İmparator Zamanı Tersine Çevirir

Bölüm 1

Bir zamanlar bir imparator varmış.

 Saçları ay ışığı gibi altın rengindeydi, gözleri zengin bir menekşe rengiyle doluydu.

 Böyle bir imparatorun güzel bir İmparatoriçe'si vardı.

 İmparatoriçe'nin cildi o kadar berrak ve şeffaftı ki mavi damarları görünüyordu ve dünyadaki hiç kimseye ait olmayan beyaz ipek gibi gümüşi saçları ve yaz güneşinin altında çıtırdayan deniz gibi gözleri vardı.

 İkisi mükemmel bir çiftti.

 Gerçekten de mükemmeldi.

 İmparatoriçe mükemmel bir imparatoriçeydi,

 İmparator böyle bir imparatoriçeden tamamen nefret ediyordu…

 Nefret?  Hayır bu o değil

 Sevginin zıttı kayıtsızlıktır, nefret değil.

 İmparator, İmparatoriçe'ye tamamen kayıtsızdı.

 İmparatorun yerine zehri içtikten sonra ölürken bile ona sert bir ifadeyle bakıyordu.

 "Ben büyük bir İmparatoriçe miydim?"

 Ancak İmparatoriçe, vasiyetinin cevabını duymadan bu şekilde öldü.

 Herkese karşı nazik ve tatlı olan mükemmel imparatoriçe, tüm insanların annesiydi.

 Sanki doğal bir şeymiş gibi, siyah yas kıyafetleriyle sokaklarda toplanan halk, onun son vedasını izledi.

 Hayatı boyunca ona kayıtsız kalan bir imparatordu, ama böyle anlarda elinde olmadan yapamazdı.

 Gözlerinin altı siyah küllerle halkın karşısına çıkan imparator, çok sevdiği yoldaşını kaybettiği için ne kadar üzgün ve kederli olduğu için gözyaşları dökerek dua etti.

 Ve tüm üst düzey insanlar gibi, o kadar harika bir performans sergiledi ki herkes ona aşık oldu.

 Ancak imparatoriçeye gerçekte nasıl davrandığını bilenler gölgelere saklandılar ve onu gizlice eleştirdiler.

 İmparatorun cenazeden dönerken söylediği ilk sözler, çok sevdiği köpeği öldüğündekinden daha kalpsiz ve soğuktu.

 “Bu bir israf”

 Odadaki herkes dehşete kapıldı ve imparatorun sözleriyle tüyleri diken diken oldu.

 Hayatı boyunca yanında mükemmel bir şekilde imparatoriçe rolünü oynayan birine birisi gerçekten böyle mi derdi?

 “Nasıl böyle bir cepheye bürünebilirler?  Boşa mı, yazık mı?!  İmparatoriçe olmadan önce Majestelerinin karısıydı.  Senin tek yoldaşın!”

 İmparatorluğun şansölyesi ve imparatorun en iyi arkadaşı, orada bulunan herkes adına öfkeliydi.

 "Arkadaş?"

 İmparator, sanki bu kelimeyi ilk kez duyuyormuş gibi başını yana eğdi ve şaşkın bir ifade takındı.

 İmparatoriçe imparator için neydi?

 Ve her hikaye gibi bu hikaye de imparatoriçeye karşı çok kalpsiz ve kayıtsız olan imparatorun onun yokluğunu fark etmesiyle başlar.

 Hafif bir örnek verelim.

 Son nefesine kadar imparatorun yanında durmaya karar verdi.

 "İmparatoriçe çeyizinin küçük kız kardeşinin evlenebilecek yaşa gelmesinin tam zamanı..."

 Ellerini birbirine sürterek ona yalvaran imparatoriçenin ebeveynidir.

 Şimdi soylular ülkenin milli anasının koltuğunu boş olduğu için kızlarıyla doldurmaya çalışıyorlar.

İktidarı elde etmek için kızları aracılığıyla imparatorla bağ kurmaya çalışanların Arzu kitlelerinin karşısına dikildiğinde tiksinti duydu.

 Ve ilk defa onun yokluğunu fark etti.

 En azından dışarıdan bakıldığında, onunla mükemmel bir uyum içindeydiler.

 Ve bir gün, imparator şiddetli bir baş ağrısı çekerken kütüphanedeydi.

 Birinin laneti mi?  Yoksa imparatoriçenin kızgınlığı mı?

 İmparatorun ne zaman kütüphaneye girse baş ağrısından şikayet edeceği söylentileri bir anda tüm imparatorluk sarayını kapladı.

 Çok geçmeden, imparatora dair söylentiler, İmparatorluk Sarayı'nın yoğun güvenliğine ve tüm İmparatorluk'a yayılan sebebi bulmak zorunda kaldı.

 Nedeni bulması için çağrılan imparatorluğun en büyük büyücüleri, rahipleri ve bilgeleri farklı gerekçelerle karşımıza çıktı.

 "Haksız yere ölen İmparatoriçe'nin küskün laneti ortadadır."  Rahip, imparatorun vücuduna kutsal su dökerek dedi.  Ancak imparator sadece nezle oldu ve yine de baş ağrısı hissetti.

 “Çok eski bir kitabın kokusu buna sebep olmuş olabilir mi?”  İmparatorluk antik belgelerine göz diken bilge parlak gözlerle söyledi.

 Ancak imparator eski kitapları bilgelere vermek yerine yeni bir çalışma odası yaptırıp oraya taşınmış.

 Baş ağrısı yine de devam etti.  Soğuklar geçtikten sonra bile.

 Daha sonra saat kulesindeki büyücü kadın çalışma odasındaki çiçeklere dokunmuş ve “Çiçekler değişmiş değil mi?  Güzel olmalarına rağmen, senin çalışman için uygun olmayan güçlü bir kokuları var.”

 ” Peki kütüphanedeki çiçeklerle kim ilgilendi?”

 "Bununla bizzat İmparatoriçe Majestelerinin ilgilendiğini unuttunuz mu?"

 İmparator kaşlarını çattı ve hafızasını yokladı.

 İmparatorluk Sarayı'ndaki çiçekler, İmparatoriçe tarafından idare edilmiş gibi görünüyordu, çünkü İmparator bir keresinde çiçeklerin güzel koktuğunu söyleyip ona bunu yapmaya devam etmesini emretti.

 Bir gün, insanlardan tiksinmekten ve İmparatorluk Sarayını dolduran korkunç çiçek kokularından bıktığında, uşak imparatora eski bir günlük verdi.  "Bunu İmparatoriçe'nin kalıntılarını tasnif ederken buldum."

 İmparator, günlüğü kasvetli bir ifadeyle açtı.

 İmparatoriçenin zarif bir yazıyla yazılmış bir kısmı kaldı.