“When is the wedding?” Tanong ni Yohann. “We are all invited, right?”
“Maybe this year and everyone is invited, except for Clyde,” nakangising sagot ni Caesar sa tanong ni Yohann.
“Hey! That's unfair!” Reklamo naman ni Cylde. “I give good quality of gifts, dude. You don't know what you're missing.”
Natawa ako dahil ang cute niya habang nakanguso. Nag skype sila kay Caesar kanina at hanggang ngayon ay magkausap pa rin sila. Si Yohann, Clyde, at Zoren lang naman ang nandoon sa kabilang linya. Natutulog daw kasi si Christian at ayaw nilang gisingin dahil lahat naman yata sila ay takot kay Christian.
Napatingin sa akin si Clyde nang marinig niya akong tumawa.
“Oh, hello there, babe.” He winked at me then smiled so widely. “How are you? You look gorgeous.”
Napanguso ako at akmang magsasalita ng maunahan ni Caesar.
“One more word coming from that annoying mouth of yours and I'm gonna blow your head off, Clyde.”
Imbes na matakot ay natawa lang si Clyde, ganoon din si Zoren at Yohann. Natatawa akong yumakap sa braso ni Caesar. Magkatabi kami ngayon habang nakaupo sa sofa. Nandito ulit siya sa bahay dahil pinapunta ko. I don't know pero kaninang umaga ay amoy niya ang hinahanap-hanap ko.
“Are you guys still performing?” Tanong ko.
“Yeah, we actually have a performance tonight.” Si Yohann ang sumagot sa tanong ko.
Tumango ako at saka sumulyap kay Caesar na noon ay nakatingin din sa akin. “Who's the vocalist then?” I asked.
“Well, because our vocalist is in there, with you, babe. . .” Clyde trailed off then pointed at himself with a smug look on his face. “I am the temporary vocalist and guitarist until he comes back. . .or if ever that he will come back?”
“That would be up to my wife,” nakangisi pero seryosong sabi ni Caesar.
I look up to him, a smile is playing on my lips. “Really?”
“We can live in any country you want to.” He reach for the tip of my nose to slightly poke it. “We can stay here, go back to Paris, or choose another country. Anywhere you want, baby.”
Ngumiti lang ako sa kaniya at tumango. Kung ako ang tatanungin, gusto ko ulit bumalik ng France. Even before, I already made up my mind to live there. The moment I felt the peace and calmness that I've been looking for when I came in France, I already knew, that place will definitely make me want to stay.
It was two in the afternoon when I crave for some food. Nag-order si Caesar ng pagkain dahil sabi ko sa kaniya ay gusto ko ng chicken sandwich. Nagpunta kaming dalawa sa kusina habang naghihintay ng pagdating ng order niya.
“I'll prepare some juice for us,” he said then started taking a few apples from the fridge.
He slice the apple into small parts before he put it in the blender and grinding the apples to extract its juice. Nakangiti lang ako habang pinapanood siya. Nang mapansin niyang nakatingin ako at tinaasan niya ako kilay.
“Why? May gusto ka pa?” Natapos na iyong unang salang ng tig-blend niya na apple kaya naman ay nilagay niya na iyon sa glass.
Umiling lang ako at saka ngumiti sa kaniya ng ibigay niya sa akin iyong glass. Inamoy ko muna iyon at mas lalong lumawak ang ngiti ko ng maamoy kung gaano kabango iyong apple. The smell is nice and the taste of the juice, my gosh, it's so refreshing in my mouth.
Nang mapatingin ako sa kaniya ay nasa akin nakatutok ang kaniyang mata. Pinapanood at nakatitig sa bawat sulok ng aking mukha. Nag-init ang mukha ko at saka nag-iwas ng tingin.
