Memento More / taekook +18

7-Tablo

Selamlar, nasılsınız?

Yazım yanlışları ve mantık hatalı olmuş olabilir. Bunun içinde üzgünüm.

Bol bol yorum atarsanız sevinirim.

İyi okumalar.. 💓

_____

Taehyung'dan

Yağmurun altında bir süre daha o şekilde kaldıktan sonra benimin üzerinde masumca uyuya kaldığını görmüştüm. Fakat soğuktan ikimizinde hasta olacağını anladığımda hiç istemeyerek onu uyandırmış ve eve geri dönmüştük birlikte. Ona ne kadar benim odamda kalabileceğini söylesemde buna karşı sertçe çıkışmış ve başka bir odada kalmak istediğini söylemişti.

Eve gelir gelmez ikimizde sıcak bir duş almış ve bitki çay içmiştik hasta olmamak adına. Ardından hızla bir kahvaltı etmiştik ve şimdide merkeze doğru Psikoterapi kliniğime gidiyorduk.
Krizleri oldukça sıklaşmıştı normal de bir hastanede yatılı olarak tedavi görmedi gerekirdi fakat onu aslaa hastaneye yatıramaz ve sikim sonik doktorlara güvenemezdim. Bu yüzden hemen burada onun için bir klinik açmıştım. Onu ne kadar kendim zehirlesemde yine kendim kurtaracaktım.

İkimizde sabahtan beri tek kelime dahi etmemiştik. Ortam oldukça sessizdi ve çıt bile çıkmıyordu. Ben yola odaklanmış arabayı kullanıyordum o ise telefonundan Jimin olduğunu tahmin ettiğim kişiye her türlü duygu değişimi gerçekleştiren yüz hatlarıyla mesaj atıyordu. Bir gülümsüyor, bir gözleri doluyor ve kaşları arada çatılıyordu. Muhtemelen Jimin'den büyük bir azar yiyor ve onu özlediği için duygulanıyordu.

Jimin'den ne kadar nefret etsem ve gıcık kapsamda Jungkook onu çok seviyor ve ailesi olarak görüyordu. Çünkü ondan başka kimsesi yoktu yakın olduğu. Ailesini küçük yaşta bir trafik kazasında kaybetmişti. Babası, annesi, kız kardeşi ve o vardı arabada. Ne yazık ki o kazada tüm ailesini kaybetmiş ve bir tek kendisi sapasağlam çıkabilmişti o arabadan. Onu ailesinden çalan arabayı bulup yok etmeyi çok istedim fakat ne kadar arasamda bir hurdalıkta çoktan imha edilmişti bile.

En kısa zamanda Jungkook'un yalnızlık çekmemesi için Jimini buraya getirtecektim ve bir süre burada üniversitesiye devam etmesi için onunla konuşacaktım. Bunu seve seve kabul edeceğine emindim fakat fazla vatanına düşkün biri olduğu için onu buna ikna ettirmek biraz zor olacaktı. Jungkook'u Kore'ye geri getirmek isteyeceğinden de adım gibi eminim ama Jungkook'u oraya yeniden nah gönderirim. O benim yanımda kalacak ve ilk önce bağımlılığı bırakacak ardından da benim olacaktı.

Bir de amcası vardı onun ama ona ne olduğunu hala çözebilmiş değilim. Jungkook 15 yaşına kadar onunla büyümüştü ardından ailesinden kalan eve taşınarak yalnız yaşamaya başlamıştı. 17 yaşına kadar amcasıyla görüşmeye devam etmiş daha sonra onunla olan tüm alakasını kesmişti. Hep merak ederdim acaba o adam onu terk mi etti diye. Fakat bunu kendime kanıtlamış değilim. Bundan emin olduğum vakit onada Jungkook'u terk etmesinin bedelini ödetecektim.

Ona büyük bir kriz geçirdiğini ve şehrin gericiliğinden kaçırmak için ormana getirdiğim gibi saçma bir yalan söylemiştim. Ne kadar kuşku duysada zarzor söylediğim yalana inanmıştı.
Sanırsam Jungkook o gün yaşananları hatırlamıyordu. Bu beni o kadar çok rahatlatmışti ki sürekli şükür duası etmeye başladım tanrıya. Şu an Tanrıdan tek dileğim Jungkook'un olanları hatırlamaması ve bu konunda bir daha açılmamak üzere sonsuza dek kapanmasıydı.

Elimi torpidoyu açıp yakmak için bir sigara ve çakmak alacağım sırada aklıma yanımda ki koltukta duran Jungkook geldi ve duraksadım. Onun yanında sigara içerek onu da pasif içici yapmak şu hayatta isteyeceğim son şey olurdu. Bu yüzden belli etmeden elimi torpidodan geri çektim ve sigara isteğimi bastırmak adına sessizce yutkundum.