Memento More / taekook +18

25- 23'ün Gecesi

Selamlar, nasılsınız?

Hikaye tamamen bana aittir, bilginize. Umarım beklentilerinizi tatmin edebilmişimdir.

Yazım yanlışları ve mantık hataları için üzgünüm.

İyi okumalar...

____

"Gücünü kırmızıdan alan Anka Kuşu'nun hikayesini bilir misin, sevgilim?"

Gözlerimin içi parıldadı. Yoksa sonunda o an gelebilmiş miydi? Öğrenebilecek miydim artık bu gerçek dışı gizemi? Saf bir heyecan kapladı her bir zerremi. Bakışlarımı tekrar gökyüzüne çıkardım, fakat onlar yoktular, bir anda kaybolmuştular ortalıktan. Neden gittiler ki?

"Anlat Taehyung." dedim asabırsızlıkla. Işıldayan gözlerini bakışlarımla buluşturdu. Dudaklarındaki gülümseme soldu, "Onlar, büyük bir kehanet ve biz o kehanetin bekçileriyiz." Neredeyse duyulmayacak kadar kısık olan derin sesi kulaklarıma iliştiğinde büyük bir ürperti kapladı bedenimi. Sertçe yutkundum ve korkumu gizleme çalıştım.

"N-Nasıl yani?" dedim sesimin titremesine engel olamadan, bakışlarımı cayır cayır yanan şömineye çevirerek. Ellerimi sıkıca tuttu ve, "Korkma." dedi dingin tonuyla. Parmak boğumları ellerimi okşayarak uyuşturucu etkisi yarattı, ürperti bedenimi hızla terk etmeye başladı. "Anlatmamı istediğine emin misin?" Hızla kafamı olumlu anlamda salladım, onunla ilgili en çok merak ettiğim şey buydu.

"Lütfen Taehyung. Biz onları nasıl görebiliyoruz? Onlar gerçek değiller ki..." İki kişi aynı anda kafayı sıyırabilir miydi ki... Eğer böyle bir şey mümkünse birlikte yapabildiğimiz max şey delirmemiz olacaktı. Ama biz delirmemiştik, buna eminim. "Gerçek olmadıklarını kim söyledi?" Gözlerimi devirerek büyük bir kahkaha patlattım. O kadar büyük bir ciddiyetle söylemişti ki bunu, gülmeden edememdim.

"Hadi ama Taehyung." dedim kahakahalarımı bastırmaya çalışırken, ardından yerimden biraz kıpırdanarak arka cebime tıkıştırdığım telefonumu çıkardım. Arama kısmına 'Anka Kuşları nedir?' diye yazarak çıkan 'Eski bir efsane' sonucunu telefonu ona çevirerek gösterdim. "Taehyung, biz sanırım delirdik." Yüzümdeki gülüş silinerek, yerini büyük bir tedirginliğe bırakırken yüzüne bön bön tuttuğum telefonun sabırla iç cekerek elimden aldı ve kapatıp rastgele bir köşeye fırlattı. "Anlatmamı istemiyorsun galiba?" Ellerimi kaldırıp hayır dercesine sallayarak, "Özür dilerim, ama her yerde öyle yazıyor." dedim panik içerisinde.

"Boşversene, ne anlarlar onlar." Kafamı olumlu anlamda salladım, demek ki bir bildiği vardı. Ayrıca, şakasız bir şekilde görebiliyorsak demek ki yanılan Web'di. Bir çok araştırma yaptım bunun hakkında. Türlü hikayeler çıktı karşıma, ama Taehyung'un bunlardan birini anlatacağını düşünmüyorum. Ayrıca Zümrüdü Anka küllerinden doğabilen tek kuş türüydü. Miliyonlarca kaynak vardı ve her birinde farklı bir şey yazıyordu. Gözlemlediğim kadarıyla da, Anka kuşları sabrı, yenilmemeyi, mücadele etmeyi ve emek vererek tekrardan dirilmenin sembolüdür . Ulaşılması güç bir ideali temsil eder.

Ne tesadüf ama, tam da Taehyung gibi. Bence Anka Kuşları direkt olarak Taehyung'u temsil eden yüce bir kuş türüyüdü. "Çok fazla benzer yönün var onlarla..." dedim hayranlıkla yüzüne bakarak. Gücü, yüzünden okunuyordu, fazlasıyla asil biriydi taehyung. Tıpkı Anka kuşu gibiydi. Ölüyordu ölmesine de, ama sonra kendini kimsenin yardımına ihtiyaç duymadan tekrar küllerinden doğurabiliyordu. Yoksa yaşadıkları katlanılabilir seviyede değildiki... Nasıl hayatta kalsın ki? Her hangi birimiz onun yerinde olsaydık çoktan ölmüştük bile. Kim Taehyung, tam anlamıyla bir güç abidesiydi.

"Ben zaten oyum." dedi kendinden emin bir şekilde. Tam da aklımdan geçenleri söylemişti, bu yüzden şaşırmadım. "Ama sen de benim sevgilimsin, yani bir diğer Anka." Dudaklarım aralandı ve suratım kaskatı kesildi. Ne? Ben o kadar güçlü değildim ki... Hem bu ne anlama geliyordu ki? "Sen sandığından daha güçlüsün, küçüğüm." Kafamı hızla olumsuz anlamda salladım. "Hayır, değilim. Baksana bana, az daha ölüyordum, hem ben küllerimden doğamam ki..." Bakışlarımı yere indirdim ve dudaklarımı büzerek dolmaya başlayan gözlerimi elimin tersiyle setçe sildim.