Nagising ako dahil sa ingay na hindi ko alam kung saan galing. Those random noises are not familiar kaya nong pag dilat ko ng mga mata ko I realized na nakahiga ako sa parang isang park na agad naman akong tumayo at nilibot ang mga mata ko sa buong paligid.
May isang malawak na isang bakanteng lote na puno ng mga unfamiliar faces. May nakita akong nag pi- picnic dito ang saya nga ih. May mga nag tayo ng tent, I saw a wedding photoshoot sa di kalayuan, I also saw random couples na iba ay nag ki-kwentuhan yung iba naman they are eating together, I saw family gatherings and it's like they are celebrating family reunions, I saw a group of students studying here.
I never saw any cars, buildings but they had technologies such as camera and phones. I never seen even a single building here as I walked. I thought it has street with street lights but it haven't. Isang malawak lang talaga na place na parang walang katapusang green grass lang ang nakikita ko kahit na tumingin pa ako sa malayo.
I saw houses but made of woods saka hindi ganon karami ang mga tao. I saw unfamiliar flowers yet beautiful but I never seen it before it's my first time to see those flowers.
Kahit saan ako tumingin parang na lang green grass nakikita ko saka meron ding mga kahoy at sa di kalayuan may nakikita akong matataas na bundok it feels like a province or sadyang province nga ito pero wala manlang streets, roads, boutiques or kahit tindahan manlang. All I can see is a wide place full of green grass with houses made of woods.
Lumakad ako para mag tanong kung saan na ang mga building and I timing may nakita akong student na hindi ko alam kung saang school
"Ahmm hi"
Sabi ko saka ngumiti sa kanya kaya tumigil naman ito sa pag-lalakad saka humarap sya sa'kin at ngumiti din.
"Magandang gabi Po"
Sabi nya saka parang yumuko pa ito ng kunti saka tumingin na naman ulit sa'kin. How does she greet me ng magandang gabi ih mas malinaw pa sa future ko yung sikat ng araw.
"Saan ang mga buildings dito? I mean the street, cars, roads, streetlights?"
Takang tanong ko kaya kumunot ang noo nya sa sinabi ko na parang sya pa may karapatang mag-taka kaya medyo tumaas ang dalawang kilay ko as a sign na mag-aantay ako ng sagot nya pero ngumiti lang sya.
"Hindi ko po kayo naintindihan at hindi ko po alam ang sinasabi ninyo sapagkat hindi pa ako nakakita ng isa sa mga bagay na iyon"
Napatingin ako sa paligid and I realized How on earth I didn't noticed it before at ang gamit nilang cellphone ay iyong luma na yung parang unang release palang ng phone ang ginamit nila keypad na basta parang panahon pa ni Moises yun saka yung camera na gamit luma na din.
I mean it's like they are living also in a 21st century but how come she didn't know?! And how come she talked to me as if it's Spanish era. How come they all wear dresses in 21st century but using old technologies in Spanish era?! Wala na akong may maintindihan sa paligid nababaliw na yata ako.
Tumingin ulit ako sa kanya saka tumingin na naman ulit sa paligid saka tumingin na naman ulit sa kanya.
Something is wrong.
"Klarisa tara na umuwi na tayo alas nwebe na ng gabi hinahanap na tayo ng nanay mo"
Napatingin kaming dalawa sa nag salita and they wear the same clothes I think mga students din ito pero sa totoo lang hindi mo mahalata na ganon sila mag salita dahil normal naman sila manamit.
"Ahmm anong sinasabi nyong gabi? Maganda nga ang sikat ng araw ih wala pa nga akong may nakikitang buwan or bituin manlang"
Sabi ko sa kanila when they are about to turn their back on me para siguro umalis na pero napatingin ulit sa akin and their are full of curiosity.
"Buwan at Bituin?"
Takang tanong nila sa'kin na agad naman akong tumango pero tiningnan lang nila ang isa't isa and it's like it's their first time to hear those words in their entire life.
"Minsan ko na iyong narinig pero sa ibang daigdig lamang iyon makikita"
Sabi nong isang babaeng dumating kanina yung tumawag kay klarisa .
"Ipag-paumanhin mo po pero talagang hinahanap na kami sa amin"
Dugtong neto sa sinabi nya saka sinulyapan pa nila akong dalawa at ang mga tingin nila ay yung parang iniisip talaga nila na may kakaiba sa'kin at parang nasisiraan ako ng bait.
Sinundan ko lang silang dalawa habang lumalakad palayo habang ako naman ay naiwan dito na nag-tataka parin kung saang mundo ako at baka nasa panaginip na naman ako at nahihirapan na naman akong umalis dito.
TATAY!
Sigaw ng isang tinig sa di kalayuan kaya nakuha neto ang atensyon ko agad ko namang tiningnan yun para malaman kung sino yung nag-salita then I saw a little boy mga 5 years old yata ito and he smiles as bright as the sun.
Tumakbo yung bata na agad ko namang sinundan ng tingin mga ilang steps pa at nakarating na sya sa gusto nyang puntahan dahil nag stop sya sa harapan nong isang lalaki who smile as bright as the sun. Biglang sumikip yung dibdib ko nong makita yung lalaki coz I know him.
Ngayon naalala ko na kung bakit ako nandito dahil ginamit ko yung machine kanina and that machine was designed to travel in every universe I never thought it will work.
Pag-gising ko nandito na ako and yes I'm in other universe parang mahirap paniwalaan pero totoo. I was about to take a step para puntahan si Lucas kung saan kinarga neto ang batang nakita ko kanina na.
I smile when I saw him here I was about to run into him but I didn't even take one step when my smile fades away dahil may lumapit na babae sa kanya. She's beautiful of course coz she's me but in a different universe.
I smile again knowing we have a family in the universe where it never gets dark. Sobrang ganda tingnan dahil sobrang saya nilang dalawa I can see in their eyes that they are both in love to each other how I wish it will happen in my universe also but at least Lucas love me here. Lucas loves his Selene here and that's enough for me.
Napaupo na lang ako sa kung saan ako nakatayo kanina and then cross my legs and put my both hands in my cheeks and smile. They are so adorable I think I'm gonna cry coz I wanna stay here.
Nag-hahabulan silang tatlo ng anak nila I can't imagine how happy they are I think there's no word in dictionary can describe what I feel right now.
I'm happy coz Selene and Lucas got their own family and lived happily ever after just like what I read in every books when I was a kid but then I'm envy at the same time coz it's hitting me the truth that it will never happen for me in my universe coz it's like once upon a time Peter lose his Wendy.
BINABASA MO ANG
Her black dress in his poem
Science Fiction"I think I've seen this film before" "And I didn't like the ending"
