Memento More / taekook +18

18- Gürültü

Okunmamasına rağmen atıyorum. Yazım yanlışları ve mantık hataları varsa üzgünüm.

İyi okumalar..

___

"Kimmiş bunlar? Bir fikrin var mı?" diye sordu Yoongi Taehyung'a hitaben, Jimin'in de burada olmasını umursamadan. Jimin'in soruyla birlikte kaşları sonuna kadar çatılırken 'ne' dercesine bir bakış attı hepimize.

Taehyung konuyu dağıtmak adına elini yumruk şeklinde ağzına kapattı ve ufak öksürükler bıraktı boğazından. Tek eliyle direksiyonu kavrayıp bir diğer eliyle ağzını kapatarak ufak ufak öksürmeye devam ediyordu.

"Bu sonbahar aylarıda alarji yapıyor bende." dedi Taehyung konudan alakasız bir şekilde, öksürüklerine son vererek. Bu söylediğine karşılık sanki daha fazla olabilecekmişçesine daha da çatı Jimin kaşlarını. Muhtemelen Taehyung'un konuyu değiştirme çabasını anlamıştı.

Taehyung dikiz aynasından Jimin'in mimiklerini keserek anladığını anlamıştı. Elini suratına çarpıp sinirle Yoongi'ye döndü ve içine sabır dilercesine sert bir nefes çekti. Jimin'in hiç bir şeyi öğrenmemesi lazımdı, yoksa yerinde duramaz ve bunu bize yapanları bulur kendi elleriyle cezasını keserdi.

"Kim kim?"

Jimin kuşkulu bir şekilde sorduğunda, Yoongi üzerindeki bütün ciddiyet kırıntılarını bir çırpıda attı ve Jimin'e dönerek büyük bir kahkaha patlattı. Ortalığın gerginliği bir an da yok olurken araladı dudaklarını.

"Ya bizim holdinge ortak olmak isteyen başka bir holding vardı onları sordum, kimmişler diye." Gülmesine son verdi. "Hem sen neden bu kadar kastın ki kendini?" Jimin kuşkulu bakışlarıyla doğrulduğu yerden tekrar koltuğa yaslanırken, gözünün önüne gelen saçlarını eliyle hafifçe itti.

"Siz ikinize hiç güvenmiyorum." dedi gözlerini kısarak. Ölümcül bakışlarıyla üçümüzün arasında mekik kuruyordu. Ona yine yalan söylemiştik ve kendimizi her an eleverebilirdik. Hiç istemezdim böyle olmasını ama her şeyi öğrenir ise kendini suçlar ve fazlasıyla üzülürdü. Bu yüzden hiç gerek yok böyle bir şeye.

Ortalığı büyük bir sessizlik esiri altına alırken bakışlarımı pencereden yana çevirdim. Dün çocuklar ile biraz vakit geçirdikten sonra Taehyung Yoongi'yi aramış ve bizi almasını söylemişti. Yoongi'de dün yaşananlardan haberdardı ama oda bilmiyordu bunu kimin yaptığını.

Taehyung dünden beri birilerini arıyor ve araştırıyordu. Fakat hâlâ bir sonuca ulaşabilmiş değildi. Birilerinin hâlâ peşimizde oluyor olması korkutuyordu beni, tam iyileşmeye adımlarken birilerinin tarafından öldürülmeye çalışıyor olmak üzüyordu beni.

Ne zaman bir şey için adım atsam hayat bana ters köşe yapardı. Eskiden okuyup bir veteriner olmak isterdim ama korkularım yüzünden üniversiteye gitme şansım bile olmamıştı. Mesela ömür boyu ailemin yanından asla ayrı düşmek istemezdim küçükken, fakat ölüm onları lanet olası bit trafik kazasında almıştı benden ve benim yaşamam için olanak sağlamıştı.

Oysaki çok isterdim onlar yerine ölmeyi. Aylarca hastanede yatmıştım ve sonrasında amcam beni defalarca psikoloğa göndermiş ve ayakta kalmam için sürekli bana destek olmuştu. Kendi ördüğü duvarları yine tekrar kendisi un ufak etmişti. o daha da çok parçalamıştı beni. Geçmişimi, geleceğimi, güven duygularımı ve temiz vücudumu...

Her şeyimi almıştı benden. En çokta sırf beni elde edebilmek için bana sahip çıktığı üzüyordu beni. Keşke diyorum keşke bunları yaşatacağına hiç sahip çıkmasaymış bana. Güven duygusu bir kalkan gibidir, sizi koruduğunu ve sahip çıktığını hissedersiniz. Fakat bir kere kırıldımı o kalkan sizi bir daha koruyamaz, güvenmezsiniz ona ve sizi yarıyolda bırakır. Güven duygusu da aynen böyleydi.