AŞKER

GİRİŞ

20.07.2023 başladığınız tarihi buraya bırakır mısınız?

(DÜZENLENMİŞ HALİNİ YENİDEN PAYLAŞIYORUM, ASIL HİKAYEMİZİN BAŞLADIĞI TARİH BU)

Biz geri döndük🎉🎉 nasıl da özlemişim... Keyifli okumalar dilerim

🤍🤍🤍

H

erkesin bu hayata bir geliş amacı olduğuna inanıyordum, çoğu insan neden var olduğunu sorgular; yaşadığı hayata karşı duyduğu memnuniyetsizlikten dolayı geliş amacının farkına varmazdı. Zaten çok az kişi fark edebiliyordu, kimisi ise benim gibi kendine bir amaç belirlemeyi tercih edebilirdi. Yaşanan her negatif durumdan şikayet etmek yerine, nedenini sorgular yaşanan hiçbir şeyin tesadüf ya da öylesine olmadığına inanırdı. Benim bu hayatta var olma amacım çocuklardı, bir insanın eğitimi çocukluktan başlamalıydı, kimi ebeveynler çocuklarını maalesef doğru eğitemiyor, birey olma fırsatı vermiyordu. Sırf bu amaç uğruna sınıf öğretmeni olmuş, dokunabildiğim kadar çocuğun hayatına dokunmayı, kendi değerlerini öğretmeyi, iyi insan olmayı öğretmeyi kendime amaç edinmiştim.

Mardin’de sınıra yakın ilçelerin birinde bulunan köy okuluna atanalı henüz bir ay olmuştu. Babam şehit olduğu için lojmanda kalıyordum. Yerleşmeme ve diğer birçok konuda babamın en yakın arkadaşı Rıza amca yardımcı olmuştu. Babam şehit olduktan sonra ben ve annem bir başına kalmıştık, babamın zaten annemle evlenirken yaşayan bir akrabası yoktu. Annem ise babamla evlenince ailesinden vazgeçmişti. Babamla evlenmelerini istemedikleri için ailesi annemi reddetmişti. Üç sene önce annemi de kaybettiğimde Rıza amca bana sahip çıkmış, her daim yanımda olmuştu. Zaten babam şehit olduğundan beri eli her daim üzerimizdeydi. Hiç evlenmemiş ve çocuk sahibi olmamıştı, kendisini tamamen vatanına adamıştı fakat askerleri ve ben onun için evlatlarıydık. Tek kızı olduğum için gözbebeği olduğumu söyler dururdu. Bu hayattaki en büyük şanslarımdan biri de babamın Rıza amca gibi bir arkadaşı olması olabilirdi.

Okuldaki işlerim bittikten sonra bir haftadır okula gelmeyen öğrencimi merak etmiştim ve velilerin numaralarını kaybettiğim defterimden annesinin numarasını tuşlayarak aradım ancak ulaşılamıyordu ben de görünce araması için bir mesaj bıraktım, eğer ulaşamazsam müdür beyden ev adresini isteyip gitmeyi düşünüyordum, muhtemelen o da bizimle aynı lojmanda olmalıydı çünkü babasının asker olduğunu biliyordum.

Siz: İyi günler ben Ferhat’ın sınıf öğretmeni Eylül, kendisi bir haftadır okula gelmiyor, merak ettim onun için aramıştım mesajımı görünce bana dönüş sağlar mısınız?

Mesajı attıktan sonra eve doğru yola çıktım, henüz buraya pek alışamamıştım çünkü köy halkı beni giyim tarzım ve öğrencilere olan yaklaşımımdan dolayı pek sevmezdi, daha doğrusu öğrencilere eğitim dışında öğrettiklerim kimisinin işine gelmezdi ve onlar bana cephe almıştı. Çok cana yakın olanlar da vardı.
Eve geldiğimde Rıza amcanın beni kapıda beklediğini gördüm, her zamanki asaleti ve heybetli duruşuyla bekliyordu. “Hoş geldin Rıza amca neden haber vermedin, çok beklettim mi?”

Babacan bir tavırla gülümsedi, babamın yerini kimse tutamazdı belki ama baba sıcaklığını iliklerime kadar hissettiğimi inkar edemezdim “Yok kızım geliş saatini biliyorum zaten yeni geldim ben de” diye karşılık verdiğinde kapıyı açtım ve içeri davet ettim, Rıza amca salona geçerken ben çantamı vestiyere asıyordum “Bir kahve yapayım ister misin? Sade.” başıyla onayladığında hemen mutfağa geçtim, sade kahve sevdiğini bilirdim benim yaptığım kahveyi ise daha çok sevdiğini söylerdi. Kahvelerimizi hazırlayıp yanına da kuş lokumu ile birlikte salona geçtim. Rıza amca duvara asılı babamın resminin önünde bekliyordu, tıpkı babam gibi her zaman dimdik dururdu. Bir bakışı karşısındakini susturmaya yeterdi ama o gözler bana hiçbir zaman bakışlarında ufacık bir öfke kırıntısı bile barındırmazdı, kalplerindeki sevgiyi bir bakışlarıyla içime işlerdi.  Askerleri geldiğimden beri görevde olduğu için çoğu ile tanışmamıştım ama lojmanda kalırken bana göz kulak olmalarını istediği için beni birkaçı ile tanıştırmak istiyordu, eğer canımı sıkan bir askeri olursa canlarına okuyacağını söylemeyi asla ihmal etmiyordu. Hepsinin ondan ne denli korktuğunu biliyordum fakat bana nasıl davrandığını görseler kesinlikle korktukları komutanlarını tanıyamazlardı. Erkeklerin babalığı sonradan öğrendiğinin kanıtı gibiydi, aramızda bir kan bağı olmamasına rağmen kesinlikle muhteşem bir baba gibiydi. En azından benim için.