မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး
- အပိုင္း - ၈
- GL Story
- စာေရးသူ ခ်ယ္
" အား... အား... နာတယ္မားရဲ႕ မလုပ္ေတာ့လို႔ "
" မေအာ္နဲ႔ေလ မီးငယ္ရယ္ မားျဖည္းျဖည္းလုပ္ေပးေနတာေလ "
" ေတာ္ၿပီးမား မထိုးနဲ႔ေတာ့လို႔ မားထိုးေနတဲ့ ဟာႀကီးက အႀကီးႀကီးဘဲ မီးငယ္ထဲကို နစ္ဝင္ေနၿပီးလို႔ "
" ခနေလးဘဲမီးငယ္ နာလဲ ခနေလာက္သည္းခံေပးေနာ္ မားျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ " မီးငယ္ရဲ႕နွဖူးမွာ စို႔ေနတဲ့ ေခြၽးေလးေတြကို ဧကရီသုတ္ေပးလိုက္သည္။ နာလိုထင္ပါရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ဝဲေနသည္။ မီးငယ္မခံစားနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုလို႔သာ ဧကရီလုပ္ေပးေနတာျဖစ္သည္။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီတိုင္းထားထားရင္လဲ မီးငယ္ပိုဆိုးလာရံုသာျဖစ္လိမ့္မည္။
" အား... မား မီးငယ္ဟာႀကီး ေပါက္ထြတ္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ မားဆက္မထိုးနဲ႔ေတာ့လို႔ မီးငယ္ေၾကာက္တယ္ "
" မီးငယ္ေလး မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ၿပီးေတာ့မယ္ကေလး " ဧကရီျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ မီးငယ္ေလးကို မညႇာေတာ့ဘဲ တစ္ဆံုးထိုးထည့္လိုက္သည္။
" ေဖာက္ " ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔အတူ မီးငယ္ဆီမွ အရည္ၾကည္ေလးေတြထြတ္လာသည္။ ထြတ္လာတဲ့အရည္ၾကည္ေလးေတြကို ဧကရီ တစ္သ်ွဴးအစိုေလးနဲ႔ သုတ္ေပးၿပီး ေသခ်ာသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးရျပန္သည္။
" ဟီး... ဟီး... မားအက်င့္မေကာင္းဘူး မီးငယ္ကို နာေအာင္လုပ္တယ္ မားကိုမေခၚေတာ့ဘူး "
" ေဟာ မီးငယ္ဘဲ နာေနၿပီး မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔ လက္က အရည္ၾကည္ဖုကို ေဖာက္ေပးပါဆို " ( အပူေလာင္တုန္းက ျဖစ္လာတဲ့ အရည္ၾကည္ဖုကို ေဖာက္ေပးတာပါေနာ္ ေလ်ွာက္မေတြးၾကနဲ႔ ဒါဒါတို႔😝 ) ညတုန္းကေတာင္ အပူေလာင္ထားတဲ့ေနရာက ရဲေနတာဘဲ ရွိသည္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ရဲေနရာကေန အရည္ၾကည္ဖုေလးပါျဖစ္ေနသည္။ မီးငယ္က အရမ္းနာေနတယ္ဆိုလို႔ ဧကရီလဲ မတတ္နိုင္ ေဖာက္ပစ္ဖို႔ဘဲရွိသည္။ ေဖာက္ေတာ့လဲ မီးငယ္ရဲ႕ ေအာ္သံက တစ္အိမ္လံုးကို ဆူညံ့ေနတာဘဲ။
" ေဖာက္မယ္ဆိုလဲ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါလားမားရဲ႕ မားေဖာက္တဲ့ အပ္ကိုလဲျကည့္ဦး အႀကီးႀကီးဘဲ "
" လာ မားရင္ခြင္ထဲကို မားအံုဖြလုပ္ေပးမယ္ "
" အြန္း ေရာ႕လက္ အံုဖြလုပ္ေပးေနာ္ " ဧကရီေပါင္ေပၚတတ္ထိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ၿပီး လက္ကို အတင္းထိုးေပးလာသည္။ မီးငယ္ရဲ႕လက္ကေလးကို ဧဏရီအနမ္းဖြဖြေလးေပးကာ
" အံုဖြ မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး အျမန္ဆံုးသက္သာပါေစကြယ္ "
" မားဆုေတာင္းေပးရင္ သက္သာမွာပါ " အနာရွိန္ေၾကာင့္ ထင္တယ္ မီးငယ္ေလးဖ်ားခ်င္သလို ကိုယ္နည္းနည္းေႏြးေနသည္။ မ်က္နွာေလးလဲမလန္း ဧကရီရင္ခြင္ထဲမွာဘဲ ကေလးတစ္ေယာက္လို ကပ္တြယ္ေနသည္။ နွင္းအခုလိုမေနခ်င္ပါ နွင္းေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီးဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားနည္းသြားသလို ခံစားရသည္။ မားေရွ႕မွာ နွင္းသန္သန္မာမာဘဲေနျပခ်င္သည္။ တစ္ခါတေလ နွင္းေမေမတို႔ကို သတိရသည္။ ေမေမတို႔သာရွိေနမယ္ဆိုရင္ နွင္းအခုထက္ပိုၿပီး သန္မာမယ္ထင္တယ္။ မားနဲ႔လဲ အခုလိုဆက္ဆံေရးမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ နွင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို အမွန္တိုင္းဖြင့္ဟဖို႔ လြယ္မယ္ထင္တယ္။ နွင္းေတြးရင္း ဝမ္းနည္းလာသည္။ မားရဲ႕ခါးေလးကိုသာ မလြတ္သြားေအာင္ တင္းတင္းဖတ္ရင္း မားရဲ႕ေႏြးေထြးတဲ့ရင္ခြင္ထဲကို တိုးဝင္လိုက္သည္။ မီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ၿငိမ္သတ္ေနေတာ့ တစ္ခုခုေတြးေနတာကို ဧကရီသိသည္။
" မီးငယ္ေလး... ဘာေတြေတြးေနလဲ မားကိုေျပာေလ "
" မား... မီးငယ္ ေမေမတို႔ကိုသတိရလို႔ တစ္ခါတေလမီးငယ္ေတြးတယ္ ေမေမတို႔သာ မီးငယ္ေလးနားမွာရွိရင္ ေကာင္းမွာဘဲလို႔ " တိုးလ်တဲ့ေလသံေလးနဲ႔ ျပန္ေျဖေတာ့ ဧကရီကိုယ္တိုင္လဲ မမနဲ႔ခဲအိုတို႔ကို သတိရမိတယ္။
" မီးငယ္ရယ္ မီးငယ္ေလးနားမွာ မားရွိေနတာဘဲေလ ဘာေတြအားငယ္စရာလိုလို႔လဲကြယ္ "
" မား... တကယ္လို႔ေလ ေမေမရွိရင္ေရာ မားမီးငယ္ကို အခုလိုဘဲ ခ်စ္ေနမွာလားဟင္ မားရဲ႕သမီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ "
" ခ်စ္မွာေပါ့ မီးငယ္ရယ္ မမရွိေနရင္ေတာ့ မီးငယ္က မားရဲ႕တူမေလးဘဲေလ တူမေလးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး မားခ်စ္မွာေပါ့ " အျခားအဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔လဲ ခ်စ္နိုင္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ဧကရီရင္ထဲမွာ ထားထားလိုက္သည္။
" ေဩာ္... တူမေလးလိုမ်ိဳးေပါ့ " မားရဲ႕ရင္ထဲမွာ နွင္းက တူမေလးတစ္ေယာက္ မားရဲ႕သမီးတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးဘဲ သေဘာထားနိုင္တာလား မားရယ္။ နွင္း မားကိုခ်စ္သည္။ အရင္တုန္းကလို အားကိုးလိုတဲ့ မိဘတစ္ေယာက္အေပၚထားတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ နွင္းကိုယ္တိုင္သာသိသည္။ မားက နွင္းအေပၚမွာ သမီးအရင္းတစ္ေယာက္လုိခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကို နွင္းကသာ ေခါင္းစဥ္တပ္ခ်င္ေနတာ ျဖစ္သည္။ မားသာသိရင္ နွင္းကို စိတ္ပ်က္သြားမွာ ေသခ်ာသည္။ ဧကရီ ဒီကေလးကို အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဧကရီေၾကာင့္ မီးငယ္ရဲ႕ဘဝေလး အပ်က္ဆီးမခံနိုင္။ မိန္းကေလးခ်င္းခ်စ္ဖို႔ဆိုတာ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ တကယ့္ကိုမလြယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးဆက္ဆံေရးအျဖစ္ကေန အဆင့္တတ္ဖို႔ဆို ပိုဆိုးေသးသည္။ ဧကရီမီးငယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေပမယ့္လဲ ဧကရီရဲ႕ေလာဘေၾကာင့္ မီးငယ္ေလးဘဝ သူမ်ားတံေတြးခြက္ထဲ ပတ္လက္ေျမာမဲ့အျဖစ္ကို ဧကရီမလိုလား။ ဧကရီအေနနဲ႔ မေကာင္းတဲ့အရာေတြ မီးငယ္ဆီမေရာက္လာေစရေအာင္လဲ မီးငယ္ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာကြယ္ေပးသြားမွာျဖစ္သည္။
========================
" နွင္း ကိုကိုခရီးကျပန္လာၿပီး ႏြယ္တို႔ကို မုန္႔ဝယ္ေကြၽးမလို႔ အရင္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့ဆိုင္ကိုလာခဲ့တဲ့ နွင္းတို႔ကိုပါ ေခၚလာခဲ့ဖို႔ေျပာတယ္ "
" နွင္းေတာ့ မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူးႏြယ္ရယ္ ဆုျမတ္နဲ႔ အာကာကိုဘဲ ေခၚသြားလိုက္ေလေနာ္ နွင္းကို မားလာႀကိဳမယ္ေျပာထားလို႔ပါ "
" နွင္းကလဲ နွင္းမလိုက္လို႔မွမရတာ အန္တီဧကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မုန္႔သြားစားမွာမို႔ လာမႀကိဳဖို႔ေျပာလိုက္ေလေနာ္ ကိုကိုက သူငယ္ခ်င္းေတြအကုန္လံုးကို ေခၚလာဖို႔ေျပာထားတာ နွင္းမပါရင္ ႏြယ္အဆူခံရမွာေပါ "
" ဟုတ္ပါၿပီး လိုက္ခဲ့ပါမယ္ အရမ္းေနာက္က်လို႔ေတာ့ မရဘူးေနာ္ "
" အင္းပါႏြယ္ရဲ႕ ခနပါဘဲ အျပန္က်ရင္ ကိုကိုက ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမွာဘဲေလ " နွင္း မားဆီကို ဖုန္းလွမ္းေခၚလိုက္သည္။ မားအစည္းအေဝးလုပ္ေနတယ္ထင္တယ္ ဖုန္းမကိုင္ေပ။ အဲတာေၾကာင့္ နွင္း မားဆီကို massageဘဲပို႔ထားလိုက္သည္။ ဧကရီကုမၼဏီေရာက္တည္းက အစည္းအေဝး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ထိုင္ေနရသည္မွာ အခုမွဘဲ အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့သည္။ ဧကရီဖုန္းကိုယူၾကည့္ေတာ့ မီးငယ္ေလး ဧကရီဆီကို စာပို႔ထားသည္။
" မား... ဒီညေနလာမႀကိဳနဲ႔ေတာ့ေနာ္ မီးငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မုန္႔သြားစားမလို႔ပါ ေနာက္မက်ေစရဘူးေနာ္မားစိတ္ခ် မားလဲ တစ္ေန႔လံုးအစည္းအေဝးလုပ္ေနရျပန္ၿပီးမလား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ဂရုစိုက္ဦးေနာ္မား အေမာေျပအနမ္းပါ အာဘြား... မြ... မြ... " ဟူ၍ပင္။ ဒီကေလးေလးေၾကာင့္သာ ဧကရီဘဝ အေမာေတြေျပေနရသည္။ နွင္းဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုင္မွာ ႏြယ့္ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းသာရွိသည္။ နွင္းအတြက္ ကိုဟိန္းဆြဲထုတ္ေပးတဲ့ ထိုင္ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ရင္း
" ကိုဟိန္း ႏြယ္တို႔ေကာ မေရာက္လာေသးတာလား "
" ဟင္ ကေလးမသိေသးဘူးလား ညီမေလးက အေရးႀကီးကိစၥေလးရွိလို႔တဲ့ ဆုျမတ္နဲ႔အာကာကိုပါ ေခၚသြားမွာမို႔ ကေလးကို မုန္႔ဝယ္ေကြၽးၿပီး အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးလိုက္ပါလို႔ ကိုဟိန္းကို မွာသြားတယ္ "
" ဟုတ္လား နွင္းကိုလဲ ဘာမွမေျပာၾကဘူး အဲတာဆိုလဲ နွင္းျပန္ေတာ့မယ္ေလကိုဟိန္း " တကယ္ဆို ကေလးနဲ႔နွစ္ေယာက္တည္း တူတူေတြ႕ခ်င္လို႔သာ ညီမေလးကို အပူကပ္ထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ အဲတာကို မသိတဲ့ထိုကေလးက ထျပန္ဖို႔လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ကေလးရဲ႕လက္ကို ဖမ္းဆြဲထားရသည္။ နွင္းသူငယ္ခ်င္းေတြပါတယ္ဆိုလို႔သာ နွင္းေရာက္လာတာျဖစ္သည္။ နွင္းတစ္ေယာက္တည္းသာဆိုရင္ နွင္းေရာက္လာမွာမဟုတ္ နွင္းခ်က္ျခင္းထျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ကိုဟိန္းက နွင္းလိုက္ကို ဆြဲထားသည္။
" ကေလးကလဲကြာ ကိုဟိန္းက မုန္႔ဝယ္ေကြၽးခ်င္လို႔ ခရီးကျပန္ေရာက္တည္းက ကေလးတို႔ဆီကို တန္းလာတာကို ေရာက္လက္စနဲ႔ မုန္႔စားၿပီးမွ ျပန္ပါကေလးရယ္ ကိုဟိန္းလိုက္ပို႔ေပးမွာပါ " နွင္းလက္ကို အတင္းရုန္းေသာ္လည္းမရ နွင္းမထိုင္မခ်င္းလက္ကို လႊတ္မည့္ပံုမေပၚတာေၾကာင့္ နွင္းျပန္သာထိုင္လိုက္ရသည္။ နွင္းစိတ္ထဲမွာေတာ့ နွင္းကိုေခၚထားၿပီး ေပၚမလာတဲ့ ႏြယ္ေရာ ဆုျမတ္နဲ႔အာကာကိုပါ က်ိန္ဆဲေနလိုက္သည္။
" ေရာ႕ကေလးအတြက္ ကိုဟိန္းခရီးကျပန္လာေတာ့ လွလို႔ လက္ေဆာင္ဝယ္လာတာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေနာ္ " နွင္း ကိုဟိန္းေပးတဲ့ဘူးေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပာေရာက္ေက်ာက္ေသးေသးေလးေပၚမွာ လိပ္ျပာပံုေလးကို ေ႐ႊကြပ္ထားသည္မွာ ေသးေသးေလးနဲ႔ အရမ္းလွသည္။ နွင္းၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ တန္ဖိုမေသးဘူးဆိုတာ သိတာေၾကာင့္
" ကိုဟိန္းေပးတဲ့လက္ေဆာင္က အရမ္းတန္ဖိုးႀကီးတယ္ နွင္းလက္မခံပါရေစနဲ႔ " နွင္းျပန္ေပးတဲ့ပစၥည္းကို အတင္းလက္နဲ႔ကာၿပီး နွင္းဘက္ကို ျပန္တြန္းထုတ္ကာ
" ယူလိုက္ပါကေလးရယ္ ကိုဟိန္းက ေစတနာနဲ႔ ကေလးကိုဝတ္ေစခ်င္လို႔ ေပးတာပါ ကိုဟိန္းမရွိတဲ့အေတာအတြင္း ကိုဟိန္းညီမေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးထားတဲ့အတြက္ ကိုဟိန္းက ေက်းဇူးဆပ္တာလို႔ သေဘာထားၿပီး ယူလိုက္ေနာ္ " ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္အရာမွ အလကားမရနိုင္ဘူးတဲ့ ကိုယ္ယူထားတဲ့အရာက တန္ဖိုးႀကီးမားေလ ကိုယ္ျပန္ၿပီးေပးရမယ့္အရာကလဲ အဆမတန္ႀကီးမားလိမ့္မယ္ဆိုတာကို မားကသင္ေပးထားတာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ေသးငယ္တဲ့အရာျဖစ္ေနပါေစ နွင္းမလိုခ်င္ပါ။ နွင္းအတင္းျငင္းေနရင္ ကိုဟိန္းေစတနာကို ေစာ္ကားရာေရာက္မည္ဆိုးတာေၾကာင့္ နွင္းလက္ခံထားလိုက္သည္။ ေနာက္မွ ႏြယ့္ကိုနားလည္ေအာင္ ေျပာၿပီး ျပန္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။
" ကေလး အဲလည္ဆြဲေလးနဲ႔အရမ္းလိုက္မွာ ကိုဟိန္းကို တစ္ခါေလာက္ဝတ္ျပေပးပါလားေနာ္ ကိုဟိန္းၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ ကိုဟိန္းကိုယ္တိုင္ ဝတ္ေပးမယ္ေနာ္ " နွင္းျငင္းေနလဲ ကိုဟိန္းကလက္ခံမွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ နွင္း လက္သာခံလိုက္သည္။
" ကေလးနဲ႔ အရမ္းလိုက္တာဘဲ လွတယ္ ဆြဲထားေနာ္ ကေလး "
" ကိုဟိန္း နွင္းကို ကေလးလို႔မေခၚလို႔ရမလား နွင္းမႀကိဳက္လို႔ " နွင္းေျပာတဲ့ ဘာေတြရယ္စရာပါသြားလဲေတာ့ မသိေပမယ့္ သေဘာတက်ရယ္ေနၿပီး နွင္းေခါင္းေလးပုတ္ကာ
" ဟား... ဟား... ကေလးကို ကေလးလို႔ေခၚတာ မၾကဳက္ဘူးေပါ့ အဲတာဆို ကိုဟိန္းဘယ္လိုေခၚရမလဲေျပာေလ "
" ဒီတိုင္း နွင္းလို႔ေခၚလဲရတယ္ ႏြယ့္လိုဘဲ ညီမေလးလို႔ေခၚလဲ ရတယ္ ကေလးလို႔မေခၚရင္ ၿပီးတာဘဲ "
" ဟုတ္ပါၿပီးဗ်ာ " ကိုဟိန္းနဲ႔ စကားေျပာေနရင္ ေဘးနားကို တစ္ယာက္ေယာက္လာရပ္ေနတာေၾကာင့္ နွင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ နွင္းေတြ႕လိုက္ရတဲ့သူေၾကာင့္ အသက္ရႈရပ္တန္႔သြားသလိုပင္။
" မား... "
ဧကရီအလုပ္ကအျပန္ မီးငယ္ေလးႀကိဳက္တတ္တဲ့ဟမ္ဘာကာကို ညဗိုက္ဆာရင္ စားလို႔ရေအာင္ဝယ္ဖို႔အတြက္ ဧကရီဆိုင္ထဲကို ဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ဧကရီျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက မီးငယ္ေလး၊ မီးငယ္ရဲ႕ လည္ပင္းကို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကလည္ဆြဲေလးဆြဲေပးေနသည္။ မီးငယ္ေျပာတဲ့စကားေတြကို နားေထာင္ရင္း သေဘာတက်ရယ္ေနတဲ့အျပင္ မီးငယ္ေခါင္းေလးကိုေတာင္ တဖြဖြပုတ္ကာ ၾကည္ႏူးေနၾကသည္မွာ ေဘးပတ္ဝန္က်င္ေတာင္ မျမင္ေတာ့ဘူးထင္ရသည္။ ဧကရီထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အသိစိတ္လြတ္ကာ ဧကရီေျခေထာက္ေတြက မီးငယ္ေလးနားဘယ္လို ေရာက္လာလဲဆိုတာေတာင္ ဧကရီမသိ။ မီးငယ္ေလးအသံၾကားမွဘဲ ဧကရီအသိစိတ္ဝင္လာသည္။
" မား ဘယ္... ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ "
" ဘာလို႔လဲမီးငယ္ မားက မေရာက္လာသင့္တဲ့ေနရာကို ေရာက္လာမိတာလား "
" မ... မဟုတ္ပါဘူး မား မီးငယ္က ရုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္လို႔ အံၾသၿပီးေမးတာပါ "
" အခုခ်က္ျခင္း မားနဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ " ဧကရီေျပာၿပီးတာနဲ႔ မီးငယ္နဲ႔အတူရွိေနတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုေတာင္ ႏႈတ္မဆတ္ဘဲ ထြတ္လာခဲ့သည္။
" ကိုဟိန္း နွင္း မားနဲ႔ဘဲ အတူျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ ကိုဟိန္းလိုက္ပို႔စရာမလိုေတာ့ဘူး "
" အဲတာက ကေလးရဲ႕ မားလား ေမြးစားအေမဆိုတဲ့သူလား " နွင္းကိုဟိန္းရဲ႕ ေမးခြန္းကို ေခါင္းၿငိမ့္အေျဖေပးၿပီးသာ မားရဲ႕ေနာက္ကို ေျပးလိုက္ခဲ့ေတာ့သည္။
========================
ကားေမာင္းေနတဲ့ မားရဲ႕ပံုစံက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ မားရဲ႕ အဲလိုပံုစံမ်ိဳးကို နွင္းတစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေပ။ မားေဒါသထြတ္ေနတာေၾကာင့္ နွင္းဘာမွမေျပာရဲပါ မားရဲ႕ေဘးမွာဘဲ နွင္းထိုင္လိုက္လာသည္။ တစ္ေန႔ေန႔ မီးငယ္မွာ ဧကရီထက္ပိုခ်စ္ရမယ့္သူရွိလာမယ္ဆိုတာ ဧကရီသိပါသည္။ တကယ္တမ္း ႀကံဳေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ ဧကရီဘယ္လိုမွလက္မခံနိုင္ပါ။ ဧကရီ မီးငယ္ကို ခ်စ္တယ္ မီးငယ္ေလးကို ဘယ္လိုမွအဆံုးရွံုးမခံနိုင္ေပ။ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရဖို႔ ႀကိဳးစားမည္လားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ပါ။ ဧကရီမွာ မီးငယ္ကို ဆံုးရွံုးရမွာလဲေၾကာက္သလို ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔လဲ မဝံ့ရဲတဲ့ဧကရီအတြက္ေတာ့ ေရွ႕တိုးရအခက္ ေနာက္ဆုတ္ရအခက္ျဖစ္ေနသည္။ ကားရပ္တာနဲ႔ နွင္းရဲ႕လက္ကို အတင္းဆြဲကာ အိမ္ေပၚကိုတတ္လာခဲ့သည္။ မားရဲ႕လက္ေတြက နွင္းကို တင္းၾကပ္စြာဆုတ္ကိုင္ထားတာေၾကာင့္ နွင္းလက္ေကာက္ဝတ္ေတြ နာက်င္လာသည္။
" မား မီးငယ္ရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ပါဦး မီးငယ္နာေနၿပီး " မီးငယ္နာေနၿပီးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္လဲ ဧကရီေဒါသေတြေၾကာင့္ လက္ကို ေျဖေလ်ာ့ေပးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိခဲ့။ မားအခန္းနဲ႔ေရာက္တာနဲ႔ နွင္းရဲ႕ကိုယ္ကို ကုတင္ေပၚပစ္လဲလိုက္ခ်လိုက္ကာ
" ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴ... မင္းကိုယ္မင္း သိပ္ေတာ္တတ္ေနတယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား " မားရဲ႕ ၾကမ္းတမ္းတဲ့အျပဳအမႈေတြကို နွင္းနားမလည္နိုင္။ မားတစ္ခါမွ နွင္းအေပၚမွာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဆက္ဆံဖူးပါ။ တစ္ခါမွေလသံမာမာနဲ႔ေတာင္ မေျပာဖူးတဲ့ မားက နွင္းကို အခုလိုေျပာလာေတာ့ နွင္းဝမ္းနည္းလာသည္။ "
" ဆိုင္ထဲက အေကာင္က မင္းနဲ႔ဘယ္လိုပတ္သတ္လဲ ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴ ေျပာစမ္း မိုးမျမင္ေလမျမင္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာ ျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး "
" မဟုတ္ဘူးမား မီးငယ္တို႔ဘာမွမပတ္သတ္ဘူး ဒီတိုင္းရိုးရိုးသားသားခင္ၾကတာပါမားရယ္ "
" ဒီတိုင္းရိုးရိုးသားသားခင္ၾကတာ ဟုတ္လား ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴ လူျမင္ကြင္းမွာေခါင္းပုတ္လိုက္ ရယ္လိုက္ေမာလိုက္လုပ္ေနတာ ရိုးသားတယ္လို႔ေျပာခ်င္တာလား ငါ့ကိုေျပာစမ္းပါဦး "
" အဲတာ ႏြယ့္ရဲ႕ကိုကိုပါ မားရယ္၊ နွင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခရီးက ျပန္လာေတာ့ မုန္႔ဝယ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ နွင္းတို႔ေတြမုန္႔စားဖို႔ ဆံုထားၾကတာပါ "
" ေဩာ္... ဟုတ္လား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပါ့ ဘယ္မွာလဲသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ဟာေတြ ငါေတြ႕တာ မင္းတို႔နွစ္ေယာက္တည္းပါ "
" ------ " မား အဲလိုေမးလာေတာ့ နွင္းေျဖစရာမရွိပါ။ မားက နွင္းေျပာတာေတြကို မယံုၾကည္ေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ဧကရီေျပာေနရင္း ဧကရီမ်က္လံုးေတြက မီးငယ္လည္ပင္မွာ ဝတ္ထားတဲ့ဆြဲႀကိဳးေလးဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ မီးငယ္ကိုယ္ေပၚမွာ အဲေကာင္ေပးတဲ့အရာကို ဝတ္ထားတာမျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဧကရီဆြဲခြၽတ္ၿပီး လႊတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္
" မား အဲတာကို မလုပ္ပါနဲ႔ " နွင္းက တကယ္ေတာ့ ဒီလည္ဆြဲကို ႏြယ့္ကိုျပန္ေပးရမွာမို႔သာ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မားက ဘယ္လိုထင္သြားလဲမသိ နွင္းအေပၚမွာပိုၿပီးေတာင္ ေဒါသထြတ္လာသည္။ နွင္းရဲ႕လက္ေမာင္းကို ဆြဲေစာင့္ကာ ထိုလည္ဆြဲကို နွင္းမ်က္စိေရွ႕ ေျမႇာက္ျပၿပီး
" ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴ မင္းအတြက္ အဲေကာင္ေပးတဲ့လည္ဆြဲကို အရမ္းေတြ တန္ဖိုးႀကီးေနတယ္ေပါ့ေလ ငါေတာင္ထိလို႔မရေတာ့ေလာက္ေအာင္ မင္းတန္ဖိုးထားတာလား "
" မ... မဟုတ္ အဲလိုမဟုတ္ပါဘူး မားရယ္ "
" မင္း ငါ့မ်က္စိေရွ႕ကေန ထြတ္သြားစမ္း ငါမင္းမ်က္နွာငါမျမင္ခ်င္ဘူး " နွင္းအရမ္းဝမ္းနည္းမိသည္။ မားက နွင္းမ်က္နွာကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ နွင္းကို အရမ္းမုန္းေနၿပီးေပါ့။ မားသာ နွင္းကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးဆို နွင္းဘယ္သြားရမလဲ မားရယ္။ ဧကရီလႊတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ဆြဲႀကိဳးေလးကိုေကာက္ယူၿပီး ဧကရီအခန္းထဲကေန ေခါင္းငိုက္စိုက္လ်က္ထြတ္သြားတဲ့ မီးငယ္ပံုစံက ဧကရီရင္ကို မီးစနဲ႔ထိုးေနသလို ပူေလာင္လြန္းသည္။ အဲေကာင္ေပးထားတဲ့ ဆြဲႀကိဳးေလးတစ္ခုကိုေတာင္ မင္းအဲေလာက္တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုရင္ အဲေကာင္ကိုေကာ။ ဧကရီကိုယ္တိုင္ေတာင္ မခူးရက္လို႔ အျမတ္တနိုးစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ပန္းကေလးကို သူမ်ားလက္ထဲထည့္ေပးဖို႔ဆိုတာ ဧကရီအတြက္ မလြယ္ကူေပ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဧကရီထက္ပိုၿပီး တန္ဖိုးထားေပးနိုင္မယ့္သူျဖစ္ၿပီးေတာ့ မီးငယ္ေလးလဲေပ်ာ္႐ႊင္ရမယ္ဆို ဧကရီလက္လႊတ္ေပးနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသင္ယူရဦးမွာေပါ့။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မီးငယ္ကို အဆံုးရွံုးမခံခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔သာ မီးငယ္အေပၚေဒါသေတြ ပံုခ်မိခဲ့တဲ့ ဧကရီကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းမိတယ္။
=======================
ဒီအပိုင္းေလးကေတာ့ ခါးခါးေလးေပါ့ေနာ္ ေနာက္တစ္ပိုင္းက်ရင္ ဒါဒါတို႔ရင္က်ပ္ေအာင္ကို အခ်ိဳေတြအမ်ားႀကီးေကြၽးမွာမို႔ ေစာင့္ေပးၾကဦးေနာ္ အပိုင္းေလးနည္းနည္းတိုသြားလို႔ sorryပါေနာ္ ေနာက္အပိုင္းရွည္ရွည္ေရးေပးမယ္ေနာ္။ စာဖတ္သူတစ္ေယာက္ခ်င္စီတိုင္း က်န္းမာေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ စိတ္အေမာေတြေျပၾကပါေစလို႔ သာသာဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ေနာ္။
-----------------------------------------------------------
မားရဲ့ မီးငယ်လေး
- အပိုင်း - ၈
- GL Story
- စာရေးသူ ချယ်
" အား... အား... နာတယ်မားရဲ့ မလုပ်တော့လို့ "
" မအော်နဲ့လေ မီးငယ်ရယ် မားဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးနေတာလေ "
" တော်ပြီးမား မထိုးနဲ့တော့လို့ မားထိုးနေတဲ့ ဟာကြီးက အကြီးကြီးဘဲ မီးငယ်ထဲကို နစ်ဝင်နေပြီးလို့ "
" ခနလေးဘဲမီးငယ် နာလဲ ခနလောက်သည်းခံပေးနော် မားမြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်နော် " မီးငယ်ရဲ့နှဖူးမှာ စို့နေတဲ့ ချွေးလေးတွေကို ဧကရီသုတ်ပေးလိုက်သည်။ နာလိုထင်ပါရဲ့ မျက်ရည်တွေတောင် ဝဲနေသည်။ မီးငယ်မခံစားနိုင်တော့ဘူးဆိုလို့သာ ဧကရီလုပ်ပေးနေတာဖြစ်သည်။ ဘာမှမလုပ်ဘဲ ဒီတိုင်းထားထားရင်လဲ မီးငယ်ပိုဆိုးလာရုံသာဖြစ်လိမ့်မည်။
" အား... မား မီးငယ်ဟာကြီး ပေါက်ထွတ်တော့မယ်ထင်တယ် မားဆက်မထိုးနဲ့တော့လို့ မီးငယ်ကြောက်တယ် "
" မီးငယ်လေး မကြောက်နဲ့နော် ဘာမှမဖြစ်ဘူး ပြီးတော့မယ်ကလေး " ဧကရီမြန်မြန်ပြီးအောင် မီးငယ်လေးကို မညှာတော့ဘဲ တစ်ဆုံးထိုးထည့်လိုက်သည်။
" ဖောက် " ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မီးငယ်ဆီမှ အရည်ကြည်လေးတွေထွတ်လာသည်။ ထွတ်လာတဲ့အရည်ကြည်လေးတွေကို ဧကရီ တစ်သျှူးအစိုလေးနဲ့ သုတ်ပေးပြီး သေချာသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးရပြန်သည်။
" ဟီး... ဟီး... မားအကျင့်မကောင်းဘူး မီးငယ်ကို နာအောင်လုပ်တယ် မားကိုမခေါ်တော့ဘူး "
" ဟော မီးငယ်ဘဲ နာနေပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ လက်က အရည်ကြည်ဖုကို ဖောက်ပေးပါဆို " ( အပူလောင်တုန်းက ဖြစ်လာတဲ့ အရည်ကြည်ဖုကို ဖောက်ပေးတာပါနော် လျှောက်မတွေးကြနဲ့ ဒါဒါတို့😝 ) ညတုန်းကတောင် အပူလောင်ထားတဲ့နေရာက ရဲနေတာဘဲ ရှိသည်။ မနက်ရောက်တော့ ရဲနေရာကနေ အရည်ကြည်ဖုလေးပါဖြစ်နေသည်။ မီးငယ်က အရမ်းနာနေတယ်ဆိုလို့ ဧကရီလဲ မတတ်နိုင် ဖောက်ပစ်ဖို့ဘဲရှိသည်။ ဖောက်တော့လဲ မီးငယ်ရဲ့ အော်သံက တစ်အိမ်လုံးကို ဆူညံ့နေတာဘဲ။
" ဖောက်မယ်ဆိုလဲ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါလားမားရဲ့ မားဖောက်တဲ့ အပ်ကိုလဲကြည့်ဦး အကြီးကြီးဘဲ "
" လာ မားရင်ခွင်ထဲကို မားအုံဖွလုပ်ပေးမယ် "
" အွန်း ရော့လက် အုံဖွလုပ်ပေးနော် " ဧကရီပေါင်ပေါ်တတ်ထိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပြီး လက်ကို အတင်းထိုးပေးလာသည်။ မီးငယ်ရဲ့လက်ကလေးကို ဧဏရီအနမ်းဖွဖွလေးပေးကာ
" အုံဖွ မားရဲ့ မီးငယ်လေး အမြန်ဆုံးသက်သာပါစေကွယ် "
" မားဆုတောင်းပေးရင် သက်သာမှာပါ " အနာရှိန်ကြောင့် ထင်တယ် မီးငယ်လေးဖျားချင်သလို ကိုယ်နည်းနည်းနွေးနေသည်။ မျက်နှာလေးလဲမလန်း ဧကရီရင်ခွင်ထဲမှာဘဲ ကလေးတစ်ယောက်လို ကပ်တွယ်နေသည်။ နှင်းအခုလိုမနေချင်ပါ နှင်းနေမကောင်းဖြစ်ပြီးဆို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အားနည်းသွားသလို ခံစားရသည်။ မားရှေ့မှာ နှင်းသန်သန်မာမာဘဲနေပြချင်သည်။ တစ်ခါတလေ နှင်းမေမေတို့ကို သတိရသည်။ မေမေတို့သာရှိနေမယ်ဆိုရင် နှင်းအခုထက်ပိုပြီး သန်မာမယ်ထင်တယ်။ မားနဲ့လဲ အခုလိုဆက်ဆံရေးမျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုရင် နှင်းရဲ့ခံစားချက်တွေကို အမှန်တိုင်းဖွင့်ဟဖို့ လွယ်မယ်ထင်တယ်။ နှင်းတွေးရင်း ဝမ်းနည်းလာသည်။ မားရဲ့ခါးလေးကိုသာ မလွတ်သွားအောင် တင်းတင်းဖတ်ရင်း မားရဲ့နွေးထွေးတဲ့ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လိုက်သည်။ မီးငယ်လေးတစ်ယောက် ငြိမ်သတ်နေတော့ တစ်ခုခုတွေးနေတာကို ဧကရီသိသည်။
" မီးငယ်လေး... ဘာတွေတွေးနေလဲ မားကိုပြောလေ "
" မား... မီးငယ် မေမေတို့ကိုသတိရလို့ တစ်ခါတလေမီးငယ်တွေးတယ် မေမေတို့သာ မီးငယ်လေးနားမှာရှိရင် ကောင်းမှာဘဲလို့ " တိုးလျတဲ့လေသံလေးနဲ့ ပြန်ဖြေတော့ ဧကရီကိုယ်တိုင်လဲ မမနဲ့ခဲအိုတို့ကို သတိရမိတယ်။
" မီးငယ်ရယ် မီးငယ်လေးနားမှာ မားရှိနေတာဘဲလေ ဘာတွေအားငယ်စရာလိုလို့လဲကွယ် "
" မား... တကယ်လို့လေ မေမေရှိရင်ရော မားမီးငယ်ကို အခုလိုဘဲ ချစ်နေမှာလားဟင် မားရဲ့သမီးတစ်ယောက်အနေနဲ့မဟုတ်ဘဲနဲ့လေ "
" ချစ်မှာပေါ့ မီးငယ်ရယ် မမရှိနေရင်တော့ မီးငယ်က မားရဲ့တူမလေးဘဲလေ တူမလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး မားချစ်မှာပေါ့ " အခြားအဓိပ္ပါယ်တစ်မျိုးနဲ့လဲ ချစ်နိုင်တယ်ဆိုတာကိုတော့ ဧကရီရင်ထဲမှာ ထားထားလိုက်သည်။
" ဩော်... တူမလေးလိုမျိုးပေါ့ " မားရဲ့ရင်ထဲမှာ နှင်းက တူမလေးတစ်ယောက် မားရဲ့သမီးတစ်ယောက်လိုမျိုးဘဲ သဘောထားနိုင်တာလား မားရယ်။ နှင်း မားကိုချစ်သည်။ အရင်တုန်းကလို အားကိုးလိုတဲ့ မိဘတစ်ယောက်အပေါ်ထားတဲ့ အချစ်မျိုးမဟုတ်ဘူးဆိုတာ နှင်းကိုယ်တိုင်သာသိသည်။ မားက နှင်းအပေါ်မှာ သမီးအရင်းတစ်ယောက်လိုချစ်တဲ့အချစ်တွေကို နှင်းကသာ ခေါင်းစဉ်တပ်ချင်နေတာ ဖြစ်သည်။ မားသာသိရင် နှင်းကို စိတ်ပျက်သွားမှာ သေချာသည်။ ဧကရီ ဒီကလေးကို အရမ်းချစ်ပါသည်။ သို့သော် ဧကရီကြောင့် မီးငယ်ရဲ့ဘဝလေး အပျက်ဆီးမခံနိုင်။ မိန်းကလေးချင်းချစ်ဖို့ဆိုတာ ဒီလောကကြီးထဲမှာ တကယ့်ကိုမလွယ်။ မိဘနဲ့ သားသမီးဆက်ဆံရေးအဖြစ်ကနေ အဆင့်တတ်ဖို့ဆို ပိုဆိုးသေးသည်။ ဧကရီမီးငယ်ကို ပိုင်ဆိုင်ချင်ပေမယ့်လဲ ဧကရီရဲ့လောဘကြောင့် မီးငယ်လေးဘဝ သူများတံတွေးခွက်ထဲ ပတ်လက်မြောမဲ့အဖြစ်ကို ဧကရီမလိုလား။ ဧကရီအနေနဲ့ မကောင်းတဲ့အရာတွေ မီးငယ်ဆီမရောက်လာစေရအောင်လဲ မီးငယ်ရှေ့ကနေ မားမားမတ်မတ်ရပ်တည်ကာကွယ်ပေးသွားမှာဖြစ်သည်။
========================
" နှင်း ကိုကိုခရီးကပြန်လာပြီး နွယ်တို့ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးမလို့ အရင်ကတွေ့ခဲ့တဲ့ဆိုင်ကိုလာခဲ့တဲ့ နှင်းတို့ကိုပါ ခေါ်လာခဲ့ဖို့ပြောတယ် "
" နှင်းတော့ မလိုက်ဖြစ်တော့ပါဘူးနွယ်ရယ် ဆုမြတ်နဲ့ အာကာကိုဘဲ ခေါ်သွားလိုက်လေနော် နှင်းကို မားလာကြိုမယ်ပြောထားလို့ပါ "
" နှင်းကလဲ နှင်းမလိုက်လို့မှမရတာ အန်တီဧကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မုန့်သွားစားမှာမို့ လာမကြိုဖို့ပြောလိုက်လေနော် ကိုကိုက သူငယ်ချင်းတွေအကုန်လုံးကို ခေါ်လာဖို့ပြောထားတာ နှင်းမပါရင် နွယ်အဆူခံရမှာပေါ "
" ဟုတ်ပါပြီး လိုက်ခဲ့ပါမယ် အရမ်းနောက်ကျလို့တော့ မရဘူးနော် "
" အင်းပါနွယ်ရဲ့ ခနပါဘဲ အပြန်ကျရင် ကိုကိုက ပြန်လိုက်ပို့ပေးမှာဘဲလေ " နှင်း မားဆီကို ဖုန်းလှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ မားအစည်းအဝေးလုပ်နေတယ်ထင်တယ် ဖုန်းမကိုင်ပေ။ အဲတာကြောင့် နှင်း မားဆီကို massageဘဲပို့ထားလိုက်သည်။ ဧကရီကုမ္မဏီရောက်တည်းက အစည်းအဝေး တစ်ခုပြီးတစ်ခု ထိုင်နေရသည်မှာ အခုမှဘဲ အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့သည်။ ဧကရီဖုန်းကိုယူကြည့်တော့ မီးငယ်လေး ဧကရီဆီကို စာပို့ထားသည်။
" မား... ဒီညနေလာမကြိုနဲ့တော့နော် မီးငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မုန့်သွားစားမလို့ပါ နောက်မကျစေရဘူးနော်မားစိတ်ချ မားလဲ တစ်နေ့လုံးအစည်းအဝေးလုပ်နေရပြန်ပြီးမလား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ ဂရုစိုက်ဦးနော်မား အမောပြေအနမ်းပါ အာဘွား... မွ... မွ... " ဟူ၍ပင်။ ဒီကလေးလေးကြောင့်သာ ဧကရီဘဝ အမောတွေပြေနေရသည်။ နှင်းဆိုင်ကိုရောက်တော့ ဆိုင်မှာ နွယ့်ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းသာရှိသည်။ နှင်းအတွက် ကိုဟိန်းဆွဲထုတ်ပေးတဲ့ ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
" ကိုဟိန်း နွယ်တို့ကော မရောက်လာသေးတာလား "
" ဟင် ကလေးမသိသေးဘူးလား ညီမလေးက အရေးကြီးကိစ္စလေးရှိလို့တဲ့ ဆုမြတ်နဲ့အာကာကိုပါ ခေါ်သွားမှာမို့ ကလေးကို မုန့်ဝယ်ကျွေးပြီး အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါလို့ ကိုဟိန်းကို မှာသွားတယ် "
" ဟုတ်လား နှင်းကိုလဲ ဘာမှမပြောကြဘူး အဲတာဆိုလဲ နှင်းပြန်တော့မယ်လေကိုဟိန်း " တကယ်ဆို ကလေးနဲ့နှစ်ယောက်တည်း တူတူတွေ့ချင်လို့သာ ညီမလေးကို အပူကပ်ထားခြင်းသာဖြစ်သည်။ အဲတာကို မသိတဲ့ထိုကလေးက ထပြန်ဖို့လုပ်နေတာကြောင့် ကလေးရဲ့လက်ကို ဖမ်းဆွဲထားရသည်။ နှင်းသူငယ်ချင်းတွေပါတယ်ဆိုလို့သာ နှင်းရောက်လာတာဖြစ်သည်။ နှင်းတစ်ယောက်တည်းသာဆိုရင် နှင်းရောက်လာမှာမဟုတ် နှင်းချက်ခြင်းထပြန်ဖို့လုပ်တော့ ကိုဟိန်းက နှင်းလိုက်ကို ဆွဲထားသည်။
" ကလေးကလဲကွာ ကိုဟိန်းက မုန့်ဝယ်ကျွေးချင်လို့ ခရီးကပြန်ရောက်တည်းက ကလေးတို့ဆီကို တန်းလာတာကို ရောက်လက်စနဲ့ မုန့်စားပြီးမှ ပြန်ပါကလေးရယ် ကိုဟိန်းလိုက်ပို့ပေးမှာပါ " နှင်းလက်ကို အတင်းရုန်းသော်လည်းမရ နှင်းမထိုင်မချင်းလက်ကို လွှတ်မည့်ပုံမပေါ်တာကြောင့် နှင်းပြန်သာထိုင်လိုက်ရသည်။ နှင်းစိတ်ထဲမှာတော့ နှင်းကိုခေါ်ထားပြီး ပေါ်မလာတဲ့ နွယ်ရော ဆုမြတ်နဲ့အာကာကိုပါ ကျိန်ဆဲနေလိုက်သည်။
" ရော့ကလေးအတွက် ကိုဟိန်းခရီးကပြန်လာတော့ လှလို့ လက်ဆောင်ဝယ်လာတာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်နော် " နှင်း ကိုဟိန်းပေးတဲ့ဘူးလေးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အပြာရောက်ကျောက်သေးသေးလေးပေါ်မှာ လိပ်ပြာပုံလေးကို ရွှေကွပ်ထားသည်မှာ သေးသေးလေးနဲ့ အရမ်းလှသည်။ နှင်းကြည့်လိုက်တာနဲ့ တန်ဖိုမသေးဘူးဆိုတာ သိတာကြောင့်
" ကိုဟိန်းပေးတဲ့လက်ဆောင်က အရမ်းတန်ဖိုးကြီးတယ် နှင်းလက်မခံပါရစေနဲ့ " နှင်းပြန်ပေးတဲ့ပစ္စည်းကို အတင်းလက်နဲ့ကာပြီး နှင်းဘက်ကို ပြန်တွန်းထုတ်ကာ
" ယူလိုက်ပါကလေးရယ် ကိုဟိန်းက စေတနာနဲ့ ကလေးကိုဝတ်စေချင်လို့ ပေးတာပါ ကိုဟိန်းမရှိတဲ့အတောအတွင်း ကိုဟိန်းညီမလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးထားတဲ့အတွက် ကိုဟိန်းက ကျေးဇူးဆပ်တာလို့ သဘောထားပြီး ယူလိုက်နော် " လောကကြီးမှာ ဘယ်အရာမှ အလကားမရနိုင်ဘူးတဲ့ ကိုယ်ယူထားတဲ့အရာက တန်ဖိုးကြီးမားလေ ကိုယ်ပြန်ပြီးပေးရမယ့်အရာကလဲ အဆမတန်ကြီးမားလိမ့်မယ်ဆိုတာကို မားကသင်ပေးထားတာကြောင့် ဘယ်လောက်သေးငယ်တဲ့အရာဖြစ်နေပါစေ နှင်းမလိုချင်ပါ။ နှင်းအတင်းငြင်းနေရင် ကိုဟိန်းစေတနာကို စော်ကားရာရောက်မည်ဆိုးတာကြောင့် နှင်းလက်ခံထားလိုက်သည်။ နောက်မှ နွယ့်ကိုနားလည်အောင် ပြောပြီး ပြန်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။
" ကလေး အဲလည်ဆွဲလေးနဲ့အရမ်းလိုက်မှာ ကိုဟိန်းကို တစ်ခါလောက်ဝတ်ပြပေးပါလားနော် ကိုဟိန်းကြည့်ချင်လို့ပါ ကိုဟိန်းကိုယ်တိုင် ဝတ်ပေးမယ်နော် " နှင်းငြင်းနေလဲ ကိုဟိန်းကလက်ခံမှာ မဟုတ်တာကြောင့် နှင်း လက်သာခံလိုက်သည်။
" ကလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်တာဘဲ လှတယ် ဆွဲထားနော် ကလေး "
" ကိုဟိန်း နှင်းကို ကလေးလို့မခေါ်လို့ရမလား နှင်းမကြိုက်လို့ " နှင်းပြောတဲ့ ဘာတွေရယ်စရာပါသွားလဲတော့ မသိပေမယ့် သဘောတကျရယ်နေပြီး နှင်းခေါင်းလေးပုတ်ကာ
" ဟား... ဟား... ကလေးကို ကလေးလို့ခေါ်တာ မကြုက်ဘူးပေါ့ အဲတာဆို ကိုဟိန်းဘယ်လိုခေါ်ရမလဲပြောလေ "
" ဒီတိုင်း နှင်းလို့ခေါ်လဲရတယ် နွယ့်လိုဘဲ ညီမလေးလို့ခေါ်လဲ ရတယ် ကလေးလို့မခေါ်ရင် ပြီးတာဘဲ "
" ဟုတ်ပါပြီးဗျာ " ကိုဟိန်းနဲ့ စကားပြောနေရင် ဘေးနားကို တစ်ယာက်ယောက်လာရပ်နေတာကြောင့် နှင်းမော့ကြည့်လိုက်တော့ နှင်းတွေ့လိုက်ရတဲ့သူကြောင့် အသက်ရှုရပ်တန့်သွားသလိုပင်။
" မား... "
ဧကရီအလုပ်ကအပြန် မီးငယ်လေးကြိုက်တတ်တဲ့ဟမ်ဘာကာကို ညဗိုက်ဆာရင် စားလို့ရအောင်ဝယ်ဖို့အတွက် ဧကရီဆိုင်ထဲကို ဝင်လိုက်သည်။ ဆိုင်ထဲဝင်ဝင်ချင်း ဧကရီမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းက မီးငယ်လေး၊ မီးငယ်ရဲ့ လည်ပင်းကို ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကလည်ဆွဲလေးဆွဲပေးနေသည်။ မီးငယ်ပြောတဲ့စကားတွေကို နားထောင်ရင်း သဘောတကျရယ်နေတဲ့အပြင် မီးငယ်ခေါင်းလေးကိုတောင် တဖွဖွပုတ်ကာ ကြည်နူးနေကြသည်မှာ ဘေးပတ်ဝန်ကျင်တောင် မမြင်တော့ဘူးထင်ရသည်။ ဧကရီထိုမြင်ကွင်းကြောင့် အသိစိတ်လွတ်ကာ ဧကရီခြေထောက်တွေက မီးငယ်လေးနားဘယ်လို ရောက်လာလဲဆိုတာတောင် ဧကရီမသိ။ မီးငယ်လေးအသံကြားမှဘဲ ဧကရီအသိစိတ်ဝင်လာသည်။
" မား ဘယ်... ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ "
" ဘာလို့လဲမီးငယ် မားက မရောက်လာသင့်တဲ့နေရာကို ရောက်လာမိတာလား "
" မ... မဟုတ်ပါဘူး မား မီးငယ်က ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်လို့ အံသြပြီးမေးတာပါ "
" အခုချက်ခြင်း မားနဲ့ ပြန်လိုက်ခဲ့ " ဧကရီပြောပြီးတာနဲ့ မီးငယ်နဲ့အတူရှိနေတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်ကိုတောင် နှုတ်မဆတ်ဘဲ ထွတ်လာခဲ့သည်။
" ကိုဟိန်း နှင်း မားနဲ့ဘဲ အတူပြန်တော့မယ်နော် ကိုဟိန်းလိုက်ပို့စရာမလိုတော့ဘူး "
" အဲတာက ကလေးရဲ့ မားလား မွေးစားအမေဆိုတဲ့သူလား " နှင်းကိုဟိန်းရဲ့ မေးခွန်းကို ခေါင်းငြိမ့်အဖြေပေးပြီးသာ မားရဲ့နောက်ကို ပြေးလိုက်ခဲ့တော့သည်။
========================
ကားမောင်းနေတဲ့ မားရဲ့ပုံစံက အရမ်းကြောက်စရာကောင်းသည်။ မားရဲ့ အဲလိုပုံစံမျိုးကို နှင်းတစ်ခါမှ မမြင်ဖူးပေ။ မားဒေါသထွတ်နေတာကြောင့် နှင်းဘာမှမပြောရဲပါ မားရဲ့ဘေးမှာဘဲ နှင်းထိုင်လိုက်လာသည်။ တစ်နေ့နေ့ မီးငယ်မှာ ဧကရီထက်ပိုချစ်ရမယ့်သူရှိလာမယ်ဆိုတာ ဧကရီသိပါသည်။ တကယ်တမ်း ကြုံတွေ့လိုက်ရတဲ့အခါကျတော့ ဧကရီဘယ်လိုမှလက်မခံနိုင်ပါ။ ဧကရီ မီးငယ်ကို ချစ်တယ် မီးငယ်လေးကို ဘယ်လိုမှအဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပေ။ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရဖို့ ကြိုးစားမည်လားဆိုတော့လဲ မဟုတ်ပါ။ ဧကရီမှာ မီးငယ်ကို ဆုံးရှုံးရမှာလဲကြောက်သလို ပိုင်ဆိုင်ရဖို့လဲ မဝံ့ရဲတဲ့ဧကရီအတွက်တော့ ရှေ့တိုးရအခက် နောက်ဆုတ်ရအခက်ဖြစ်နေသည်။ ကားရပ်တာနဲ့ နှင်းရဲ့လက်ကို အတင်းဆွဲကာ အိမ်ပေါ်ကိုတတ်လာခဲ့သည်။ မားရဲ့လက်တွေက နှင်းကို တင်းကြပ်စွာဆုတ်ကိုင်ထားတာကြောင့် နှင်းလက်ကောက်ဝတ်တွေ နာကျင်လာသည်။
" မား မီးငယ်ရဲ့လက်ကိုလွှတ်ပါဦး မီးငယ်နာနေပြီး " မီးငယ်နာနေပြီးလို့ ပြောနေပေမယ့်လဲ ဧကရီဒေါသတွေကြောင့် လက်ကို ဖြေလျော့ပေးဖို့ စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ မားအခန်းနဲ့ရောက်တာနဲ့ နှင်းရဲ့ကိုယ်ကို ကုတင်ပေါ်ပစ်လဲလိုက်ချလိုက်ကာ
" စောနှင်းပွင့်ဖြူ... မင်းကိုယ်မင်း သိပ်တော်တတ်နေတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား " မားရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့အပြုအမှုတွေကို နှင်းနားမလည်နိုင်။ မားတစ်ခါမှ နှင်းအပေါ်မှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းမဆက်ဆံဖူးပါ။ တစ်ခါမှလေသံမာမာနဲ့တောင် မပြောဖူးတဲ့ မားက နှင်းကို အခုလိုပြောလာတော့ နှင်းဝမ်းနည်းလာသည်။ "
" ဆိုင်ထဲက အကောင်က မင်းနဲ့ဘယ်လိုပတ်သတ်လဲ စောနှင်းပွင့်ဖြူ ပြောစမ်း မိုးမမြင်လေမမြင်နဲ့ ပျော်နေလိုက်ကြတာ မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး "
" မဟုတ်ဘူးမား မီးငယ်တို့ဘာမှမပတ်သတ်ဘူး ဒီတိုင်းရိုးရိုးသားသားခင်ကြတာပါမားရယ် "
" ဒီတိုင်းရိုးရိုးသားသားခင်ကြတာ ဟုတ်လား စောနှင်းပွင့်ဖြူ လူမြင်ကွင်းမှာခေါင်းပုတ်လိုက် ရယ်လိုက်မောလိုက်လုပ်နေတာ ရိုးသားတယ်လို့ပြောချင်တာလား ငါ့ကိုပြောစမ်းပါဦး "
" အဲတာ နွယ့်ရဲ့ကိုကိုပါ မားရယ်၊ နှင်းတို့ သူငယ်ချင်းတွေကို ခရီးက ပြန်လာတော့ မုန့်ဝယ်ချင်တယ်ဆိုလို့ နှင်းတို့တွေမုန့်စားဖို့ ဆုံထားကြတာပါ "
" ဩော်... ဟုတ်လား သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပေါ့ ဘယ်မှာလဲသူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ဟာတွေ ငါတွေ့တာ မင်းတို့နှစ်ယောက်တည်းပါ "
" ------ " မား အဲလိုမေးလာတော့ နှင်းဖြေစရာမရှိပါ။ မားက နှင်းပြောတာတွေကို မယုံကြည်တော့ဘူးထင်တယ်။ ဧကရီပြောနေရင်း ဧကရီမျက်လုံးတွေက မီးငယ်လည်ပင်မှာ ဝတ်ထားတဲ့ဆွဲကြိုးလေးဆီ အကြည့်ရောက်သွားသည်။ မီးငယ်ကိုယ်ပေါ်မှာ အဲကောင်ပေးတဲ့အရာကို ဝတ်ထားတာမမြင်ချင်တာကြောင့် ဧကရီဆွဲချွတ်ပြီး လွှတ်ပစ်လိုက်တဲ့အချိန်
" မား အဲတာကို မလုပ်ပါနဲ့ " နှင်းက တကယ်တော့ ဒီလည်ဆွဲကို နွယ့်ကိုပြန်ပေးရမှာမို့သာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မားက ဘယ်လိုထင်သွားလဲမသိ နှင်းအပေါ်မှာပိုပြီးတောင် ဒေါသထွတ်လာသည်။ နှင်းရဲ့လက်မောင်းကို ဆွဲစောင့်ကာ ထိုလည်ဆွဲကို နှင်းမျက်စိရှေ့ မြှောက်ပြပြီး
" စောနှင်းပွင့်ဖြူ မင်းအတွက် အဲကောင်ပေးတဲ့လည်ဆွဲကို အရမ်းတွေ တန်ဖိုးကြီးနေတယ်ပေါ့လေ ငါတောင်ထိလို့မရတော့လောက်အောင် မင်းတန်ဖိုးထားတာလား "
" မ... မဟုတ် အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး မားရယ် "
" မင်း ငါ့မျက်စိရှေ့ကနေ ထွတ်သွားစမ်း ငါမင်းမျက်နှာငါမမြင်ချင်ဘူး " နှင်းအရမ်းဝမ်းနည်းမိသည်။ မားက နှင်းမျက်နှာကိုတောင် မမြင်ချင်လောက်အောင် နှင်းကို အရမ်းမုန်းနေပြီးပေါ့။ မားသာ နှင်းကို မလိုချင်တော့ဘူးဆို နှင်းဘယ်သွားရမလဲ မားရယ်။ ဧကရီလွှတ်ပစ်လိုက်တဲ့ ဆွဲကြိုးလေးကိုကောက်ယူပြီး ဧကရီအခန်းထဲကနေ ခေါင်းငိုက်စိုက်လျက်ထွတ်သွားတဲ့ မီးငယ်ပုံစံက ဧကရီရင်ကို မီးစနဲ့ထိုးနေသလို ပူလောင်လွန်းသည်။ အဲကောင်ပေးထားတဲ့ ဆွဲကြိုးလေးတစ်ခုကိုတောင် မင်းအဲလောက်တန်ဖိုးထားတယ်ဆိုရင် အဲကောင်ကိုကော။ ဧကရီကိုယ်တိုင်တောင် မခူးရက်လို့ အမြတ်တနိုးစိုက်ပျိုးထားတဲ့ ပန်းကလေးကို သူများလက်ထဲထည့်ပေးဖို့ဆိုတာ ဧကရီအတွက် မလွယ်ကူပေ။ ဒါပေမယ့်လည်း ဧကရီထက်ပိုပြီး တန်ဖိုးထားပေးနိုင်မယ့်သူဖြစ်ပြီးတော့ မီးငယ်လေးလဲပျော်ရွှင်ရမယ်ဆို ဧကရီလက်လွှတ်ပေးနိုင်ဖို့ ကြိုးစားသင်ယူရဦးမှာပေါ့။ အခုချိန်မှာတော့ မီးငယ်ကို အဆုံးရှုံးမခံချင်တဲ့စိတ်နဲ့သာ မီးငယ်အပေါ်ဒေါသတွေ ပုံချမိခဲ့တဲ့ ဧကရီကိုယ့်ကိုယ်ကို မုန်းမိတယ်။
=======================
ဒီအပိုင်းလေးကတော့ ခါးခါးလေးပေါ့နော် နောက်တစ်ပိုင်းကျရင် ဒါဒါတို့ရင်ကျပ်အောင်ကို အချိုတွေအများကြီးကျွေးမှာမို့ စောင့်ပေးကြဦးနော် အပိုင်းလေးနည်းနည်းတိုသွားလို့ sorryပါနော် နောက်အပိုင်းရှည်ရှည်ရေးပေးမယ်နော်။ စာဖတ်သူတစ်ယောက်ချင်စီတိုင်း ကျန်းမာပျော်ရွှင်ပါစေ စိတ်အမောတွေပြေကြပါစေလို့ သာသာဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ်နော်။
YOU ARE READING
မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး (Completed )
RomanceGL Story Unicode နဲ႔ေရာ Zawgyi နဲ႔ေရာ နွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ေရးေပးထားလို႔ စာဖတ္သူေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ
