Masada çözdüğüm yaprak testleri üst üste koyup dosyamın içine yerleştirirken gözüm masamın üzerindeki telefondaydı.Dünden beri ara ara bildirim geliyordu.Bu bildirimlerin de kimden geldiğini bildiğim için sadece telefonun ekranından bakıyordum.
Testlerimi dosyaya koyduktan sonra telefonumu eline alıp ekranını açtım.
Tabiki yine Berattandı.
Berat:Lan velet!
Berat:Ne bu böyle tavırlar hareketler?
Mesajları görür görmez yine bütün sinir başıma toplanmıştı.Ona o kadar yardım etmeme rağmen bir teşekkürü bile bana çok görmüştü.Tabiki bana teşekkür etmesi için yardım etmemiştim ama en azından bir şey söyleyebilirdi.
Belkide Merve gelmeseydi söyleyebilirdi.
O an o kızın Berat'a sarılması aklıma gelince sinirle telefonu testlerin üzerine doğru fırlatıp kollarımı önümde birleştirdim.Farketmeden tırnaklarımı dişlerimin arasında kemirirken odamın kapısı iki kere çalındı.Oturduğum sandalyede doğrulup dudaklarımı araladım.
"Gel."
Odamın kapısının yavaşça açılması ile abimin kapının önünde belirmişti.
Gülümseyerek içeri girerken dönen sandalyemde kapıya doğru döndüm.
"Müsait misin gülüm?" dediğinde kafamı sallayıp çalışma masamdaki lambanın ışığını kapattım.
"Evet abi,gel." diyerek yatağımın önündeki sandalyeyi oturması için koydum.Abim içeri girip kapıyı kapattı.
Odamın lambasını da açıp yanıma doğru adımladı.Oturması için koyduğum sandalyeyi düzeltip karşıma otururken yüzünde garip bir ifade vardı.
"Bir şey mi oldu?" dediğimde gözlerini masamdaki ders notlarına ve derslere çevirdi.Test yapraklarını öylesine alıp göz gezdirdikten sonra sıkıntılı bir verip bana döndü.
"Ben senin her zaman için yanındayım.
Bunu biliyorsun değil mi?" dedi güven veriri bir ses tonu ile.Kafamı salladım.
"Biliyorum abi."
Ağır ağır kafasını salladı.O böyle yaptıkça içimi daha da huzursuzluk kaplamıştı.
Tam tekrar ne olduğunu soracağım sırada o araya girmişti.
"Annem ve babam boşanıyormuş."
Abimin ağzından dökülen kelimeler ile kulaklarım çınlamaya başlamıştı.
Dudaklarım yavaşça aralanırken şuan duyduğum bu cümlenin sadece rüya olmasını diliyordum
"Ne?" Ağzımdan sadece küçük bir fısıltı çıkmıştı.Abim endişe ile gözlerime bakıp öne doğru geldi ve çocuğun kucağında duran elini tuttu.
"Abiciğim bak.Çok zor biliyorum.Bir anda aile bağlarının kopması.Herkesin birbirinden ayrı yaşaması ama en az evlilik kadar boşanmak da normal bir şey." dedi abim ılımlı bir ses tonu ile.
Dolmuş gözlerimin yandığını hissediyordum.Şuan abimin söylediği şeyler bana boş geliyordu.Hiçbir şeyi kavrayamıyordum.
"A-ama onlar çok mutluydu.." diye fısıldadığımda abim hafifçe gülümsedi.
Elimin üstünü okşayıp derin bir nefes aldı.
"Evet birtanem mutluydular ama anlaşamıyorlardı.Bize ne kadar belli etmeselerde çok farklı dünyaların insanları.İlişkide sadece mutlu olmak yetmez.Sonuçta tüm hayatını ona adamış oluyorsun.Anlaşman da gerek."
Burnumu çekerek yutkundum.Dolan gözlerimden yaşlar akmaya başlarken gözlerimi odada gezdirip elimle gözyaşımı sildim.
"Peki,şimdi ne olacak?" dedim titreyen sesimle.Abim tekrar derin bir nefes aldı.
Elini çok da uzun olmayan sakallarını okşadı.
"Şimdi benden yana bir şey yok ama sen 18 yaşından küçük olduğun için bir seçim yapman gerekiyor." dediğinde kalbime bir şey batmış gibi hissediyordum.
Babamıda annemide çok seviyordum.
Ama anneme olan bağım her zaman biraz daha fazlaydı.Babamda benim için ayrıydı.Çok fazla yakınlığımız yoktu ama onuda çok seviyordum.İkisinden de ayrılmak istemiyordum.
"Ben seçim yapmak istemiyorum." dedim elimi yüzüme götürüp ıslak yanaklarımı silerken.
"Ama yapmak zorundasın.Seçim konusunda istediğini sorabilirsin.
Yardımcı olmaya çalışırım.Ama kalbin hangi tarafı seçiyorsa onda kal.Unutma birini seçerken diğerinden vazgeçmiş olmuyorsun."
Benim aklımdan binbir türlü şey geçerken abim gözlerini yüzümde gezdirdi.Sanki bir şey söylemek istiyor ama çekiniyordu.
"Sana bir şey söylemem daha gerekiyor.
Ama bu kesinlikle aramızda kalacak.
Babam asla duymayacak.Tamam mi abiciğim?" dedi abim ellerimi sıkı sıkı tutup.Burnumu çekerek yavaşça kafamı salladım.
"Annemin hayatında sanırım başka biri var." dediği an beynimden vurulmuşa dönmüştüm.Büyük bir şokla abime bakarken abim arkasını dönüp kısaca kapıya baktı ve tekrar bana döndü.
"Bak aramızda kalacak.Annemde bunu bana tam anlamıyla anlatmadı ama hareketlerinden belli.Büyük ihtimalle boşandıktan sonra onunla beraber olur.
Seçimini yaparken bunuda göz önünde bulundur."
Dudaklarım aralık şekilde şaşkın bir şekilde ona bakıyordum.Şaşkınlığımın üzerine büyük bir şok daha yaşamıştım.
Duyduğum ikinci şey canımı daha da acıtmıştı.Annem böyle bir şeyi nasıl yapardı? Resmen babamı aldatmış oluyordu.Rolünü o kadar güzel oynamıştı ki kimse farketmemişti.
"Abim bak sakın bu durumdan dolayı anneme tavır yapayım deme.Babam senin annemi ne kadar sevdiğini biliyor.
Birden soğuk yaparsan her şey ortaya çıkar." dediğinde sadece yavaşça kafamı salladım.Abimde aynı şekilde kafamı salladı.
Ben kafamdaki düşünceler ile savaşmaya çalışırken abim bir süre daha benimle konuştu.Onunla konuşmak her zaman beni rahatlatırdı.Yine aynısı olmuştu.
Ama yinede içim çok rahatsızdı.Şuan boşanmalarından çok annemin babamın gözlerinin içine baka baka başka biriyle olması beni aşırı rahatsız etmişti.
Abim odadan çıktıktan sonra abim üzülmesin diye tuttuğum gözyaşlarımı serbest bırakmıştım.Saatlerce süren bu ağlamanın sonu şişmiş ve çökmüş gözaltlarımla bitmişti.
İçimi tuhaf yapan bir başka şeyde yanıma aldığım telefonuma saat başı Berattan gelen bildirimlerdi..
-
-
-
Masal dinlememiş çocuklar,büyüyünce kedi resmini bile cetvelle çizerler..
Öptüm,iyi geceler 🤍
