SİTARE Kalplerin Alevi (Töre)

80. Bölüm "Tekerrür Eden Mucize"

Merhabalar🩷

Özleştik değil mi?

Oyu geçtimde güzel yorumlarınızdan mahrum bırakmayın beni lütfen 🥹

Oy sınırı 870 Yorum 1500

İyi okumalar...

"Tekerrür Eden Mucize"

Evlilik ciddi anlamda zor ve sorumluluk isteyen bir işti ya da müessese mi ne denirse işte.

Gencecik bir kızdım ben ve elbette salakça hatalar yapmıştım. En başta Güneş ile yakın olarak yapmıştım o hatayı. Konağa ilk geldiğinde onunla yakın olmak ve yabancı hissetmesin istemiştim çünkü abim tarafından görülmezdi ve defalarca kez ağladığına şahit olunca ona yanaşmıştım. Onunla yakınlaştılça da abime olan aşkını dinleyip durmuş yanında birde kardeşi olan Emir çıkmıştı başıma. O zamanlar on altımda bir kızdım ve abimin kaybıyla boşluktayken sürekli peşimde koşup durması ister istemez ilgimi çekmişti tabi ki bu hemen olmamış zamanla olmuştu. Onu gerçekten sevmiştim, ilk aşkım diyemezdim ama sevdiğimi de inkar edemezdim.

Rolünü çok iyi oynamıştı.

Çok kolay kandırılan bir kafasız olduğum için Güneş'i ölümüne savunurken Gece'yi suçlu görüp asla haz etmemiştim ondan tabiki haklı olduğu yerlerde hakkını yememiş ve Güneş'e de yedirmemiştim çoğu yerde bundandır ki çok öfkelenirdi bana.

Sonuç olarak hatalar yapmış bunlardan acı bir şekilde ders çıkarmıştım. Şimdi ise tek istediğim hayatın bana verdiği ikinci şansı değerlendirmekti.

Evet onu arayıp anlaşmalı bir evlilik teklif etmiştim ancak sonrasında bu fikri unutup gerçek bir evliliğe dönüşeceğini düşünmüştüm. Enerjilere inan biriydim. Cahit'ten bir aile babası olabileceğine de inanıyordum nedensizce.

Aslında tek istediğim Emir olayı patlak verdikten sonra kendimi o konakta artık fazlalık gibi görmeye başlamış bunun önüne geçememiştim ve çareyi belkide yeni ve ailemin de onaylayacağı bir evlilikte aramıştım. Cahit ile hayatıma ikinci kere başlayacağıma inanmıştım. Çok yakışıklı, karizmatik ve adam gibi bir adama benziyordu zaten aksi olsa Gece hanım yanında tutmaz abim onunla evlendirmezdi.

Malesef benim gibi bu evliliğin gerçeklesmesi taraftarı değildi Cahit efendi.

Bu evliliği ona rağmen gerçek yapmak zorundaydım bir şekilde beni sevmesini istiyordum. Yüzsüzlük ya da gurursuzluk da değildi bu, evlilik bir çocuk oyuncağı değildi hele de bu topraklarda asla olamazdı, henüz evlenmeden iki gün önce babamın abime, "Mara umarım bizi yine utandırmaz ve yüzümüzü eğdirmez millete karşı ona güvenim pek yoktur, oğlan iyi birine benziyor lakin onunda başını da yakmazsa iyidir." Dediğini duymuştum. Aslında bu evliliği gerçek bir evliliğe en çok bu yüzden dönüştürmek istiyordum. Babama bir ders olsun istiyordum, bana güvenmemesi ve ilk hatamda gözünden böyle düşürmesi zoruma gitmişti oysa ben yirmi yaşıma kadar bir kez olsun ona yanlış yapmamıştım.

Evliliğimin üçüncü günündeydim ve her şey düzgün ilerliyordu. Evlendiğimizin ertesi günü Cahit efendi erkenden kalkıp işe gitmiş ve gece geç saatte gelmişti eve. Onu kapıda karşıladığımda ise elbette hesap sormuştum çünkü annesi bizi gerçek evli zannederken bu tavrı doğru değildi. Dediği ise ben hep bu saatlerde çalışıyorumdu.