Elif küçükken annesini bir trafik kazasında kaybeden genç bir kızdır. Takma ismi 'İyilik Meleği' dir. Elif, bir gün eski evine gitmek ister. Annesiyle o evde bir sürü anıları vardır. Orada durup yeni bir hayat ve yeni bir çevre kurmak ister. Ama tab...
Bugün bomba gibi bomba bir bölümle karşınızdayım zaten başlıktan da anlaşacağı üzerine. O zaman hepinize iyi okumalar^^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3.Bölüm: Küçük Umutlar. "Benim umut edecek bir tarafım kalmadı artık..."
Arda'yla tanışmamın, bu binaya ve mahalleye taşınmamın üzerinden üç gün geçti. İnsanlar bana ne kadar alışamazsalar bile ben onlara ısındım. Bazıları için, "Baba parası." Bazıları içinde, "Para manyağı." Hiçbir şekilde takmadım. Ama inanıyordum ki onlar beni, ben onlara bayılacağım.
"Neyi hayal edeyim?" dedim hâlâ gözlerim kapalı şekilde Arda'nın ne yaptığını anlamaya çalışıyorum.
"Hayal et..." Sadece bu kelimeyi söylüyordu başka ağzından hiçbir kelime çıkmıyordu.
"İşte bende onu soruyorum Arda. Neyi hayal edeyim? Bir şey söyle ona göre hayal edeyim."
"Aklına ne geliyorsa..." Daha fazla dayanamadım ve gözlerimi açtım.
"Ay, Arda ne demek istediğini hiç anlamadım." Arda tekrardan aynı şekilde yerine oturdu.
"Asıl sana 'ay' Elif, sana burada diyorum ki hayal et sende bana ne hayal edeyim diyorsun!"
"Ama ne hayal edeyim söylemiyorsun!" Asuman Abla elinde çaylar ve tatlılarla içeriye girdi.
"Evet tazelenmiş çaylarınız ve tatlılarınız geldi!" Asuman Abla bana tatlıyla çayımı uzattı.
"Ellerine sağlık Asuman Ablacığım."
"Afiyet olsun Elif'çiğim." Çay içtik, tatlımızı yedik, gülüp eğlendik. Asuman Abla çok samimi bir kadın olduğu için onunla konuşmaktan çok keyif almıştım.
"Her şey için çok teşekkür ederim." Diyerek ayağa kalktım.
"Otursaydın ya kızım sohbetimiz güzeldi." dedi Asuman Abla ayağa kalkarak.
"Bir dahaki gelişimizde artık. Çok teşekkür ederim her şey için, iyi geceler." Üçümüzde kapıya doğru yöneldik.
"İyi geceler kızım. Böyle gel olur mu? Benim de evde canı çok sıkılıyordu. Vakit buldukça birbirimize gider geliriz."
"Tabii ki de. Zaten benim burada tanıdığım tek kişi sizsiniz." Asuman Abla yüzüme gülümsedi.
"İyi geceler kızım."
"İyi geceler." dedim ve kendi evime çıktım. Direk banyoma gittim ve saçlarımı, makyajlarımı çıkardım. Saçlarımı düzelttiğim de kafam acıyordu. Normal de olsa banyo ederdim ama o kadar yorgundum ki banyoya girmeye bile üşenmiştim. Sadece makyajımı çıkardığım da yüzümü yıkadım başka da bir şey yapmadım. Odama geldim ev hamam gibiydi şort ve askılı crop giyip yattım.
