Memento More / taekook +18

3- Kriz

Yeni bölüm geldi,merhabalar. Yazım yanlışları olmuş olabilir bunun için üzgünüm..

İyi okumalar..

_____

Yola çıkalı yaklaşık 30 dakika gibi bir şey olmuştu. Nereye gittiğimizi yol üzerindeki tabelalardan yola çıkarak az çok tahmin ettiğim için sormadım. Seul Havalimanına gidiyorduk, evet. Yol boyunca bir kaç kişiyle konuşmuş ve billet kestirmişti sanırsam.

Lanet olsun ki bir gün içinde yaşadığım şeylerin şokunu hâlâ atlatamamıştım üzerimden. Öyle bir noktadaydım ki bu yaşananların bir rüya olduğunu ve biraz sonra uyanacağımı falan düşünmeye başlamıştım. Eğer ki üç yıl önce o lanet olası yemeği ağzıma almasaydım bunların hiç biri yaşanmayacaktı belki de.

Ama isteyerek olamamıştı ki hiç bir şey. İsteyerek içmemiştim ben o şeyi buna habersizce itilmiştim, bilinçsizce yaptırmıştılar.. Daha 17 yaşımdayken henüz lise son sınıf bir çocukken en yakınım tarafından itilmiştim buna ben. Her öğrenci gibi okuldan çıkmış ve eve doğru gidiyordum. Fakat amcam aradığı ve yanına gelmemi istediği için eve gidemedim.

Beni yemeğe çağırdığını duyunca mutlu oldum ve hızla onun evine doğru gitmeye başladım ama nereden bilebilirdim ki o gün amcamın beni bağımla yapacağını. Eve vardığımda garip bir şekilde üstünde hiç bir şey yoktu sadece altında ki pantolonu ile karşılamıştı beni. Buna şaşırmıştım fakat pekte umursamadım.

Yemeği yemeye başladığımızda bir gariplik olduğunu sezmiştim zaten. Yemeğin içine yüksek doz uyuşturucu katmıştı bana sahip olabilmek için. Bunu anladığımda da her şey için çok geçti tabii o yemeği yemiştim bile. Uyuşturucunun verdiği mayışlık ile kendimden geçtim. Sanki o an bambaşka biri olmuştum, gözüm hic bir şeyi görmüyordu resmen. Sadece karşımdaki üstü çıplak adamın beni becermesini istiyordum. O beni o gece kirletmişti..

Normalde maddenin etkisi geçtikten sonra olanları unutmam gerekirdi ama hiç bir şeyi unutmamıştım. Her şeyi saniyesi saniyesine hatırlıyordum. Lanet olsun ki şu hayattaki tek güvendiğim insan bana bunu yapmıştı.

Amcam benim ailemden geriye kalan son kişiydi, çok severdim onu bana bunu yapmadan önce. Hep yanımda olurdu, para yollardı, beni babam gibi severdi. Meğersem bunların hepsi bana sahip olabilmek içinmiş en çokta bu üzüyor beni.

O zamanlar bu kadar ünlü değildim. Sosyal medyaya başlayalı sanırsam iki sene falan olmuştu o zamanlar. Bu olaydan sonra kendimi deli gibi eve kapattım ve içerik üretmeye başladım çünkü yapabilecek hiç bir işim yoktu. Dışarıya çıkamaz olmuştum, markete bile zar zor gidiyordum. Bu sebeplede liseyi bitirdikten sonra üniversiteye hiç başlamadım. Zaten yapamazdım da çünkü madde almayınca sürekli gelen krizler buna engel olurdu. Okulda da madde kullanmam pek mümkün gözükmüyordu.

Düzenli olarak madde satın aldığım bir baron vardı onlarıda pek tanımıyordum zaten. Mecburiyetten bulmuştum. Sadece madde alışverişi yapar ver onun dışında hiç muattap olmazdım o heriflerle. En son iki gün önce buluşup bir kaç poşet almıştım fakat bu beni ne kadar idare edebilir hiç bilmiyorum.

Geçinebilmek için sosyal medya işini büyüttüm ve istemediğim kadar para kazanmaya başladım. Son model arabalar, evler, telefonlar bunların hepsini alabilecek bir paraya sahibim ama o parayı hiç bir zaman kullanmadım kullanmak istemedim. Sadece geçinebileceğim kadar harcıyor ve müsriflik yapmıyordum.

Bu kadar zengin olmama rağmen hiç bir zaman arkadaş edinmek istemedim sadece bir arkadaşım var; Jimin ve o bana fazlası ile yetiyordu. Normal bir hayatı vardı diyemezdim. Onun da ailesi falan yoktu biz birbirimize yetiyorduk. O okuyordu ve bir hayali vardı o küçücük bedeni ile asker olmayı planlıyordu. Onunla öyle bir gurur duyuyorum varya bunu size anlatamam. Okuduğu üniversitenin askeri olması sebebiyle orda kalıyordu ve bir asker gibi yetiştiriliyordu. Bu yüzden bağımlı olduğumdan haberi yoktu. Öğrense kim bilir nasıl bir biçimde öldürürdü beni. Zaten şuan gidiyor olduğumdan bile haberi yoktu.