HIRS | bxb

31. Olsun be!

09.05.2023

***

Dün akşam bölüm atmıştım geç bir saatte. Görmeyenler varsa önceki bölümü okusun lütfen.

Keyifli okumalar... ♡♡

Şu an hissettiğim duyguları tarif edemezdim. Aşırı derece huzursuz olan bedenim oturduğum koltukta rahatsızca kıpırdanıyordu. Ellerim tedirgin bir biçimde dizimin ortasındaydı. Küçücük bir çocuğun verdiği tepkilerden korkuyordum. Zira dayısının göğsüne yaslanmış, ona hayranlık ve mutlulukla bakarken bana dönen bakışlarının anında sinir dolu bir ifadeye bürünmesinden sonra benden hoşlanmadığı belliydi.

"Sen buraya nasıl geldin güzelim?" Mete bende olan sinirli bakışlarını tekrar Kıvanç'a yöneltirken gözleri ışıldamaya başladı. "Şoför bıraktı."

"Annem bir şey söylemedi. Üstelik ben sana dün akşam yanına geleceğimi söylemiştim Mete. Neden sözümü dinlemiyorsun dayıcım." Oldukça sakin bir şekilde konuşması, saçlarını okşaması ve Mete'ye olan şefkatli bakışları, her ne kadar gerici de olsa bu ortamı yumuşatıyordu. En azından benim gözümde çok daha farklı bir yere gelmişti.

Mete'ye ne kadar bağlı olduğunu bir kez daha anlamıştım.

Küçük çocuk dudaklarını bükerken aynı esnada omuzlarını silkti. "Bana ne."

Kıvanç derin bir nefes alıp bırakırken bakışları bana çevrildi. Kafasıyla mutfağı işaret ederken bu gergin ortamdan kurtulacağım için mutluluk duymuştum. Vakit kaybetmeden adımlarımı geniş mutfağa yönelttim. Kıvanç gelene kadar dolaptaki sürahiyi çıkarıp koca bir bardak soğuk suyu içmek için dudaklarıma götürdüm bardağı. Birkaç yudum almışken mutfağa Kıvanç girdi.

Sürgülü kapıyı kapatıp yanıma adımlamışken bardağı dudaklarımdan çekip tezgaha bıraktım. Ellerimi iki yana koyup sırtımı tezgaha yaslarken Kıvanç da tam dibime girmişti.

Yüz ifadelerinden ne düşündüğünü, nasıl hissettiğini anlamlandıramıyordum. Nedense üzgün olduğu kanısına varmıştım ancak emin olmak adına "Nedense başımız belada gibi hissediyorum." dedim ona yaklaşıp ensesinden tutup göğsüme çekerken. Anında kollarını belime doladı.

"Mete'nin ne yapacağını kestiremiyorum Devrim."

"Ailene söyler mi?" Açıkçası ailesinin Kıvanç'ın hayatının ne kadar bir detayına hakim olduğunu bilmiyordum, bu konuda hiç konuşmamıştık. Doğal olarak çocuğun da beni görmesi ne gibi bir sorun teşkil eder bilmiyordum. "Mete bana çok bağlı ve biraz..." Duraklarken kafasını kaldırdı ve dudaklarını büzdü. Kafasına hafifçe sallarken "Kıskanç bir çocuk. Benim yanımda birilerini görmeyi sevmiyor." dedi. Bu söyledikleriyle şaşkınlığımı yaşarken, aynı zamanda çocuğun Kıvanç'a ne kadar bağlı olduğunu bir kez daha anlamıştım.

"Bence babasından daha çok seviyor seni." Bu söylediğime kısa süreli olarak güldü. Aramızda geçen konuşma bitip ikimiz de sessizleşirken bıkkın bir nefes verdi. "Annem benim önceki ilişkilerimi biliyor. Bir erkekle beraber olmam onu şaşırtmaz ancak hali hazırda yeni bir ilişkim olduğunu bilmiyor. He bilse bir şey fark eder mi... hayır."

Duraklarken ne diyeceğini merakla bekledim. O esnada elim yanağındaydı ve bulunduğu yeri okşuyordu. "Ama seni evde gördüğünü Mete onlara söylerse büyük bir kaos çıkacağını tahmin edebiliyorum." Bu durum beni huzursuz ederken kendine çekti bedenimi.

"Keşke inmeseydim aşağıya."

Sıkıca sarılıp boynuma öpücük kondururken "Senin bir suçun yok. Olan oldu artık. Mete'yi uyaracağım. Benim sözümden çıkmayacağını umut ediyorum." Yüzüne baktığımda çok da rahat değil gibiydi ancak olumsuz düşünmemeye çalışıp sarılmaya devam ettim. Umarım bu velet bizi daha da huzursuz etmezdi.