Elif küçükken annesini bir trafik kazasında kaybeden genç bir kızdır. Takma ismi 'İyilik Meleği' dir. Elif, bir gün eski evine gitmek ister. Annesiyle o evde bir sürü anıları vardır. Orada durup yeni bir hayat ve yeni bir çevre kurmak ister. Ama tab...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
21.Bölüm: Ateş İle Barut. *Ömrümün sonuna kadar.*
"Tamam, çocuklar hadi gelin, güzel güzel yemeğimizi yiyelim." dedi babam ortalığı yumuşatmak istercesine. Daha biz sevgili olalı 1 gün bile olmadı. Sadece 20 saat oldu. 20 saat içinde ilk kavgasını eden biz çifti olmalıyız.
Arda'ya göz devirerek Arda'nın yanındaki sandalyeye oturdum. Yemeğimizi yemeğe başladık. O kadar özlemişim ki, bu evin yemeklerini ağzıma büyük lokmalar atıp duruyordum.
"E nasıl beğendiniz mi yemekleri?" diye sordu babam.
"Gerçekten çok güzel babacığım." dedim ağzım dolu bir şekilde.
"Çok güzel olmuş her şey Haluk Amcacığım, ellerinize sağlık." dedi Arda gülümseyerek.
Babam da gülümseyerek, "Ben, bir şey yapmadım ki oğlum, her şeyi Hediye yaptı."
Pabucum yavaş yavaş dama atılıyor bakıyorum!
"Bir dahaki severe annenle de gel oğlum. Onu hiç görmedim." dedi babam, "Belki, hayırlı bir iş için gelirsiniz."
Yediğim lokma boğazımda takılı kalınca gür bir sesle öksürmeye başladım.
"Babacığım, ne hayırlı işi ne kız istemesi ne oluyor ya!" dedim.
"Tamam, tamam bir şey demedim. Hem sen daha çok küçüksün, bir on beş yıl sonra seni evlendirebilirim." dedi babam.
"O kadar çok mu geç verirsiniz ya?" dedi Arda korkarak.
"Şaka şaka." dedi babam, "Ne zaman evlenmeye karar verirseniz, o zaman Elif'i benden isteyebilirsiniz."
"Sağ olun Haluk Amca." dedi Arda sırıtarak.
Yemeğimizi yedikten sonra yardımcılar masayı toplarken bende onlara yardım ettim. Daha sonra babamların yanına gelerek sandalyeye oturdum.
"Erkeklere düşman kesilen kızım, şimdi sevgilisini benimle tanıştırmaya geliyor. Ben, daha Allah'tan ne isterim ki?" dedi babam gururla. "Siz, nasıl tanıştınız?"
"Hemen anlatayım Haluk Amcacığım." dedi Arda sanki babamın bu soruyu sormasını bekliyormuş gibi. "Senin bu kızın, benim arabama çarpmasıyla başladı her şey."
"Nasıl?"
Gülümseyerek bana bakarak, "Şöyle, ben bir kere kuzu kuzu hastaneme giderken arkadan bir sarsıntı geldi. İnip baktığım da sizin bu kızınız benim arabamın arkasından vurmuş. Bir güzel ondan fırça yedikten sonra kendi yoluma devam ettim. Akşam eve geldiğim de sizin bana emanet ettiğiniz evin ışıkları yanıyor..."
