YOU ARE READING

မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး (Completed )

Romance

GL Story Unicode နဲ႔ေရာ Zawgyi နဲ႔ေရာ နွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ေရးေပးထားလို႔ စာဖတ္သူေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ

#authorchel #completed #gl #sawcherry

အပိုင္း ၂၉

1.1K 72 2

by SawCherry7

by SawCherry7

မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး
- GL Story
- အပိုင္း ၂၉
- စာေရးသူ ခ်ယ္
မီးဖိုေခ်ာင္းထဲမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ညီမေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဟိန္းမင္းလတ္ေခါင္းသာခါၿပီး သက္ျပင္းခ်ရသည္။ အရမ္းေခါင္းမာတဲ့ ညီမေလးကို ဟိန္းမင္းလတ္အေနနဲ႔ ဘယ္လိုနားခ်ရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ ကိုယ့္အပိုင္မဟုတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳစားရင္ ညီမေလးနားမွာရွိေနတဲ့သူေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ထြတ္သြားတာ ဘယ္သူမွမက်န္ေတာ့မွ ေနာင္တရမွာလားမသိပါ။ ညီမေလးရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ညီမေလးအေပၚအရမ္းခင္မင္တဲ့ နွင္းကိုဆံုးရွံုးခဲ့ရၿပီး။ ညီမေလးရဲ႕အတၱေၾကာင့္ အသက္ေပးၿပီးခ်စ္တဲ့သူဆုျမတ္ကလဲ နွင္းထြတ္သြားၿပီးသံုးလအၾကာမွာ ၾသဇီကိုထြတ္သြားသည္။ နွင္းနဲ႔တန္းတူ အုပ္ထိန္းသူတစ္ေယာက္လို ျပဳျပင္ဆံုးမေပးတဲ့မဧကရီသည္လည္း ညီမေလးရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရန္သူသဖြယ္ဆက္ဆံတတ္သည္။ အဲတာကို သူ႔ရဲ႕ညီမေလးက အသိတရားမရနိုင္ေသးဘဲ ခ်စ္တဲ့သူအတြက္ဆိုၿပီး အတၱေတြကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီးမ်က္နွာေျပာင္တိုက္ေနတုန္းဘဲ။
" အ့... က်စ္... " သူ႔ရဲ႕အေတြးယာဥ္ေၾကာထဲပိတ္မိေနတုန္းမွာ ညီမေလးရဲ႕ေအာ္သံေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္ဆီကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ညီမေလးကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ညီမေလးရဲ႕လက္ကေန ေသြးစက္တစ္ခ်ိဳ႕စီးက်လာတာေၾကာင့္ ဟိန္းမင္းလတ္ ညီမေလးနားကို လ်င္ျမန္တဲ့အရွိန္နဲ႔ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ဟင္းအိုးမီးေတြအကုန္ပိတ္ၿပီး ဓားရွသြားတဲ့လက္ကို ေဆးထည့္ဖို႔အတြက္ ညီမေလးကိုဧည့္ခန္းဆီ တြဲေခၚလာလိုက္သည္။ လက္ကို ေဆးထည့္ေပးေနရင္ ဘယ္နွႀကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိတဲ့ ေလပူကိုမႈတ္ထုတ္ရင္း
" ဟူး... ဘယ္ခ်ိန္မွ ညီမေလးရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြရပ္တန္႔မွာလဲ ကိုကိုေျပာၿပီးၿပီးေလ မဧကရီကညီမေလးအပိုင္မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမသနားနိုင္ေသးတာလဲညီမေလးရယ္ " ဓားရွရာအမာ႐ြက္ေတြ ဆီပူေပါက္ထားတဲ့အမာ႐ြက္ေတြနဲ႔ျပည့္နွက္ေနတဲ့ညီမေလးရဲ႕လက္ေတြကို ဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္ၿပီး မခ်ိတင္ကဲေရ႐ြက္လိုက္သည္။
" မဟုတ္ဘူးကိုိကုိ အန္တီဧကညီမေလးအပိုင္ဘဲျဖစ္လာရမွာ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လဲလုပ္မွာ မၾကာခင္ဆိုအန္တီဧက ညီမေလးကိုျပန္ခ်စ္လာေတာ့မွာညီမေလးသိတယ္ "
" ညီမေလးကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ျပန္ၾကည့္ပါဦး ကိုကို႔ကိုလဲသနားပါဦး ညီမေလးရဲ႕ဒီပံုစံကိုျမင္ေတြ႕ရတာ ကိုကိုဘယ္ေလာက္ရင္ေတြနာလဲမသိဘူးလား "
" ညီမေလးေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုကို အခုဆိုနွင္းလဲမရွိေတာ့ဘူးေလ အန္တီဧမွာဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး အဲတာေၾကာင့္အထီးက်န္ေနတဲ့အန္တီဧက တစ္ခ်ိန္လံုးအနားမွာရွိေနေပးတဲ့ ညီမေလးကိုျပန္ခ်စ္လာမွာ အဲအခ်ိန္ကိုေရာက္လာေတာ့မွာကိုိကုိရဲ႕ အခုခ်ိန္မွာ ရပ္တန္႔လိုက္ရင္ညီမေလးႀကိဳစားထားတာအကုန္ သဲထဲေရသြန္ျဖစ္သြားမွာေပါ့ "
" မဧကရီကအထီးက်န္ေနလို႔ ညီမေလးကိုျပန္ခ်စ္လာမယ္ထင္ေနတာလား ညီမေလးမွားေနၿပီး မဧကရီသာအထီးက်န္ေနလို႔ျပန္ခ်စ္မယ္ဆိုအစတည္းကျပန္ခ်စ္မွာေပါ့ အခုတစ္နွစ္ေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီးေလ တိတိက်က်ဆိုတစ္နွစ္နဲ႔သံုးလရွိၿပီး ညီမေလးမၾကားခ်င္တဲ့စကားကို ကိုိကုိေျပာရမွာဘဲ မဧကရီရင္ထဲမွာ နွင္းတစ္ေယာက္တည္းဘဲရွိတဲ့အတြက္ ညီမေလးကိုဘယ္ေတာ့မွခ်စ္လားမွာမဟုတ္ဘူး "
" မဟုတ္ဘူး!! ကိုကိုသိေအာင္ေျပာမယ္ အန္တီဧကက်ိန္ေသေပါက္ ညီမေလးကိုဘဲခ်စ္ရမွာ ဘယ္သူကိုမွမခ်စ္ရဘူး အဲလိုျဖစ္ေအာင္ ညီမေလးလုပ္မွာ " အသံကုန္ထေအာ္တဲ့ညီမေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဟိန္းမင္းလတ္သည္းခံနိုင္စြမ္းေတြကုန္ခန္းသြားၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ညီမေလးရဲ႕ပုခံုးကို တင္းတင္းကိုင္လႈပ္ၿပီး
" အဲလိုအတၱေတြႀကီးေနလို႔ မင္းကိုစိတ္ရင္းအမွန္နဲ႔ဆက္ဆံတဲ့သူေတြမင္းအနားမွာမရွိေတာ့တာ ပထမကနွင္း၊ ေနာက္ေတာ့ဆုျမတ္နဲ႔မဧကရီ အခုေတာ့ငါ့ကိုပါဆံုးရွံုးလိုက္ရမွ မင္းအသိတရားဝင္လာမွာလားေျပာစမ္းပါ အဲခါက်ရင္မင္းအနားမွာ ေနာင္တကလြဲၿပီး ဘယ္အရာမွက်န္ခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး မင္းနားလည္လားသဇင္ႏြယ္ " အၿမဲတမ္းႏြယ့္အေပၚခ်ိဳခ်ိဳသာသာေျပာခဲ့တဲ့ကိုကိုက မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ေျပာလာတာေၾကာင့္ ႏြယ္ေတာ္ေတာ္ထိတ္လန္႔သြားသည္။ ႏြယ္ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့စိတ္ကို မ်က္နွာေပၚမေပၚလာေအာင္ေသခ်ာထိန္းၿပီး ေျပာသင့္မွန္းမသိမေျပာသင့္မွန္းမသိဘဲ မ်က္စိစံုမွိတ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ ကိုကို႔မွာရွဴရွဴရွားရွားနဲ႔ေဒါသေတြထြတ္လာၿပီး ကားေသာ့ယူကာထြတ္သြားသည္။
" သူ႔တို႔ကညီမေလးကိုထားသြားတာမဟုတ္ဘူးကိုိကုိ ညီမေလးကသူတို႔ကိုမလိုအပ္ေတာ့လို႔စြန္႔ပစ္ခဲ့တာ အန္တီဧကိုပိုင္ဆိုင္ရမယ့္လမ္းမွာ ကိုိကုိကပါအတားအဆီးျဖစ္ေနရင္ ကိုကို႔ကိုလဲညီမေလးစြန္႔လႊတ္ဖို႔ဝန္မေလးဘူးကိုကို " ......
   လူရွင္းတဲ့ၿမိဳ႕ျပင္လမ္းမွာ ကားတစ္စီသည္ အျမန္နႈန္းအရွိန္ကိုမိုင္ကုန္ဖြင့္လ်က္ ေျပးလႊားေနသည္။ ကားစတီးယာရင္ကို တဘုန္းဘုန္းရိုက္ၿပီး ကားကိုအၾကမ္းပတမ္းဇြတ္ေမာင္းေနတဲ့ဟိန္းမင္းလတ္ မ်က္ရည္ေတြကတားဆီမရစြာ တာက်ိဳးသလိုစီးက်လာသည္။ သူ႔လိုေယာက်ာ္းရင့္မာႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဝမ္းပန္းတနည္းငိုရွိုက္ေစေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့ ညီမေလးကိုလဲအေတာ္ေလးစားသည္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမမရွိေတာ့တဲ့အခ်ိန္တည္းက တစ္ဦးတည္းေသာေသြးသားရင္းညီမေလးကို လိုေလေသးမရွိေအာင္ျဖည့္ဆည္းၿပီးခ်စ္ခဲ့တာ ညီမေလးရဲ႕အခုလိုစကားေတြက သူ႔ကိုအႀကိမ္တစ္ရာေလာက္ေသေအာင္သတ္နိုင္စြမ္းသည္။ သူေသလို႔ေတာ့မျဖစ္ေသးပါ အဆိုးအေပညီမေလးနားမွာဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး။ သူဘဲျဖစ္ျဖစ္ညီမေလးနားမွာေတာင့္ခံေနၿပီး ညီမေလးကိုလမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ျပဳျပင္ရမည္ဟုေတြးထားလိုက္ၿပီး အရွိန္ကိုထိန္းကာ ၿမိဳ႕ထဲျပန္ဝင္ရန္ ကားကိုေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေကြ႕လိုက္သည္။ သူ႔ရဲ႕ကားအေကြ႕မွာ လမ္းရွင္းေနတဲ့ၿမိဳ႕ျပင္လမ္းျဖစ္တာေၾကာင့္ အခ်က္ျပမီးမဖြင့္ဘဲ မိုင္ကုန္ဖြင့္ဝင္လာတဲ့ ကုန္ကားတစ္စီးက သူ႔ရဲ႕ကားကိုအညႇာအတာကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ဝင္တိုက္ခဲ့သည္။
   " ဒုန္း... အုန္း... " သူ႔ရဲ႕ကားေလးသည္ ေျမျပင္ကေနငါးေပေလာက္ထိျမႇင့္တတ္သြားၿပီး ေရွ႕ကိုသံုးလွိမ့္ေလာက္လွိမ့္ၿပီး ဒုန္းဆိုတဲ့ျမည္သံက်ယ္ႀကီး ျမည္ဟည္းၿပီးရပ္တန္႔သြားသည္။
   " ညီမေလး... " ေခါင္းနဲ႔ပါစပ္ကေနေသြးေတြဒလေဟာစီးက်လာၿပီး ျပင္းထန္းတဲ့အက်ေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လံုးထိမရေအာင္နာၾကင္မႈကို ခံစားရတဲ့ဟိန္းမင္းလတ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုတိုးညႇင္းညႇင္းေလးေခၚကာ လက္ရွိကမာၻႀကီးနဲ႔အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ျမင္ကြင္းတစ္ခုလံုး အေမွာင္ဖံုးသြားသည္။
   ===================
   Deam Goldကုမၼဏီမွာ ဒုဥကၠဌရာထူးနဲ႔အလုပ္သင္ဆင္းတာ သံုးလရွိၿပီး။ ဒီသံုးလအတြင္းမွာ ကုမၼဏီကိုေဒဝါလီခံရမယ့္အေျခအေနကေနေတာ့ ကယ္တင္နိုင္ခဲ့သည္။ အခုဆိုကုမၼဏီက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အျမင့္ကိုတတ္ဖို႔ဘဲက်န္ေတာ့သည္။ အလုပ္သင္ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္က ဒုဥကၠဌေနရာထိတတ္မွန္းတဲ့အတြက္ အျမင္မၾကည္လင္သူတစ္ခ်ိဳ႕ေတာင္ နွင္းရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေၾကာင့္ သံုးလအတြင္းမွာကုမၼဏီႀကီးတိုးတတ္လာတာကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ရၿပီး ပါစပ္ပိတ္ကုန္ၾကသည္။ အလုပ္သင္ကာလသံုးလမွာ ကုမၼဏီဝန္ထမ္းေတြနဲ႔လဲ ခင္မင္ရင္းနွီးခဲ့ၾကသလို ဥကၠဌမြန္နဲ႔လဲတစ္ေယာက္ဘဝအေၾကာင္းတစ္ေယာက္ဖလွယ္ရင္ ေျမးအဖိုးေတြပမာရင္းနွီးခဲ့သည္။ ျဖဴစင္ရိုးသားၿပီးထက္ျမတ္တဲ့နွင္းကို ကုမၼဏီကဝန္ထမ္းေတြေရာ ဥကၠဌမြန္ေရာဝိုင္းၿပီးခ်စ္ေပးၾကတဲ့အတြက္ မားကိုသတိရတဲ့စိတ္ေတြက အနည္းငယ္သက္သာသလိုရွိသည္။ နည္းနည္းေလးဘဲသက္သာတာပါ မားကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ကထုထည္ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတယ္ဆိုတာ နွင္းကိုယ္တိုင္ဘဲသိတယ္ေလ။ အခုလဲၾကည့္ေလ နွင္းအေပၚမွာဘယ္ေလာက္ဘဲမိသားစုဝင္တစ္ေယာက္လို ေႏြးေႏြးေထြးေထြးဆက္ဆံေပးပါေစ မားရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကိုေတာ့ဘယ္လိုမွကို မမွီပါ။
   " မားေရ အခုဆိုမီးငယ္ေလးတို႔ခြဲခြာခဲ့ရတာ တစ္နွစ္နဲ႔သံုးလရွိၿပီးေနာ္ မားေရာေနေကာင္းတယ္မလား မီးငယ္ေလးလဲေနေကာင္းေအာင္ေနပါတယ္ Deam Goldကုမၼဏီမွာအလုပ္သင္ဆင္းတာသံုးလရွိၿပီးမား မီးငယ္ေလးရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ ေဒဝါလီခံရေတာ့မယ့္ကုမၼဏီတစ္ခုကိုကယ္တင္နိုင္ခဲ့တယ္သိလား မားသာသိရင္ မီးငယ္ကိုေတာ္တယ္လို႔ခ်ီးက်ဴးမွာမလား ဒါကမားကိုကာကြယ္ေပးရမွာနဲ႔ယွဥ္ရင္ အေသးအမႊားဘဲရွိပါေသးတယ္မားရယ္ မီးငယ္ပညာရည္ျပည့္ဝသြားရင္ မားရဲ႕အနားကိုလာခဲ့မွာမို႔ မီးငယ္ေလးကိုေစာင့္ေနတယ္မလား "
   " ...... " အေျဖျပန္မေပးနိုင္တဲ့ မားရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကိုၾကည့္ၿပီး တစ္ေန႔သာျဖစ္ပ်က္သမ်ွကိုေျပာျပရတာအေမာ။ ဟာသေတြရွိရင္ ေျပာၿပီးရယ္လိုက္၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြရွိရင္ ေျပာၿပငိုလိုက္နွင့္ မားကေတာ့အၿမဲတမ္းၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့အၿပံဳးေတြနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းမွမဆိုဘဲ နွစ္သိမ့္ေပးတတ္သည္။
   " ၿပီးေတာ့မားကိုေျပာျပရဦးမယ္ မီးငယ္ေလးတို႔ရဲ႕ကုမၼဏီဥကၠဌကေလ သနားဖို႔ေကာင္းတယ္သိလား လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္20က သူ႔ရဲ႕သမီးေလးကိုဆံုးရွံုးခဲ့တာတဲ့ အခုေတာ့ေဆြမရွိမ်ိဳးမရွိအသက္70အ႐ြယ္တစ္ေကာင္ႂကြက္အဘိုးႀကီးေပါ့မားရယ္ မီးငယ္ေလးကေလ သူ႔ရဲ႕သမီးလိုထက္ျမတ္ၿပီးေတာက္ပတဲ့မ်က္ဝန္းေတြပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ေျပာတယ္ မီးငယ္ေလးလိုဘဲအရမ္းေတာ္တာတဲ့ အေစာႀကီးေသသြားတာ နွေျမာစရာႀကီးေနာ္မား အဲဥကၠဌႀကီးကေလသူ႔ရဲ႕သမီးေလးမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီးေတာ့ ကုမၼဏီကိုလဲမထိန္းသိမ္းနိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေဒဝါလီခံရေတာ့မလိုျဖစ္သြားတယ္မား ဒါေပမယ့္လည္းမီးငယ္ေလးကအရမ္းေတာ္တာေၾကာင့္အခုေဒဝါလီမခံရေတာ့ဘူးေလ "
   " ဝါး..... အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီးဘဲ မားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ မီးငယ္ေလးအိပ္ခ်င္ၿပီး goodnightေနာ္မား အစစအရာရာအဆင္ေျပပါေစ အရမ္းခ်စ္တယ္မား အာဘြား... " တစ္ေန႔တာအေၾကာင္းေတြေျပာၿပီးအိပ္ခ်င္လာတာေၾကာင့္ အၿမဲတမ္းနႈတ္ဆတ္ေနက်အတိုင္းနႈတ္ဆတ္ၿပီး ဓာတ္ပံုထဲကမားရဲ႕နဖူး၊ မားရဲပါး၊ မားရဲ႕နႈတ္ခမ္းေလးေတြကိုအနမ္းေပးၿပီး ဓာတ္ပံုေလးကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ အိပ္စက္ျခင္းကိုဦးတည္လိုက္သည္။ျ
   ျမိဳ႕ျပင္လမ္းမွာ ကိုိကုိCar accidentျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ဆက္သြယ္လာတာေၾကာင့္ ေဆးရံုကို ႏြယ္အရူးတစ္ေယာက္လို အေျပးအလႊားေရာက္လာသည္။ ေဖေဖနဲ႔ေမေမမရွိေတာ့တဲ့ခ်ိန္တည္းက ကိုိကုိကဘဲႏြယ့္ကိုေစာင့္ေရွာက္လာတာမို႔ ႏြယ္အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ စိတ္ထဲမပါတဲ့စကားေတြကိုသာေျပာခဲ့တာပါ တကယ္တမ္းကိုကို႔ကိုႏြယ္အဆံုးရွံုးမခံနိုင္ပါ။ ေဆးရံုဧည့္ႀကိဳေကာင္တာကို ေျပးသြားၿပီး
   " ဆရာမ ၿမိဳ႕ျပင္လမ္းမွာCar accidentျဖစ္တဲ့သူ ဘယ္မွာလဲဟင္ "
   " အေရးေပၚခန္းမွာပါ ဒီလမ္းအတိုင္းဝင္သြားၿပီး လမ္းဆံုးရင္ဘယ္ခ်ိဳးလိုက္ပါ အဲတာအေရးေပၚခန္းဘဲ " ဆရာမရဲ႕လမ္းညႊန္ခ်က္အဆံုး ေက်းဇူးတင္စကားေတာင္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုကိုရွိေနမယ့္ အေရးေပၚခန္းဆီကိုသာ ကမူးရူးထိုးေျပးသြားလိုက္သည္။ ေတြ႕ပါၿပီး အေရးေပၚခန္းကုတင္ေပၚမွာ ကိုကို ေခါင္းကစီးက်ေနတဲ့ေသြးေတြေရာ ပါစပ္ကေနက်ေနတဲ့ေသြးေတြေၾကာင့္ ရွပ္အျဖဴတစ္ထည္လံုးေရာ ေဆးရံုၾကမ္းခင္းျဖဴျဖဴေလးမွာပါ ရဲရဲနီေနၿပီး။ ဆရာဝန္ႀကီးေတြနဲ႔အထူးကုပါရဂူေတြက ကိုကို႔အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ အားကုန္ႀကိဳးစားေနတာကို မ်က္ရည္စေတြၾကားထဲကေန ဝိုးတဝါးသာျမင္ေတြ႕ရသည္။ ကိုကိုသည္လည္းေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာ သတိမလြတ္ေအာင္ေတာင့္ခံေနတဲ့ပံု မွန္ျပတင္းကေနတစ္ဆင့္ ႏြယ့္ကိုျမင္ေတာ့ၿပံဳးျပၿပီး ဆရာဝန္ႀကီးေတြကိုစကားတခ်ိဳ႕ေျပာေနသည္။ အခန္းအျပင္မွာရွိေနတာေၾကာင့္ ကိုကိုဘာေျပာလိုက္လဲနွင္းမသိေပမယ့္ အထဲကဆရာဝန္ႀကီးေတြက ကိုကို႔ကိုကုသေနတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုရပ္တန္႔ၿပီး ေဆးတစ္လံုးထိုးေပးကာ ေခါင္းတခါခါျဖင့္ထြတ္လာၾကသည္။ ႏြယ့္ကိုၾကင္နာသနားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ဆရာဝန္အုပ္စုထဲက ရာထူးႀကီးဟန္တူတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးက ႏြယ့္လက္ကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္ကာ
   " ဆရာတို႔တတ္နိုင္တာအကုန္လုပ္ၿပီးၿပီးသမီး အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာမွာေသြးထြတ္လြန္ထားတာေရာ ေဆးရံုကိုမိနစ္အနည္းငယ္ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လာတာေၾကာင့္... " ႏြယ့္ကိုတလွည့္ ကုတင္ေပၚမွာလွဲေနတဲ့ကိုကို႔ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးကဆက္ေျပာရမယ့္စကားေတြေပ်ာက္ရွေနသည္။ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခုကိုဖြင့္ခ်လိုက္ၿပီး ကိုကို႔ကိုၾကည့္ကာ
   " သြား...သမီးကိုိကုိ ကိုသြားၾကည့္လိုက္ဦးေလ ဆရာတို႔တတ္နိုင္သေလာက္ေတာ့ သူ႔အသက္ကိုဆြဲဆန္႔ထားတယ္ နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့အခ်ိန္ရမွာပါ သမီးကိုကိုကိုယ္တိုင္ သမီးနဲ႔စကားေျပာခ်င္ေနပံုဘဲ " ဆရာဝန္ႀကီးေတြထြတ္သြားတာနဲ႔ ကိုကို႔အခန္းထဲကို ေျခသံဖြဖြျဖင့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝင္လိုက္သည္။ ကိုကိုကေတာ့ ႏြယ့္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ႏြမ္းလ်စြာၿပံဳးျပလာသည္။ ကိုကို႔ကိုၾကည့္ရတာ အသက္ကိုခက္ခက္ခဲခဲရွဴသြင္းေနရတာေၾကာင့္ အေတာ္ေလးပင္ပန္းေနတဲ့ပံုပါဘဲ။ ကိုကို႔အနားကိုႏြယ္တိုးကပ္သြားကာ ေသြးစြန္းေနတဲ့ကိုကို႔လက္ဖဝါေတြကို ႏြယ္မ်က္နွာနားမွာဆြဲကပ္ထားၿပီး ခပ္ေအးေအးေလသံျဖင့္သာ
   " ကိုကိုသက္သာရဲ႕လာဟင္ အရမ္းနာေနလားကိုကို ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ ကိုကို႔ကိုညီမေလးရေအာင္ကယ္မွာမို႔ အားတင္းထားေနာ္ကိုကို "
   " ကိုကို႔ညီမေလးလိမ္လိမ္မာမာေနရမယ္ေနာ္ က်န္းမာေရးဂရုစိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနေပးမယ္မလား မဧကရီကိုလဲတြယ္ကပ္မေနေတာ့ဘဲ ညီမေလးအတြက္အသက္ရွင္ေနတဲ့သူကိုဘဲ ရွာေဖြမယ္ဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲ " ကိုကိုသည္ေနာက္အဆံုးအခ်ိန္ထိေတာင္ ေလသံေအးေအးနဲ႔ႏြယ့္ကိုဆံုးမေနေသးသည္။
   " ညီမေလးေတာင္းပန္ပါတယ္ကိုကိုရယ္ ညီမေလးမွာေသြးသားရင္းဆိုလို႔ကိုကိုတစ္ေယာက္တည္းရွိတာေလ ညီမေလးကိုထားမသြားပါနဲ႔ အီး... ဟီး... ဟီး... "
   " ကိုကိုက ညီမေလးနားမွာမရွိေတာ့ရင္ဘယ္သူ႔ကိုအားကိုးရမွာလဲ အခုညီမေလးမွာအသက္ရွင္စရာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ဆိုလို႔ အန္တီဧဘဲရွိေတာ့တာကိုိကုိ အန္တီဧမရွိေတာ့ရင္ညီမေလးလဲေသမွာ ဒါမွမဟုတ္ကိုကို႔ေနာက္ကို ညီမေလးတစ္ခါတည္းလိုက္ခဲ့ရမလားေျပာေလ " ႏြယ့္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ကိုကိုသည္စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ဟိုဘက္လွည့္သြားသည္။
   " ညီမမိုက္ " ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔မခ်ိတင္ကဲေရ႐ြတ္ၿပီး ႏြယ့္ကိုထာဝရႏႈတ္ဆတ္သြားေတာ့သည္။
   ===================
   " ဆုျမတ္ နင္ဒီေရာက္ေနတာတစ္နွစ္ရွိၿပီး ျမန္မာျပည္မျပန္ေတာ့ဘူးလား သဇင္ႏြယ္ကိုနင္ေမ့နိုင္ၿပီးလား " ဆုျမတ္သည္ ႏွင္းထြတ္သြားၿပီးသံုးလအၾကာမွာ အရာအားလံုးကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ၾသဇီကိုေရာက္လာသည္မွာ တစ္နွစ္ေတာင္ျပည့္ခဲ့ၿပီး။ ႏွင္းသာဆို တစ္နွစ္နဲ႔သံုးလေပါ့။ စီးပြားေရးနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ပညာေတြသင္ယူရင္း စာဖိုမွဴးျဖစ္ခ်င္လို႔ ၾသဇီကိုထြတ္သြားခဲ့တဲ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းႀကီးအာကာနဲ႔ျပန္ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကသည္။ ဆုျမတ္တို႔အေၾကာင္းေတြကို ေတြ႕တုန္းကေျပာျပထားတာေၾကာင့္ ဆုျမတ္ရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုပါသိေနၿပီး အာကာကထုတ္ေမးလာတဲ့ေမးခြန္းအေပၚ
   " ငါဘယ္လိုလုပ္ေမ့နိုင္မွာလဲအာကာရယ္ အခုသူကငါ့ကိုမလိုအပ္ေသးဘူးေလ သူ႔ဘက္ကလိုလိုလားလားနဲ႔ငါ့ကိုလိုအပ္လာၿပီးဆိုရင္ငါျပန္မွာပါ အဲခါက်ရင္ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ကိုသူျမင္ေလာက္ၿပီးမလား သူ႔အနားမွာငါအၿမဲရွိတယ္ဆိုတာယံုေလာက္ၿပီးမဟုတ္လား "
   " နင့္မွာလဲမလြယ္လိုက္တာ ကိုယ့္အခ်စ္ကိုမျမင္ႏိုင္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ဘာလို႔အဲေလာက္တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ေနရတာလဲ တစ္သက္လံုးမလိုအပ္ခဲ့ရင္ေရာ နင္အခုလိုဘဲအရူးႀကီးလိုေစာင့္ေနမွာလား "
   " အဲခါက်ရင္ေတာ့ ငါ့ရဲအခ်စ္ကိုရင္ထဲမွာဘဲသိမ္းထားၿပီးေတာ့ ငါတစ္ေယာက္တည္းဘဲေနသြားမွာေပါ့ ငါ့ကိုမလိုတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ငါအတင္းတြယ္ကပ္ေနမွာမဟုတ္ဘူးအာကာ "
   " တီး... တီး... တီ... " အာကာနဲ႔စကားေျပာေနရင္း ဆုျမတ္ဖုန္းသံထြတ္ေပၚလာတာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုထုတ္ယူလိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚထားသူကိုၾကည့္ေတာ့ျမန္မာျပည္ကဖုန္း တိတိက်က်ဆိုႏြယ္ရဲ႕ဖုန္းျဖစ္သည္။ တစ္ခါမွမေခၚစဖူးအေခၚထူးတဲ့ဖုန္းမို႔ခ်က္ခ်င္းကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ တစ္ဖက္ကႏြယ္ရဲ႕ငိုသံေၾကာင့္တစ္ကိုယ္လံုးေအးခဲေတာင့္တင္းသြားသည္။
   " အီး... ဟီး... ဟီး... ဟင့္ ဆု... ျမတ္... " ငိုရႈိက္သံေတြနဲ႔ေရာေထြးၿပီး ဆုျမတ္နာမည္ကိုတစ္လံုးခ်င္းေလးေလးပင္းပင္းေခၚလာတဲ့ခ်စ္ရသူေၾကာင့္ ဆုျမတ္ရဲ႕ရင္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါဆူပြတ္ေအာင္လုပ္ထားတဲ့ ေရေႏြးပူနဲ႔ေလာင္းခ်ထားတဲ့အတိုင္းပူေလာင္ေစသည္။
   " ႏြယ္ဘာလို႔ငိုေနတာလဲမငိုနဲ႔ေလ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လားဆုျမတ္ကိုေျပာ ဆုျမတ္ရွိတယ္ေနာ္ဘာျဖစ္လို႔လဲေျပာေလ "
   " အီး... ဟင့္... ဆုျမတ္ေရ ကိုကိုေလ ႏြယ့္ကိုကိုဆံုးၿပီး "
   " ဘာ!!! " ဆုျမတ္ရုတ္တရက္ထေအာ္ၿပီး ဝုန္းကနဲထလိုက္တာေၾကာင့္ ေဘးနားမွာရွိေနတဲ့အာကာေတာင္လန္႔သြားသည္။
   " ႏြယ္... ေသခ်ာေျပာစမ္း ကိုဟိန္းဆံုးၿပီးဆိုတာဘာကိုေျပာတာလဲရုတ္တရက္ႀကီးလား ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေျပာစမ္းပါႏြယ္ရယ္ " ဆုျမတ္ရဲ႕ကိုဟိန္းဆံုးၿပီးဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ အာကာေတာင္ၾကက္ေသေသသြားသည္။ ကိုဟိန္းဆိုတာ အာကာတို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္အတြက္ေတာ့ အကိုရင္းတစ္ေယာက္လိုဘဲမဟုတ္လား။ ေစာေလးအေပၚမရိုးသားတဲ့စိတ္ရွိေပမယ့္လည္း မေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ႔ႀကံစည္ခဲ့တာမ်ိဳးမရွိတာေၾကာင့္ ကိုဟိန္းကိုအာကာတို႔သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္လံုးက သံေယာဇဥ္ရွိပါသည္။ အာကာ့အေတြးေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ဆုျမတ္ဖုန္းေျပာၿပီးတဲ့ထိေစာင့္ေနလိုက္သည္။
   " ဆုျမတ္ ဟင့္... ခုငါ့မွာအားကိုးစရာဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူး ဟီး... ဟီး... ငါ့အနားမွာဘယ္သူမွမရွိေတာ့ဘူးဆုျမတ္ရယ္ ႏြယ္ေသခ်င္တယ္ "
   " အဲလိုမေတြးနဲ႔ေလ ႏြယ့္မွာဆုျမတ္တစ္ေယာက္လံုးရွိပါတယ္ ႏြယ္သာဆုျမတ္ကိုလိုအပ္တယ္ဆိုရင္ အခုခ်က္ျခင္းအေစာဆံုးေလယာဥ္နဲ႔ျပန္လာခဲ့မယ္ ဘာမွေလ်ွာက္မလုပ္နဲ႔ေနာ္ ဆုျမတ္ျပန္လာတဲ့ထိေစာင့္ေနေပးေနာ္ "
   " ျမန္ျမန္ျပန္လာေပးပါေနာ္ဆုျမတ္ ႏြယ္မွာဆုျမတ္ဘဲရွိေတာ့တယ္ ဟင္း... ဟင့္... "
   " ဟုတ္ၿပီး ဆုျမတ္အေစာဆံုးေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ အျမန္ဆံုးျပန္လာမယ္ေနာ္စိတ္ခ် " ဖုန္းကိုခ်ၿပီးတာနဲ႔ ဆုျမတ္ကအာကာကိုေတြေတြေလးေငးၾကည့္လာၿပီး ယူႀကံဳးမရတဲ့ေလသံျဖင့္
   " ကိုဟိန္း ၿမိဳ႕ျပင္လမ္းမွာCar accidentျဖစ္ၿပီး ဆံုးၿပီးတဲ့အာကာ "
   " ကိုဟိန္းဆံုးၿပီးဆိုတာ ငါျဖင့္မယံုနိုင္ေသးဘူးဆုျမတ္ရယ္ ကိုဟိန္းသနားပါတယ္ ဒီေတာ့နင္ကျမန္မာျပည္ျပန္မယ္ေပါ့ "
   " အင္း အခုသူကငါ့ကိုလိုအပ္ေနၿပီးေလ ငါဘဲျဖစ္ျဖစ္သူ႔အနားမွာရွိေနမွျဖစ္မွာေပါ့ "
   " ဟုတ္ပါၿပီး အဲတာဆိုငါအေစာဆံုးေလယာဥ္လက္မွတ္ျဖတ္ထားေပးမယ္ နင္ကတိုက္ခန္းကိုသြားၿပီး ျပန္ဖို႔ျပင္ဆင္ေတာ့ေလ " အာကာေျပာတာကိုလက္ခံတဲ့အေနနဲ႔ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး ျပန္ဖို႔အတြက္အျမန္စီစဥ္ရသည္။
   ===================
   အပိုင္းသစ္ေလးကိုေစာေစာေလးUpေပးတယ္ေနာ္ သာသာတို႔ရဲ႕anniေန႔ေလးမို႔ဆုေလးလဲေတာင္းေပးပါဦးေနာ္ သာသာရဲ႕အေရးအသားေတြက စာဖတ္သူေတြကိုစိတ္ေက်နပ္ေစရဲ႕လားဗ်ာ
-----------------------------------------------------------
မားရဲ့ မီးငယ်လေး
- GL Story
- အပိုင်း ၂၉
- စာရေးသူ ချယ်
မီးဖိုချောင်းထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ညီမလေးကိုကြည့်ပြီး ဟိန်းမင်းလတ်ခေါင်းသာခါပြီး သက်ပြင်းချရသည်။ အရမ်းခေါင်းမာတဲ့ ညီမလေးကို ဟိန်းမင်းလတ်အနေနဲ့ ဘယ်လိုနားချရမှန်းမသိတော့ပါ။ ကိုယ့်အပိုင်မဟုတ်တဲ့လူတစ်ယောက်ကို ပိုင်ဆိုင်ဖို့ကြိုစားရင် ညီမလေးနားမှာရှိနေတဲ့သူတွေ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ထွတ်သွားတာ ဘယ်သူမှမကျန်တော့မှ နောင်တရမှာလားမသိပါ။ ညီမလေးရဲ့လုပ်ရပ်တွေကြောင့် ပထမဆုံးအနေနဲ့ညီမလေးအပေါ်အရမ်းခင်မင်တဲ့ နှင်းကိုဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး။ ညီမလေးရဲ့အတ္တကြောင့် အသက်ပေးပြီးချစ်တဲ့သူဆုမြတ်ကလဲ နှင်းထွတ်သွားပြီးသုံးလအကြာမှာ သြဇီကိုထွတ်သွားသည်။ နှင်းနဲ့တန်းတူ အုပ်ထိန်းသူတစ်ယောက်လို ပြုပြင်ဆုံးမပေးတဲ့မဧကရီသည်လည်း ညီမလေးရဲ့လုပ်ရပ်ကြောင့် ရန်သူသဖွယ်ဆက်ဆံတတ်သည်။ အဲတာကို သူ့ရဲ့ညီမလေးက အသိတရားမရနိုင်သေးဘဲ ချစ်တဲ့သူအတွက်ဆိုပြီး အတ္တတွေကို ရှေ့တန်းတင်ပြီးမျက်နှာပြောင်တိုက်နေတုန်းဘဲ။
" အ့... ကျစ်... " သူ့ရဲ့အတွေးယာဉ်ကြောထဲပိတ်မိနေတုန်းမှာ ညီမလေးရဲ့အော်သံကြောင့် ပစ္စုပ္ပန်ဆီကို ပြန်ရောက်လာခဲ့ပြီး ညီမလေးကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ညီမလေးရဲ့လက်ကနေ သွေးစက်တစ်ချို့စီးကျလာတာကြောင့် ဟိန်းမင်းလတ် ညီမလေးနားကို လျင်မြန်တဲ့အရှိန်နဲ့ရောက်သွားခဲ့သည်။ ဟင်းအိုးမီးတွေအကုန်ပိတ်ပြီး ဓားရှသွားတဲ့လက်ကို ဆေးထည့်ဖို့အတွက် ညီမလေးကိုဧည့်ခန်းဆီ တွဲခေါ်လာလိုက်သည်။ လက်ကို ဆေးထည့်ပေးနေရင် ဘယ်နှကြိမ်မြောက်မှန်းမသိတဲ့ လေပူကိုမှုတ်ထုတ်ရင်း
" ဟူး... ဘယ်ချိန်မှ ညီမလေးရဲ့လုပ်ရပ်တွေရပ်တန့်မှာလဲ ကိုကိုပြောပြီးပြီးလေ မဧကရီကညီမလေးအပိုင်မဟုတ်ဘူးလို့ ဘာလို့ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမသနားနိုင်သေးတာလဲညီမလေးရယ် " ဓားရှရာအမာရွက်တွေ ဆီပူပေါက်ထားတဲ့အမာရွက်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ညီမလေးရဲ့လက်တွေကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး မချိတင်ကဲရေရွက်လိုက်သည်။
" မဟုတ်ဘူးကိုကို အန်တီဧကညီမလေးအပိုင်ဘဲဖြစ်လာရမှာ မဖြစ်ဖြစ်အောင်လဲလုပ်မှာ မကြာခင်ဆိုအန်တီဧက ညီမလေးကိုပြန်ချစ်လာတော့မှာညီမလေးသိတယ် "
" ညီမလေးကိုယ့်ကိုယ်ကိုလဲ ပြန်ကြည့်ပါဦး ကိုကို့ကိုလဲသနားပါဦး ညီမလေးရဲ့ဒီပုံစံကိုမြင်တွေ့ရတာ ကိုကိုဘယ်လောက်ရင်တွေနာလဲမသိဘူးလား "
" ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကို အခုဆိုနှင်းလဲမရှိတော့ဘူးလေ အန်တီဧမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး အဲတာကြောင့်အထီးကျန်နေတဲ့အန်တီဧက တစ်ချိန်လုံးအနားမှာရှိနေပေးတဲ့ ညီမလေးကိုပြန်ချစ်လာမှာ အဲအချိန်ကိုရောက်လာတော့မှာကိုကိုရဲ့ အခုချိန်မှာ ရပ်တန့်လိုက်ရင်ညီမလေးကြိုစားထားတာအကုန် သဲထဲရေသွန်ဖြစ်သွားမှာပေါ့ "
" မဧကရီကအထီးကျန်နေလို့ ညီမလေးကိုပြန်ချစ်လာမယ်ထင်နေတာလား ညီမလေးမှားနေပြီး မဧကရီသာအထီးကျန်နေလို့ပြန်ချစ်မယ်ဆိုအစတည်းကပြန်ချစ်မှာပေါ့ အခုတစ်နှစ်တောင်ကျော်နေပြီးလေ တိတိကျကျဆိုတစ်နှစ်နဲ့သုံးလရှိပြီး ညီမလေးမကြားချင်တဲ့စကားကို ကိုကိုပြောရမှာဘဲ မဧကရီရင်ထဲမှာ နှင်းတစ်ယောက်တည်းဘဲရှိတဲ့အတွက် ညီမလေးကိုဘယ်တော့မှချစ်လားမှာမဟုတ်ဘူး "
" မဟုတ်ဘူး!! ကိုကိုသိအောင်ပြောမယ် အန်တီဧကကျိန်သေပေါက် ညီမလေးကိုဘဲချစ်ရမှာ ဘယ်သူကိုမှမချစ်ရဘူး အဲလိုဖြစ်အောင် ညီမလေးလုပ်မှာ " အသံကုန်ထအော်တဲ့ညီမလေးကိုကြည့်ပြီး ဟိန်းမင်းလတ်သည်းခံနိုင်စွမ်းတွေကုန်ခန်းသွားပြီးဖြစ်တာကြောင့် ညီမလေးရဲ့ပုခုံးကို တင်းတင်းကိုင်လှုပ်ပြီး
" အဲလိုအတ္တတွေကြီးနေလို့ မင်းကိုစိတ်ရင်းအမှန်နဲ့ဆက်ဆံတဲ့သူတွေမင်းအနားမှာမရှိတော့တာ ပထမကနှင်း၊ နောက်တော့ဆုမြတ်နဲ့မဧကရီ အခုတော့ငါ့ကိုပါဆုံးရှုံးလိုက်ရမှ မင်းအသိတရားဝင်လာမှာလားပြောစမ်းပါ အဲခါကျရင်မင်းအနားမှာ နောင်တကလွဲပြီး ဘယ်အရာမှကျန်ခဲ့မှာမဟုတ်ဘူး မင်းနားလည်လားသဇင်နွယ် " အမြဲတမ်းနွယ့်အပေါ်ချိုချိုသာသာပြောခဲ့တဲ့ကိုကိုက မင်းနဲ့ငါနဲ့ပြောလာတာကြောင့် နွယ်တော်တော်ထိတ်လန့်သွားသည်။ နွယ်ကြောက်လန့်နေတဲ့စိတ်ကို မျက်နှာပေါ်မပေါ်လာအောင်သေချာထိန်းပြီး ပြောသင့်မှန်းမသိမပြောသင့်မှန်းမသိဘဲ မျက်စိစုံမှိတ်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ကိုကို့မှာရှူရှူရှားရှားနဲ့ဒေါသတွေထွတ်လာပြီး ကားသော့ယူကာထွတ်သွားသည်။
" သူ့တို့ကညီမလေးကိုထားသွားတာမဟုတ်ဘူးကိုကို ညီမလေးကသူတို့ကိုမလိုအပ်တော့လို့စွန့်ပစ်ခဲ့တာ အန်တီဧကိုပိုင်ဆိုင်ရမယ့်လမ်းမှာ ကိုကိုကပါအတားအဆီးဖြစ်နေရင် ကိုကို့ကိုလဲညီမလေးစွန့်လွှတ်ဖို့ဝန်မလေးဘူးကိုကို " ......
   လူရှင်းတဲ့မြို့ပြင်လမ်းမှာ ကားတစ်စီသည် အမြန်နှုန်းအရှိန်ကိုမိုင်ကုန်ဖွင့်လျက် ပြေးလွှားနေသည်။ ကားစတီးယာရင်ကို တဘုန်းဘုန်းရိုက်ပြီး ကားကိုအကြမ်းပတမ်းဇွတ်မောင်းနေတဲ့ဟိန်းမင်းလတ် မျက်ရည်တွေကတားဆီမရစွာ တာကျိုးသလိုစီးကျလာသည်။ သူ့လိုယောကျာ်းရင့်မာကြီးတစ်ယောက်ကို ဝမ်းပန်းတနည်းငိုရှိုက်စေအောင်လုပ်နိုင်တဲ့ ညီမလေးကိုလဲအတော်လေးစားသည်။ ဖေဖေနဲ့မေမေမရှိတော့တဲ့အချိန်တည်းက တစ်ဦးတည်းသောသွေးသားရင်းညီမလေးကို လိုလေသေးမရှိအောင်ဖြည့်ဆည်းပြီးချစ်ခဲ့တာ ညီမလေးရဲ့အခုလိုစကားတွေက သူ့ကိုအကြိမ်တစ်ရာလောက်သေအောင်သတ်နိုင်စွမ်းသည်။ သူသေလို့တော့မဖြစ်သေးပါ အဆိုးအပေညီမလေးနားမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး။ သူဘဲဖြစ်ဖြစ်ညီမလေးနားမှာတောင့်ခံနေပြီး ညီမလေးကိုလမ်းမှန်ရောက်အောင်ပြုပြင်ရမည်ဟုတွေးထားလိုက်ပြီး အရှိန်ကိုထိန်းကာ မြို့ထဲပြန်ဝင်ရန် ကားကိုနောက်ကြောင်းပြန်ကွေ့လိုက်သည်။ သူ့ရဲ့ကားအကွေ့မှာ လမ်းရှင်းနေတဲ့မြို့ပြင်လမ်းဖြစ်တာကြောင့် အချက်ပြမီးမဖွင့်ဘဲ မိုင်ကုန်ဖွင့်ဝင်လာတဲ့ ကုန်ကားတစ်စီးက သူ့ရဲ့ကားကိုအညှာအတာကင်းမဲ့စွာဖြင့် ဝင်တိုက်ခဲ့သည်။
   " ဒုန်း... အုန်း... " သူ့ရဲ့ကားလေးသည် မြေပြင်ကနေငါးပေလောက်ထိမြှင့်တတ်သွားပြီး ရှေ့ကိုသုံးလှိမ့်လောက်လှိမ့်ပြီး ဒုန်းဆိုတဲ့မြည်သံကျယ်ကြီး မြည်ဟည်းပြီးရပ်တန့်သွားသည်။
   " ညီမလေး... " ခေါင်းနဲ့ပါစပ်ကနေသွေးတွေဒလဟောစီးကျလာပြီး ပြင်းထန်းတဲ့အကျကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးထိမရအောင်နာကြင်မှုကို ခံစားရတဲ့ဟိန်းမင်းလတ် တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုတိုးညှင်းညှင်းလေးခေါ်ကာ လက်ရှိကမ္ဘာကြီးနဲ့အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားပြီး သူ့ရဲ့မြင်ကွင်းတစ်ခုလုံး အမှောင်ဖုံးသွားသည်။
   ===================
   Deam Goldကုမ္မဏီမှာ ဒုဥက္ကဌရာထူးနဲ့အလုပ်သင်ဆင်းတာ သုံးလရှိပြီး။ ဒီသုံးလအတွင်းမှာ ကုမ္မဏီကိုဒေဝါလီခံရမယ့်အခြေအနေကနေတော့ ကယ်တင်နိုင်ခဲ့သည်။ အခုဆိုကုမ္မဏီက တဖြည်းဖြည်းနဲ့အမြင့်ကိုတတ်ဖို့ဘဲကျန်တော့သည်။ အလုပ်သင်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က ဒုဥက္ကဌနေရာထိတတ်မှန်းတဲ့အတွက် အမြင်မကြည်လင်သူတစ်ချို့တောင် နှင်းရဲ့လုပ်ရည်ကိုင်ရည်ကြောင့် သုံးလအတွင်းမှာကုမ္မဏီကြီးတိုးတတ်လာတာကို မျက်မြင်တွေ့ရပြီး ပါစပ်ပိတ်ကုန်ကြသည်။ အလုပ်သင်ကာလသုံးလမှာ ကုမ္မဏီဝန်ထမ်းတွေနဲ့လဲ ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့ကြသလို ဥက္ကဌမွန်နဲ့လဲတစ်ယောက်ဘဝအကြောင်းတစ်ယောက်ဖလှယ်ရင် မြေးအဖိုးတွေပမာရင်းနှီးခဲ့သည်။ ဖြူစင်ရိုးသားပြီးထက်မြတ်တဲ့နှင်းကို ကုမ္မဏီကဝန်ထမ်းတွေရော ဥက္ကဌမွန်ရောဝိုင်းပြီးချစ်ပေးကြတဲ့အတွက် မားကိုသတိရတဲ့စိတ်တွေက အနည်းငယ်သက်သာသလိုရှိသည်။ နည်းနည်းလေးဘဲသက်သာတာပါ မားကိုလွမ်းတဲ့စိတ်ကထုထည်ဘယ်လောက်ကြီးမားတယ်ဆိုတာ နှင်းကိုယ်တိုင်ဘဲသိတယ်လေ။ အခုလဲကြည့်လေ နှင်းအပေါ်မှာဘယ်လောက်ဘဲမိသားစုဝင်တစ်ယောက်လို နွေးနွေးထွေးထွေးဆက်ဆံပေးပါစေ မားရဲ့နွေးထွေးမှုကိုတော့ဘယ်လိုမှကို မမှီပါ။
   " မားရေ အခုဆိုမီးငယ်လေးတို့ခွဲခွာခဲ့ရတာ တစ်နှစ်နဲ့သုံးလရှိပြီးနော် မားရောနေကောင်းတယ်မလား မီးငယ်လေးလဲနေကောင်းအောင်နေပါတယ် Deam Goldကုမ္မဏီမှာအလုပ်သင်ဆင်းတာသုံးလရှိပြီးမား မီးငယ်လေးရဲ့ကိုယ်ပိုင်ကြိုးစားမှုနဲ့ ဒေဝါလီခံရတော့မယ့်ကုမ္မဏီတစ်ခုကိုကယ်တင်နိုင်ခဲ့တယ်သိလား မားသာသိရင် မီးငယ်ကိုတော်တယ်လို့ချီးကျူးမှာမလား ဒါကမားကိုကာကွယ်ပေးရမှာနဲ့ယှဉ်ရင် အသေးအမွှားဘဲရှိပါသေးတယ်မားရယ် မီးငယ်ပညာရည်ပြည့်ဝသွားရင် မားရဲ့အနားကိုလာခဲ့မှာမို့ မီးငယ်လေးကိုစောင့်နေတယ်မလား "
   " ...... " အဖြေပြန်မပေးနိုင်တဲ့ မားရဲ့ဓာတ်ပုံလေးကိုကြည့်ပြီး တစ်နေ့သာဖြစ်ပျက်သမျှကိုပြောပြရတာအမော။ ဟာသတွေရှိရင် ပြောပြီးရယ်လိုက်၊ ဝမ်းနည်းစရာတွေရှိရင် ပြောပြငိုလိုက်နှင့် မားကတော့အမြဲတမ်းကြည်လင်အေးချမ်းတဲ့အပြုံးတွေနဲ့ စကားတစ်ခွန်းမှမဆိုဘဲ နှစ်သိမ့်ပေးတတ်သည်။
   " ပြီးတော့မားကိုပြောပြရဦးမယ် မီးငယ်လေးတို့ရဲ့ကုမ္မဏီဥက္ကဌကလေ သနားဖို့ကောင်းတယ်သိလား လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်20က သူ့ရဲ့သမီးလေးကိုဆုံးရှုံးခဲ့တာတဲ့ အခုတော့ဆွေမရှိမျိုးမရှိအသက်70အရွယ်တစ်ကောင်ကြွက်အဘိုးကြီးပေါ့မားရယ် မီးငယ်လေးကလေ သူ့ရဲ့သမီးလိုထက်မြတ်ပြီးတောက်ပတဲ့မျက်ဝန်းတွေပိုင်ဆိုင်ထားတယ်ပြောတယ် မီးငယ်လေးလိုဘဲအရမ်းတော်တာတဲ့ အစောကြီးသေသွားတာ နှမြောစရာကြီးနော်မား အဲဥက္ကဌကြီးကလေသူ့ရဲ့သမီးလေးမရှိတော့တဲ့နောက်ပိုင်းမှာ စိတ်ဓာတ်တွေကျပြီးတော့ ကုမ္မဏီကိုလဲမထိန်းသိမ်းနိုင်တော့တာကြောင့် ဒေဝါလီခံရတော့မလိုဖြစ်သွားတယ်မား ဒါပေမယ့်လည်းမီးငယ်လေးကအရမ်းတော်တာကြောင့်အခုဒေဝါလီမခံရတော့ဘူးလေ "
   " ဝါး..... အိပ်ချိန်တောင်ရောက်နေပြီးဘဲ မားရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မီးငယ်လေးအိပ်ချင်ပြီး goodnightနော်မား အစစအရာရာအဆင်ပြေပါစေ အရမ်းချစ်တယ်မား အာဘွား... " တစ်နေ့တာအကြောင်းတွေပြောပြီးအိပ်ချင်လာတာကြောင့် အမြဲတမ်းနှုတ်ဆတ်နေကျအတိုင်းနှုတ်ဆတ်ပြီး ဓာတ်ပုံထဲကမားရဲ့နဖူး၊ မားရဲပါး၊ မားရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုအနမ်းပေးပြီး ဓာတ်ပုံလေးကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ကာ အိပ်စက်ခြင်းကိုဦးတည်လိုက်သည်။ြ
   မြို့ပြင်လမ်းမှာ ကိုကိုCar accidentဖြစ်တယ်ဆိုပြီး ဆက်သွယ်လာတာကြောင့် ဆေးရုံကို နွယ်အရူးတစ်ယောက်လို အပြေးအလွှားရောက်လာသည်။ ဖေဖေနဲ့မေမေမရှိတော့တဲ့ချိန်တည်းက ကိုကိုကဘဲနွယ့်ကိုစောင့်ရှောက်လာတာမို့ နွယ်အရမ်းချစ်ပါသည်။ စိတ်ထဲမပါတဲ့စကားတွေကိုသာပြောခဲ့တာပါ တကယ်တမ်းကိုကို့ကိုနွယ်အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ပါ။ ဆေးရုံဧည့်ကြိုကောင်တာကို ပြေးသွားပြီး
   " ဆရာမ မြို့ပြင်လမ်းမှာCar accidentဖြစ်တဲ့သူ ဘယ်မှာလဲဟင် "
   " အရေးပေါ်ခန်းမှာပါ ဒီလမ်းအတိုင်းဝင်သွားပြီး လမ်းဆုံးရင်ဘယ်ချိုးလိုက်ပါ အဲတာအရေးပေါ်ခန်းဘဲ " ဆရာမရဲ့လမ်းညွှန်ချက်အဆုံး ကျေးဇူးတင်စကားတောင်မပြောနိုင်တော့ဘဲ ကိုကိုရှိနေမယ့် အရေးပေါ်ခန်းဆီကိုသာ ကမူးရူးထိုးပြေးသွားလိုက်သည်။ တွေ့ပါပြီး အရေးပေါ်ခန်းကုတင်ပေါ်မှာ ကိုကို ခေါင်းကစီးကျနေတဲ့သွေးတွေရော ပါစပ်ကနေကျနေတဲ့သွေးတွေကြောင့် ရှပ်အဖြူတစ်ထည်လုံးရော ဆေးရုံကြမ်းခင်းဖြူဖြူလေးမှာပါ ရဲရဲနီနေပြီး။ ဆရာဝန်ကြီးတွေနဲ့အထူးကုပါရဂူတွေက ကိုကို့အသက်ရှင်ဖို့အတွက် အားကုန်ကြိုးစားနေတာကို မျက်ရည်စတွေကြားထဲကနေ ဝိုးတဝါးသာမြင်တွေ့ရသည်။ ကိုကိုသည်လည်းဆေးရုံကုတင်ပေါ်မှာ သတိမလွတ်အောင်တောင့်ခံနေတဲ့ပုံ မှန်ပြတင်းကနေတစ်ဆင့် နွယ့်ကိုမြင်တော့ပြုံးပြပြီး ဆရာဝန်ကြီးတွေကိုစကားတချို့ပြောနေသည်။ အခန်းအပြင်မှာရှိနေတာကြောင့် ကိုကိုဘာပြောလိုက်လဲနှင်းမသိပေမယ့် အထဲကဆရာဝန်ကြီးတွေက ကိုကို့ကိုကုသနေတဲ့လုပ်ငန်းစဉ်တွေကိုရပ်တန့်ပြီး ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးကာ ခေါင်းတခါခါဖြင့်ထွတ်လာကြသည်။ နွယ့်ကိုကြင်နာသနားတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ကြည့်ပြီး ဆရာဝန်အုပ်စုထဲက ရာထူးကြီးဟန်တူတဲ့ဆရာဝန်ကြီးက နွယ့်လက်ကိုခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်ကာ
   " ဆရာတို့တတ်နိုင်တာအကုန်လုပ်ပြီးပြီးသမီး အခင်းဖြစ်တဲ့နေရာမှာသွေးထွတ်လွန်ထားတာရော ဆေးရုံကိုမိနစ်အနည်းငယ်နောက်ကျပြီးရောက်လာတာကြောင့်... " နွယ့်ကိုတလှည့် ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေတဲ့ကိုကို့ကိုတစ်လှည့်ကြည့်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ဆရာဝန်ကြီးကဆက်ပြောရမယ့်စကားတွေပျောက်ရှနေသည်။ သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ခုကိုဖွင့်ချလိုက်ပြီး ကိုကို့ကိုကြည့်ကာ
   " သွား...သမီးကိုကို ကိုသွားကြည့်လိုက်ဦးလေ ဆရာတို့တတ်နိုင်သလောက်တော့ သူ့အသက်ကိုဆွဲဆန့်ထားတယ် နာရီဝက်လောက်တော့အချိန်ရမှာပါ သမီးကိုကိုကိုယ်တိုင် သမီးနဲ့စကားပြောချင်နေပုံဘဲ " ဆရာဝန်ကြီးတွေထွတ်သွားတာနဲ့ ကိုကို့အခန်းထဲကို ခြေသံဖွဖွဖြင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်လိုက်သည်။ ကိုကိုကတော့ နွယ့်ကိုတွေ့တာနဲ့ နွမ်းလျစွာပြုံးပြလာသည်။ ကိုကို့ကိုကြည့်ရတာ အသက်ကိုခက်ခက်ခဲခဲရှူသွင်းနေရတာကြောင့် အတော်လေးပင်ပန်းနေတဲ့ပုံပါဘဲ။ ကိုကို့အနားကိုနွယ်တိုးကပ်သွားကာ သွေးစွန်းနေတဲ့ကိုကို့လက်ဖဝါတွေကို နွယ်မျက်နှာနားမှာဆွဲကပ်ထားပြီး ခပ်အေးအေးလေသံဖြင့်သာ
   " ကိုကိုသက်သာရဲ့လာဟင် အရမ်းနာနေလားကိုကို ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ကိုကို့ကိုညီမလေးရအောင်ကယ်မှာမို့ အားတင်းထားနော်ကိုကို "
   " ကိုကို့ညီမလေးလိမ်လိမ်မာမာနေရမယ်နော် ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နေပေးမယ်မလား မဧကရီကိုလဲတွယ်ကပ်မနေတော့ဘဲ ညီမလေးအတွက်အသက်ရှင်နေတဲ့သူကိုဘဲ ရှာဖွေမယ်ဆိုရင် အရမ်းကောင်းမှာဘဲ " ကိုကိုသည်နောက်အဆုံးအချိန်ထိတောင် လေသံအေးအေးနဲ့နွယ့်ကိုဆုံးမနေသေးသည်။
   " ညီမလေးတောင်းပန်ပါတယ်ကိုကိုရယ် ညီမလေးမှာသွေးသားရင်းဆိုလို့ကိုကိုတစ်ယောက်တည်းရှိတာလေ ညီမလေးကိုထားမသွားပါနဲ့ အီး... ဟီး... ဟီး... "
   " ကိုကိုက ညီမလေးနားမှာမရှိတော့ရင်ဘယ်သူ့ကိုအားကိုးရမှာလဲ အခုညီမလေးမှာအသက်ရှင်စရာမျှော်လင့်ချက်ဆိုလို့ အန်တီဧဘဲရှိတော့တာကိုကို အန်တီဧမရှိတော့ရင်ညီမလေးလဲသေမှာ ဒါမှမဟုတ်ကိုကို့နောက်ကို ညီမလေးတစ်ခါတည်းလိုက်ခဲ့ရမလားပြောလေ " နွယ့်ရဲ့စကားကြောင့် ကိုကိုသည်စိတ်ပျက်စွာဖြင့် ဟိုဘက်လှည့်သွားသည်။
   " ညီမမိုက် " နောက်ဆုံးအနေနဲ့မချိတင်ကဲရေရွတ်ပြီး နွယ့်ကိုထာဝရနှုတ်ဆတ်သွားတော့သည်။
   ===================
   " ဆုမြတ် နင်ဒီရောက်နေတာတစ်နှစ်ရှိပြီး မြန်မာပြည်မပြန်တော့ဘူးလား သဇင်နွယ်ကိုနင်မေ့နိုင်ပြီးလား " ဆုမြတ်သည် နှင်းထွတ်သွားပြီးသုံးလအကြာမှာ အရာအားလုံးကိုလျစ်လျူရှုပြီး သြဇီကိုရောက်လာသည်မှာ တစ်နှစ်တောင်ပြည့်ခဲ့ပြီး။ နှင်းသာဆို တစ်နှစ်နဲ့သုံးလပေါ့။ စီးပွားရေးနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ပညာတွေသင်ယူရင်း စာဖိုမှူးဖြစ်ချင်လို့ သြဇီကိုထွတ်သွားခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်းဟောင်းကြီးအာကာနဲ့ပြန်တွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ဆုမြတ်တို့အကြောင်းတွေကို တွေ့တုန်းကပြောပြထားတာကြောင့် ဆုမြတ်ရဲ့ခံစားချက်ကိုပါသိနေပြီး အာကာကထုတ်မေးလာတဲ့မေးခွန်းအပေါ်
   " ငါဘယ်လိုလုပ်မေ့နိုင်မှာလဲအာကာရယ် အခုသူကငါ့ကိုမလိုအပ်သေးဘူးလေ သူ့ဘက်ကလိုလိုလားလားနဲ့ငါ့ကိုလိုအပ်လာပြီးဆိုရင်ငါပြန်မှာပါ အဲခါကျရင်ငါ့ရဲ့အချစ်ကိုသူမြင်လောက်ပြီးမလား သူ့အနားမှာငါအမြဲရှိတယ်ဆိုတာယုံလောက်ပြီးမဟုတ်လား "
   " နင့်မှာလဲမလွယ်လိုက်တာ ကိုယ့်အချစ်ကိုမမြင်နိုင်တဲ့သူတစ်ယောက်ကို ဘာလို့အဲလောက်တမ်းတမ်းစွဲဖြစ်နေရတာလဲ တစ်သက်လုံးမလိုအပ်ခဲ့ရင်ရော နင်အခုလိုဘဲအရူးကြီးလိုစောင့်နေမှာလား "
   " အဲခါကျရင်တော့ ငါ့ရဲအချစ်ကိုရင်ထဲမှာဘဲသိမ်းထားပြီးတော့ ငါတစ်ယောက်တည်းဘဲနေသွားမှာပေါ့ ငါ့ကိုမလိုတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ငါအတင်းတွယ်ကပ်နေမှာမဟုတ်ဘူးအာကာ "
   " တီး... တီး... တီ... " အာကာနဲ့စကားပြောနေရင်း ဆုမြတ်ဖုန်းသံထွတ်ပေါ်လာတာကြောင့် ဖုန်းကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။ ဖုန်းခေါ်ထားသူကိုကြည့်တော့မြန်မာပြည်ကဖုန်း တိတိကျကျဆိုနွယ်ရဲ့ဖုန်းဖြစ်သည်။ တစ်ခါမှမခေါ်စဖူးအခေါ်ထူးတဲ့ဖုန်းမို့ချက်ချင်းကိုင်လိုက်တဲ့အချိန် တစ်ဖက်ကနွယ်ရဲ့ငိုသံကြောင့်တစ်ကိုယ်လုံးအေးခဲတောင့်တင်းသွားသည်။
   " အီး... ဟီး... ဟီး... ဟင့် ဆု... မြတ်... " ငိုရှိုက်သံတွေနဲ့ရောထွေးပြီး ဆုမြတ်နာမည်ကိုတစ်လုံးချင်းလေးလေးပင်းပင်းခေါ်လာတဲ့ချစ်ရသူကြောင့် ဆုမြတ်ရဲ့ရင်ကိုအကြိမ်ကြိမ်အခါခါဆူပွတ်အောင်လုပ်ထားတဲ့ ရေနွေးပူနဲ့လောင်းချထားတဲ့အတိုင်းပူလောင်စေသည်။
   " နွယ်ဘာလို့ငိုနေတာလဲမငိုနဲ့လေ တစ်ခုခုဖြစ်လို့လားဆုမြတ်ကိုပြော ဆုမြတ်ရှိတယ်နော်ဘာဖြစ်လို့လဲပြောလေ "
   " အီး... ဟင့်... ဆုမြတ်ရေ ကိုကိုလေ နွယ့်ကိုကိုဆုံးပြီး "
   " ဘာ!!! " ဆုမြတ်ရုတ်တရက်ထအော်ပြီး ဝုန်းကနဲထလိုက်တာကြောင့် ဘေးနားမှာရှိနေတဲ့အာကာတောင်လန့်သွားသည်။
   " နွယ်... သေချာပြောစမ်း ကိုဟိန်းဆုံးပြီးဆိုတာဘာကိုပြောတာလဲရုတ်တရက်ကြီးလား ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောစမ်းပါနွယ်ရယ် " ဆုမြတ်ရဲ့ကိုဟိန်းဆုံးပြီးဆိုတဲ့စကားကြောင့် အာကာတောင်ကြက်သေသေသွားသည်။ ကိုဟိန်းဆိုတာ အာကာတို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက်အတွက်တော့ အကိုရင်းတစ်ယောက်လိုဘဲမဟုတ်လား။ စောလေးအပေါ်မရိုးသားတဲ့စိတ်ရှိပေမယ့်လည်း မကောင်းတဲ့စိတ်နဲ့ကြံစည်ခဲ့တာမျိုးမရှိတာကြောင့် ကိုဟိန်းကိုအာကာတို့သူငယ်ချင်းသုံးယောက်လုံးက သံယောဇဉ်ရှိပါသည်။ အာကာ့အတွေးတွေကိုရပ်တန့်လိုက်ပြီး ဆုမြတ်ဖုန်းပြောပြီးတဲ့ထိစောင့်နေလိုက်သည်။
   " ဆုမြတ် ဟင့်... ခုငါ့မှာအားကိုးစရာဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး ဟီး... ဟီး... ငါ့အနားမှာဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူးဆုမြတ်ရယ် နွယ်သေချင်တယ် "
   " အဲလိုမတွေးနဲ့လေ နွယ့်မှာဆုမြတ်တစ်ယောက်လုံးရှိပါတယ် နွယ်သာဆုမြတ်ကိုလိုအပ်တယ်ဆိုရင် အခုချက်ခြင်းအစောဆုံးလေယာဉ်နဲ့ပြန်လာခဲ့မယ် ဘာမှလျှောက်မလုပ်နဲ့နော် ဆုမြတ်ပြန်လာတဲ့ထိစောင့်နေပေးနော် "
   " မြန်မြန်ပြန်လာပေးပါနော်ဆုမြတ် နွယ်မှာဆုမြတ်ဘဲရှိတော့တယ် ဟင်း... ဟင့်... "
   " ဟုတ်ပြီး ဆုမြတ်အစောဆုံးလေယာဉ်လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးတာနဲ့ အမြန်ဆုံးပြန်လာမယ်နော်စိတ်ချ " ဖုန်းကိုချပြီးတာနဲ့ ဆုမြတ်ကအာကာကိုတွေတွေလေးငေးကြည့်လာပြီး ယူကြုံးမရတဲ့လေသံဖြင့်
   " ကိုဟိန်း မြို့ပြင်လမ်းမှာCar accidentဖြစ်ပြီး ဆုံးပြီးတဲ့အာကာ "
   " ကိုဟိန်းဆုံးပြီးဆိုတာ ငါဖြင့်မယုံနိုင်သေးဘူးဆုမြတ်ရယ် ကိုဟိန်းသနားပါတယ် ဒီတော့နင်ကမြန်မာပြည်ပြန်မယ်ပေါ့ "
   " အင်း အခုသူကငါ့ကိုလိုအပ်နေပြီးလေ ငါဘဲဖြစ်ဖြစ်သူ့အနားမှာရှိနေမှဖြစ်မှာပေါ့ "
   " ဟုတ်ပါပြီး အဲတာဆိုငါအစောဆုံးလေယာဉ်လက်မှတ်ဖြတ်ထားပေးမယ် နင်ကတိုက်ခန်းကိုသွားပြီး ပြန်ဖို့ပြင်ဆင်တော့လေ " အာကာပြောတာကိုလက်ခံတဲ့အနေနဲ့ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး ပြန်ဖို့အတွက်အမြန်စီစဉ်ရသည်။
   ===================
   အပိုင်းသစ်လေးကိုစောစောလေးUpပေးတယ်နော် သာသာတို့ရဲ့anniနေ့လေးမို့ဆုလေးလဲတောင်းပေးပါဦးနော် သာသာရဲ့အရေးအသားတွေက စာဖတ်သူတွေကိုစိတ်ကျေနပ်စေရဲ့လားဗျာ