𝑻𝒉𝒊𝒔 𝑴𝒂𝒏 𝑰𝒔 𝑺𝒕𝒊𝒍𝒍 𝑨𝒍𝒊𝒗𝒆

Part 20

چانگبین نفس نفس زد و به جنازه‌های دورش خیره شد.
قطره‌های خونی که روی صورتش ریخته شده بود رو پاک کرد و به سمت مردی که روی زمین افتاده بود رفت.

موهای مرد رو گرفت و بالا کشید.

_چان کجاست؟

_نمی‌دونم، باور کن نمی‌دونم.

_پس می‌میری.

وقتی چانگبین چاقو رو زیر گردنش گذاشت، مرد به حرف اومد.

_می‌گم، می‌گم... با کینگه. رفتن... رفتن به خونه‌ی بنگ چان. نمی‌دونم خونه‌اش کجاست فقط می‌دونم رفتن اونجا.

چانگبین سر تکون داد، اسلحه‌ای که روی زمین بود رو برداشت و به سر مرد شلیک کرد.

به میز گرد بزرگ قرمز رنگ نگاه کرد که وسطش یه شیشه‌ی الکل بود.
شیشه رو برداشت و سر کشید.

یه شیشه‌ی دیگه هم روی میز بود. بلندش کرد و به گوشه‌ای پرتاب کرد و دستور داد.

_اینجا رو آتیش بزنین.

از بین راه‌رو‌های کازینو عبور کرد و بیرون رفت.
منتظر موند تا افرادش جمع بشن و بعد به سمت خونه‌ی چان راه افتاد.

نیمه هشیار بود.
الکل ذهنش رو تحت تأثیر قرار داده بود و‌ نمی‌تونست درست فکر کنه.

دستش رو بین موهاش برد و سرش رو پایین انداخت.
هوا داشت تاریک می‌شد.
ماشین متوقف شد و چانگبین تلو تلو خوران ازش پیاده شد.

صدای شلیک گلوله رو شنید.
اعضای گرگ نیروهای کینگ رو به رگبار بسته بودن.
اونا خیلی زود از پا درومدن.

برای یه لحظه دید جاناتان از در خونه بیرون اومد.
کلت سیاه رنگش رو برداشت.
سعی کرد سرش رو نشونه بگیره، ولی مست بود و دستش می‌لرزید.

چشم‌هاش رو بست و شلیک کرد.
گلوله به شونه‌ی جان برخورد کرد و روی زمین افتاد.

باقی مونده‌ی افرادش به سراغش رفتن‌ و سعی کرد تا نجاتش بدن.
چانگبین نفهمید چرا، ولی گفت دیگه شلیک نکنن.
شاید دلش می‌خواست جان زنده بمونه و به بودن چان کنار آلفا حسودی کنه.

کینگ به زور افرادش سوار یه ماشین شدن و رفتن.

گرگ وارد خونه شده بود.
کینگ دیگه نمی‌تونست برگرده و چان رو ببره.

چانگبین به خونه‌ی کوچیک و قشنگ چان نگاه کرد. میله‌های عجیبی دور تا دور خونه رو پوشونده بود.
جلو هر در موزاییک‌های زرد رنگ و برجسته وجود داشت.

وارد اتاق خوابش شد و از بقیه خواست بیرون بمونن.
عجیبه چان نبود.

به صدای شر شر آب گوش داد. یکی حمام بود، ولی اگه چان بود با شنیدن صداها بیرون می‌اومد.
چانگبین نمی‌دونست جوری ذهن‌ چان رو اشغال کرده که چان متوجه اطرافش نمی‌شد.