Merhabalar hepinize ❤️❤️❤️❤️
Hemen okumaya geçin ama yorum yapmayı unutmayın olur mu 🤗
"Saklanan Duygular"
Hayatta bir çok kez yeni başlangıçlar yapmıştım, defalarca kez tökezleyip düşmüş ama tekrar tekrar ayağa kalkmıştım. Yerde durup insanların önünde çökmüş vaziyette ezilip gitmektense ayağa kalkıp onlara üsten bakışlar atarak ezilmeye yeğlerdim.
Yerler biz kadınlar için doğru bir nokta değil, her kadın battığı noktadan yeniden gün yüzüne çıkabilmeliydi. Her şeyini kaybetmiş bile olsa.
Tıpkı karşımdaki kadın gibi. Fisun. Öğleden sonra gelmişti buraya, açık açık kovmama rağmen gitmemiş konuşmak istediğini belirtmişti sadece. Doğrusu onu dinlemek bile istememiştim. Ta ki, "bir yabancı olarak gör beni, ne dersen de kız bağır yine döv ama en azından dinle beni buraya hiç kimse adına gelmedim ben sadece kendim için buradayım... Lütfen biraz konuşalım sadece... Biraz." Diyene kadar.
Sonuç olarak şu an salonda baş başa oturuyorduk, Diljen bana kahve Fisun'da su dışında bir şey istemediğinden başka bir şey getirmeyerek gitmişti.
"Cesaretin taktire şayan," dedim onu süzerek. Bacağımı diğer bacağımın üstüne atarak rahat bir tavırla süzdüm onu. "Seni karşımda bir daha görmem sanıyordum..." Elleri titriyordu saklamaya çalışsa da dizlerinin altında biten kışlık belden oturmalı bol bir elbise giymişti siyah renk ve eteğinin altına saklamaya çalıştığı elleri farkediliyordu. Saçlarını düzleştirmiş kulaklarının arkasına sıkıştırmış sade ve makyajsız doğal haliyle çıkmıştı karşıma. Zayıflamış ve biraz çökmüş görünüyordu.
Gözlerini benim gözlerime çevirdiğinde kaçırmamak için zor tuttu kendini. "Seninle hiç iyi bir aramız olmadı bizim." Diye başladı sesli bir soluk vererek Fisun. "Çok kötü davrandım sana bir zorbadan farksız. Senden çok özür dilerim. Yaptıklarım yüzünden kimseye suç atmamalıyım belki ama ne yapacağımı da bilmiyorum... Senden sadece bana yardım etmeni istiyorum. Babam annemi babasının evine gönderiyor beni de yanında, lütfen konuş babamla." Diye ihtiyaçla konuştuğunda kaşlarım çatıldı.
"Niye yapayım bunu?" dedim sert bir ifadeyle. "Annen yokken kalan görevini sen tamamla diye mi! Bak Fisun siktir git bu evden, polyana değilim ben her haltınızı yiyip yutamam! Çıkın artık hayatımdan."
"Gece dur bir dakika!" Dedi telaşla. "Dinle bir önce, lütfen." Sıkıntıyla nefeslendim.
"Tekrar tekrar söylüyorum söyleceğimde affet beni. Bak ben kendime yeni bir hayat kurmaya karar verdim. Kimsenin müdahalesi olmadan kendi istediğim. Ben istedim ki hep arkamda yanımda dursun annem, istediğim beni kimseyle kıyaslamadan olduğum gibi kabullenip sevmesiydi. Senden çokta farklı bir durumda değildim ben Gece, evet senden sadece bir kaç yaş büyüğüm ama aramızdaki her şeye rağmen olgun davranacak olanda sensin. Annem hep senden bahsederek büyütürdü beni, sana kinlenmeme neden oldu nefret etmeme, çocukken ona kanmam kolaydı sana kötü davranmamı asla arkadaşlık yapmamamı isterdi bende yapardım onun için, büyüdüğümde işler farklılaştı lafları değişti yapmamı istedikleri... Şimdi diyeceksin ki senin aklın yok muydu diye, yoktu. Sen aileni defalarca kez bir umut affederken bende bir umut beni senden üstün görür gurur duyar ve sever diye ona uydum..." Titreyen çenesini sertçe yutkunarak durdurmaya çalıştı, istediği ağlamadan tamamlamaktı konuşmasını.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİTARE Kalplerin Alevi (Töre)
Novela Juvenil"Ben de Riva Aşiretinin Hanımağası Gece Riva isem seninle evlenmem, konağınada kuma gelmem!" dedim öfkeyle bağırarak, artık hiçbir şey dayanılacak gibi değildi. Üzerime daha da eğilip beni cam ile arasında kıstırırken aynı öfkeyle bana dişlerini sık...
