Elif küçükken annesini bir trafik kazasında kaybeden genç bir kızdır. Takma ismi 'İyilik Meleği' dir. Elif, bir gün eski evine gitmek ister. Annesiyle o evde bir sürü anıları vardır. Orada durup yeni bir hayat ve yeni bir çevre kurmak ister. Ama tab...
"Annenin iyi olmasına çok sevindim Arda..." diye mırıldandım eve girdiğimiz sırada. Salonun ışığını yaktığım da önümü daha iyi gördüğümü anladım. Arda'nın koltuğa oturmasını bekledim. Arda'yı dinlensin diye Ceyhun eve göndermişti onu, ama bu şekilde eve gidemezdi bende onu kendi evimde misafir ettim. Sinem artık kendi evine gitmişti. Sinem'in yattığı odayı Arda'ya ayarlayacaktım.
"Bende çok sevindim. Keşke ben yanında dursaydım onun." dedi Arda düşünceyle.
"Annende istedi Arda senin eve gidip dinlenmeni. O yüzden lütfen düşünme bunları." dedim gülümseyerek. "Sinem'in yattığı bir oda vardı. Sana orayı ayarlasam bir şey olur mu?"
"Sorun olmaz da ben kendi evime kalsaydım..."
"Olmaz Arda. Senin evinde yemek yok acıkırsın falan hem buzdolabında yemekler falan var acıktığında ısıtarak yersin, istersen beni uyandır ben ısıtırım sana." Arda bana hayranlıkla baktı.
"Teşekkür ederim Elif." dedi Arda.
"Ne için?" diye sordum.
"Her şey için..." Gülümseyerek başımı salladım. Sinem'in yattığı odaya gidip orayı Arda için hazırladım. Çarşafları serdim, yastık kılıflarını serdim.
"Arda!" diye bağırdım odadan ama ses veren olmadı.
"Arda!" Bir kez daha bağırdım ama cevap veren olmadı. Salona gittiğim de Arda koltuğun üzerinde uyuyakalmıştı. Sessizce ona yaklaştım ve uyuyan yüzüne baktım. Kalbindeki iyilik yüzüne yansıyordu. Bütün gün annesinin başında beklemişti. Yorgunluktan uyuyakalmıştı. Sessizce omzuna dokundum.
"Arda..." dedim sessizce.
"Hı?" dedi gözleri kapalı bir şekilde.
"Hadi, kalk da yatağa yat. Belin tutulur." Yavaşça yattığı koltuktan kalktı. Uyku sersemi olduğu için düşer diye düşündüm ve belinden tutarak Sinem'in yattığı odaya götürdüm. Yatağa yatırıp, üzerini örttüm sonra da odadan çıktım.
---
Sabah uyandığım da havanın fazla estiğini hissettim. Üşüdüğüm için kalkıp pencereleri kapattım. Kalkıp mutfağa gittiğim de camın önünde Arda'yı gördüm.
"Arda..." dedim, uykulu gözlerle Arda'ya bakarak. Arkasını döndüğünde gözleri beni buldu. Beni görünce ayağa kalktı.
