Chaos And The White Wolf ~Bucky Barnes [Tamamlandı]

2.4

"Çok eğlenceli bir gün olacak."

"Yine neyle çıldırtmaya çalışacaksınız acaba adamı?" diye sordum gözlerimi devirirken.

"Spoiler vermek istemiyorum, biraz sonra görürsün."

"Adama çektirdikleriniz yetmedi mi Marcus?"

Heyecanlı bir şekilde üzerini düzeltirken, "Onu bir kere sinirlendirmeden ölmek istemiyorum." dediğinde bir kez daha gözlerimi devirdim.

"Onu sinirlendiriyorsun zaten, Marcus." dedim bıkkınlıkla. "Sadece göstermiyor."

RJ'e karşı bir zaafım vardı, onunla uğraşılmasından hoşlanmıyordum ama ne yalan söyleyeyim gece boyunca düştükleri durumlar, kaçışmalar ve sürprizler çok eğlenceliydi.

"İşte gösterecek bugün." diyen Drew ile umursamazca omuz silkip merdivenlerden indim. Nasıl olsa yine başarısız olacaktı.

Leon'un kanepede oturup kapalı olan televizyonu seyrettiğini gördüğümde gidip yanına oturdum. RJ ve Trevor evde değildi, muhtemelen yine olacakların farkında olduğu için hep yaptığı gibi eve gelmeyecekti ve Trevor onu zorla getirecekti. Cidden, bu adamın çektiği ne?

"Seni üzdüğümü düşünüyorum." dedim ona bakmadan. "Neden bilmiyorum."

"Beni üzmüyorsun," dedi hüzün barındıran bir sesle. "Ben kendimi üzüyorum."

"Anlayamıyorum."

"Anlama," dedi kararlılıkla. "Anlamanı istemiyorum."

Tam itiraz edecektim ki kapının çalmasıyla derin bir nefes alarak kalktım. Bir sorun vardı Leon ile ilgili ve bunu sonra öğrenecektim.

Kapıyı açtığımda karşımda bay Salvatore, Hayley, Sam ve diğerlerini görünce gülümseyerek içeri davet ettim. Bucky arkadaydı...

Hepsi uzaklaşırken o kapının önünde beklemiş, bana bakıyordu. "Girmek için neyi bekliyorsun?" diye sordum kollarımı önümde birleştirip kapı pervazına yaslanırken.

"Güzel görünüyorsun."

İstemsizce gülümserken, bana olan bakışları her saniye daha fazla içimdeki kelebekleri harekete geçirdiği için daha fazla dayanamadım ve, "Bana şöyle bakmayı kes." dedim.

Gülüp içeri adımladı. Yanımdan geçtiği sırada resmen dibimden yürüyerek vücudunu vücuduma dokundurmuştu ve yanımdayken adımlarını yavaşlatıp ben ona bakmazken eğilip yüzünü saçlarıma eğdikten sonra gitmişti. Bu hareketiyle kalbim bir kuş olup uçarken kafamı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım.

"Bizim kız mefta."

Trevor'ın sesini duyduğumda kapıya döndüm tekrar. Yanında tepkisiz bakan fakat ne kadar bıkmış olduğunu anlayabildiğim RJ vardı.

"Boş konuşup gereksiz yere kafanı kırdırtma, geç içeri." diye çıkıştım imayla bana bakan adama.

"Benimle düzgün konuş, geberik. Akşam akşam cellat moduna sokma."