συναίσθημα περιμένοντας την απάντησή μου και πριν προλάβω να πω κάτι στρίβει ξανά το κεφάλι του στον ουρανό.  

Ο ήλιος μόλις έχει κάνει την εμφάνισή του και με τις αχτίδες του αναδεικνύει υπέροχα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του. Πραγματικά αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ όμορφος. 

Δεν λέω κάτι, μόνο στραβώνω το κεφάλι μου για να δείξω το ξενέρωμα που αισθάνομαι με την στάση του.

Γελάει με την αντίδρασή μου και κάθεται οκλαδόν απέναντί μου. 

-Έλα έλα, πλάκα κάνω. Θα φύγουμε εντάξει, μου λέει κι εγώ χαμογελάω. Εσύ όμως μου κόλλησες πρώτη, θυμάσαι νομίζω... Εκεί στο πάρκο, που σε ακολούθησα σαν μαλάκας, λέει και σηκώνεται αμέσως κάνοντας κίνηση να μαζέψει την κουβέρτα από κάτω. 

Δεν κουνιέμαι από την θέση μου. 

-Αφού ήσουν μαλάκας, του λέω και σχεδόν πετάγομαι από εκεί που κάθομαι για να τον βοηθήσω.