လူကြီးကရော ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ?
အနည်းငယ်ငြိမ်သက်သွားတဲ့ရင်ဘက်ကိုဖိရင်း ရှောင်းကျန့်သူ့လူကြီးကိုလိုက်ရှာမိသည်။
နန်းဆောင်ထဲမှာတော့သူတစ်ယောက်ထဲသာကျန်နေခြင်းဖြစ်သည်။
"ရှောင်းနိုးလာပြီလား.?"
မနက်စာဗန်းငယ်လေးကိုကိုင်ကာ နန်းဆောင်ထဲလှမ်းဝင်လာတဲ့လူကြီးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
လူကြီးကသယ်လာတဲ့ဗန်းကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ကာသူ့နားလျှောက်လာသည်။
"ချွေးတွေရွဲလို့ပါ့လား..ဘာဖြစ်တာလဲ"
နဖူးဖြူနုနုလေးမှာစီးကျနေတဲ့ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကိုလူကြီးကသူ့ဝတ်ရုံလက်စနဲ့သုတ်ပေးလာသည်။
စူးရှတဲ့လူကြီးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုမြင်တော့ဓါးရာအမာရွတ်လေးရှိတဲ့ မျက်ခွံလွှာကိုသတိရလိုက်သည်။
တဆက်ထဲမှာသွေးတွေပေနေရင်း သူ့ကိုစူးစူးရဲရဲကြည့်ကာအော်လိုက်တဲ့လူကြီးရဲ့အသံကိုကြားယောင်လာသည်။
ရုန်းထွက်လိုက်မိတဲ့လူကြီးရဲ့ယုယမှုအောက်မှာ သူကိုယ်တိုင်လဲဟန်ချက်ပျက်သွားလို့ ရေကရားတင်တဲ့စားပွဲပေါ်လက်ထောက်လိုက်ရသည်။
လူကြီးကတော့သူရုန်းထွက်လိုက်တဲ့အပြုအမှုကြောင့်မျက်မှောင်တွေကြုတ်သွားလေသည်။
"ရှောင်း..."
"ကျွန်တော် ရေသန့်စင်ချင်ပြီလူကြီး."
"........."
လှည့်ထွက်လိုက်ချင်းချင်းမှာပဲ သူ့ကိုယ်လေးဟာနောက်ကိုဆွဲယူခံလိုက်ရသည်။
"ရှောင်းငယ် ဘာဖြစ်နေတာလဲ."
သူ့ကိုယ်လုံးလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့သူ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲယူမော့စေရင်းမေးနေတဲ့လူကြီးရဲ့မျက်ဝန်းတွေကိုသူစိုက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကိုကျောပေးထားတဲ့ကျောပြင်ကျယ်တစ်စုံကိုမြင်ယောင်လာသည်။
ဝေဝါးလာပြန်တဲ့အမြင်အာရုံတွေကြောင့်ခေါင်းခါလိုက်တော့ သူ့ရှေ့ကလူကြီးကသူ့ကိုစိုးရိမ်စွာစိုက်ကြည့်လို့။
