Bu bölümü benden ilk defa yeni bölüm isteyen kişiye ithaf ediyorum. @Owish_star0
Kapı zili sizin için çalınca anlıyorsunuz bir şeylerin değiştiğini. Hayatınızın değişeceğini, yeni bir hayata adım atacağınızı, yıllarınızı geçirdiğiniz anılarla dolu olan evinizden ayrılınca anlıyorsunuz...
Şuan zili çalmışlar ve ben heyecanla kapıyı açmaya giderken topuğum kırılmıştı. En güzel günlerimden birinde olabilecek en iyi şey olmuştu. Acıyla inlerken halama sayıştırıyordum.
"Halaa! Nerden aldın kız sen bunu, hani marka diyordun ?!"
Telaş içinde bana baktı.
"Iı ben onu bit pazarından 10 liraya aldım, paranın üstü bana kalsın diye..."
Sinirden çığlık atmak üzereydim ki kapı birdaha çaldı. Telaşla anneme baktığımda elinde pırlanta gibi bir topuklu ayakkabıyla bana baktığını gördüm. Bana nasıl bakıyordu biliyor musunuz?
Ben zaten sizin birşey beceremeyeceğinizi biliyordum pis fakirler.
"Kızım şunu giy de kapıyı aç, ağaç oldular kapıda !"
Hemen elindekileri alıp ayağıma geçirdim ve kırılan topukluları halamın kafasına attım. Tam bana bir şey diyecekti ki ben kapıyı açınca susmak zorunda kaldı.
Karşımda tahmin bile edemeyeceğiniz birisi duruyordu. Bilin bakalım kapıdaki kişi kim ?
Getir kuryesi. Ve arkasında beni istemeye gelen ekip. Getir size ne getirdi bilmem ama bana sevdiğimi getirdi.
Herkes şaşkınlıkla birbirine bakarken Getir kuryesi söze girdi.
"Ben siparişinizi getirmiştim."
Hasibe halam hemen cilveyle atıldı. "Tabii ben alayım." Adam paketi uzattı ve bir imza aldı." İnşallah bu imzalar farklı kağıtlara da atılır yiğidim." Adam şokla halama bakarken gülmemek için zor duruyordum. Ziraa durumumuz çok vahimdi. Cihan yanında adını unuttuğum arkadaşıyla kapıda kuryenin arkasında, halam kuryeye yawşıyor, annemde gözü yaşlı bir şekilde bana bakıyor. Bende ne mi yapıyorum ? Boş boş etrafa bakıp benim bu aşağılık yerde ne işim var diyorum. Annem bu görüntüye daha fazla dayanamamış olacak ki söze girdi.
"Kurye bey sizde dikilmeyin öylece kapıda, bu güzel güne sizde şahit olun lütfen içeri geçin."
Kurye ben buraya nereden düştüm aw dercesine bakıyordu. Başını sallayarak içeriye girince halam herkesi unutup yiğidinin arkasından ona yawşayarak oturma odasını gösterdi.
Onlar gidince bizde asıl günün assolistlerini içeriye davet ettik. Cihan elinde çiçek ve çikolata ile bana bakarak utangaç gülümsemeler atıyordu.
Benden başka kimsede kuryeyi takmamış aq.
"Hoşgeldin Cihan."
Utangaç kız tavırlarıyla konuştuğumda gülmemek için kendini zor tuttu. Ziraa arsızın tekiydim.
"Hoşbulduk Aslı."
Nedense aklıma şu replikler gelmişti. Nasılsın Mete iyi misin ? İyiyim Niloya sen nasılsın? Bende iyiyim.
Nasılsığğn iyiğmisin nasılsııığğğnnnn ??
Kahkaha atmamak için kendimi zor tutuyordum, şu günde düşündüğüm şeye bakın hele bacım.
Sonunda herkesi içeriye aldık ve oturma odasına geçtik. Kimse konuşmadan birbirine mla mla bakıyordu. Annem söze girince herkes ona döndü. Anacım da olmasa herkes Kanal 7 dizileri gibi bakışmaya devam ederdi.
"Ee çocuklar nasılsınız? "
İyiyiğm Nilğoya seğn nağsılsığn ?
"İyiyiz annecim, yanımızda büyük getirmedik, yaani nasıl yapalım ?"
Annem anlayışla baktı ama söyledikleri hem kuryeyi hem de bizi şaşkına uğratmıştı.
"Sorun değil çocuklar, kuryeyi boşa çağırmadık o ister."
Kurye şaşkınlığa doyamıyordu. İçinden geçenleri az çok tahmin edebiliyorum, kesin şöyle diyordur.
Sizin istemenizedeee, cilvenizedee, kuryenizedee...
Adam diyecek bir şey bulamıyordu sanırım, yorgunlukla kafasını salladı. "Tabii olur."
Cihan gülümseyerek kuryeye baktı."Bu iyiliğin karşılıksız kalmayacak abi."
Adam para kokusunu almış olmalı ki yüzü bir anda aydınlandı.
Annem beni dürtünce ona döndüm. Sessiz söylüyormuş gibi yapıp herkese duyurmuştu, adettendir.
"Hadi kızım kahfeleri yap."
"Tamam anne."
Ayağa kalkıp Cihan'a baktığımda hayranlıkla bana bakıyordu olduğunu gördüm. Ona kimseye çaktırmadan göz kırpıp gülümsedim ve uçarak oradan ayrıldım.
Kahve yapmayı pek beceremeyen bir insanım ben, yapsam bile köpüksüz oluyordu. Bende kahve makinasını çıkardım ve kahveleri makina yapmaya başladı. Fincanları çıkarıp tepsiye koydum. Cihan'ın fincanı ayrıydı tabii.
Ben çok değişik bir insandım o yüzden Cihan ve benim fincanım hariç diğerlerinin hepsine tuzu bastım. Kocama tuzlu kahve içirecek halim yok ya.
O beğnim ağşk bağhçem.
Kahveleri doldurup tepsiyi elime aldım ve dikkatli bir şekilde içeri girdim. Herkes bana dönünce Cihan'dan başlayıp herkesin kahvesini dağıttım. Bardakları nasıl mı karıştırmadım ? İkimizin de ayrı süslü püslü fincanları var o yüzden kimse bizimkini almaya tenezzül etmedi.
Herkes sırıtarak Cihan'a bakarken bende sırıtarak herkese bakıyordum. Kötüyüm diyorum anlamıyorlar.
Herkes aynı anda kahveyi kafasına dikince hepsi aynı anda kahveyi geri püskürttü.
"Kızım sen slak mısın, damadın kahvesine atacaksın tuzu bizimkine değil!"
Gülümseyerek anneme baktım." Benim değerlime zehir gibi şey içirecek değilim. Hıh."
Cihan muzipçe sırıtıyordu. Kurye daha fazla dayanamamış olacak ki söze girdi.
"Efendim sebebi ziyaretim başkaydı ama olsun... sebebi ziyaretimiz belli. Kızınızı bu delikanlıya istiyorum."
Annem söze girdi." Yani şimdi şöyle ki..."
"Uzatma anne."
Herkes anneme öcü görmüş gibi bakıyordu ziraa çok mla bir ortamdaydık.
"Aman, gider ayak bana atar yapma. Verdim gitti."
Cihan 'la aynı anda ayağa kalkıp koşarak birbirimize sarıldık. 2 santim yerde ne kadar koşulursa...
Bitiş.
Kahkahalarla yazdığım bir bölümdü açıkçası.
3,5k olmuşuzzz 🥳
💅🧚♀️
![](https://img.wattpad.com/cover/340739078-288-k719053.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mafya'ymış | YARI TEXTİNG
Teen FictionNumara sallayarak mafyaya denk gelmek mi? Tamda benden beklenen bir hareket! *Mafya'ymış isimli ilk kurgu.* UYARI:KİTABIMA KÖTÜ YORUMDA BULUNMAYINIZ. BEĞENMİYORSANIZ OKUMADAN GEÇİNİZ. AKSİ HALDE KİTABIMA VE ŞAHSIMA HAKARETTE BULUNAN KİŞİLER ŞAHSIM T...