Chaos And The White Wolf ~Bucky Barnes [Tamamlandı]

1.7

Bir Gün Sonra, Akşam Üzeri;

Bizim fakirhanenin olduğu sokağa giriş yaptığımızda bizimkilerin toplanmış ve kavga hâlinde olduklarını gördüm. Marcus, Melanie'ye, bağırıyordu.

"Bak kızım, eğer Ace'e bir şey yaptıysan ve söylemiyorsan cenazen çıkar buradan."

"Kes sesini, seni inandırmak zorunda değilim!"

"Öyleyse kaçırıldı işte!"

Leon ise telefonda birisiyle konuşuyordu ve daha yeni gelmiş gibi motorundan iniyordu. "Charming sınırları içerisinde ya da değil, gerekirse tüm eyaleti arayın ama Ace'i bulun!"

Daha sonra beklemediğim bir şekilde, "Hepsi benim yüzümden!" diye bağırıp telefonunu sinirle yere çarpmasıyla, Bucky'nin elini bırakıp, arkamdan homurdanmasına kulak asmadan adımlarımı hızlandırdım.

"Hey, Ace burada!"

Duyduğu anda hızla dönüp beni gören adama koştuğumda gözlerinin dolduğunu görünce kendime küfrettim. Asla ağlamayan bir adamı yokluğumla ağlatmayı başarmıştım, evet.

Oyalanmadan beni göğsüne çekip sarıldığında ben de kollarımı vücuduna dolamıştım. Ardı ardına özür dileyip hepsinin kendi suçu olduğunu söylerken itiraz etmedim. Hiçbir şekilde ikna edemeyeceğimi biliyordum çünkü.

Kollarını bedenimden ayırıp alnını alnıma yasladıktan sonra, "Sana bir şey oldu sandım." demesiyle başımı iki yana salladım.

Drew'un sitem etmesiyle Leon benden ayrılmış ve bay Salvatore ve Hayley de dahil herkes bana sarılıp pestilimi çıkarmıştı. Sarılma işini sevmediğimi unutmuşlardı sanırım...

"Kaçırıldın sandık be kızım. Çatışma olduğunu da duyunca..."

"O durum biraz karışık." dedim elimi enseme atarak.

"Nasıl yani?"

"Şey yanlışlıkla kaçmış olabiliriz." dememle hepsi Bucky'ye dönüp, 'ne diyor bu deli' dercesine baktı.

Bucky gözlerini devirdikten sonra, "Takip edildik sonra bizi göremesinler diye bir kamyonetin arkasına binip uyuya kaldık ve uyandığımızda Wood Hills'ta olduğumuzu öğrendik. Sonra da paramız olmadığı için tüm yolu yürüyerek geldik." diye baştan sona anlattı.

Aslında son kısım pek de doğru değildi çünkü yürüyen oydu. Ben kucağında gidiyordum...

"Kıymetlinizi bulduğunuza göre beni esir tutmanızın bir anlamı kalmadı. O yüzden gideyim." diyen kıza döndüm. Ne kadar belli etmemeye çalışsa da elalarındaki rahatlamayı görebiliyordum. Benim için endişelenmişti o da.

"Cinayetlerle bir alakan olmadığını biliyorum." dedim.

"Olabilir, hâlâ seni öldürmek istiyorum."

"Güzel." dedim, demek hâlâ formumuzdaydık.

Konuyu dağıtmak adına,"Bunu yapanları bulduk." diyen Marcus ile ona döndüm.

"Kimmiş?"

"Carlos'un paralı adamları." dedi. "Muhtemelen seri katilimiz tarafından tutulmuş ve her yolu denedik asla konuşturamadık.

"Carlos'u denediniz mi?" diye sordum.

"Carlos'a erişemeyeceğimizi biliyorsun Ace."

"Nereden biliyorsun?" diye sordum hemen. "Hiç denemedik."

"Carlos'a bulaşılmaz kızım." dedi sıkıntıyla volta atarak. "Daha ilk denememizde kellemizi alırlar."

"Skull biz azap tarikatını dağıtmış insanlarız." dedim ne kadar geçmişi hatırlamak istemesem de.

"Carlos kim bilmiyorum ama," diye Sam söze girince dikkatimizi ona verdik. "RJ ile Ace'i bulmak için araştırma yaptığımız zaman Carlos'un bir açık artırma düzenlediğini öğrendik."

"Mükemmel haber," diye konuştum neşeyle. "Planı ne zaman yapıyoruz?"

"Hiçbir zaman." diyen Leon kolunu omzuma atarak beni eve yönlendirdi. "Dur bari olayın üzerinden birkaç saat geçsin."

Bucky'nin bileğimden tutup çekmesiyle Leon'un ölümcül bakışlarının hedefi o olmuştu. "O hâlde gönüllüyüz."

Ben de dahil herkes ona anlamamışçasına bakarken, "Tatum ve ben Carlos'u tuzağa düşürme planında gönüllüyüz." dedi. "Açık artırmaya gidiyoruz."

Bay Salvatore birden bana o kadar dikkatli bakmaya başladı ki bir an ruhumu gördüğünü düşünmüştüm. Neden öyle bakıyordu bilmiyordum ama rahatsız olmuştum. Tamam terapistimdi ve beni anlamak için hareketlerimi gözlemliyordu ama bu da benim paranoyamı tetikliyordu.

"Öyle mi?" diye bana soran Leon ile, "Bana uyar." dedim. Umudum bir an önce şu katili bulup hapse girme riskini üzerimden atmamdı.

Bir günde iki bölüm...