Elif küçükken annesini bir trafik kazasında kaybeden genç bir kızdır. Takma ismi 'İyilik Meleği' dir. Elif, bir gün eski evine gitmek ister. Annesiyle o evde bir sürü anıları vardır. Orada durup yeni bir hayat ve yeni bir çevre kurmak ister. Ama tab...
Bölüme geçmeden önce yukarıdaki müziği açmayı unutmayın, iyi okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.Bölüm: 20 Nisan. *Hayat önümüze koyulmuş bir fırsattır. Bizim değerlendirmemizi bekler.*
"Günaydın, eğer uyandıysan bize gelsene kahvaltı yapalım." Sabırsız ve stresli olan parmaklarımla yanlış yazdığım harfleri düzelte düzelte günün ilk sabahına Arda'ya olan mesajımla başladım. Yan tarafıma baktığım da yanımda Beyza yoktu. Gece boyunca Beyza ile balkonda yatmıştık. Arda'nın dün gece benim için havalandırdığı balon daha sehpanın ayağında bağlıydı. Gülümseyerek ayağa kalktığım da etrafıma bakındım ama hiçbir yerde Beyza yoktu. Tek bakmadığım yer mutfak kalmıştı. Mutfağa baktığım da Beyza bana kahvaltı hazırlıyordu. Sessizce kapıya yaslanıp onu orada izlemeye başladım. Yumurtaları tabağa dökmeye çalışıyordu ama pek de başarılı olamıyordu. Yumurtaların birisini kırmaya çalışırken yanlışlıkla yere düşürmüş ve yumurtayı kırmıştı.
"Sende niye düşüyorsun ki!" dedi Beyza sinirle. Sinirli olduğunda o kadar tatlı oluyordu ki... Kapıya baktığında beni orada olduğumu görünce yerden kalktı ve başını eğerek bana baktı. Gülümseyerek ona bir adım attım.
"Günaydın Küçük Hanım..." dedim gülümseyerek. Yavaşça yanına geldim ve onun yanağından öptüm.
"Günaydın Elif..." dedi üzgünce bana bakarak.
"Ne oldu tatlım neden üzgünsün?" diye sordum önünde eğilerek.
"Sana kahvaltı hazırlamak istedim. Her şey tamamdı ama sadece yumurtayı yapamadım. Hepsini yere düşürdüm." Gülümsedim.
"Tamam, tatlım sorun değil. Yumurtada benden olsun. Hem birazdan dayında gelir." dediğimde kapı zili çaldı. Gülümseyerek Beyza'ya baktım. "Bak, geldi bile!"
Gülümseyerek kapıyı açtım.
"Günaydın!" dedim gülerek.
"Günaydın." dedi gülerek.
"Bizde tam kahvaltı yapmaya hazırlanıyorduk gel hadi!" Arda ayakkabılarını çıkarıp mutfağa girdi.
Beyza, Arda'yı görünce heyecanla boynuna atladı.
"Dayı!" dedi Arda onu kucağına alarak yanağından öptü.
"Günaydın prensesim." Onlara gülümseyerek bakıyordum.
"Günaydın dayıcığım! Biz Elif'le çok güzel şeyler yaptık." Beyza heyecanla dayısına dün neler yaptığımızı anlattığında bende yumurtaları çırpmış, tavaya döküyordum.
"Ya." dedi Arda bana bakarak.
"Sonra sabah bir kalktım kalpli bir balon vardı." Arda ile gözlerimiz buluştuğunda ikimizde sırıtmaya başladık. İlk gözlerimizi ayıran ben oldum. Başımı eğmiş bir yandan yumurtayı yaparken, bir yandan da yüzümde aptal bir sırıtış vardı.
