You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324

Chapter 45

Πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό μου αργά, κοιτώντας κάθε σημείο του. Χαϊδεύει τα μάγουλά μου, τα αγγίζει σα να του ανήκουν.

«Μήπως... αυτό;» ρωτάει και μου αφήνει ένα φιλί στο μάγουλο κάνοντάς με να κλείσω τα μάτια μου αμέσως πράγμα το οποίο καταλαβαίνει και τον κάνει να χαμογελάει.

«Ή... αυτό;»

Τώρα με φιλάει από την άλλη πλευρά του προσώπου μου μη επιτρέποντάς μου να συγκρατήσω όλα όσα πλέον αισθάνομαι και να τον αρπάξω από τον γιακά του πουκάμισού του.

Τον φέρνω τόσο κοντά στο πρόσωπό μου που αισθάνομαι την ανάσα του πάνω μου. Είναι βαριά και γρήγορη. Μπορώ να αισθανθώ τους παλμούς του σα να είναι δικοί μου.

Οι πεταλούδες στο στομάχι μου έχουν αντικατασταθεί από κάτι πιο έντονο το οποίο δε μπορώ να προσδιορίσω τι είναι.

Δεν μπορώ να συγκρατηθώ άλλο, και για αυτό τον φιλάω .

Κάθε στιγμή που το σώμα του συγκρούεται με το δικό μου, με την οποιαδήποτε έννοια, νιώθω ένα κομμάτι του εαυτού μου να γεμίζει. Κάθε φορά που τα χείλια του ακουμπούν τα δικά μου αισθάνομαι να πλημμυρίζω από μικρές, άπειρες, πολύχρωμες πεταλουδίτσες τις οποίες μοιράζομαι μαζί του, γιατί μόνη μου δεν μπορώ να τις διαχειριστώ.

Το φιλί μας είναι αργό, απαλό, γεμάτο... αγάπη;

Θα μπορούσε..

Εγώ τον αγαπώ πάρα πολύ για να μην του το δείξω..

Τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση μου φέρνοντάς με πιο κοντά. Βρίσκομαι ακριβώς μπροστά του όσο εκείνος με κρατάει και με αγγίζει.

Με αγγίζει παντού...

Γεμίζοντας οποιοδήποτε κενό έχει ξεχάσει να γεμίσει ήδη με την παρουσία του.

Δε χρειάζεται να κάνει κάτι. Μόνο που υπάρχει στην ζωή μου είναι αρκετό.

«Γαμώτο, Λίνα..» λέει ενώ ταυτόχρονα ξεκινά να προσεγγίζει τόσο προσεκτικά την γλώσσα μου με τη δική του...

Έχω δέσει τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του ενώ κάθομαι σχεδόν πάνω του.

Το φόρεμα με δυσκολεύει κάπως είναι η αλήθεια με αποτέλεσμα να μην έχω ελευθερία κινήσεων.

Τώρα οι γλώσσες μας παίζουν να ξεχωριστό, δικό τους παιχνίδι τόσο μοναδικό, όσο και όλα όσα αισθάνομαι αυτή τη στιγμή μαζί του.

Με τραβάει ακόμη πιο κοντά του τη στιγμή που ακούω τις πόρτες να κλείνουν και απομακρύνομαι αμέσως από πάνω του.