𝑻𝒉𝒊𝒔 𝑴𝒂𝒏 𝑰𝒔 𝑺𝒕𝒊𝒍𝒍 𝑨𝒍𝒊𝒗𝒆

Part 9

سنگینی نگاه بقیه روی جیسونگ بود، اما اون توجه نمی‌کرد و مشغول بحث با مینهو بود.

جیسونگ بلندتر از مینهو فریاد زد.

_خودت چرا نیومدی دنبالم؟! چرا همه‌ی بدبختیا مال منه؟!

_یکی رو پیدا کن که بتونه پیدات کنه، بعد به من گیر بده. تویِ گاگول یه جوری غیب میشی که خود خدا هم گمت می‌‌کنه.

_تو نتونستی پیدام کنی، چون نخواستی!

_چی؟ من دوسال اول در به در دنبالت گشتم بچه. توی مادر...

_هی! حق نداری به مامانم فحش بدی بیشعور.

_توی احمق هیچ قبرستونی نبودی.

_دروغگو من برات نشونه گذاشتم تا پیدام کنی. اگه می‌گشتی می‌فهمیدی، تو نخواستی.

_هی... تو با این اخلاق مضخرفت داری منو به فاک می‌دی. نشونه؟! مگه من شرلوک هلمزم که کارآگاه بازی در بیارم؟ تو چهار سال من رو پیچوندی و رفتی، حالا من شدم مقصر؟

_من فکر می‌کردم اولش می‌خوای منو بکشی، ولی بعدش که دنبالم نیومدی، مطمئن شدم که اصلا اهمیت نمی‌دی.

_اهمیت نمی‌دم؟ کوتوله‌ی زبون باز، اصلا می‌فهمی چهار سال به یاد کسی جق زدن یعنی چی؟ من بخاطر توی نفهم با هیچکس نبودم.

صدای خنده‌ی افرادی که کنارشون بودن بلند شد و مینهو دوباره فریاد زد.

_نکنه می‌خواین شماها رو به فاک بدم؟

همه ساکت شدن و جیسونگ با گیجی پرسید.

_واقعا با هیچکس نبودی؟

_معلومه که نه خنگه.

_ام... خب... الآنم با کسی نیستی.

_فقط خفه شو.

مینهو یقه‌ی لباس جیسونگ رو گرفت، اون رو بلند کرد و لب‌هاش رو محکم روی لب‌های جیسونگ کوبید.
جیسونگ متعجب روی نوک انگشت‌هاش بلند شده بود و مینهو به وحشیانه‌ترین شکل ممکن می‌بوسیدش.

کم کم حس کرد نمی‌تونه نفس بکشه. دستش رو روی پیشونی مینهو گذاشت و به عقب هولش داد، اما مینهو تکون نخورد و با لذت بیشتری لب‌های جیسونگ رو بوسید. وقتی دید جیسونگ همراهیش نمی‌کنه سرش رو عقب کشید.

جیسونگ هولش داد و روی زمین افتاد. نفس نفس زنان گفت.

_مرتیکه‌ی... نفهم... من... آسم... دارم... می‌خوای... خفم کنی؟!

مینهو کلافه دستش رو توی موهاش فرو کرد. می‌خواست معذرت خواهی کنه، ولی غرورش نمی‌ذاشت.

جیسونگ اسپری آسمش رو درآورد و چند بار زد و بعد تونست دوباره عادی نفس بکشه.

شروع کرد به خندیدن و مینهو محو خندیدنش شد.
جوری که گوشه‌ی چشم‌هاش چین می‌افته، دندون‌های سفیدش معلوم میشه و چشم‌هاش موقع خندیدن ریز میشه، پرستیدنیه.