Falling In Love With My Bomb(U/Z)

(15) "မင္းကမွ တကယ့္ငတုံး"

ဘာေတြျဖစ္သြားခဲ့တာလဲ...။

သူ အိပ္မက္တစ္ခုထဲကို ေရာက္သြားခဲ့တာလား။ အဲ့ဒီအိပ္မက္ထဲကို ေရာက္သြားၿပီးေတာ့မွ အိပ္မက္ကေန သူ႕ကို ကန္ထုတ္ခ်င္လို႔ မူးလဲသြားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကို ျမင္ေယာင္ခဲ့ရတာလား။ အဲ့ဒီပုံရိပ္နဲ႕ အဆက္ျပတ္သြားၿပီးေတာ့မွ အခုလို ျပန္နိုးလာခဲ့တာလား။

ဘာပဲေျပာေျပာ ၿပိဳင္ပြဲစခါနီးၿပီလို႔ သိထားၿပီးမွ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္နိုးလာရသလို အျဖစ္မ်ိဳးနဲ႕ ရင္ဆိုင္လိုက္ရတဲ့ ဘယ္သူမဆို ေဇယ်ာကိုကိုလို ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြ​ ေတြးခဲ့မိၾကမွာပါပဲ။

နားေနခန္းမွာ သူ စိုင္းအယ္ဘုန္းနဲ႕
ႏွစ္ေယာက္တည္း အတူတူရွိခဲ့တယ္။ စိုင္းအယ္ဘုန္းက
သူ႕ကို နက္ကတိုင္ခ်ည္ေပးတဲ့အျပင္ တစ္ခုခုစားဖို႔ကိုပါ ဂ႐ုတစိုက္ေျပာေပးေနခဲ့ေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ မိုက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီး စိုင္းအယ္ဘုန္းက သူ႕ပခုံးကို လာဖက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကန္တင္းကို အတူတူ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ အစ္မေစာအယ္ႏွင္းဆီမွာ ၾကည့္ေကာင္းတယ္လို႔ အေျပာခံခဲ့ရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့သမွ်အားလုံးကို ဦးႏွောက္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မွတ္မိေနတယ္။

အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေရာ....။
အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အိပ္မက္က တစ္ခန္းရပ္သြားခဲ့တာလား။
အခုေရာ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနၿပီလဲ။ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ျပင္ရဆင္ရဦးမွာ....။ ေနာက္က်ေနၿပီဆိုရင္ေတာ့
ငါ့ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ လာႏွိုးမွာေပါ့။ အခု ဘယ္သူမွ လာမႏွိုးတာ....။ အခန္းကလည္း တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲ။ ​ေမွာင္လည္းေမွာင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ အေစာႀကီးပဲ ရွိေသးတယ္ထင္တယ္။

"အင္း...ေမာင္ေလး သူနိုးလာရင္ မမဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္။ လုပ္စရာရွိတာ စိတ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္လုပ္"

တိတ္ဆိတ္ေနတာပဲဆိုမွ တစ္ေယာက္ေယာက္
ဖုန္းေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။ အသံက မိန္းကေလးအသံ။ တိုးတိုးေလးကိုမွ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလး...။ သူတို႔အဖြဲ႕ထဲမွာ မိန္းကေလးဆိုလို႔ ခ်ယ္ရီေမနဲ႕ အစ္မေစာအယ္ႏွင္းပဲရွိတာ။ ခ်ယ္ရီေမကေတာ့ ေမြးကတည္းက အာၿပဲစိန္မို႔ ဆယ္ဘဝေလာက္ ႀကိဳးစားရင္ေတာင္ ဒီလိုအသံမ်ိဳးရဖို႔ မျဖစ္နိုင္ဘူး။