Cinayet Büro

23- Üçüncü kişi

Sevgi güzel şeydir ama doğru sevildiği de tabi...

İçimdeki sevginin sahibi nerde, nasıl bilmiyorum ama ona kırgın olmak çok zor. Yanına gidip boynuna atılıp sarilamamak çok zor. Her dakika arayıp nerdesin diye darlayamak çok zor. Keşkesi vardır herkesin keşke yapmasaydim dediği şeyler vardır. Benimde çok keskelerim var.
Keşke Serkan'ın yanına olsam, ona sarılsam ve onunla olsam. Keşkeler insanı öldürür...

Yarım saati aşan bir süredir yatağın içinde uzanıp tavanı izliyordum. Dışarıdan gelen ayın ışığı odanın içini aydınlatıyordu.

Devriye biter bitmez eve gelip kendimi sıcak suyun altına atmıştım. Şimdide üzuerim giyinik bir şekilde yatakta yatıyor ve boş tavanı izliyordum.

Elim komidinin üzerinde bulunan telefonuma gitti. Elime aldim ve ekranını açtım. 10 cevapsız arama gözüme ilişti. 7 Serkan'dan, 3 de Seda'dan...

Zilin sesi kulaklarıma ilistiğinde yataktan hızlıca kalkıp kapıya gittim.
İslarla zile basılıyor ve kapı yumruklaniyordu. Kapıyı açtım.

Serkan Onur'un yanında yarı baygın haldeydi.
"Defne kusura bakma sen geldin aklıma sadece"dedi Onur içeriye girerken.
"Tamam tamam da noldu buna"dedim arkalarından giderken.

Onur Serkan'ı salondaki koltuklardan birine yatırdı.

"Merkezden çıktıktan sonra deniz kenarina gitmiş bir güzel içmiş. Sonrada memur arkadaşlar bulmuş. Polis olduğunu görünce de bizim büroyu aramışlar. Seda'nin da aklıma ilk sen gelmişsin seni aramiş acmayincada beni aradı. Sonuç bu gördüğün gibi."dedi Onur Serkana bakarak.

"Serkan öyle çok içen biri değildir niye bu kadar içti anlamadim."dedim kafami kasirken. Karşımdaki onurun cevabı çok beklemden verdi.

"Neden diye birde soruyor musun? Kızım görmüyor musun halini. Sen gidince olmuş herşey. İçmeyi sevmediğini herkes bilir ama üzüntüden işte. Barışın artık ve bitsin bu çile. Vallah o kadar ağır ki tasiyamıyorum." dedi kafasini serkan'a çevirdi.

"Şu kaslara bir bak şu kollara."dedi ve başıyla serkan'ın kaslı kollarini gösterdi.
"Bende iyi değilim onur biliyorum ama benim suçum neydi. Sevgilimin arkasından gidiyorum bişey olmasın diye o beni istemiyor ve gitmemi söylüyor ben napayım simdi hıh soruyorum sana?" dedim gözlerim dolmuştu.

"İbrahim Serkan için çok değerlidir. Kardeş gibiler gerçi hepimiz öyleyiz ama neyse. Serkan elinden bişey gelmediği icin sinirliydi."dedi tekrar gözleri beni bulmuştu.

"Anlıyorum ama..." dedim ve sözünü kesti.
" Amasi maması yok bu işin Defne bitirin bu aranızdaki sorunları artık." dedi ve yanımdan gecerek çıkış kapısına gitti ve evden çıkıp gitti.

Serkan ile baş başa kalmıştık. Onu ne kadar özlediğimi o an anlamıştım. Orta sehpaya oturum baş ucuna. Ellerimi saçlarına doğru götürdüm. Ellerim anında durdu. Geri çektim. Çekmemle büyük parmaklar bileğime dolandı. Kafamı kaldirdim ve karşıma baktım. Ayrılmıştı.

"Özür dilerim" dedi yeşil gözleri gözlerime bakıyordu. Kafanı salladım. Bişey diyemedim.

Kolumdan çekti beni ve hızlı bir hareketle altına aldı. Üzerime çıktı. Nefesinin sıcaklığı tenime çarptı. Alkol ile karışmış parfüm kokusu beni benden aldı.

"Özür dilerim" dedi tekrardan. Anli anlima yaslamişti
"Dileme"dedim gözlerimi kapatirken onun yanında huzur buluyordum.
"Özür dilerim sana bağırdığım için seni üzdüm için özür dilerim"dedi ve durdu. Yerinde kıpırdadi ve yanıma yattim artık serkan'ın göğüsün de yatıyordum.
"Seni kırdığını biliyorum ama İbrahim benim öz kardesim gibi onunla aynı yerde büyüdük aynı yetimhanede..." dedi ve durdu derin bir nefes aldı.