Bütün gece olanları düşünüp saatlerce ağladıktan sonra şişmiş gözaltlarımla güneşin doğuşuna şahit olmuştum.
Yataktan kalkasım gelmediği için birkaç saat daha yatakta oyanlandıktan sonra susuzluktan boğazımın çatlayacak derecede kuruduğunda mecburi olarak yatağımdan kalkıp odamdan çıkmıştım.
Odamdan çıkıp uzun koridoru yürürken duyduğum tanıdık sesle olduğum yerde durdum.Duyduğum sesin bir hayal olma ihtimali ile bir adım daha gelip dikkatlice dinlediğimde sesin hayal değil gerçek olduğunu anladım.
Berat burdaydı.
Berat burdaydı?
Kaşlarımı çatıp oturma odasının kapısına biraz daha yaklaştığımda Berat'ın sesinin ardından abimin sesini duydum.
"Sen şimdi babanın benim annemle ilişkisi olduğuna eminsin değil mi?"
"Babam uyurken mesajları gördüm.
Instagramdan konuşuyorlarmış.Annenin hesabına girince seninle olan fotoğraflarını gördüm.Altta seni etiklediğini görünce,hesabına girip sana yazdım işte."
Berat'ın ağzından dökülen cümlelerle elimi ağzıma götürüp gözlerimi büyükçe açtım.Annem babamı, Berat'ın babası ile mi aldatıyordu?
"Mesajları görünce bir şey söyledin mi babana?" dedi abim sakin bir ses ile.
Hemen arkasından Berat'ın aldığı derin nefesi duymuştum.
"Annem öldükten sonra büyük bir depresyona girdi babam.Uzun süre kendisine gelemedi.Kendisine zarar verecek diye korktuğum için babama hep 'istersen hayatına başka birini al' diyordum.Kafasına bunu sokan ben olduğum için bir şey diyemedim." dedi Berat ona karşılık olarak.
"O da gidip benim annemi mi bulmuş.." diye tıslar bir tonda konuştu abim.
"Yalnız ilk annen yazmış babama?"
Berat'ın iğneler bir ses tonuyla söylediği şeyle abim sessiz kalmıştı.Hâlâ büyük bir şokla ikisine dinlerken hızlı hızlı atan kalbimi derin nefesler alarak sakinleştirmeye çalıştım ve onları dinlemeye devam ettim.
"Bak büyük ihtimalle bir haftaya annem ve babam boşanacak.Annemde boşanır boşanmaz babanla yaşamaya başlar.
Babamın haberi olmaması için başka bir şehire taşınabilirler." dediğinde birkaç saniyeliğine ses kesildi.Az sonra Berat'ın sesi geldi.
"Evet,İzmir'e gideceklermiş.Mesajlarda gördüm." dediğinde abim haklı olduğuna dair bir homurtu çıkarıp konuşmaya devam etti.
"Kardeşim 18 yaşından küçük olduğu için mahkeme onun velayetini anneme verebilir.Annemin tuttuğu avukat sağlam olduğu için yüksek ihtimal kazanacak da.Yani kardeşim sizinle yaşayacak."
Evet o bahsettiği kardeş ben oluyordum.
Beratla aynı evde kalacaktım.Hemde kardeş olarak.Bu nasıl olabilirdi? Birbirimize tamamen zıt iki kişiydik.
Aynı evde birbirimize nasıl tahammül edecektik?
"Kardeşinle çok ilgileneceğimi sanmıyorum.Evin içinde iki yabancı gibi oluruz.Sadece kardeşinle değil,annenin de yüzüne bakmayı düşünmüyorum." dedi Berat.İster istemez gözlerimi devirip kollarımı önümde birleştirdim.
Abim tekrar derin bir nefes alıp konuşmaya başlamıştı.
"Bak,Enes benim bu hayatta en değer verdiğim insandır.O evde babandan veya senden ona gelecek en ufak zararda ortalığı ayağa kaldırırım.Sadece baban ve sen değil,annemde aynı şekilde."
Kalp atışlarım biraz daha hızlanmıştı.Ne yapacağımı bilemeden önümde birleştirdiğim kollarımı çözüp ıslanmış yüzümü elimle yelpaze yapıp saçlarımı düzeltip yutkunarak bir adım daha gelip yavaşça oturma odasından içeri girdim.
Odaya girdiğim anda ikisinin de bakışları saniyesinde bana dönmüştü.Abim normal bir şekilde bana bakarken gözlerimi Berat'a çevirdiğimde stabil bir ifadeyle bana baktığını gördüm.
Açık yeşil gözleri üzerimde uzun uzun gezindi.Pembe dudakları kendiliğinden aralanırken bir kez daha yutkunup tekrar abime baktım.
"İyi misin abim?" diyerek ayaklandı abim.
Sadece kafamı salladım.Abim yanıma doğru yaklaşıp onzumdan tutarken gözlerimi tekrar Berat'a çevirdim.Hâlâ sakin bir şekilde bana bakıyordu.Gözlerini gözlerimden ayırmazken abim elini boynuma çıkardığında bakışlarımı ondan çektim.
"Hani dün seninle bir şey konuşmuştuk ya?" dediğinde dudaklarımı birbirine bastırarak kafamı salladım.Abim hafifçe gülümseyip bakışlarını Berat'a çevirdi.
"Annemin ilişkisi olduğu adamın oğlu Berat."
Bu cümleleri abimin kendisinden duymak kalbime daha keskin bir mızrak saplamıştı.Bu durum hayatımda aklıma gelebilecek son şey bile değildi.
Ben bunu istemiyordum,ailemin bu kadar fazla dağılmasını istemiyordum.
"Berat bu da kardeşim Enes."
Yutkunarak gözlerimi Berat'a çevirdim.Ağır ağır kafasını sallayıp bir nefes verdi.Sanki buraya doğru gelmek istiyordu ama onu tutan bir şey vardı.
Bende şuan onunla aynı ortamda bulunmak istemiyordum.İçimdeki ağlama hissiyatı onu görmemle daha da artmıştı.Açık yeşil gözlerinde anlayamadığım bir bakış vardı.Bu bakışı çok nadir görebiliyordum.
"Abi ben şuan kimseyle konuşmak istemiyorum,odama gidebilir miyim?" dedim hızla abime dönüp.
Abim başta şaşırdı.Benden böyle bir tepki beklemiyor gibiydi.Fakat sonrasında kafasını sallayıp alnımdan öptü.
"Tamam bebeğim,istediğin zaman tekrar bir araya geliriz.O zaman konuşuruz." dediğinde hızla kafamı sallayıp hızla yanlarından uzaklaştım.Koşar adımlarla odama doğru giderken gözlerimden akan yaşları durduramamıştım.
-
-
-
Öptüm sizi kocaman 🤍
