Życie Hailie

Pękać w szwach

-Pamiętajcie, 18.- tak kolejny brat to powiedział.

-Tak, pamiętamy.

-Czyli jeszcze dwie godziny.

-Yhym...pamiętajcie, żebyście wy się ogarnęli na czas.

-O nas się nie martw mała Hailie.

Poszłam.

Olałam ich.

Udałam się do mojej i Mony sypialni.

-Mam już je! Chciałybyście widzieć miny moich braci, były bezcenne.- zaśmiałam się

-Szybko, mamy jeszcze dwie godziny,a zostały nam jeszcze paznokcie, makijaż, włosy i buty.

-Która pierwsza?- zapytałam.

-Ja mogę.- powiedziała Mona.

Już ustawiły lampkę na biurku i przysunęły dwa krzesła, żeby po dwóch stronach biurka, siedzieć jak w profesjonalnym studiu. W tym czasie dziewczyny sobie robiły fryzury, żeby nie marnować czasu.

Podczas malowania paznokci i robienia włosów, słuchałyśmy muzyki i paplałyśmy.

-Hailie, i co z tym Leo?- zapytała mnie Maya.

-Nic jeszcze nie pisał.

-No Hailie ciągle patrzy w telefon czy Leo nie pisał.- powiedziała Mona.

-Nie no, nie ciągle, ale nie mogę się doczekać, aż napisze. Jak tylko napisze to wam dam znać.

Znowu ktoś zapukał. Tym razem to Shane.

-Jeszcze...półtorej godziny.- on też się zwiesił, gdy nas zobaczył. No kurde ładnie się ubierzemy, a im już ślinka cieknie.

-Shane, czy mógłbyś już wyjść?

-Tak...już idę.- po tych słowach dosłownie wybiegł z pokoju, może przez zapach albo przez was.

-Dziwni oni są.

-Pewnie są zdziwieni, że będziemy ładniej wyglądały od nich.

-Już skończyłam, ładne?

-Boskie Hailie, teraz ja.- oznajmił Martina, gdy już Maya skończyła jej robić włosy.

-Spoko.

Potem była cisza, dokończyłam robić paznokcie Martiny i Mai, potem Maya mi zrobiła pazurki.

Następnie wszystkie miałyśmy zrobione włosy.

Zrobiłyśmy makijaż, przy moim pomogła mi Mona.

Jeszcze perfumy.

-Już jest 18, a my jesteśmy gotowe, zakładamy szpilki i bierzemy zapakowane wcześniej torebki. Możemy schodzić do chłopaków.

-Królewny.

Zeszłyśmy na dół jak damy. Moi bracia już na nas czekali przy drzwiach. Tak jak się spodziewałam, byli ubrani w idealnie białe koszule, czarne spodnie garniturowe i marynarki, oczywiście do tego dużo biżuterii. Wyglądali tam przystojnie, ale wiedziałam, że ja wyglądam ładniej od nich.

-Widać, że jesteście już gotowe.- powiedział Dylan, gdy nas zobaczył na schodach.

-Tak, czyli my jedziemy moim autem?

-Tak.

-No dobra.

W międzyczasie dziewczyny uczyły mnie, jak chodzić na tych wysokich obcasach. Już chodziłam na nich pewnie, stawiałam pewne kroki. Było widać zdziwienie braci na nasz widok, tym bardziej mój.