EYLÜL ATEŞİ

BÖLÜM 5

İYİ MİSİN KORKTUM

      Uygar dayanamadı ve hastaneye geldi onu bu hastaneye çeken bir şey vardı. Biliyordu hissediyordu duyguları mıydı? Yoksa vicdanımı... Saatlerce düşündü gitmek ve gitmemek arasında volta attı. En sonunda karar verdi. Simaya bir bahane uydurup evden çıktı. Hastaneye doğru yürüyordu bir çiçekçinin önünden geçiyordu. O an düşündü düşmanı da olsa eli boş gitmek istemedi, çiçekçiye girdi ve bir buket sarıpapatya aldı. Papatya aldı çünkü sadeliği temsil ederdi, sarı aldı çünkü Eylülü yansıtmasını istedi. Adımlarını hızlandırdı hastanenin önüne en sonunda geldi ve içeri girdi danışmanın olduğu yere geldi. Gülümsemesini yüzüne yerleştirdi, sesini kibar bir tanıyla inceltti. Danışmanın önünde durdu ve hemen konuya girdi "merhaba Eylül Sarman ameliyattan çıktı mı?" dedi mütevazı bakıyordu, asistan kaşlarını çattı "neyi oluyorsunuz?" dediğinde onun sesi Uygara karşın sertti Uygar hiç bozmadı "okul arkadaşıyım hanım efendi" dedi asistan gülümsedi ne de çabuk duygu değiştirmişti, "hemen bakıyorum..." birkaç dakika bekledi Uygar ardından asistan onun suratına baktı "evet Eylül Sarman ameliyattan çıkmış, 819 Numaralı odada 4. Katta sağdan 6. kapı" dedi ve bilgisayarına odaklandı tekrardan. Uygar teşekkür edip asansöre koştu ve asansöre bindi dördüncü kata bastı asansör durdu Uygar indi ve koşarak odanın önüne geldi içeride Efenin olmamasını umut ediyordu. Kapıyı çaldı içerinden onaylama sesi gelince içeri girdi odada bir tek Eylül vardı Uygar Eylüle baktı sırtı kapıya dönüktü pencereyi izliyordu sarı saçları dağılmıştı. Uygar Eylülün o anki masumluğuna gülümsedi adım attı attı...

      Eylül abisinin geldiğini düşünüyordu gözlerini camdan ayırmadı. Uygar Eylülün karşısında ki koltuğa oturdu ve gülümsedi " selam sarışın" dediğinde sesi içtendi. Eylül hemen gözlerini koltuğa dikti ve anlamsızca Uygara baktı ve şaşkın bir tanıyla "selam" dedi. Uygarın gülümsemesi sırıtmaya dönüştü "abini aradığımda benden şüphelendi ve söyledi bende düşmanım olsan da insanlık görevimi yaptım ve geldim" ayağa kalktı Eylülün tam önünde durdu gözlerine baktı "iyi misin?" dedi elleri saçlarına gitti sonra devam etti "korktum" sesi çekingendi. Eylül gülümsedi içten bir şekilde, uzun zamandan sonra içtenlikle gülümsüyordu hem de bir insanın çekingenliğine "iyiyim korkma" dedi ve Uygarın gözlerine baktı Uygarın gözlerindeki derinliği ilk kez gördü ama sormadı Uygar ayağa kalktı "çiçek almıştım ne alacağımı bilemedim ben de çiçek aldım" dedi ve Eylülün başucunda ki sehpaya koydu. Eylül ona kısa bir süre baktı ve meraklı gözlerini daha da derinleştirdi "neden sarıpapatya?" mutlu olmuştu Oğuzdan sonra ona sadece Uygar çiçek almıştı. Oğuzda iki yıl önce sırtına bir bıçak saplayıp gitmişti. Uygar yalan söylemek istedi ama o mavi gözlere bakınca yalana başvuramıyordu. Gözlerinin en derinine baktı Eylülün sanki bir okyanusa bakar gibi "papatya sadeliktir aynı senin gibi, sarı aldım çünkü seni yansıtsın istedim sarışın bir sadeliği..." dedi ve gülümsedi "iyileş ve okula dön daha çok kavga etmemiz gerek unutma biz düşmanız sarışın" dedi ve cevap beklemeden odadan çıktı. Eylül gülümsedi "beni yansıtsın istedi sarıpapatyalar aldı, benim için korktu ama düşmanım olarak insani görevini yaptı öyle dedi.. Uygar düşmanım olmasına rağmen geldi. Ama Oğuz beni bırakmıştı bile." "Döneceğim Uygar seninle dibine kadar kavga edeceğim söz" dedi gülümsemesi silinmedi yüzünden yanaklarında ki çukurlar belirginleşti çiçeği eline aldı ve üzerinde ki notu gördü notta şöyle yazıyordu " SENİN DİK BAŞLILIĞIN HOŞUMA GİTTİ SARIŞIN HEMDE İLK GÜN VE YENİLME İYİLEŞ VE DÖN DÜŞMANIN O OKULDA SENİ BEKLİYOR KAVGA ETMEK İÇİN GEÇMİŞ OLSUN :)" not Eylülün hoşuna gitti papatyaları masanın üzerine koydu ve cama döndü içeriye abisi girdi ve papatyaları gördü "babam mı geldi?" dedi sorgulayıcı ve merak dolu bir sesle Eylül abisine döndü "hayır Uygar geldi" dedi ve tekrar cama döndü abisi "peki yorgunum uyuyacağım biraz bir şey olursa söyle" gerçekten yorgun gözüküyordu gözaltları morarmıştı. Eylül başını salladı ve camdan dışarıyı izlemeye başladı, notu düşündü, o sözleri düşündü. Neden bilmiyordu ama o sesin sözleri iyi geldi ona ve gözlerini yumdu keskin bir uykuya daldı...