Miłość bez barier TOM II

Głupie marzenie

***Wojtek***

Czy boję się tego,jak zmieni się nasze życie po pojawieniu się dziecka? Bardzo. A w zasadzie nie przerażają mnie same te zmiany,tylko to,że nie będę mógł pomóc Amelii na tyle,na ile ona będzie tego potrzebować.A przez kilka pierwszych tygodni będzie potrzebowała pomocy w najprostszych czynnościach jak chociażby wstanie z łóżka.To dobijające. Wiedzieć,że nie może się pomóc komuś,kogo się kocha.Fakt,przyjadą moi rodzice,ale i tak jest mi tak jakoś... przykro. Boli mnie,że to nie ja będę jej wtedy we wszystkim pomagać. Owszem,mamy z Amelią taką niepisaną umowę,że pomagam jej przy rzeczach,które wymagają ode mnie używania jedynie rąk.Ale za pół roku ta nasza umowa może nie wystarczyć. 

***

-Byłaś kiedyś w górach?-pytam Amelię,widząc,że na chwilę oderwała się od książki.

-Już tłumaczyłam,że jedyną moją podróżniczą destynacją było Zabrze- śmieje się.-Domyślam się,że ty objechałeś Polskę jak ona długa i szeroka.

-Po części się z tym zgodzę. Nie było mnie jeszcze na Mazurach. 

-Więc czemu pytasz mnie o góry?

- Bo je uwielbiam. Po wejściu na Rysy czułem się jak pan życia i śmierci. Zajebiste uczucie.

-Wróciłbyś tam?

-Gdyby sytuacja była inna,jasne. Ale że jest, jak jest, to nie.

-Niby dlaczego?-unosi brwi. W odpowiedzi wymownie uderzam dłonią w koło wózka.

-Serio? To niby ma być problem?

-A nie? Ja z tym na żadną górę nie wejdę,zapomnij.

-Dobra,powiedzmy to Jaśkowi Meli, który jako piętnastoletni dzieciak zdobył oba bieguny,nie mając ręki i nogi. 

-Kochanie,to była inna sytuacja...on nie jeździł na wózku.

-Ale nie chodził. Marek Kamiński wniósł go tam na plecach-uśmiecha się przebiegle.

-I co? Napiszesz do niego,żeby zorganizował ze mną wyprawę?

-Hmmm. Na razie może nie porywajmy się na Rysy,ale...co powiesz na świętowanie papierowych godów po wejściu na Morskie Oko? Tu Kamiński nie będzie nam potrzebny.