မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး
- အပိုင္း ၁၂
- GL Story
- စာေရးသူ ခ်ယ္
မေန႔က နွင္းတို႔ေတြ ညေနေစာင္းေလာက္ကမွ ကမ္းေျခကိုေရာက္တာမို႔ ေရမကစားလိုက္ရေပ။ ဒီေန႔ေတာ့ ကမ္းေျခမွာေရကစားဖို႔ တတ္ႂကြေနသည္။ နွင္းေရကူးဖို႔အတြက္ ေရကူးဝတ္စံုလဲၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ မားကပါ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြတ္လာသည္။ ဧကရီ မီးငယ္ေလးနဲ႔အတူေရကူးဖို႔ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြတ္လာတဲ့အခါ ဧကရီ ၾကက္ေသေသသြားသည္။ အရမ္းလွတာဘဲ မီးငယ္ေလးရယ္၊ ျဖဴေဖြးၿပီး အျပစ္ေျပာရက္စရာမရွိတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ရင္နွစ္စံုကိုသာဖံုးကြယ္ထားကာ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ေက်ာျပင္မွာ ႀကိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ခ်ည္ထားသည္။ ခ်ပ္ရပ္ေနတဲ့ ဗိုက္သားေလးေတြကိုေဖာ္ထားၿပီး ေဆးေရာင္စံုပတ္ဖ်န္းထားတဲ့ ပုဝါပါးေလးကို ခါးမွာစည္းထားသည္။ ေျဖာင့္တန္းၿပီးအခ်ိဳးက်ေနတဲ့ ေပါင္နွစ္သြယ္ရဲ႕အလွက အထင္အရွား ဧကရီေရွ႕နွစ္လွမ္းေလာက္ထပ္တိုးလိုက္ေတာ့ မီးငယ္ေလးနဲ႔မ်က္နွာခ်င္း နီးနီးကပ္ကပ္ျဖစ္သြားသည္။ မီးငယ္ေလးရဲ႕ ခါးသြယ္သြယ္ေလးကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚခ်ကာ မီးငယ္ရဲ႕ေပၚကေန အုပ္မိုးၿပီး ခ်ိဳၿမိန္တဲ့နႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ဧကရီ ဖိနမ္းလိုက္သည္။ မီးငယ္ရဲ႕အာခံတြင္းထဲက လ်ွာဖ်ားေလးကိုဆြဲစုပ္ၿပီး ဧကရီရဲ႕လက္ေတြက မီးငယ္ရဲ႕ေက်ာျပင္းဆီမွာ ကလူးက်ီစယ္လ်က္ မီးငယ္ရဲ႕နႈတ္ခမ္းဆီကေနခြာၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးေတြဆီ ဦးတည္လိုက္ၿပီး မီးငယ္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အနွံ႔မွာ အခ်စ္ရဲ႕အမွတ္အသား မာကင္ရာေတြ က်ဲခ်လိုက္သည္။ ဧကရီဒီထက္ပိုၿပီး စိတ္မလြတ္ခင္မွာ ဧကရီရဲ႕စိတ္ေတြထိန္းခ်ဳပ္ထားရသည္။ ဧကရီဒီကေလးရဲ႕အပ်ိဳစင္ဘဝေလးကို အသက္မျပည့္ခင္အခ်ိန္ထိ ထိန္းသိမ္းထားခ်င္သည္။ မီးငယ္ရဲ႕ျဖဴျဖဴစင္စင္ဘဝေလးကို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ မဖ်က္စီးေစခ်င္တာေၾကာင့္ ဧကရီစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနသည့္ၾကားထဲကေန တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လြတ္ထြတ္သြားတတ္ေသးသည္။ မီးငယ္ေလးကေတာ့ အလိုမက်တဲ့ဟန္နဲ႔ မ်က္ေမွာင္ေတြတြန္းခ်ိဳးကာ ဧကရီကို သံရွည္ဆြဲကာ ေခၚလာသည္။
" မား..... "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ မီးငယ္ေလး "
" မား မီးငယ္ကိုလဲၾကည့္ဦး ကမ္းေျခမွာကဲခ်င္လို႔ ေရကူးဝတ္စံုလွလွေလး ဝတ္ထားတာကို "
" အင္း မားေတြ႕တယ္ေလမီးငယ္ရဲ႕ အဲတာဘာျဖစ္လို႔လည္း " မီးငယ္ေျပာတာကို နားမလည္ဟန္နဲ႔ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ မီးငယ္ေလးက စူးေဆာင့္ၿပီးေျပာလာသည္။
" ဘာျဖစ္လို႔လဲဟုတ္လား မီးငယ္တစ္ကိုယ္လံုး မားကိုက္ထားတာ ညိဳမဲစြဲေနၿပီးေလ အဲတိုင္းသာသြားလို႔ရေတာ့ အကုန္သိကုန္မွာေပါ့လို႔ " ဧကရီကိုယ့္နဖူးကိုယ္ ျပန္ရိုက္မိသည္။ မီးငယ္ကို ၾကည့္ေတာ့လဲ အဝတ္လြတ္တဲ့ေနရာ ရင္သား ဗိုက္ေတြနဲ႔ ေက်ာျပင္မွာ ဧကရီထင္တိုင္းက်ဲထားတဲ့ မာကင္ရာေတြက အျပည့္ပင္။
" ဟုတ္သားဘဲ ဒီဝတ္စံုနဲ႔ မီးငယ္အျပင္ထြတ္မွာကိုလဲ မားစိတ္မခ်ပါဘူးမီးငယ္ရယ္ အျခားလံုၿခံဳတဲ့ဝတ္စံုနဲ႔လဲလိုက္ေနာ္ မားရဲ႕မီးငယ္ေလးက လိမ္မာပါတယ္ "
" ဟ မားကလဲ ကမ္းေျခလာၿပီး ေရကူးပါတယ္ဆိုေနမွ ထိုင္မသိမ္းနဲ႔ ရင္ဖံုးဝတ္ၿပီးကူးရမွာလားလို႔ " မီးငယ္ ဘုက်က်ေျပာလာတဲ့ စကားေၾကာင့္ ဧကရီ ခြီးခနဲ ရယ္ခ်မိလိုက္ေလသည္။
" ခီြး... အဲလိုေတာ့မဟုတ္ဘူးေလ မီးငယ္ရယ္ လာ မား မီးငယ္အတြက္ ေရကူးဝတ္စံုအပိုယူလာတာရွိတယ္ အဲတာေလးဝတ္လိုက္ေနာ္ " ဧကရီထုတ္ေပးတဲ့ ဝတ္စံုေလးကို ဝတ္ၿပီး ေဘာက္ဆက္ေဘာက္ဆက္နဲ႔ ကမ္းေျခကိုထြတ္သြားသည္။ ဧကရီလဲ ကိုယ့္အျပစ္နဲ႔ကိုယ္မို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေနဘဲ လိုက္သြားရသည္။ နွင္းကေတာ့ ကမ္းေျခသြားရင္ ဝတ္ခ်င္လို႔ဝယ္ထားတဲ့ ေရကူးဝတ္စံုလွလွေလး မားရဲ႕လက္ခ်က္ေၾကာင့္နဲ႔ ကိုယ္ၾကပ္အိက်ီ ၤလက္ရွည္နဲ႔ ဒူးေခါင္းအထက္ေဘာင္းဘီနဲ႔သာ ေရကူးရေတာ့သည္။ နွင္းကမ္းေျခကိုေရာက္ေတာ့ ဆုျမတ္တို႔ ႏြယ္တို႔ေတာင္ေရာက္ေနၾကသည္။ နွင္းကိုျမင္တာနဲ႔ အာကာက
" နင္ကလဲဟာၾကာလိုက္တာ ငါတို႔က ေရကူးမလို႔ နင့္ကိုေစာင့္ေနတာ ဘာေတြလုပ္ေနမွန္းမသိဘူး "
" တစ္စံုတစ္ေယာက္ေပါ့ သဲႀကီးမဲႀကီးစားေနလို႔ ၾကာေနတာ " မီးငယ္ေျပာတဲ့စကားကို ဧကရီမသိခ်င္ေယာင္သာေဆာင္ထားလိုက္သည္။ အာကာကေတာ့ အန္တီဧမုန္႔စားေနလို႔ ၾကာတယ္ထင္ၿပီး ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါ။
" ေအးပါဟယ္ ေရကူးၾကမယ္ဟ " နွင္းတို႔ေတြ ေရကူးဖို႔ ပင္လယ္ထဲဆင္းရန္ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ဆုျမတ္ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြ ရပ္တန္႔ျပန္သည္။
" ေစာေလး ခန " နွင္းကိုေခၚၿပီး ဘာမွမေျပာဘဲ စူးစမ္းသလိုၾကည့္ေနတဲ့ ဆုျမတ္ေၾကာင့္ နွင္းစိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ ထေအာ္လိုက္သည္။
" ဆုျမတ္ေခၚၿပီးရင္လဲ ေျပာေလဟာ ဘာလဲ "
" နင့္လည္ပင္းက အကြက္ႀကီးက ဘာျဖစ္တာလဲ " ဆုျမတ္စကားေၾကာင့္ နွင္းကိုယ့္လည္ပင္းကိုယ္စမ္းၿပီးေတာ့ မားကိုလည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ မားေၾကာင့္ နွင္းႀကိဳက္တဲ့ဝတ္စံုေလး မဝတ္ရတာကို သတိရမိၿပီး
" စုန္းကိုက္တာ " မီးငယ္ေလးေျပာတာေၾကာင့္ ဧကရီေတာင္ နင္သြားသည္။ ဧကရီရဲ႕မာကင္ရာ မီးငယ္လုပ္မွဘဲ စုန္းကိုက္ရာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဧကရီဒီေနရာမွာ ဆက္ၿပီးရပ္ေနရင္ မီးငယ္ရဲ႕နဂါးမ်က္ေစာင္းေတြေၾကာင့္ မၾကာမီအရည္ေပ်ာ္ေတာ့မွာဆိုးတာေၾကာင့္ ေရကူးရန္သာ ကမ္းေျခဆီဦးတည္လိုက္သည္။
" ဟင္ စုန္းကိုက္တာ ဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ စုန္းေတာင္မွ ေသးေသးေလးမဟုတ္ဘူး စုန္းအႀကီးႀကီးကိုက္တာ "
" ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ စုန္းရွိေသးတယ္ေပါ့ေလ "
" ငါက ရွိရင္ ရွိတယ္မွတ္လိုက္ေပါ့ဟာ ရွည္ကိုရွည္တယ္ " ဆုျမတ္ကို အသားလြတ္ႀကီးေကာၿပီး ေရထဲဆင္းသြားတဲ့ နွင္းေၾကာင့္ ဆုျမတ္ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနမိသည္။
" ဆုျမတ္ ေရကူးမယ္ေလ " အာကာက ပုခံုးပုတ္ၿပီးေခၚမွပင္ ဆုျမတ္အသိဝင္လာၿပီး က်န္တာေတြေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရသာဆင္းကူးေတာ့သည္။ ေခါင္းထဲကေနထုတ္မပစ္နိုင္သူ ႏြယ္ကသာ သို႔ေလာ... သို႔ေလာ... အေတြးေတြတစ္သီႀကီးနဲ႔ပင္
=====================
ဧကရီတို႔ေနတဲ့တည္းခိုေဆာင္ရဲ႕ ေရွ႕ကသဲေသာင္းယံနားမွာ ဧကရီတို႔နွစ္ေယာက္ထိုင္ကာ က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့ပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို မ်က္စိတစ္ဆံုးျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးက မာယာေတြမ်ားသေလာက္ ဧကရီေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့မီးငယ္ေလးကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီး ျဖဴစင္ရိုးသားလြန္းသည္။ ဧကရီအတြက္ဘယ္ေတာ့ၾကည့္ၾကည့္ မရိုးနိုင္တဲ့ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်က္လိုဘဲ အရမ္းလွသည္။ ဧကရီကသာ မီးငယ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ကဗ်ာေတြစာေတြဖြဲ႕ေနတာ မီးငယ္ကေတာ့ ဧကရီကိုစိတ္ေကာက္ၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာေပ။ အေၾကာင္းကေတာ့ မနက္ျဖန္ရန္ကုန္ျပန္မယ္ဆိုတာေၾကာင့္ပင္။ အစက ဧကရီတို႔ကမ္းေျခမွာ ငါးရက္ တစ္ပတ္ေလာက္ေနၾကမယ္လို႔ ေျပာထားေပမယ့္လည္း ကုမၼဏီမွာ အေရးႀကီးကိစၥေပၚလာတာေၾကာင့္ မျပန္လို႔မျဖစ္လို႔သာျပန္ရမည္။
" မီးငယ္ေလး "
" ------ " ဧကရီေခၚေနတာကို ျပန္မထူးဘဲ ေက်ာက္ရုပ္လိုၿငိမ္ေနသည္။
" မီးငယ္ေလးလို႔ မားေခၚေနတယ္ေလ " ဧကရီထပ္ေခၚေတာ့မွပင္ ဧကရီကိုလွည့္ၾကည့္သည္။
" မီးငယ္ေလး မားကုမၼဏီမွာ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုရွိလို႔ပါ ေနာက္တစ္ေခါက္မားတို႔ေတြ ျပန္လာၾကမယ္ေလ အဲခါက်ရင္ မီးငယ္ေလးနဲ႔မား နွစ္ေယာက္တည္းလာၾကမယ္ေလေနာ္ "
" ------ "
" မီးငယ္ေလး ျပန္ေျပာေလလို႔ "
" မား..... " ဧကရီကို မၾကည့္ဘဲ ေခၚကာ
" မား အလုပ္နဲ႔မီးငယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူကိုေ႐ြးမွာလဲ " မီးငယ္ထိုသို႔ေျပာလာေတာ့လဲ ဧကရီသနားရသည္။ ဒီကေလးအေပၚမွာ ဧကရီပ်က္ကြက္မိတာေတြရွိလားဆိုၿပီးေတာ့လဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ မီးငယ္ရဲ႕ လက္ဖမိုးေလးကို အနမ္းဖြဖြေလးေပးၿပီးေတာ့
" မီးငယ္ေလး မားရဲ႕ဘဝမွာ မီးငယ္ေလးလဲအေရးႀကီးသလို မားရဲ႕အလုပ္ကလဲ အေရးႀကီးတယ္မီးငယ္ေလး ဒါေပမယ့္ မီးငယ္ေလးသိထားရမွာက အလုပ္နဲ႔မီးငယ္ေလးတစ္ခုခုကို ယွဥ္ၿပီးေ႐ြးခ်ယ္ရမယ္ဆိုရင္ မီးငယ္ေလးကိုဘဲ ေ႐ြးခ်ယ္မွာပါ မီးငယ္ေလးက အရာအားလံုးထက္တန္ဖိုးႀကီးတယ္ေလ " မီးငယ္လိုခ်င္တဲ့ အေျဖကို ရသြားတယ္ထင္ပ့ မ်က္နွာေလးၿပံဳးေယာင္သန္းလာသည္။
" တကယ္လား မား " ဧကရီရဲ႕ပုခံုးေပၚမွာ ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲေလးမွီရင္း ခြၽဲကာေမးလာသည္။ မီးငယ္ရဲ႕ပါးေလးကို မနာေအာင္ဆြဲလိမ္ကာ
" တကယ္ေပါ့ မီးငယ္ေလးရဲ႕ "
" မား မီးငယ္တို႔ဘာေတြဘဲႀကံဳႀကံဳ လက္တြဲမျဖဳတ္ေၾကးေနာ္ " ဧကရီပုခံုးထက္မွာမွီေနရင္း ေခါင္းေလးေထာင္ၿပီးေမးလာတာေလးက အသည္းယားစရာ
" ေသခ်ာတာေပါ့ မီးငယ္ေလးရဲ႕ေဟာဒီလက္ကေလးကို ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းနဲ႔မွ မျဖဳတ္ဘူးေနာ္ စိတ္ခ် " နွင္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းပါးေတြဆီကို ေရာက္လာတဲ့မားရဲ႕အနမ္းေတြက ေႏြးေထြးသလို နွင္းရဲ႕နွလံုးသားေလးသည္လဲ မားရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေႏြးေထြးေနမွာအေသအခ်ာပင္။
ႏြယ္ အခန္းထဲမွာေနေနရင္း မြန္းၾကပ္လာတာေၾကာင့္ ပင္လယ္ေလကိုရႈရိႈက္ရင္း အပန္းေျဖရေအာင္ သဲေသာင္ယံဆီကို တစ္ေယာက္တည္းထြတ္လာခဲ့သည္။ တစ္ေနရာကိုအေရာက္မွာ ႏြယ္ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြေတာင္ရပ္တန္႔သြားသည္။ အန္တီဧနဲ႔ နွင္းနမ္းေနၾကတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ အံႀကိတ္ကာ အသားေတြပင္ တစ္ဆက္ဆက္တုန္လာခဲ့သည္။ ဘယ္ခ်ိန္တည္းက အန္တီဧနဲ႔နွင္းနဲ႔က ဒီအေျခအေနထိေရာက္လာခဲ့တာလဲ။ အန္တီဧခ်စ္တဲ့သူက နွင္းေပါ့။ ႏြယ္ရဲ႕အခ်စ္ၿပိဳင္ဖက္ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘဲ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ဆီမွာ ရွံုးခဲ့ရင္ေတာင္ ႏြယ္ခံနိုင္ရည္ရွိေလာက္မယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ မိန္းကေလးခ်င္းျဖစ္တဲ့နွင္းဆီမွာ ရွံုးလို႔ကေတာ့ လံုးဝမျဖစ္နိုင္။ နွင္းလို မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့သူကေတာင္ အန္တီဧအခ်စ္ကို ရယူနိုင္ရင္၊ သူကေကာ ဘယ္လို႔မရနိုင္ရမွာလဲ ေသခ်ာတာတစ္ခုက သူလဲမိန္းကေလးဘဲေလ ႏြယ္ရဲ႕မ်က္နွာထက္မွာ ေကာက္က်စ္တဲ့အၿပံဳးေတြ ေနရာယူလ်က္ အခန္းဆီကို ျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။ ႏြယ္ျမင္တဲ့ျမင္ကြင္းေတြကို ႏြယ္နဲ႔ထပ္တူျမင္ခဲ့ရတဲ့လူတစ္ေယာက္လဲရွိေသးသည္။ အိမ္ကေနစထြတ္တည္းက ကမ္းေျခေရာက္တဲ့ခုခ်ိန္ထိ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္သည္လည္း ထိုျမင္ကြင္းကို အစအဆံုးျမင္ခဲ့ရေပသည္။
အျပင္ခနထြတ္ၿပီး ေလညင္းသြားခံဖို႔သြားမယ္ဆိုၿပီးထြတ္သြားတာ နာရီဝက္ေတာင္မၾကာေသးဘူးျပန္ဝင္လာတာေၾကာင့္ ဆုျမတ္ေတာင္ အံ့ဩသြားသည္။ မထြတ္သြားခင္က မ်က္နွာက ၾကည္လင္ရႊင္ျပေနသေလာက္ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာလား ဝမ္းနည္းေနတာလားေတာင္ ဆုျမတ္မေဝခြဲတတ္။
" ႏြယ္ ေလညင္းခံဖို႔ဆို တစ္ခုခုျဖစ္လာလို႔လား မ်က္နွာလဲ မေကာင္းဘူး "
" ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဆုျမတ္ရယ္ ဆုျမတ္ကိုႏြယ္ေျပာထားတာ မွတ္မိေသးလား "
" ဘာကိုလဲ ႏြယ္ "
" ႏြယ္ သေဘာက်ေနတာ အန္တီဧဆိုတာကိုေလ "
" အင္း မွတ္မိတယ္ေလ ႏြယ္ရဲ႕ "
" အန္တီဧနဲ႔အဆင္ေျပေအာင္ ဆုျမတ္ ႏြယ့္ကို ကူညီေပးမယ္လို႔ ေျပာထားတာ ခုထိအႀကံဳးဝင္တယ္မလား " ဆုျမတ္ ႏြယ္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေခါင္းသာညိမ့္လိုက္သည္။
" ေကာင္းၿပီးေလ ရန္ကုန္ေရာက္လို႔ ႏြယ္အကူအညီေတာင္းရင္ ကူညီေပးမယ္မလား "
" အတတ္နိုင္ဆံုး ႏြယ့္ကို ကူညီေပးပါမယ္ ဟုတ္ၿပီးလား " ဆုျမတ္လဲကတိေပးလိုက္ေရာ လိုခ်င္တာရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို အလွပဆံုးၿပံဳးျပလာသည္။ ဒီအၿပံဳးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ဆုျမတ္အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ရွံုးၿပီးသားပါႏြယ္ရယ္။
====================
" မင္း သူရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြ ရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီးလား ငါေရပါလာတာဘဲလိုခ်င္တာေနာ္ မင္းသိတယ္မလား "
" ဆရာတာဝန္ေပးထားတဲ့အတိုင္း သူ႔ကိုမ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္ ဆရာျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္းဘဲ သူ႔အားနည္းခ်က္ကိုလဲ ရွာေတြ႕ခဲ့ပါတယ္ "
" ေကာင္းတာေပါ့ ငါမင္းကို ေပးကမ္းထားတာေတြ အလကားမျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့ကြာ ေျပာစမ္းပါဦး သူ႔အားနည္းခ်က္က ဘာလဲ "
" သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူပါ ဆရာ "
" ခ်စ္သူဟုတ္လား... သူ႔ခ်စ္သူကဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အားနည္းခ်က္ျဖစ္ရတာလဲ ငါတို႔ထက္ အင္အားႀကီးတဲ့သူဆို ငါတို႔ဘဲျပန္ခံရမွာေနာ္ မင္းမေမ့နဲ႔ "
" သူ႔ခ်စ္သူက မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါ တိတိက်က်ဆိုရင္ သူေမြးစားထားတဲ့ ေမြးစားသမီးဆိုတာ သူ႔အားနည္းခ်က္ပါ "
" ဘယ္လို ဘယ္လို သူခ်စ္သူဆိုတာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တဲ့လား "
" ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ ဒါကိုၾကည့္ပါ " စာပြဲေပၚတင္ေပးလာတဲ့စာအိတ္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ နႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့နမ္းေနတဲ့ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕ထြတ္က်လာသည္။ ထိုေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္က ဧကရီနဲ႔ မီးငယ္ေလးေစာနွင္းပြင့္ျဖဴဆိုတာ ေျပာစရာပင္မလိုေအာင္ ေသခ်ာေနၿပီး။ ဓာတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ရင္ အားပါးတရရယ္ေမာလိုက္သည္။
" ဟား..... ဟား..... ေအာင္ျမင္တဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ေဒၚဧကရီဆိုတဲ့သူက သူ႔ထက္ဆယ့္ငါးနွစ္ေလာက္ငယ္တဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးၿပီးခိုးစားေနတာေပါ့ေလ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ ဧကရီရယ္ ငါ့ကို အာခံတဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြ မင္းသိလာရေတာ့မွာပါ "
" အဲေတာ့ မင္းဘယ္လိုဆက္လုပ္မယ္ စိတ္ကူးထားလဲ ငါက ဧကရီကို စီးပြားေရးေလာကကေန ထာဝရေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး လူ႔ေလာကမွာ တစ္သက္လံုးမ်က္နွာမေဖာ္ႏိုင္တာဘဲလိုခ်င္တယ္ "
" ဆရာ ဒီပံုကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၾကည့္ပါ " ပံုထဲမွာ လက္သီးဆုပ္ကာ အံႀကိတ္ၿပီးရပ္ေနတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံု သူရဲ႕မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြက မနာလိုဝန္တိုမႈေတြနဲ႔ နာက်ည္းမုန္းတီးရိပ္ေတြ အျပည့္ပင္။
" ဒါက ဘယ္သူလဲ "
" သူ႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြကို ဆရာသတိထားမိမယ္ထင္ပါတယ္ သူ႔ရဲ႕မနာလိုဝန္တိုစိတ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔အသံုးခ်လို႔ရမွာပါ "
" ဟုတ္တာေပါ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕မနာလိုဝန္တိုစိတ္က အျမင့္ေပၚကလူကို ပ်က္စီးေစဖို႔လံုေလာက္ပါတယ္ ေကာင္းၿပီးေလ မင္းတာဝန္မင္းေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ပါ "
" စိတ္ခ်ပါ ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ကြၽန္ေတာ္ေသခ်ာလုပ္မွာပါ ဆရာသာ ကြၽန္ေတာ္ကိုေပးထားတဲ့ ကတိကိုမေမ့ပါနဲ႔ "
" မင္းသာ တာဝန္ေက်ရင္ မင္းကိုေျပာထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေစရမယ္ အဲတာကို မင္းစိတ္ပူစရာမလိုဘူး " ကိုေအာင္မင္းလမ္းမထက္ကေနၿပီးေတာ့ ႀကီးမားလွတဲ့ ကုမၼဏီအေဆာက္အအံုႀကီးကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ သူေတြ႕ခဲ့တဲ့သူက Asia Group Co.,Ltd ရဲ႕ပိုင္ရွင္ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုးသူေဌးႀကီး ဦးေအာင္ေသာင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕မေကာင္းမႈမွန္သမ်ွကို ေနာက္ကြယ္ကေနလိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ဦးေအာင္ေသာင္းရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္ပင္။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆိုေပမယ့္လည္း ဦးေအာင္ေသာင္းဆီကေန ၿမိဳးၿမိဳးျမတ္ျမတ္ရတာမို႔ ေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ ဒီအလုပ္ကို မစြန္႔လႊတ္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ အသံုးအျဖဳန္းႀကီးတဲ့ဇနီးနဲ႔ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ ေမြးရာပါနွလံုးေရာဂါသည္သားေလးေၾကာင့္ မေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္လည္း ႀကိတ္မွိတ္ကာလုပ္ေပးေနရသည္။ အခုလဲ သားေလးရဲ႕က်န္းမာေရးအေျခအေနက ပိုဆိုးလာကာ ေဆးရံုတင္ထားရၿပီး နွလံုးအစားထိုးကုသဖို႔လိုေနတာေၾကာင့္ ေငြလိုေနသည္။ ဒါကိုသိထားတဲ့ ဦးေအာင္ေသာင္းကလဲ မတ္ေလာက္စရာအေပးအယူေတြနဲ႔ ေအာင္မင္းကိုခ်ဳပ္ကိုင္ထားျပန္သည္။ ေအာင္မင္းတစ္ေယာက္ ဦးေအာင္ေသာင္းေပးလိုက္တဲ့ ေငြတစ္ထပ္ကိုယူကာ သားေလးတတ္ေနတဲ့ေဆးရံုဆီကို ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေဆးရံုခန္းထဲမွာ လွဲေနတဲ့သားေလး ေအာက္ဆီဂ်င္ပိုက္ေလးကေနတဆင့္ အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းမ်ွင္မ်ွင္ေလးသာရႈေနသည္။ သားေလးရဲ႕ေဘးမွာေတာ့ ဇနီးသည္ျမတ္ေလးေစာင့္ေနေပးသည္။ တကယ္ဆို သားကိုခ်စ္လြန္းလို႔ သားရဲ႕ေဘးမွာေစာင့္ေနတာမဟုတ္ပါ။ ေအာင္မင္းျပန္လာရင္ ျမတ္ေလးအရမ္းခ်စ္တဲ့ပိုက္ဆံေတြ ယူလာခဲ့မယ္ဆိုတာေၾကာင့္သာ ေစာင့္ေနေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ျမတ္ေလးသည္ ေအာင္မင္းကိုခ်စ္လို႔လက္ထပ္ခဲ့တာထက္ ေအာင္မင္းရဲ႕ပိုက္ဆံေတြကိုခ်စ္လို႔သာ ယူခဲ့တာျဖစ္သည္။ ေအာင္မင္းလက္ထဲ ေငြလ်ွံေနရင္ ျမတ္ေလးရဲ႕အခ်စ္ကိုခံရၿပီး ေငြမလ်ွံရင္ေတာ့ ျမတ္ေလးရဲ႕ေျပာဆိုျငဴစူျခင္းကိုသာ ခါးစည္းခံရၿပီး။ သူကေတာ့ အျခား ေရလ်ွံတဲ့ဘဲေတြေနာက္ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားၿပီး ေပ်ာ္ပါးလို႔ဝမွ သားနဲ႔ခင္ပြန္းရွိတဲ့အိမ္ဆီကို ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေအာင္မင္းကေတာ့ ေရာဂါသည္သားေလးရဲ႕မ်က္နွာ ျမတ္ေလးအေပၚခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔သာအျပစ္မျမင္ဘဲ ျမတ္ေလးစိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ျမတ္ေလးျဖစ္ေစခ်င္တဲ့တိုင္းသာ လိုက္ေလ်ာေပးေနလ်က္ပင္။ သားေလးရွိတဲ့ ေဆးရံုခန္းေလးထဲကို ျဖည္းေလးစြာဝင္လိုက္တာနဲ႔ ျမတ္ေလးရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက ေပ်ာ္ရႊင္မႈအရိပ္အေယာင္ေတြ ျဖတ္သန္းသြားသည္။ ေအာင္မင္းျပန္လာလို႔ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေအာင္မင္းလက္ထဲက ပိုက္ဆံထုတ္ကို ျမင္ၿပီးေပ်ာ္ရႊင္သြားတာျဖစ္သည္။
" ရွင္ကလဲ ထြတ္သြားတာၾကာလိုက္တာ ကြၽန္မသားနားမွာ ေစာင့္ေနရတာ စိတ္ေတာင္ညစ္လာၿပီး ရွင့္သားကလဲ ရွင့္အတိုင္းဘဲ စိတ္ပ်က္ဖို႔အရမ္းေကာင္းတယ္ "
" ျမတ္ေလး မင္းဘယ္လိုေျပာေနတာလဲ သားက မင္းရဲ႕ဝမ္းနဲ႔လြယ္ၿပီး ေမြးထားတဲ့ မင္းရဲ႕သားအရင္းပါေနာ္ မင္းနည္းနည္းပါးပါး သားကိုလဲ ျပန္ၾကည့္ပါဦးလား "
" အို..... စိတ္ရႈပ္လာၿပီး ေပး ကြၽန္မကိုပိုက္ဆံ ကြၽန္မခ်ိန္းထားတာရွိေသးတယ္ " ျမတ္ေလးလိုခ်င္တဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ထပ္ကို ေအာင္မင္းထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ျမတ္ေလးသည္လည္း ပိုက္ဆံရတာနဲ႔ တစ္စကၠန္႔ေတာင္မၾကာ အခန္းထဲကေနထြတ္သြားသည္။
" ကြၽန္မဆယ္ရက္ေလာက္ျပန္မလာဘူးေနာ္ ရွင္နဲ႔ရွင့္သား အဆင္ေျပသလိုသာေနၾက " အခန္းဝကေန ပိုက္ဆံတစ္ထပ္ကို ေမြ႕ရမ္းကာေျပာသြားတဲ့ ျမတ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ေအာင္မင္းစိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔သာ ေခါင္းခါလိုက္သည္။
======================
ဖတ္ၿပီးရင္လဲ Reviewေလးေပးဦးေနာ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိေနရင္လဲ ေဝဖန္ေထာက္ျပေပးၾကေလေနာ္။ သာသာရဲ႕စာဖတ္သူေလးေတြ စိတ္နွလံုးေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။ ဘဝအေမာေတြ ေျပၾကပါေစလို႔ သာသာဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
-----------------------------------------------------------
မားရဲ့ မီးငယ်လေး
- အပိုင်း ၁၂
- GL Story
- စာရေးသူ ချယ်
မနေ့က နှင်းတို့တွေ ညနေစောင်းလောက်ကမှ ကမ်းခြေကိုရောက်တာမို့ ရေမကစားလိုက်ရပေ။ ဒီနေ့တော့ ကမ်းခြေမှာရေကစားဖို့ တတ်ကြွနေသည်။ နှင်းရေကူးဖို့အတွက် ရေကူးဝတ်စုံလဲပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ မားကပါ အဝတ်အစားလဲပြီးထွတ်လာသည်။ ဧကရီ မီးငယ်လေးနဲ့အတူရေကူးဖို့ အဝတ်အစားလဲပြီးထွတ်လာတဲ့အခါ ဧကရီ ကြက်သေသေသွားသည်။ အရမ်းလှတာဘဲ မီးငယ်လေးရယ်၊ ဖြူဖွေးပြီး အပြစ်ပြောရက်စရာမရှိတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှာ ရင်နှစ်စုံကိုသာဖုံးကွယ်ထားကာ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ကျောပြင်မှာ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်ထားသည်။ ချပ်ရပ်နေတဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေကိုဖော်ထားပြီး ဆေးရောင်စုံပတ်ဖျန်းထားတဲ့ ပုဝါပါးလေးကို ခါးမှာစည်းထားသည်။ ဖြောင့်တန်းပြီးအချိုးကျနေတဲ့ ပေါင်နှစ်သွယ်ရဲ့အလှက အထင်အရှား ဧကရီရှေ့နှစ်လှမ်းလောက်ထပ်တိုးလိုက်တော့ မီးငယ်လေးနဲ့မျက်နှာချင်း နီးနီးကပ်ကပ်ဖြစ်သွားသည်။ မီးငယ်လေးရဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို ပွေ့ချီပြီး ကုတင်ပေါ်ချကာ မီးငယ်ရဲ့ပေါ်ကနေ အုပ်မိုးပြီး ချိုမြိန်တဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို ဧကရီ ဖိနမ်းလိုက်သည်။ မီးငယ်ရဲ့အာခံတွင်းထဲက လျှာဖျားလေးကိုဆွဲစုပ်ပြီး ဧကရီရဲ့လက်တွေက မီးငယ်ရဲ့ကျောပြင်းဆီမှာ ကလူးကျီစယ်လျက် မီးငယ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းဆီကနေခွာပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးတွေဆီ ဦးတည်လိုက်ပြီး မီးငယ်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့မှာ အချစ်ရဲ့အမှတ်အသား မာကင်ရာတွေ ကျဲချလိုက်သည်။ ဧကရီဒီထက်ပိုပြီး စိတ်မလွတ်ခင်မှာ ဧကရီရဲ့စိတ်တွေထိန်းချုပ်ထားရသည်။ ဧကရီဒီကလေးရဲ့အပျိုစင်ဘဝလေးကို အသက်မပြည့်ခင်အချိန်ထိ ထိန်းသိမ်းထားချင်သည်။ မီးငယ်ရဲ့ဖြူဖြူစင်စင်ဘဝလေးကို ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မဖျက်စီးစေချင်တာကြောင့် ဧကရီစိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေသည့်ကြားထဲကနေ တစ်ချက်တစ်ချက်လွတ်ထွတ်သွားတတ်သေးသည်။ မီးငယ်လေးကတော့ အလိုမကျတဲ့ဟန်နဲ့ မျက်မှောင်တွေတွန်းချိုးကာ ဧကရီကို သံရှည်ဆွဲကာ ခေါ်လာသည်။
" မား..... "
" ဘာဖြစ်လို့လဲ မီးငယ်လေး "
" မား မီးငယ်ကိုလဲကြည့်ဦး ကမ်းခြေမှာကဲချင်လို့ ရေကူးဝတ်စုံလှလှလေး ဝတ်ထားတာကို "
" အင်း မားတွေ့တယ်လေမီးငယ်ရဲ့ အဲတာဘာဖြစ်လို့လည်း " မီးငယ်ပြောတာကို နားမလည်ဟန်နဲ့ ပြန်မေးလိုက်တော့ မီးငယ်လေးက စူးဆောင့်ပြီးပြောလာသည်။
" ဘာဖြစ်လို့လဲဟုတ်လား မီးငယ်တစ်ကိုယ်လုံး မားကိုက်ထားတာ ညိုမဲစွဲနေပြီးလေ အဲတိုင်းသာသွားလို့ရတော့ အကုန်သိကုန်မှာပေါ့လို့ " ဧကရီကိုယ့်နဖူးကိုယ် ပြန်ရိုက်မိသည်။ မီးငယ်ကို ကြည့်တော့လဲ အဝတ်လွတ်တဲ့နေရာ ရင်သား ဗိုက်တွေနဲ့ ကျောပြင်မှာ ဧကရီထင်တိုင်းကျဲထားတဲ့ မာကင်ရာတွေက အပြည့်ပင်။
" ဟုတ်သားဘဲ ဒီဝတ်စုံနဲ့ မီးငယ်အပြင်ထွတ်မှာကိုလဲ မားစိတ်မချပါဘူးမီးငယ်ရယ် အခြားလုံခြုံတဲ့ဝတ်စုံနဲ့လဲလိုက်နော် မားရဲ့မီးငယ်လေးက လိမ်မာပါတယ် "
" ဟ မားကလဲ ကမ်းခြေလာပြီး ရေကူးပါတယ်ဆိုနေမှ ထိုင်မသိမ်းနဲ့ ရင်ဖုံးဝတ်ပြီးကူးရမှာလားလို့ " မီးငယ် ဘုကျကျပြောလာတဲ့ စကားကြောင့် ဧကရီ ခွီးခနဲ ရယ်ချမိလိုက်လေသည်။
" ခွီး... အဲလိုတော့မဟုတ်ဘူးလေ မီးငယ်ရယ် လာ မား မီးငယ်အတွက် ရေကူးဝတ်စုံအပိုယူလာတာရှိတယ် အဲတာလေးဝတ်လိုက်နော် " ဧကရီထုတ်ပေးတဲ့ ဝတ်စုံလေးကို ဝတ်ပြီး ဘောက်ဆက်ဘောက်ဆက်နဲ့ ကမ်းခြေကိုထွတ်သွားသည်။ ဧကရီလဲ ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ကိုယ်မို့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေဘဲ လိုက်သွားရသည်။ နှင်းကတော့ ကမ်းခြေသွားရင် ဝတ်ချင်လို့ဝယ်ထားတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံလှလှလေး မားရဲ့လက်ချက်ကြောင့်နဲ့ ကိုယ်ကြပ်အိကျီ င်္လက်ရှည်နဲ့ ဒူးခေါင်းအထက်ဘောင်းဘီနဲ့သာ ရေကူးရတော့သည်။ နှင်းကမ်းခြေကိုရောက်တော့ ဆုမြတ်တို့ နွယ်တို့တောင်ရောက်နေကြသည်။ နှင်းကိုမြင်တာနဲ့ အာကာက
" နင်ကလဲဟာကြာလိုက်တာ ငါတို့က ရေကူးမလို့ နင့်ကိုစောင့်နေတာ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး "
" တစ်စုံတစ်ယောက်ပေါ့ သဲကြီးမဲကြီးစားနေလို့ ကြာနေတာ " မီးငယ်ပြောတဲ့စကားကို ဧကရီမသိချင်ယောင်သာဆောင်ထားလိုက်သည်။ အာကာကတော့ အန်တီဧမုန့်စားနေလို့ ကြာတယ်ထင်ပြီး ဘာမှဆက်မပြောတော့ပါ။
" အေးပါဟယ် ရေကူးကြမယ်ဟ " နှင်းတို့တွေ ရေကူးဖို့ ပင်လယ်ထဲဆင်းရန်ပြင်လိုက်ပေမယ့် ဆုမြတ်ရဲ့ခေါ်သံကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ ရပ်တန့်ပြန်သည်။
" စောလေး ခန " နှင်းကိုခေါ်ပြီး ဘာမှမပြောဘဲ စူးစမ်းသလိုကြည့်နေတဲ့ ဆုမြတ်ကြောင့် နှင်းစိတ်မရှည်တော့ဘဲ ထအော်လိုက်သည်။
" ဆုမြတ်ခေါ်ပြီးရင်လဲ ပြောလေဟာ ဘာလဲ "
" နင့်လည်ပင်းက အကွက်ကြီးက ဘာဖြစ်တာလဲ " ဆုမြတ်စကားကြောင့် နှင်းကိုယ့်လည်ပင်းကိုယ်စမ်းပြီးတော့ မားကိုလည့်ကြည့်လိုက်သည်။ မားကြောင့် နှင်းကြိုက်တဲ့ဝတ်စုံလေး မဝတ်ရတာကို သတိရမိပြီး
" စုန်းကိုက်တာ " မီးငယ်လေးပြောတာကြောင့် ဧကရီတောင် နင်သွားသည်။ ဧကရီရဲ့မာကင်ရာ မီးငယ်လုပ်မှဘဲ စုန်းကိုက်ရာဖြစ်တော့တယ်။ ဧကရီဒီနေရာမှာ ဆက်ပြီးရပ်နေရင် မီးငယ်ရဲ့နဂါးမျက်စောင်းတွေကြောင့် မကြာမီအရည်ပျော်တော့မှာဆိုးတာကြောင့် ရေကူးရန်သာ ကမ်းခြေဆီဦးတည်လိုက်သည်။
" ဟင် စုန်းကိုက်တာ ဟုတ်လား "
" ဟုတ်တယ် စုန်းတောင်မှ သေးသေးလေးမဟုတ်ဘူး စုန်းအကြီးကြီးကိုက်တာ "
" ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ စုန်းရှိသေးတယ်ပေါ့လေ "
" ငါက ရှိရင် ရှိတယ်မှတ်လိုက်ပေါ့ဟာ ရှည်ကိုရှည်တယ် " ဆုမြတ်ကို အသားလွတ်ကြီးကောပြီး ရေထဲဆင်းသွားတဲ့ နှင်းကြောင့် ဆုမြတ်ကြောင်ပြီးရပ်နေမိသည်။
" ဆုမြတ် ရေကူးမယ်လေ " အာကာက ပုခုံးပုတ်ပြီးခေါ်မှပင် ဆုမြတ်အသိဝင်လာပြီး ကျန်တာတွေခေါင်းထဲက ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေသာဆင်းကူးတော့သည်။ ခေါင်းထဲကနေထုတ်မပစ်နိုင်သူ နွယ်ကသာ သို့လော... သို့လော... အတွေးတွေတစ်သီကြီးနဲ့ပင်
=====================
ဧကရီတို့နေတဲ့တည်းခိုဆောင်ရဲ့ ရှေ့ကသဲသောင်းယံနားမှာ ဧကရီတို့နှစ်ယောက်ထိုင်ကာ ကျယ်ပြန့်လှတဲ့ပင်လယ်ပြင်ကြီးကို မျက်စိတစ်ဆုံးမြင်တွေ့နေရသည်။ ပင်လယ်ပြင်ကြီးက မာယာတွေများသလောက် ဧကရီဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့မီးငယ်လေးကတော့ ချစ်စရာကောင်းပြီး ဖြူစင်ရိုးသားလွန်းသည်။ ဧကရီအတွက်ဘယ်တော့ကြည့်ကြည့် မရိုးနိုင်တဲ့ပန်းချီကားလေးတစ်ချက်လိုဘဲ အရမ်းလှသည်။ ဧကရီကသာ မီးငယ်လေးကိုကြည့်ပြီး ကဗျာတွေစာတွေဖွဲ့နေတာ မီးငယ်ကတော့ ဧကရီကိုစိတ်ကောက်ပြီး စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပေ။ အကြောင်းကတော့ မနက်ဖြန်ရန်ကုန်ပြန်မယ်ဆိုတာကြောင့်ပင်။ အစက ဧကရီတို့ကမ်းခြေမှာ ငါးရက် တစ်ပတ်လောက်နေကြမယ်လို့ ပြောထားပေမယ့်လည်း ကုမ္မဏီမှာ အရေးကြီးကိစ္စပေါ်လာတာကြောင့် မပြန်လို့မဖြစ်လို့သာပြန်ရမည်။
" မီးငယ်လေး "
" ------ " ဧကရီခေါ်နေတာကို ပြန်မထူးဘဲ ကျောက်ရုပ်လိုငြိမ်နေသည်။
" မီးငယ်လေးလို့ မားခေါ်နေတယ်လေ " ဧကရီထပ်ခေါ်တော့မှပင် ဧကရီကိုလှည့်ကြည့်သည်။
" မီးငယ်လေး မားကုမ္မဏီမှာ အရေးကြီးကိစ္စတစ်ခုရှိလို့ပါ နောက်တစ်ခေါက်မားတို့တွေ ပြန်လာကြမယ်လေ အဲခါကျရင် မီးငယ်လေးနဲ့မား နှစ်ယောက်တည်းလာကြမယ်လေနော် "
" ------ "
" မီးငယ်လေး ပြန်ပြောလေလို့ "
" မား..... " ဧကရီကို မကြည့်ဘဲ ခေါ်ကာ
" မား အလုပ်နဲ့မီးငယ်ဆိုရင် ဘယ်သူကိုရွေးမှာလဲ " မီးငယ်ထိုသို့ပြောလာတော့လဲ ဧကရီသနားရသည်။ ဒီကလေးအပေါ်မှာ ဧကရီပျက်ကွက်မိတာတွေရှိလားဆိုပြီးတော့လဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်။ မီးငယ်ရဲ့ လက်ဖမိုးလေးကို အနမ်းဖွဖွလေးပေးပြီးတော့
" မီးငယ်လေး မားရဲ့ဘဝမှာ မီးငယ်လေးလဲအရေးကြီးသလို မားရဲ့အလုပ်ကလဲ အရေးကြီးတယ်မီးငယ်လေး ဒါပေမယ့် မီးငယ်လေးသိထားရမှာက အလုပ်နဲ့မီးငယ်လေးတစ်ခုခုကို ယှဉ်ပြီးရွေးချယ်ရမယ်ဆိုရင် မီးငယ်လေးကိုဘဲ ရွေးချယ်မှာပါ မီးငယ်လေးက အရာအားလုံးထက်တန်ဖိုးကြီးတယ်လေ " မီးငယ်လိုချင်တဲ့ အဖြေကို ရသွားတယ်ထင်ပ့ မျက်နှာလေးပြုံးယောင်သန်းလာသည်။
" တကယ်လား မား " ဧကရီရဲ့ပုခုံးပေါ်မှာ ခပ်နွဲ့နွဲလေးမှီရင်း ချွဲကာမေးလာသည်။ မီးငယ်ရဲ့ပါးလေးကို မနာအောင်ဆွဲလိမ်ကာ
" တကယ်ပေါ့ မီးငယ်လေးရဲ့ "
" မား မီးငယ်တို့ဘာတွေဘဲကြုံကြုံ လက်တွဲမဖြုတ်ကြေးနော် " ဧကရီပုခုံးထက်မှာမှီနေရင်း ခေါင်းလေးထောင်ပြီးမေးလာတာလေးက အသည်းယားစရာ
" သေချာတာပေါ့ မီးငယ်လေးရဲ့ဟောဒီလက်ကလေးကို ဘာအကြောင်းကြောင်းနဲ့မှ မဖြုတ်ဘူးနော် စိတ်ချ " နှင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးတွေဆီကို ရောက်လာတဲ့မားရဲ့အနမ်းတွေက နွေးထွေးသလို နှင်းရဲ့နှလုံးသားလေးသည်လဲ မားရဲ့အချစ်တွေနဲ့ နွေးထွေးနေမှာအသေအချာပင်။
နွယ် အခန်းထဲမှာနေနေရင်း မွန်းကြပ်လာတာကြောင့် ပင်လယ်လေကိုရှုရှိုက်ရင်း အပန်းဖြေရအောင် သဲသောင်ယံဆီကို တစ်ယောက်တည်းထွတ်လာခဲ့သည်။ တစ်နေရာကိုအရောက်မှာ နွယ်မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ခြေလှမ်းတွေတောင်ရပ်တန့်သွားသည်။ အန်တီဧနဲ့ နှင်းနမ်းနေကြတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် အံကြိတ်ကာ အသားတွေပင် တစ်ဆက်ဆက်တုန်လာခဲ့သည်။ ဘယ်ချိန်တည်းက အန်တီဧနဲ့နှင်းနဲ့က ဒီအခြေအနေထိရောက်လာခဲ့တာလဲ။ အန်တီဧချစ်တဲ့သူက နှင်းပေါ့။ နွယ်ရဲ့အချစ်ပြိုင်ဖက် ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်ပေါ့။ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ဆီမှာ ရှုံးခဲ့ရင်တောင် နွယ်ခံနိုင်ရည်ရှိလောက်မယ်လို့ ထင်ပေမယ့် မိန်းကလေးချင်းဖြစ်တဲ့နှင်းဆီမှာ ရှုံးလို့ကတော့ လုံးဝမဖြစ်နိုင်။ နှင်းလို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့သူကတောင် အန်တီဧအချစ်ကို ရယူနိုင်ရင်၊ သူကကော ဘယ်လို့မရနိုင်ရမှာလဲ သေချာတာတစ်ခုက သူလဲမိန်းကလေးဘဲလေ နွယ်ရဲ့မျက်နှာထက်မှာ ကောက်ကျစ်တဲ့အပြုံးတွေ နေရာယူလျက် အခန်းဆီကို ပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။ နွယ်မြင်တဲ့မြင်ကွင်းတွေကို နွယ်နဲ့ထပ်တူမြင်ခဲ့ရတဲ့လူတစ်ယောက်လဲရှိသေးသည်။ အိမ်ကနေစထွတ်တည်းက ကမ်းခြေရောက်တဲ့ခုချိန်ထိ စောင့်ကြည့်နေတဲ့သူတစ်ယောက်သည်လည်း ထိုမြင်ကွင်းကို အစအဆုံးမြင်ခဲ့ရပေသည်။
အပြင်ခနထွတ်ပြီး လေညင်းသွားခံဖို့သွားမယ်ဆိုပြီးထွတ်သွားတာ နာရီဝက်တောင်မကြာသေးဘူးပြန်ဝင်လာတာကြောင့် ဆုမြတ်တောင် အံ့ဩသွားသည်။ မထွတ်သွားခင်က မျက်နှာက ကြည်လင်ရွှင်ပြနေသလောက် ပြန်ဝင်လာတော့ ပျော်နေတာလား ဝမ်းနည်းနေတာလားတောင် ဆုမြတ်မဝေခွဲတတ်။
" နွယ် လေညင်းခံဖို့ဆို တစ်ခုခုဖြစ်လာလို့လား မျက်နှာလဲ မကောင်းဘူး "
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဆုမြတ်ရယ် ဆုမြတ်ကိုနွယ်ပြောထားတာ မှတ်မိသေးလား "
" ဘာကိုလဲ နွယ် "
" နွယ် သဘောကျနေတာ အန်တီဧဆိုတာကိုလေ "
" အင်း မှတ်မိတယ်လေ နွယ်ရဲ့ "
" အန်တီဧနဲ့အဆင်ပြေအောင် ဆုမြတ် နွယ့်ကို ကူညီပေးမယ်လို့ ပြောထားတာ ခုထိအကြုံးဝင်တယ်မလား " ဆုမြတ် နွယ်စိတ်ချမ်းသာအောင် ခေါင်းသာညိမ့်လိုက်သည်။
" ကောင်းပြီးလေ ရန်ကုန်ရောက်လို့ နွယ်အကူအညီတောင်းရင် ကူညီပေးမယ်မလား "
" အတတ်နိုင်ဆုံး နွယ့်ကို ကူညီပေးပါမယ် ဟုတ်ပြီးလား " ဆုမြတ်လဲကတိပေးလိုက်ရော လိုချင်တာရတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို အလှပဆုံးပြုံးပြလာသည်။ ဒီအပြုံးတွေရဲ့အောက်မှာ ဆုမြတ်အကြိမ်ကြိမ် ကျရှုံးပြီးသားပါနွယ်ရယ်။
====================
" မင်း သူရဲ့အားနည်းချက်တွေ ရှာတွေ့ခဲ့ပြီးလား ငါရေပါလာတာဘဲလိုချင်တာနော် မင်းသိတယ်မလား "
" ဆရာတာဝန်ပေးထားတဲ့အတိုင်း သူ့ကိုမျက်ခြေမပျက်စောင့်ကြည့်နေခဲ့ပါတယ် ဆရာဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်းဘဲ သူ့အားနည်းချက်ကိုလဲ ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ် "
" ကောင်းတာပေါ့ ငါမင်းကို ပေးကမ်းထားတာတွေ အလကားမဖြစ်တော့ဘူးပေါ့ကွာ ပြောစမ်းပါဦး သူ့အားနည်းချက်က ဘာလဲ "
" သူ့ရဲ့ချစ်သူပါ ဆရာ "
" ချစ်သူဟုတ်လား... သူ့ချစ်သူကဘယ်လိုဖြစ်လို့ အားနည်းချက်ဖြစ်ရတာလဲ ငါတို့ထက် အင်အားကြီးတဲ့သူဆို ငါတို့ဘဲပြန်ခံရမှာနော် မင်းမမေ့နဲ့ "
" သူ့ချစ်သူက မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ တိတိကျကျဆိုရင် သူမွေးစားထားတဲ့ မွေးစားသမီးဆိုတာ သူ့အားနည်းချက်ပါ "
" ဘယ်လို ဘယ်လို သူချစ်သူဆိုတာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်တဲ့လား "
" ဟုတ်ပါတယ်ဆရာ ဒါကိုကြည့်ပါ " စာပွဲပေါ်တင်ပေးလာတဲ့စာအိတ်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့နမ်းနေတဲ့ ဓာတ်ပုံတချို့ထွတ်ကျလာသည်။ ထိုကောင်မလေးနှစ်ယောက်က ဧကရီနဲ့ မီးငယ်လေးစောနှင်းပွင့်ဖြူဆိုတာ ပြောစရာပင်မလိုအောင် သေချာနေပြီး။ ဓာတ်ပုံတွေကိုကြည့်ရင် အားပါးတရရယ်မောလိုက်သည်။
" ဟား..... ဟား..... အောင်မြင်တဲ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင် ဒေါ်ဧကရီဆိုတဲ့သူက သူ့ထက်ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ငယ်တဲ့ ကလေးမလေးတစ်ယောက်ကို မွေးပြီးခိုးစားနေတာပေါ့လေ တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ဧကရီရယ် ငါ့ကို အာခံတဲ့အကျိုးဆက်တွေ မင်းသိလာရတော့မှာပါ "
" အဲတော့ မင်းဘယ်လိုဆက်လုပ်မယ် စိတ်ကူးထားလဲ ငါက ဧကရီကို စီးပွားရေးလောကကနေ ထာဝရပျောက်ကွယ်သွားပြီး လူ့လောကမှာ တစ်သက်လုံးမျက်နှာမဖော်နိုင်တာဘဲလိုချင်တယ် "
" ဆရာ ဒီပုံကိုတစ်ချက်ကြည့်ကြည့်ပါ " ပုံထဲမှာ လက်သီးဆုပ်ကာ အံကြိတ်ပြီးရပ်နေတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ပုံ သူရဲ့မျက်ဝန်းအကြည့်တွေက မနာလိုဝန်တိုမှုတွေနဲ့ နာကျည်းမုန်းတီးရိပ်တွေ အပြည့်ပင်။
" ဒါက ဘယ်သူလဲ "
" သူ့ရဲ့အကြည့်တွေကို ဆရာသတိထားမိမယ်ထင်ပါတယ် သူ့ရဲ့မနာလိုဝန်တိုစိတ်ကို ကျွန်တော်တို့အသုံးချလို့ရမှာပါ "
" ဟုတ်တာပေါ့ လူတစ်ယောက်ရဲ့မနာလိုဝန်တိုစိတ်က အမြင့်ပေါ်ကလူကို ပျက်စီးစေဖို့လုံလောက်ပါတယ် ကောင်းပြီးလေ မင်းတာဝန်မင်းကျေပွန်အောင်လုပ်ပါ "
" စိတ်ချပါ ကျွန်တော်အလုပ်ကျွန်တော်သေချာလုပ်မှာပါ ဆရာသာ ကျွန်တော်ကိုပေးထားတဲ့ ကတိကိုမမေ့ပါနဲ့ "
" မင်းသာ တာဝန်ကျေရင် မင်းကိုပြောထားတဲ့အတိုင်း ဖြစ်စေရမယ် အဲတာကို မင်းစိတ်ပူစရာမလိုဘူး " ကိုအောင်မင်းလမ်းမထက်ကနေပြီးတော့ ကြီးမားလှတဲ့ ကုမ္မဏီအဆောက်အအုံကြီးကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ သူတွေ့ခဲ့တဲ့သူက Asia Group Co.,Ltd ရဲ့ပိုင်ရှင် မြန်မာနိုင်ငံရဲ့အချမ်းသာဆုံးသူဌေးကြီး ဦးအောင်သောင်းဖြစ်သည်။ သူသည် ဦးအောင်သောင်းရဲ့မကောင်းမှုမှန်သမျှကို နောက်ကွယ်ကနေလိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့ ဦးအောင်သောင်းရဲ့ လက်ကိုင်တုတ်ပင်။ မကောင်းတဲ့အလုပ်ဆိုပေမယ့်လည်း ဦးအောင်သောင်းဆီကနေ မြိုးမြိုးမြတ်မြတ်ရတာမို့ အောင်မင်းတစ်ယောက် ဒီအလုပ်ကို မစွန့်လွှတ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။ အသုံးအဖြုန်းကြီးတဲ့ဇနီးနဲ့ ကျန်းမာရေးမကောင်းတဲ့ မွေးရာပါနှလုံးရောဂါသည်သားလေးကြောင့် မကောင်းမှန်းသိပေမယ့်လည်း ကြိတ်မှိတ်ကာလုပ်ပေးနေရသည်။ အခုလဲ သားလေးရဲ့ကျန်းမာရေးအခြေအနေက ပိုဆိုးလာကာ ဆေးရုံတင်ထားရပြီး နှလုံးအစားထိုးကုသဖို့လိုနေတာကြောင့် ငွေလိုနေသည်။ ဒါကိုသိထားတဲ့ ဦးအောင်သောင်းကလဲ မတ်လောက်စရာအပေးအယူတွေနဲ့ အောင်မင်းကိုချုပ်ကိုင်ထားပြန်သည်။ အောင်မင်းတစ်ယောက် ဦးအောင်သောင်းပေးလိုက်တဲ့ ငွေတစ်ထပ်ကိုယူကာ သားလေးတတ်နေတဲ့ဆေးရုံဆီကို ရောက်လာခဲ့သည်။ ဆေးရုံခန်းထဲမှာ လှဲနေတဲ့သားလေး အောက်ဆီဂျင်ပိုက်လေးကနေတဆင့် အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းမျှင်မျှင်လေးသာရှုနေသည်။ သားလေးရဲ့ဘေးမှာတော့ ဇနီးသည်မြတ်လေးစောင့်နေပေးသည်။ တကယ်ဆို သားကိုချစ်လွန်းလို့ သားရဲ့ဘေးမှာစောင့်နေတာမဟုတ်ပါ။ အောင်မင်းပြန်လာရင် မြတ်လေးအရမ်းချစ်တဲ့ပိုက်ဆံတွေ ယူလာခဲ့မယ်ဆိုတာကြောင့်သာ စောင့်နေပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မြတ်လေးသည် အောင်မင်းကိုချစ်လို့လက်ထပ်ခဲ့တာထက် အောင်မင်းရဲ့ပိုက်ဆံတွေကိုချစ်လို့သာ ယူခဲ့တာဖြစ်သည်။ အောင်မင်းလက်ထဲ ငွေလျှံနေရင် မြတ်လေးရဲ့အချစ်ကိုခံရပြီး ငွေမလျှံရင်တော့ မြတ်လေးရဲ့ပြောဆိုငြူစူခြင်းကိုသာ ခါးစည်းခံရပြီး။ သူကတော့ အခြား ရေလျှံတဲ့ဘဲတွေနောက်ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်သွားပြီး ပျော်ပါးလို့ဝမှ သားနဲ့ခင်ပွန်းရှိတဲ့အိမ်ဆီကို ပြန်ရောက်လာသည်။ အောင်မင်းကတော့ ရောဂါသည်သားလေးရဲ့မျက်နှာ မြတ်လေးအပေါ်ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့သာအပြစ်မမြင်ဘဲ မြတ်လေးစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးရောဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မြတ်လေးဖြစ်စေချင်တဲ့တိုင်းသာ လိုက်လျောပေးနေလျက်ပင်။ သားလေးရှိတဲ့ ဆေးရုံခန်းလေးထဲကို ဖြည်းလေးစွာဝင်လိုက်တာနဲ့ မြတ်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေက ပျော်ရွှင်မှုအရိပ်အယောင်တွေ ဖြတ်သန်းသွားသည်။ အောင်မင်းပြန်လာလို့ ပျော်ရွှင်သွားတာတော့ မဟုတ်ပါ။ အောင်မင်းလက်ထဲက ပိုက်ဆံထုတ်ကို မြင်ပြီးပျော်ရွှင်သွားတာဖြစ်သည်။
" ရှင်ကလဲ ထွတ်သွားတာကြာလိုက်တာ ကျွန်မသားနားမှာ စောင့်နေရတာ စိတ်တောင်ညစ်လာပြီး ရှင့်သားကလဲ ရှင့်အတိုင်းဘဲ စိတ်ပျက်ဖို့အရမ်းကောင်းတယ် "
" မြတ်လေး မင်းဘယ်လိုပြောနေတာလဲ သားက မင်းရဲ့ဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီး မွေးထားတဲ့ မင်းရဲ့သားအရင်းပါနော် မင်းနည်းနည်းပါးပါး သားကိုလဲ ပြန်ကြည့်ပါဦးလား "
" အို..... စိတ်ရှုပ်လာပြီး ပေး ကျွန်မကိုပိုက်ဆံ ကျွန်မချိန်းထားတာရှိသေးတယ် " မြတ်လေးလိုချင်တဲ့ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို အောင်မင်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။ မြတ်လေးသည်လည်း ပိုက်ဆံရတာနဲ့ တစ်စက္ကန့်တောင်မကြာ အခန်းထဲကနေထွတ်သွားသည်။
" ကျွန်မဆယ်ရက်လောက်ပြန်မလာဘူးနော် ရှင်နဲ့ရှင့်သား အဆင်ပြေသလိုသာနေကြ " အခန်းဝကနေ ပိုက်ဆံတစ်ထပ်ကို မွေ့ရမ်းကာပြောသွားတဲ့ မြတ်လေးကိုကြည့်ပြီး အောင်မင်းစိတ်ပျက်ပျက်နဲ့သာ ခေါင်းခါလိုက်သည်။
======================
ဖတ်ပြီးရင်လဲ Reviewလေးပေးဦးနော်။ လိုအပ်ချက်တွေရှိနေရင်လဲ ဝေဖန်ထောက်ပြပေးကြလေနော်။ သာသာရဲ့စာဖတ်သူလေးတွေ စိတ်နှလုံးပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့ကြပါစေ။ ဘဝအမောတွေ ပြေကြပါစေလို့ သာသာဆုတောင်းပေးပါတယ်။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
မီးငယ္ေလး အစကဝတ္ထားတဲ့ ေရကူးဝတ္စံုပါ
မီးငယ်လေး အစကဝတ်ထားတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံပါ
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
သူ႔ရဲ႕ မားေၾကာင့္ ျပန္လဲလိုက္ရတဲ့ ေရကူးဝတ္စံု
သူ့ရဲ့ မားကြောင့် ပြန်လဲလိုက်ရတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံ
YOU ARE READING
မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး (Completed )
RomanceGL Story Unicode နဲ႔ေရာ Zawgyi နဲ႔ေရာ နွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ေရးေပးထားလို႔ စာဖတ္သူေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ
