Życie Hailie

Rekin

-Tak to jest w stylu Dylana.- zaśmiałam się, gdy Mona udawała go, bo kłóciłam się z nią, po co mam włączyć budzik.

-No dobra, ustawie budzik na 8.

Zasnęłyśmy. 

Budzik nas obudził o 8. 

Zeszliśmy na dół. Oprócz Eugenie i przygotowanego śniadania, nikogo nie było. 

-Cześć Eugenie, gdzie są wszyscy?

-Jeszcze śpią, tylko pan Monet przyszedł po swoją kawę. Coś mówił, że chłopacy oglądali horrory do późna.

-Typowe. Dziękuje.- podziękowałam, gdy Eugenię podała mi swoje śniadanie. 

Dzisiaj przygotowała tosty francuskie i czarną herbatę, specjalnie dla Mony.

Gdy już zjadłbyśmy, usłyszałyśmy krzyki Michi'ego. Poszłyśmy do niego, w środku była już Anja.

-Cześć laski. Słyszałyście co chłopacy robili w nocy?

-Tak, horrory oglądali. 

-Ktoś jeszcze nie śpi?

-Słyszałam jak Monty rozśmiesza Flynna. Maya jeszcze śpi, bo poszli do pokoju Lissy. 

-Chodźmy do nich.- zaproponowałam.

-No dobra.

Wyszłyśmy z pokoiku synka Vincenta i udałyśmy się do pokoju Lissy.

-Cześć!- przywitała się Lissy.

-Cześć, jestem Mona.- przywitała się moja przyjaciółka.

-Cześć, jestem Monty, mąż Mai. A to Flynn, nasz synek.

-Miło was poznać. 

-Pobawimy się w coś? Może chodźmy na dwór, jest ładna pogoda.

-Okej, ale ja i Mona pójdziemy się przebrać.

-Dobra.

Poszła z moją przyjaciółką do pokoju.

Przebrałyśmy się w legginsy i długie, oversizowe koszulki. Lekko się umalowaliśmy i związałyśmy włosy w lekkie warkocze.

Jak zeszłyśmy, okazało się, że jest już 9:30 i wszyscy jedli śniadanie. 

-Wszyscy się spotykamy o 10 na werandzie.- poinformował Will i pocałował mnie w czółko.

-Lissy, może później się w coś pobawimy. Zaraz będziemy jechać nad jezioro, tam będzie się bawić, jeszcze z wujkami.

-No dobra. 

-To my idziemy na górę. 

Wróciłyśmy na górę.

-Spakujmy rzeczy.

-Na pewno ciuchy na zmianę.

-Tak, z twoimi braćmi zawsze jest mokro. W najbardziej nieoczywistym momencie wrzucą nas do jeziora.

Zabraliśmy jeszcze kilka potrzebnych rzeczy i zeszłyśmy na dół.

Wszyscy już się zbierali na werandzie, bo zostało jeszcze 10 minut do odjazdu.

Złapaliśmy Martinę i Mayę.

-Jak siadamy?

-Siadamy na tyłach, chodźcie puki dzikusów nie ma.

Podeszłyśmy do busa, okazało się, że można już wsiadać. Zajęłyście tyły.

Sekundę po tym weszli do środka chłopacy.