Kitaplarımın hepsinin kurgu olduğunu unutmayın..Hiçbir kitabımda kendi hayatımdan bir sahne veya bölüm koymuyorum..
Kitaplarımın bir kaçında kendine zarar verme sahneleri var..Bu sahnelerin benimle alakası yok. Öyle bir şey olması söz konusu bile olamaz.
Dediğim gibi her şey kurgu..
İyi okumalar ❤️
-
Sırtımda tek koluma taktığım çantam ile okulun çıkış kapısından çıktım.Bineceğim minibüsün gelip gelmediğine bakarken birden göz çevreme giren tanıdık yüz ile şaşkınca dudaklarımı araladım.
Siyah lüks arabanın önünde duran kişi abimdi.Yıllardır okulu için yurt dışındaydı.Telefonla konuşmak dışında yıllardır bir araya gelmemiştik.Şimdi ise gözlerimin önündeydi.Üstelik geleceğini de haber vermemişti.
Hızla abimin olduğu yine doğru adımladım.Adımlarım saniyeler içinde koşmaya çevrilirken kısa bir süre sonra abimin yanına geldim.Anında kollarını benim için açarken gülümseyerek abimin kollarının arasına girdim.
"Abim benim!" diyerek boynuna sarıldığımda boyu benden fazlaca uzun olduğu için belini kırıp kollarını bana dolamıştı."Çok özledim seni!"
Abim sırtımı sıvazlayıp iki yanağımı da sıkı sıkı öpüp geri çekildi.Ellerini saçlarıma daldırıp karıştırırken gülümseyerek bana bakıyordu.
"Benim küçüğüm büyümüş koca adam olmuş ya." dediğinde kıkırdayarak tekrar beline sarıldım.
"Neden bana haber vermedin,gitmezdim bugün okula."
"Biliyorum gülüm o yüzden haber vermedim zaten." diyerek burnunu iki parmağının arasına alıp sıktı.Huylanarak geri çekilirken tekrar iki yanağımı kavrayıp ikisini de sıkıca öptü.
"Oh,hadi gidelim daha çok hasret gidereceğiz." dediğinde gülümseyerek kafamı salladım.O şoför koltuğuna giderken bende yanındaki koltuğun kapısını açıp araba bindim.
15 dakikalık bir yolculukta bile abime bir sürü şey anlatmıştım.O da her zaman ki gibi sabırla dinleyip fikirlerini sunmuştu.
Evimize geldiğimizde annemin sevinçle abimi çocuk gibi sevmesi, babamın küçüklüğünden beri abime 'eşek sıpası' diyerek ensesine vurma faslını geçtikten sonra saatlerce beraber oturup sohbet etmiştik.Annem abimi bir saniye bile dizinden ayırmazken babamda uzaktan gözleriyle onu seviyordu.Abimde beni kolunun altına almıştı.Ara ara saçlarımı karıştırıp yanağımı öpüyordu.
"Ben artık odama gideyim güzel ailem.Malum yarın iki tane sınavım var çalışmam lazım." dedim abime doğru dönüp.Abim gülümseyerek tekrar saçlarımı karıştırdı ve alnımdan öptü.
"Tamam gülüm çalış sen.Yarın bol bol gezeceğiz zaten." dediğinde kafamı sallayıp yanağına bir öpücük kondurdum.
Ailemin yanından ayrılıp odama ilerlerken bir yandan da cebimde duran ve saatlerdir elime almadığım telefonumu çıkardım.İkisi gruptan olmak üzere 6 tane mesaj gelmişti.Gözüme çarpan ilk mesaj Berat'ın mesajı olmuştu.
Anında üzerine basıp mesaj yerine girdim.
Berat:Okulun önüne sevgilin mi almaya geliyor artık? (16:28)
Mesaj okur okumaz gözlerim faltaşı gibi açılmıştı.O abimle beni nereden görmüştü ve daha da tuhafı bizi nasıl sevgili sanardı? Beynime sıçrayan sinirle klavyeyi tuşladım.
Enes:Ne alakası var,neyden bahsediyorsun?
Yazdığım şeyi bilerek yazmıştım.Bizi izlediğini kendi ağzından duymak istiyordum.Ona göre laf sokarak açıklama yapacaktım.
Mesajımı birkaç dakika içerisinde gördü.
Anında yazmaya başlarken kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı.Bunun sebebini bilmiyordum.
Berat: Bugün okulun önüne gelen lavuktan bahsediyorum.Öperek yedi bitirdi seni.
Enes:Sen bizi mi izledin?
Berat:Hayır amına koyayım ne alakası var?
Enes:Nereden gördün o zaman?
Berat:Okulun önünde kabak gibi ortadaydınız amk çıkarken gördüm işte.
Enes:İyi görürsen gör napayım şimdi.
Berat: Doğru banane senin sevgilinden.
Enes:Evet sanane,bu kadar atarlanman gereken bir durum olduğunu düşünmüyorum.
Berat:Atarlanmak? Kendini fazla bir şey sanıyorsun velet.
Enes: Farkındaysan dövecekmiş gibi yazan sensin.Ayrıca lavuk ne? Terbiyesiz.
Berat:O lavuğu bana mı savunuyorsun lan sen?
Enes:Savunacağım tabi! Sen kimsin?
Berat:Öyle mi?
Enes:Öyle!
Berat:İyi siktir git.
Enes:Sen defol git!
Görüldü
-
Sinirle elimdeki telefonu farketmeden oturduğum yatağımın üzerine fırlattım.
Yazdığım günden beri ortada hiçbir şey yokken sürekli bana karşı sert davranması sinirimi bozmuştu.Aslında sinirlendiğim şey bu konu değildi.
Sadece günlerdir olan davranışları yüzünden şimdi patlamıştım.
Kollarını birleştirerek sırtımı yatağımın başlığına yasladım.Ara ara sinirli bir şekilde göz ucuyla telefona bakarken tabiki asla onun mesaj atmasını beklemiyordum.
Aradan bir süre geçti.Sinirimin biraz biraz gittiğini farkedip telefonumu elime aldım.Hâlâ aktifti.Önce önceki mesajlara kısaca göz gezdirdim.Parmaklarım benden habersiz klavyeye giderken ekrana doğru sıkıntılı bir nefes verdim
Enes:Sevgilim değil,abimdi. (16:52)
Görüldü (16:52)
-
-
-
Öptüm kocaman,iyi geceler 🤍
