7

96 3 0
                                    

Zawgyi

မက္သ႐ူး ႐ွန္ဟိုင္းကိုအလုပ္ကိစၥမသြားခင္ ဟန္ဘင္းကို ခရီးထြက္ခ်င္သည္ဟုေျပာလာသည္...
ဟန္ဘင္းလည္း မက္သ႐ူးကိုသာ ေနရာေ႐ြးခိုင္းလိုက္သည္..
သို႔ေသာ္ သူမထင္ခဲ့မိသည္က မက္သ႐ူး ဘူဆန္ၿမိဳ႕ကိုေ႐ြးလိမ့္မည္ဟူ၍ပင္...

"ဘယ္လို? ဘူဆန္ၿမိဳ႕ဟုတ္လား?"

"ဟုတ္တယ္ေလကိုကို ကိုကိုနဲ႔ကြၽန္ေတာ္စေတြ႕တုန္းကလည္း ဘူဆန္ၿမိဳမွာပဲေလ"

ကိုကိုက ဘာမွျပန္မေျဖပါ...
ကိုကိုနဲ႔သူစေတြ႕တုန္းက ဘူဆန္-ဆိုလ္းအေဝးေျပးလမ္းမႀကီးေပၚမွာပင္...

ဟန္ဘင္းဘာမွမက္သ႐ူးကိုမေျပာပဲ ဘူဆန္ၿမိဳ႕ကိုသာအတူလာလိုက္ၾကသည္..
ဟန္ဘင္းအတြက္ေတာ့ ဘူဆန္ဟာ ျပန္မလာခ်င္ခဲ့ဆုံးေနရာတခုပင္...

"ကိုကို မနက္ျဖန္ဘူဆန္ ကမ္းေျခကိုသြားရေအာင္"

ဟန္ဘင္းလႈပ္႐ွားမႈေတြရပ္တန္႔ကုန္သည္..

"ကိုယ္မလိုက္ေတာ့ဘူး မက္သ႐ူး"

ဟန္ဘင္းေျပာသည္ကို မက္သ႐ူးက သေဘာမတူသည့္အသံျဖင့္...

"လူမ႐ႈပ္ပါဘူး ကိုကိုရယ္
နာမည္သိပ္မႀကီးတဲ့ကမ္းေျခတခုပါ အဲ့နားေလးမွာ ေတာအုပ္ေသးေသးေလးလဲ႐ွိတယ္
ပီးေတာ့ သစ္သားအိမ္ေလးတစ္လုံးလဲ႐ွိတယ္"

မက္သ႐ူးရဲ႕စကားမ်ားကို နားေထာင္ရင္း ဟန္ဘင္းမ်က္လုံးထဲမွာ ထိုေနရာရဲ႕ပုံပန္းသဏၭာန္ေပၚလာသည္..
ထိုေနရာ...
သူနဲ႔အကိုဟာအိုတို႔ ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ေနရာ..
သူ အကိုဟာအို႔ကိုလမ္းခြဲခဲ့တဲ့ေနရာ...

ဟန္ဘင္းသြားဖို႔ကို ျငင္းဆန္ေသာ္လည္း မက္သ႐ူးကေတာ့ထိုေနရာကိုသာသြားခ်င္ေလသည္..
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဟန္ဘင္းကိုယ္တိုင္ပဲအေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရပီး ထိုေနရာသို႔လိုက္ပါလာခဲ့ရသည္...

"ကိုကို!!
ဒီေနရာကိုေရာက္ဖူးတာလား?"

Google mapၾကည့္ရင္း လမ္း႐ွာေနသည့္မက္သ႐ူးထက္ပင္ ဟန္ဘင္းကအေ႐ွ႕ေရာက္ေနေလသည္..

"မဟုတ္ပါဘူး"

"ဒါဆိုလည္းေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေလကိုကိုရဲ႕ ေတာ္ၾကာလူကြဲမွျဖင့္..."

'Even if our love is a mistake....'Where stories live. Discover now