Elif küçükken annesini bir trafik kazasında kaybeden genç bir kızdır. Takma ismi 'İyilik Meleği' dir. Elif, bir gün eski evine gitmek ister. Annesiyle o evde bir sürü anıları vardır. Orada durup yeni bir hayat ve yeni bir çevre kurmak ister. Ama tab...
Diğer bölümde bana kızdığınız için size affettirme hediyesi olarak bölüm atmaya karar verdim. Çok bekletmeden hemen bölümü okuyun derim! İyi okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.Bölüm: Yağmur. *Sen benim kız arkadaşımsın...*
"Dayı mı?" dedim şaşkınlıkla. Normal de zaten şaşırılacak bir şey yoktu ama Arda bana hiç bahsetmemişti.
"Yeğenim Beyza." dedi Arda. Beyza koşarak dayısının yanına gelerek sımsıkı sarıldı. Arda, Beyza'yı çok seviyor olmalı ki ona aynı şekilde sımsıkı sarıldı. Beyza, Arda'dan ayrıldıktan sonra kaşları çatılı bir şekilde bana baktı.
"Ben Elif, diğer adıyla Yazar Elif." dedim, elimi tutmasını beklerken hiçbir tepki vermeden sinirle yüzüme bakıyordu. Elimi tutmadığı için elimi indirdim.
"Memnun oldum." dedim.
"Ben hiç memnun olmadım!" dedi Beyza. "Ne işin var dayımın yanında?"
"Tamam, senin arkadaşınsa niye bu saate kadar senin yanında?" dedi Beyza. Beyza, dayısını çok seviyor ve bu yüzden de dayısını benden kıskanıyordu.
"İlk olarak küçük hanım," dedi Arda Beyza'nın burnunu sıkarak. "Senin bu saatte, böyle bir yerde ne işin var?"
"Dayı, unuttun mu annem ile babam burada çalışıyor?" dedi Beyza oyunbozan gibi.
Arda içinden sessiz bir küfür ettikten sonra birkaç saniyeliğine gözleri bana döndü ardından tekrardan Beyza'ya baktı.
"Doğru," dedi Arda beni buraya getirdiğine pişmanmış gibi.
Beyza, kaşlarını çatarak bana baktı.
"Bana bak Elif ablam mısın, Yazar Elif misin bilmem ama seni dayımın yanında görmeyeceğim!"
"Şşt, Beyza bebeğim, sana hiç yakışmıyor." dedi Arda.
Beyza, dayısına mahcup bir şekilde baktı.
"Hadi, gel seni ablamların yanına götürelim." dedi Arda Beyza'ya karşı. Beyza, Arda'nın kucağından kalktı dayısının elinden tutup onu da ayağa kaldırdı.
Hep beraber yanımızdaki restorana girdik. Arda'nın ablası bizi görünce çok şaşırdı.
"Ablacım," dedi bize doğru gelerek. Arda'ya gelip sarıldı. Sarıldıktan sonra bana döndü, ellerini gülümseyerek uzattı
"Merhaba," dedi ablası. Elini tutarak hafif sıktım.
"Merhaba, Elif ben." dedim gülümseyerek.
"Canan bende memnun oldum." dedi. "Sen, şu Arda'nın her gece anlattığı kız olmalısın?"
