Unicode
ခပ်တုံးတုံးဝါးလုံးရဲ့အရှေ့ဖျားကို ဓားမနဲ့တမြိမြိချွန်အောင်တိုက်ကာ ဂျောင်ကုရဲ့မျက်လုံးတွေဟာ မလှမ်းမကန်းမှာ စားပွဲခုံလေးတစ်ခုချပြီး စာသင်နေတဲ့ hashi တို့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်နဲ့ စာသင်ပေးရင်းအိပ်ငိုက်နေတဲ့ထယ်ယောင်းဆီ အကြည့်ရောက်ရောက်သွားတယ်။
"မင်းဖေဖေက ဒီနေ့စာမသင်တော့ဘူးလား"
Hashi တို့အဖွဲ့ထဲက ခပ်သေးသေးအကောင်လေးက စကားထောက်တယ်။ ပြောလည်းပြောချင်စရာကောင်းအောင် ထယ်ယောင်းဟာ ခေါင်းကြီးငိုက်စိုက်ကျပြီး အိပ်ပါပျော်နေရှာတော့တာ။
"ဖေဖေက ပင်ပန်းနေလို့ထင်တယ်"
"ဒါပေမဲ့ ငါက စာသင်ချင်တာ"
Hana ဆိုတဲ့ ပန်းပွင့်နုနုလေးနဲ့တူတဲ့ကလေးမလေးဟာ အသားကြမ်းကြမ်းစာအုပ်ကြီးကိုရင်ခွင်ထဲဖိထည့်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးဆူပြီးပြောတယ်။
စာသင်ပေးတယ်ဆိုသော်ငြား ကလေးငယ်ငါးယောက်လောက်သာရှိတဲ့ ဝိုင်းသေးသေးလေးတစ်ခုမို့ ဒီအတိုင်းပေါ့ပေါ့ပါးပါးနေရပ်လေးတစ်ခုဖြစ်နေတော့တာပါပဲ။
အစပိုင်းမှာတော့ အလုပ်အားနေတဲ့ထယ်ယောင်းက hashi ကို အပျင်းပြေစာပြပေးခဲ့ပေမဲ့ hashi ရဲ့အဆွယ်ကောင်းမှုကြောင့် ရွာထဲက ကလေးတစ်သိုက်ဟာ မိဘတွေဆီမှာ ခွင့်တောင်းပြီး ထယ်ယောင်းအနားမှာခိုကပ်ကာတွယ်နေကြပါတော့တယ်။
စေတနာရှင်လေး ကင်မ်ထယ်ယောင်းကတော့ ပိုက်ဆံတွေဘာတွေမယူပေမဲ့ ကလေးမိဘတွေဟာ သူတို့ရဲ့မျောက်လောင်းလေးတွေကို ထယ်ယောင်းဆီခဏအပ်ထားသလိုဖြစ်နေတာမို့ ခြံထွက်ခရမ်းသီးတွေ၊ အာလူးတွေ၊ အရွက်တစ်ချို့တစ်လေကို ကလေးတွေနဲ့အတူထည့်ပေးတတ်ပါသေးတယ်။
"နင်ဘာလို့စာသင်ချင်တာလဲ Hana .. ငါကျတော့ hashi ဖေဖေကချောလို့ .. အဟိ"
မှိန်းတံကိုဖိလုပ်နေတဲ့ဓားသွားက စကားတစ်ခွန်းကြောင့် အဖျားခတ်ကာချော်ထွက်တယ်။ ခပ်စူးစူးမျက်စောင်းနဲ့ကြည့်ပေမဲ့ ကလေးတစ်သိုက်ကတော့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုငေးရင်း လုပ်စရာမရှိမဲ့အတူ စကားတွေသာပကျိပကျိပြောနေရှာတော့တယ်။
YOU ARE READING
Destiny In Tide (Complete)
Fanfictionအသက်တွေကမမြဲခဲ့ပေမဲ့ တွဲလက်လေးတွေမြဲဖို့ကို မျှော်လို့တွေး သံသရာဒီရေမှာတည်တဲ့ ကံကြမ္မာငွေလှိုင်းဟာ ဂင်ဂိုရွက်တွေကို ပြိုကျစေ
