Apeyron

Emanasiya

Abstrakt görünsə belə düşüncələrin etdiyi təsvir məhz bu cürdür. Hansı ki, sona qədər gedən heç kəs olmayıb. Sona qədər getmək istəyənlərdə hisslərin və duyğuların qurbanına çevrilib..
Avestanın qədim səhifələrini vərəqləyərkən "Xeyir və Şər" mübarizəsini oxumusuz yəqin. Hansı ki, dünya yaranandan bu günə qədər davam edən həmin mübarizənin qalibinində kim olacağını bilirsiz. Əfsanələrin ardlnda yatan gerçəkliklərdən biridə məhz budur. Hansı ki, insanlar ağır və nifrət dolu tonla inkar etsələr belə dəyişməz reallıq olaraq qalacaq. Pozitivlik və neqativliyin təmsilçiləri. Qeyd etdiyim yarışmanın səbəbkarlarl. Edilən və baş verən hər şeyin bir səbəbi olduğunu nəzərə alsaq pozitivliyin və neqativliyin çox olmasının səbəbidə bu olsa gərək. Və məncə bu qədər kifayətdir..
Liderlik kürsüsünün kürsüyə kök salmış sakini belə sonda anladı ki, dünyanın ən uca zirvəsində qərarlaşmaq belə hər şey deyil. Və bəlkə də heçnə deyil. Hansı ki, insani duyğular və hisslərin verdiyi həzzlə müqayisə olunmayacaq dərəcədə heç!
Elə insan ki, yerə göndərilmə səbəbinindən uzaqlaşaraq bu mübarizənin iştirakçısına çevrilir..
Hisslərin və duyğuların gəldiyi həmən "məkan". Rlə bir məkan ki, təsvir anlayışından uzaq və ifadəedilməz ölçülü.
Və insanların heç vaxt dəyişilməyəcək xüsusiyyəti- liderlik kürsüsünə sahib olmaq xüsusiyyəti bəlkə də hər şeyin olduğu vəziyyətində uzaqlaşmasına təkan vermişdir. Və siz artıq "finiş"-in arxada qaldığından xəbərsiz yəqin. Ötən hər an finişi və ona çatmaq istəyini geri gəlməyəcək keçmişimizidə qoyuruq. Və sonra yeni bir yarış və finişə çatmaq istəyi.. və sonra daha biri! Hər nə qədər mənasız olsa belə bizi qane edəcək tək şey..amma hər şeyin başlanğıcı olduğu kimi sonuda vardı və bunu çox yaxşı bilirik. Hansı ki, hisslərimizin qurbanı olaraq sonu düşünə bilmirik. Bu aləmləri bizim görə bilməməyimizə bənzəyir.Hansı ki, gözlərimizin müəyyən qatı açıq olsa idi hər şeui plduğu kimi görə bilərdik.. Və bəlkə də hər şeyin səbəbini nəyinki anlamaq heç düşünə bilməməyin tək səbəbi hisslərin qarşısında diz çökərək ona təslim olmağımızdır..
Amma hisslərin və düncələrin sahibinin biz olduğumuzu nəzərə alsam düşünə bilmək üçün heç də gec olmadığını deyə bilərəm. Və hər nə qədər fitrilik tələb etsə belə..