Başıma sert bir betonla vurulmuş gibi uyuşuk olan beynimin bilinç altı yavaş yavaş kendine geliyordu.Ağırlaşan kirpiklerimi aralayıp yüzümü buruşturdum.Her gözümü kırpışımda başıma öyle bir ağrı giriyordu ki iliklerime kadar hissediyordum.
Göz kapaklarımı aralayabildiğim kadar araladığımda gözüme turuncu bir ışık çarpmıştı.Anında tekrar gözümü kapatıp yüzümü buruşturduğumda farkettiğim şeyler kaşlarımı çattım.Bileklerimi hareket ettiremiyordum.Kafamı öne doğru eğip gözlerimi aralayarak bileklerime baktım.Bulanık olan görüş açım yavaş yavaş düzelirken bileğimin keskin bir halatla bağlı olduğunu gördüm.Kalbim korkuyla atmaya başlamıştı.Nefesim hızlanırken gözlerimi korkuyla araladım.
Kalp çarpıntılarımla beraber etrafıma baktığımda bir arabanın içinde olduğumu farkettim.Sadece bileklerim değil ayaklarımda bir iple bağlanmıştı. Arananın arka kısmında oturuyordum. Camlar siyah filmli olduğu için dışarı fazla göremiyordum.
Ağzımdan nefes alıp vermeye başladım. Ön camdan vuran ve sokak lambası olduğunu tahmin ettiğim turuncu ışık yüzüme vuruyordu.Yutkunarak uyuşuk dudaklarımı araladım.Tam bir nefes verip güçlü bir şekilde bağırdığım anda sesimin biraz olsun bile çıkmadığını farkettim.Tekrar tekrar bağırmaya çalıştığımda sesim sadece bir fısıltı hâlinde çıkmıştı.
Bu beni daha da korktuttu.Dolan gözlerimden akan yaşlar yanağımdan süzülürken yerimde hareketlendim. Siyah filmli cama doğru yaklaşıp dışarıya bakmaya çalıştığımda hâlâ bağırmaya çalışıyordum.Korkudan bütün vücudum titriyordu.
Uyuşuk ağzımdan hızlı hızlı nefesler alırken nefesim cama çarpıyordu. Ağrıyan gözlerimle dışarıya baktığımda kapının dibinde sigara içen uzun boylu bir adam görmüştüm.Zorla biraz daha cama doğru kayıp daha dikkatli şekilde baktığımda bu kişinin Berat ile beni hastaneye bırakan adam olduğunu farkettim.Bunu farkettiğim anda kalbim ağzımda atarken sertçe yutkundum.
Ne olduğunu anlamıyordum.Zaten beynim uyuşmuş gibiydi.Hiçbir şey hatırlamıyordum.Ortada olan tek şey kaçırıldığımdı.Ama kim kaçırmıştı beni? Benden kim ne istiyordu? Berat'ın arkadaşının burada ne işi vardı?
Yüzümü buruşturarak biraz daha etrafa bakındım.Bu adam bütün camı cüssesi ile kapladığı için bir şey göremiyordum. Titrek bir nefes alıp bakışlarımı o camdan diğer cama doğru çevirdim. Her yeri bağlı olan vücudumu diğer tarafa doğru götürüp diğer cama yaslandım ve dışarıda gözlerimi gezdirdim. Gözlerimden akan yaşlar hızını arttırdığı için bulanık görmeye başlamıştım.
Burası bir arsaydı.Bomboş sadece kazılı toprağın olduğunu bir tarlaydı.Etrafta tek bir ağaç bile yoktu.Ağaç harici küçücük bir nesne bile yoktu.Yutkunarak eğildiğim yerden doğruldum.Diğer tarafta hâlâ sigara içen adama bakıp bağlı bileklerimi yere vurmaya başladım. Hızlı hızlı olduğum yerde tepinirken bir yandan da bağırmaya çalışıyordum. Asla sesimin çıkmaması beni çok ürkütüyordu.
Olduğum yerde ayaklarımla yere vururken yan tarafımdaki adam hareketlendi.Gözlerimden akan yaşlarla adama bakarken adam gözlerini önce benim olduğum cama çevirdi.Bir şey görmediğini anladığında arabanın etrafından dolanıp şoför koltuğunun kapısını açtı.Onu gördüğümde güçlü bir çığlık atmak istesemde yapamadım.
Adam parmağını bana doğru uzattığında korkuyla kasılıp geriye doğru gitmeye çalıştım.
"Bana bak uslu uslu otur oturduğun yerde.Benim tepemi attırma." dedi adam. Harfleri çok bastırarak söylüyordu. Özellikle k ve t harflerini.Bu onu daha ürkütücü yapıyordu.
Bir şeyler söylemeye çalışsam da sadece dudaklarım hareket ediyordu.Niye burada olduğumu bilmeyip konuşmadığım için korkudan nefesim kesilmeye başlamıştı.Kafamı önce doğru eğip sesli bir şekilde ağlamaya başladıktan birkaç saniye sonra kapı güçlü bir şekilde kapanmıştı.
Dakikalarca kendi ağlamalarımın içinde boğulurken bir şeyleri de yavaş yavaş hatırlamaya başlamıştım.En son okuldan çıkıp durağa gelmiştim.Beklediğim minibüs normalde erkenden gelirken bu sefer gelmemişti.En son onu düşünürken bir araba önüme yaklaşıp beni içeri çekmişti.Gerisini hatırlamıyordum.
Hıçkırıklarımın arasında ağlamaya devam ederken bir arabanın patinaj çektiğini sesi kulaklarıma dolmuştu. Aynı saniyede yan tarafımdan siyah cama çarpan araba farlarıyla kalbim daha hızlı çarpmaya başlamıştı.Aklımdan binbir türlü senaryo geçerken nefes nefese pencereye çevirdim bakışlarımı.O anda arabanın başında bekleyen adam arabanın kapılarını elindeki anahtarla kilitlemişti.
Yutkunarak arabanın olduğu kısma baktığımda içindekinin Berat olduğunu gördüm.Yüzündeki cinneti buradan bile farkederken mutlulukla gülümsedim. Berat bir hışımla arabadan inip adamın üzerine doğru koştu.Sıktığı dişlerini ve sokak lambasından gelen ışıkla parlayan açık yeşil gözlerini gördüm.
"Amına kodumun orospu çocuğu!" Berat'ın güçlü sesi arsada yankılanırken gözümden akan yaşlarla yüzümü buruşturdum.Berat arabanın önünde duran adamı yakalarından tutup yüzüne kafa attığında korkuyla kasıldım.
"Şerefsiz sana dokunma demedim mi!" diye bağırıp arabanın önünden adamı savurduktan sonra arabanın kapısını açmaya çalıştı.Kapı açılmayınca tekrar adama döndü."Aç orospu çocuğu şu kapıyı!" diye bağırdığında adam parmaklarını burnundan çekip kafasını iki yana salladı.
"Önce onu ver." diyerek kanayan burnunu parmaklarıyla silip Berat'a doğru yaklaştı.Hepsini buğulu camdan yarım yamalak izliyordum.Neyi verecekti Berat ona?
Berat'ın yeşil gözleriyle sinirle parladı.
"Oliver.." diye fısıldadığında kaşlarımı çattım.Adam tekrar kafasını iki yana sallayıp elini uzattı.Berat birkaç dakika önce adamın eline daha sonra yüzüne attı.Sinirle elini cebine götürüp bir paket çıkardı.Paketi sinirle adamın göğsüne doğru fırlattığında anlamayarak onları izliyordum."Aç kapıyı."
Adam yerdeki paketi eğilerek aldı.Paketi avuçlarının arasında sıkıp kafasını kaldırdı ve Berat'ın gözlerinin içine baktı."Daha bitmedi."
Ses tonu o kadar ürkütücü gelmişti ki gözümden akan yaşlar hızını tekrar arttırmıştı.Büyük arsada esen rüzgar gözyaşlarıma yoldaş olurken tek yapabildiğim titreyerek yerimde oturmaktı.
-
-
-
Baş ağrısından ölürken gelen bir bölüm..
Sizi seviyorum 🤍
