မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး
- အပိုင္း ၂၆
- GL Story
- စာေရးသူ ခ်ယ္
မနက္ခင္းေနလံုးႀကီးသည္ စံပယ္ပန္းခင္းျဖဴျဖဴႀကီးနဲ႔ ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ရဲ႕အေပၚကို ညင္သာစြာသက္ေရာက္ေနသည္။ လင္းထိန္းေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးေၾကာင့္ ဧကရီမ်က္နွာကို လက္နဲ႔ကာရင္း နွိုးထလာသည္။ မီးငယ္ေလးက ဒီေလသာေဆာင္မွာဘဲ ၾကယ္ေလးေတြကိုမ်က္နွာမူၿပီး အိပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာေၾကာင့္ အသည္းပံုပန္းပြင့္ဖတ္ေတြၾကားထဲတိုးဝင္အိပ္စက္ခဲ့ၾကတာပင္။ ဧကရီ႕လက္ေမာင္းေပၚမွာ အိပ္စက္ေနတဲ့မီးငယ္ေလးကေတာ့ အပူအပင္မရွိတဲ့ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာသည္။ စူးရွတဲ့အလင္းေရာင္က မီးငယ္ေလးမ်က္နွာေပၚ တိုက္ရိုက္က်ေနတာေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္နွစ္ခုကို အလိုမက်ဟန္ တြန္းေကြးထားေသးသည္။ မီးငယ္ေလးရဲ႕မ်က္နွာေပၚကို ဧကရီ႕လက္ဖဝါးေလးနဲ႔ အလင္းေရာင္မက်ေအာင္ကာကြယ္ေပးလိုက္ေတာ့မွ စုက်ံဳ႕ေနတဲ့မ်က္ေတာင္ေလးေတြကေျပေလ်ာ့သြားၿပီး နႈတ္ခမ္းေလးေတြကၿပံဳးေယာင္သန္းသန္းေလးျဖစ္သြားသည္။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးငယ္ေလးရဲ႕ မ်က္နွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီကို ဧကရီအရမ္းျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားရသည္။ ဒီကေလးက မလိုအပ္တဲ့ေနရာမွာလဲ အရမ္းေခါင္းမာတယ္။ ပါးေလးကို နစ္ဝင္တဲ့ထိဖိကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ မီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္လူးလြန္႔လာၿပီး ဧကရီမ်က္နွာေလးကို ခပ္ဖြဖြကိုင္ကာ
" မား... မီးငယ္အိပ္ေရးမဝေသးဘူးေလ မီးငယ္ေလးအိပ္ခ်င္ေသးတယ္ "
" အိပ္မေနနဲ႔ေတာ့ မီးငယ္ေလးရဲ႕ဆယ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီး ထေတာ့အိပ္ပုတ္ေလး "
" အမ္ ဘယ္လိုဆယ္နာရီေက်ာ္ၿပီးဟုတ္လား မျဖစ္ဘူးေလ ခုထမယ္ ထမယ္ " ဧကရီက ဆယ္နာရီေျပာလို႔ ဝရုန္းသုန္းကား ကုန္းထတဲ့မီးငယ္ေလး ေအာက္ထပ္ကိုအတင္းေျပးဆင္းသြားတာေၾကာင့္ ဧကရီမွာေအာ္ရေသးသည္။ မေတာ္လို႔ေခ်ာ္လဲရင္ ဧကရီဘဲရင္က်ိဳးရမွာေလ။
" မီးငယ္ေလး မေျပးနဲ႔ေလ ျဖည္းျဖည္းဆင္းမွေပါ့ " ဧကရီေအာ္သံပင္မဆံုးေသး မီးငယ္ေလးကဧကရီျမင္ကြင္းထဲကေနေတာင္ ေပ်ာက္သြားၿပီး။ ဧကရီလဲ မနိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ပံုျဖင့္ ေခါင္ခါလိုက္ၿပီး မီးငယ္ေလးဆင္းသြားတဲ့ေအာက္ထပ္ကို လိုက္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ဧကရီတို႔ရဲ႕အိပ္ခန္းကုတင္ေပၚမွာ စူပုတ္ပုတ္ထိုင္ေနၿပီး ဧကရီဝင္လာတာလဲျမင္ေရာ ဟိုဘက္ကိုေတာင္လွည့္သြားသည္။
" မီးငယ္ေလး မ်က္နွာႀကီးကလဲ စူပုတ္ေနတာဘဲကြာ ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း မားကိုေျပာေလ မားရဲ႕မီးငယ္ေလးဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဘာျဖစ္ရမွာလဲ မားေၾကာင့္ေလ မားဘဲေျပာေတာ့ ဆယ္နာရီေက်ာ္ၿပီးဆို ခုမွေျခာက္နာရီစြန္းရံုဘဲရွိေသးတာကို မီးငယ္ကိုလိမ္ၿပီးနွိုးတယ္ မားကိုမေခၚေတာ့ဘူး "
" အဲလိုေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔မီးငယ္ေလးရယ္ မားတို႔က မနက္ျဖန္ဆိုရန္ကုန္ျပန္ရေတာ့မွာေလ မားတို႔မွာဒီေန႔တစ္ရက္ေလဘဲ ေအးေအးေဆးေဆးေနရေတာ့မွာမို႔ ေစာေစာနွိုးလိုက္တာပါ မားကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္မီးငယ္ေလး ေနာ္ " မားက မ်က္နွာေအာက္ငံုၿပီး ညိႈးငယ္ေနတဲ့ပံုနဲ႔ေျပာေတာ့လဲ နွင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။ မားဘက္ကၾကည့္ရင္လဲ နွင္းကိုလက္မလႊတ္ေပးနိုင္ဘူးဆိုတာ နွင္းသိရေတာ့ နွင္းစိတ္ထဲဝမ္းနည္းလာရသည္။ နွင္းအေနနဲ႔လဲ အတၲမႀကီးနိုင္ပါ နွင္းေၾကာင့္နဲ႔ အရာအားလံုးစြန္႔လႊတ္လိုက္ရင္ မားအတြက္မတရားဘူးေလ။ နွင္းကိုယ္တိုင္လဲ မားရဲ႕အနားမွာ လိပ္ျပာလံုလံုနဲ႔ေနနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ နွစ္ဦးနွစ္ဖက္အတြက္ရက္စက္တဲ့လမ္းကိုဘဲ နွင္းရင္နာနာနဲ႔ေ႐ြးခ်ယ္ရတာပင္။ နွင္း မားရဲ႕ပါးေလးကိုလက္နွစ္ဖတ္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
" ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ အရာအားလံုးကိုေခါင္းထဲကေန ထုတ္ထားၿပီး မီးငယ္တို႔နွစ္ေယာက္ဘဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကမယ္ေလေနာ္ "
" ေနမွာေပါ့မီးငယ္ေလးရဲ႕ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး မားရဲ႕မီးငယ္ေလးစားခ်င္တာေတြကို မားကိုယ္တိုင္ခ်က္ေကြၽးမယ္ ဘာစားခ်င္လဲ မားကိုေျပာ "
" အင္း..... ဘာစားခ်င္လဲဆိုေတာ့ ေဟာ့ေပါ့ မားကိုယ္တိုင္လုပ္ေကြၽးတဲ့ေဟာ့ေပါ့စားခ်င္တယ္ "
" အိုေက မားလုပ္ေကြၽးမယ္ေနာ္ အရင္ဆံုးမ်က္နွာသစ္ မားနဲ႔အတူတူေစ်းသြားၿပီး လိုတာသြားဝယ္ၾကမယ္ မနက္စာလဲအျပင္မွာဘဲ စားၾကမယ္ေနာ္ " ဧကရီတို႔အဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔ ဟိုတယ္တစ္ခုမွဝင္ၿပီး မနက္စာစားၾကသည္။ မနက္စာစားၿပီးတာနဲ႔ မီးငယ္ေလးစားခ်င္တဲ့ေဟာ့ေပါ့ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ေကြၽးဖို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့အဆာပလာမ်ားဝယ္ယူဖို႔အတြက္ ေစ်းႀကီးကိုထြတ္လာခဲ့ၾကသည္။ ကုန္တိုက္ႀကီးေတြ Marketႀကီးေတြေလာက္သာ ေစ်းဝယ္ထြတ္တဲ့မီးငယ္ေလးက ေျမေပၚေစ်းႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး အထူးအဆန္းသဖြယ္အံ့ၾသေနသည္။ ဝယ္သူေတြကို သူထက္ငါအလုအယက္ေအာ္ေခၚေနတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ ပ်ားပန္းခတ္မ်ွသြားလာလႈပ္ရွာေနတဲ့သူေတြကိုလိုက္ၾကည့္ၿပီး မီးငယ္ေလးေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုရသည္။ မီးငယ္ေလးနား နားကိုတိုးတုိးေလးကပ္ၿပီး
" ဒီေစ်းမွာ တန္ေအာင္ဘယ္လိုဝယ္ရလဲ သိလား " နွင္းက ေခါင္းခါျပေတာ့ နွင္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ၾကက္သားေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေရွ႕ကိုေခၚသြားသည္။ မားဘယ္လိုဝယ္မလဲၾကည့္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ မ်က္ခံုးပင့္ျပေတာ့ နွင္းလဲစိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ၾကက္သားေရာင္းတဲ့အန္တီႀကီးနဲ႔ မားရဲ႕ေျပာေနတဲ့စကားေတြလဲၾကားေနရသည္။
" အစ္မႀကီး ၾကက္သားတစ္ဆယ္သားဘယ္ေလာက္လဲ "
" တစ္ဆယ္သား ၂၀၀၀ညီမေလး ယူမလား တန္တယ္ေနာ္ ပိုပိုသာသာေလးလည္းထည့္ေပးဦးမွာ "
" နည္းနည္းေလ်ွာ႔ပါဦးလား သံုးဆယ္သား ၅၀၀၀ထားလိုက္အစ္မႀကီးရယ္ေနာ္ "
" ေစ်းဦးေပါက္မို႔ ထည့္ေပးလိုက္မယ္ေနာ္ ယူသြား ယူသြား ညီမေလး "
" ဟုတ္ ေက်းဇူးပါအစ္မႀကီး " မားနဲ႔ေစ်းသည္အန္တီႀကီးရဲ႕အေရာင္းအဝယ္တည့္သြားေတာ့ မားက နွင္းကိုလွည့္ၾကည့္ၿပီး
" ေတြ႕ၿပီးမလား အဲလိုဝယ္ရတယ္ "
" ဒါေလးမ်ား မားရယ္ ဘာခတ္တာမို႔လို႔လဲ မီးငယ္လဲဝယ္တတ္တာေပါ့ " ဝယ္ထားတဲ့ၾကက္သားရၿပီးေနာက္ မားရဲ႕လက္ကိုျပန္ဆြဲကာ ငါးေရာင္းတဲ့အန္တီႀကီးရဲ႕ေရွ႕မွာရပ္လိုက္ၿပီး မားေျပာတဲ့အတိုင္း ဟန္ပါပါနဲ႔ေျပာလိုက္သည္။
" အန္တီ ငါးတစ္ဆယ္သားဘယ္ေလာက္လဲဟင္ "
" တစ္ဆယ္သားကို ၁၅၀၀ပါ တူမႀကီး ယူမလားလတ္လတ္ဆက္ဆက္ေတြႀကီးဘဲ "
" မေလ်ွာ႔ေတာ့ဘူးလားအန္တီရယ္ သံုးဆယ္သား ၅၀၀၀ဘဲထားလိုက္ေလေနာ္ အဲတာဆိုယူမယ္ "
" ဟမ္... "
" ဟင္... ေအာ္ ေအး... ေအး... " မီးငယ္ေလးရဲ႕စကားအဆံုး ဧကရီေရာ ငါးေရာင္းတဲ့အန္တီႀကီးပါ အာေမဋိတ္သံကိုယ္စီထြတ္လာေတာ့သည္။
" ေရာ႕သမီးေလး အန္တီ ပိုိပုိသာသာထည့္ေပးထားတယ္ေနာ္ " အန္တီႀကီးေပးတဲ့ငါးထုတ္ေလးကို ေျမာက္ကိုင္ျပၿပီး သူ႔ကိုယ္သူဂုဏ္ယူေနဟန္နဲ႔
" ေတြ႕လား ဒီမွာ မီးငယ္လည္း ဝယ္တတ္ပါတယ္ေနာ္ " ဂုဏ္ယူဝံႂကြားစြာနဲ႔ေျပာတဲ့မီးငယ္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ဧကရီရယ္ခ်င္စိတ္ကို အံႀကိတ္ၿပီးထိန္းထားရသည္။ ေဟာ့ေပါ့အတြက္ လိုအပ္တာေတြအကုန္ဝယ္ၿပီး ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ ထိန္းထားရတဲ့ရယ္ခ်င္စိတ္ေတြကို လႊတ္ခ်ေပးၿပီး အားရပါးရေအာ္ရယ္လိုက္ေတာ့သည္။
" ဟား... ဟား... မီးငယ္ေလးရယ္ ဟီး... ဟီး... " ကားေပၚေရာက္တာနဲ႔ရုတ္တရတ္ႀကီးထရယ္တဲ့မားေၾကာင့္ နွင္းေၾကာင္သြားသည္။
" မား... ဘာျဖစ္လို႔လဲ မီးငယ္ကိုေျပာေလ ဘာေတြရယ္ေနတာလဲလို႔ "
" ဟင္း... ဟင္း... မားရယ္ရတာအူေတြေတာင္နာတယ္မီးငယ္ေလးရယ္ "
" ဘာလဲ မီးငယ္ကိုလဲေျပာျပေလလို႔ " ဧကရီ အရယ္ရပ္ၿပီး မီးငယ္ေမးတာကို
" မီးငယ္ေလး မားဝယ္တုန္းက ၾကက္သားတစ္ဆယ္သား ဘယ္ေလာက္လဲ "
" တစ္ဆယ္သားနွစ္ေထာင္ေလ အဲတာရယ္စရာပါလို႔လားမား "
" မပါေသးပါဘူး ဆက္နားေထာင္ေလ ငါးတစ္ဆယ္သားကေကာ ဘယ္ေလာက္လဲ ၁၅၀၀ ေလမား "
" အင္း ဟုတ္တယ္ မားက ၾကက္သားသံုးဆယ္သားဝယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္နဲ႔ရလာလဲ ၅၀၀၀ ေပါ့ မီးငယ္လဲ ငါးကို သံုးဆယ္သား ၅၀၀၀နဲ႔ဝယ္လာတာဘဲေလ "
" ခြီး... မားေျပာျပမယ္ ၾကက္သားတစ္ဆယ္သား ၂၀၀၀ သံုးဆယ္သားဝယ္တယ္ဆိုေတာ့ ၂၀၀၀ကို ၃နဲ႔ေျမာက္ဘယ္ေလာက္လဲ "
" ၆၀၀၀ လိုရင္းေျပာပါမားရယ္ ခုထိမီးငယ္ေတာ့ ရယ္စရာမေတြ႕ေသးဘူး "
" ဟုတ္တာေပါ့ သံုးဆယ္သား ၆၀၀၀က်တဲ့ၾကက္သားကို မားက ၅၀၀၀နဲ႔ဆစ္ၿပီးဝယ္လာတာေလ မီးငယ္ကေကာ တစ္ဆယ္သား ၁၅၀၀ကို သံုးဆယ္သားဆိုေတာ့ ၃နဲ႔ေျမာက္ "
" ၄၅၀၀ "
" အင္း ၄၅၀၀ဘဲက်တဲ့ငါးကို မီးငယ္ေလးက ၅၀၀၀ေတာင္ေပးၿပီးဝယ္လာတာေလ "
" အာ အဲလိုလား မီးငယ္မွားေနရင္ မားကေျပာေလလို႔ မီးငယ္မွမသိတာကို "
" ဟား... ဟား... အဲတာနဲ႔မ်ား ဝယ္တတ္ပါၿပီးဆိုၿပီး မီးငယ္ေလးတစ္ေယာက္ေအာက္ေျခလြတ္ေနတာေလ "
" မားကလဲကြာ မသိဘူး မားကိုစိတ္ဆိုးတယ္ "
" ေဟာ မီးငယ္ေလးကလဲ မားကခ်စ္လို႔စတာကို စိတ္မဆိုးနဲ႔ေလေနာ္ "
" မသိဘူး မားကို မေခၚေတာ့ဘူး "
======================
ဧကရီတို႔ေစ်းကျပန္လာတာနဲ႔ ေဟာ့ေပါ့ခ်က္ဖို႔ျပင္ဆင္ၾကသည္။ ေဘးကမီးငယ္ေလးကေတာ့ ဟိုရႈပ္ဒီရႈပ္နွင့္ ဧကရီ႕နားမွာအရႈပ္ထုတ္ေလးလုပ္ေနသည္။ ဧကရီကိုသာလိုက္ရႈပ္ေနတာ ျပန္ေရာက္တည္းကခုခ်ိန္ထိ ဧကရီကိုစကားလံုးဝမေျပာေသးဘူး။ နႈတ္ခမ္းႀကီးကလဲစူခ်ိတ္ေနတာ ေဟာ့ေပါ့ဟင္းရည္အိုးထဲဝင္ေတာ့မည္။ ေစ်းမွာသူ႔ကိုရယ္လို႔ဆိုၿပီး ခုထိစိတ္ေကာက္ေနတာေလ။ အမယ္ မီးငယ္ေလးတို႔မ်ားစိတ္ေကာက္ေနလို႔ အစားအေသာက္ပ်က္မယ္မ်ားထင္ေနသလား။ မထင္လိုက္နဲ႔ေလ ပြတ္ပြတ္ဆူေနတဲ့မာလာေဟာ့ေပါ့ဟင္းရည္ထဲကို အသားတံုးေလးေတြနွစ္လိုက္၊ အ႐ြက္ေလးေတြနွစ္လိုက္ က်က္သြားရင္စားလိုက္နဲ႔ပင္။ သူကိုယ္တိုင္သံုးဆယ္သား၄၅၀၀ကို ၅၀၀၀ ေပးၿပီးဝယ္လာတဲ့ငါးအသားလႊာေလးကို ေဆာ့နဲ႔တို႔ၿပီးစားလိုက္နဲ႔ စိတ္ေကာက္ေနေသးတဲ့အေၾကာင္း ဧကရီသိေအာင္ စူထားတဲ့နႈတ္ခမ္းကလဲ အဲအတိုင္းပင္။ နႈတ္ခမ္းစူစူေလးကို ဧကရီအသည္းယားယားနဲ႔ငံုနမ္းလိုက္ေတာ့ မီးငယ္ေလးရဲ႕မ်က္ေစာင္းက ဒိုင္းခနဲ႔။ ဧကရီလည္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ၿပီး ငါးအသားလႊာတစ္ဖက္ကို ေဆာ့ေလးနဲ႔တို႔ၿပီးစားလိုက္သည္။ ၅၀၀ပိုေပးၿပီးဝယ္ထားတာမလား ဧကရီတန္ေအာင္စားရမယ္ေလ။ ခြီး... ၄၅၀၀ကို ၅၀၀၀နဲ႔ဝယ္လာၿပီး ဂုဏ္ယူေနတဲ့မီးငယ္ေလးရုပ္ကို ျပန္ေတြးမိေတာ့ အသံထြတ္ေအာင္ရယ္မိေသးသည္။ မီးငယ္ေလးကေတာ့ ေဒါသခိုးရိုက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ဧကရီကိုၾကည့္ၿပီး အေပၚထပ္ကိုေျပးတတ္သြားသည္။ မီးငယ္ေလးက ေဟာ့ေပါ့ေတာင္ၿပီးေအာင္မစားဘဲ ဧကရီကိုစိတ္ဆိုးသြားတယ္ထင္ေပမယ့္ ေျပာင္သလင္းေနတဲ့ အသားပန္ကန္ေတြနဲ႔ အ႐ြက္ပန္ကန္ေတြကိုေတြ႕မွဘဲ မီးငယ္ေလးက သူ႔ဗိုက္ထဲအကုန္ျဖည့္ၿပီးမွ အေပၚတတ္ၿပီးစိတ္ေကာက္ေနတာပင္။ မီးငယ္ေလးရဲ႕အက်င့္တစ္ခုကအဲတာပါဘဲ ဘယ္သူဘဲဘယ္လိုမ်ိဳးစိတ္ေကာက္ေနပါေစ သူ႔ဗိုက္သူေတာ့ဝေအာင္ျဖည့္ၿပီးမွ စိတ္ေကာက္တာျဖစ္သည္။ သူမ်ားေတြလိုမ်ိဳး အစာအငတ္ခံၿပီး စိတ္ေကာက္စိတ္ဆိုးတာမ်ိဳးေတာ့ မီးငယ္ေလးရာဇဝင္မွာမရွိဘူး။ သူမ်ားကိုစိတ္ေကာက္တာ သူကဘာလို႔ဒုကၡခံရမွာလဲတဲ့ ခံခ်င္ခံ သူ႔ကိုအဲလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့သူဘဲ ခံရမွာေပါ့တဲ့ အဲလိုအေၾကာတင္းမီးငယ္ေလးရယ္ပါ။ အခုလဲအဲတိုင္းပါဘဲ သူ႔ကိုစိတ္ေကာက္ေအာင္လုပ္တဲ့ ဧကရီ႕အတြက္ဘာမွမခ်န္ဘဲ မီးငယ္ေလးသာအကုန္စားသြားၿပီး ဧကရီကိုေတာ့ ဗိုက္ဆာလဲခံဆိုၿပီးထားသြားတာမဟုတ္လား။ မီးငယ္ေလးအေၾကာင္း အူမေခ်းခါးမက်န္သိေနတဲ့ဧကရီက အဲလိုခံစရာလား။ ဧကရီေၾကာင့္ စိတ္ေကာက္ေနတာမလို႔ ဧကရီအတြက္ဘာမွခ်န္ထားမွာမဟုတ္တာ သိေနတဲ့ဧကရီကလဲ ဘယ္ရမလဲ။ အပူခံခြက္ထဲမွာသပ္သပ္ခ်န္ထားတဲ့ ေဟာ့ေပါ့ဟင္းရည္ေတြကို အိုးေလးထဲေလာင္းထည့္လိုက္သည္။ ပြတ္ပြတ္ဆူလာေတာ့မွ ေရခဲေသတၱာထဲထည့္သိမ္းထားတဲ့ ၾကက္သားတံုး၊ ၾကက္ေၾကာလံုး၊ငံုးဥ၊ အသားလံုးအစံုနဲ႔ အ႐ြက္စံုကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ပြတ္ပြတ္ဆူေနတဲ့ဟင္းရည္အိုးထဲနွစ္လိုက္စားလိုက္၊ ငါးအသားလႊာေလးစားလိုက္နွင့္ ေလာကစည္းစိမ္ခံေနလိုက္သည္။ မီးငယ္ေလးဆင္းလာမွာလဲ စိတ္မပူရဘူးေလ အနည္းဆံုးေကာက္ၿပီးေဟ့ဆို ၃နာရီေလာက္အခန္းေအာင္းေနတတ္တာေၾကာင့္ ဧကရီအတြက္ေအးေဆးစားေသာက္လို႔ရေသးသည္။ ၿပီးေတာ့မွ မီးငယ္ေလးကိုသြားေခ်ာ့ေတာ့မည္။ ဘယ္လိုေခ်ာ့ရမလဲဆိုတာပါ စဥ္းစားထားၿပီးသားမို႔ အားလံုးက အိုေကမွာ စိုေျပေနဘဲ။ မီးဖိုေလးဖြင့္ၿပီး ဒယ္အိုးေလးထဲေရမျပည့္တျပည့္ေလးျဖည့္ၿပီး မီးငယ္ေလးစိတ္ေကာက္ေျပေစမယ့္ဟာေလးလုပ္ၿပီး ထည့္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ ဧကရီစားလက္စေလးကို ၿပီးေအာင္စားၿပီး မီးငယ္ေလးကိုေခ်ာ့ဖို႔ အေပၚတတ္ရဦးမည္။
တစ္နာရီ... ဟုတ္တယ္ နွင္းေစာင့္ေနတာ တစ္နာရီၾကာၿပီး။ နွင္းစိတ္ေကာက္ၿပီးဆို နွင္းစိတ္ေကာက္မေျပမခ်င္းအခန္းေရွ႕မွာ စိတ္ရွည္ရွည္ေခ်ာ့တတ္တဲ့မားက အခုနွင္းအခန္းထဲမွာေနေနတာ တစ္နာရီၾကာၿပီးခုထိလာမေခ်ာ့ေသးဘူး။ နွင္းကလဲစိတ္ေကာက္ၿပီးဆို မားဘယ္ေလာက္ေခ်ာ့ေခ်ာ့ သံုးနာရီေလာက္ၾကာမွထြတ္လာတတ္သည္။ တကယ္ဆိုမားစၿပီးလာေခ်ာ့တာနဲ႔ နွင္းကစိတ္ေကာက္ေျပေနၿပီးျဖစ္သည္။ အခန္းထဲမွာအၾကာႀကီးေနေနရတာက အေၾကာင္းရွိသည္။ အရင္တစ္ခါနွင္းစိတ္ေကာက္တုန္းက မားဘယ္လိုေခ်ာ့လဲသိလား။ ေျပာျပမွာေပါ့ ဒီကေျပာျပခ်င္လြန္းလို႔။ မားကတစ္ခါနဲ႔တစ္ခါေခ်ာ့နည္းေတြမတူဘူး။ အရင္တစ္ခါစိတ္ေကာက္တုန္းကဆို ဘာလုပ္တယ္မွတ္လဲ နွင္းရဲ႕အခန္းေရွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ႀကီးထိုင္ၿပီး ပုစြန္ေတြကင္ ငါးေတြကင္ေနတာ။ နွင္းကအစားဆိုအရမ္းမတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ပုစြန္မီးဖုတ္နံ႔ေလးကအခန္းထဲတိုးဝင္လာတာနဲ႔ သေရယိုေနၿပီး။ ပါစပ္ကလဲတစ္ဖြဖြနဲ႔
" ခ်စ္ရသူစားဖို႔ ပုစြန္ေတြ ကင္ေနပါတယ္ "
" စားမယ့္သူေလးမရွိေတာ့ ပုစြန္ေလးေတြ အားငယ္... "
" စိတ္ေျပေတာ္မူလို႔ လာစားလွည့္ပါ ၾကင္နာသူရယ္ " ဆိုၿပီး သံရွည္စြဲၿပီး သီခ်င္းလုပ္ဆိုေနတာ နွင္းကေတာ့အခန္းထဲကေန ရယ္ေနရတာအူကိုနာလို႔။ ေနာက္တစ္ခါစိတ္ဆိုးတုန္းကေတာ့ အၾကာႀကီးမေခ်ာ့လိုက္ရဘူး ခနေလးဘဲ။ ဘယ္လိုေခ်ာ့လဲဆိုေတာ့ နွင္းက အခန္းထဲမွာ မားကအခန္းေရွ႕ကေနတဒုန္းဒုန္းထုၿပီး လာေခၚတယ္သိလား။ ၿပီးေတာ့ေျပာေသးတယ္
" မီးငယ္ေလး မီးငယ္အခုခ်က္ျခင္းထြတ္မလာရင္ နံရံကိုလက္သီးနဲ႔ထိုးမွာေနာ္တဲ့ လက္က်ိဳးလဲက်ိဳးပါေစ " ဆိုၿပီး နံရံကိုတဖုန္းဖုန္းထိုးေနတဲ့အသံၾကားလို႔ နွင္းလန္႔သြားၿပီးတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ မားရဲ႕လက္ကရဲရဲနီေနၿပီး။ ေသြးေတြလို႔ေတာ့ မထင္ပါနဲ႔ အခ်ဥ္ရည္ေတြ ထိုးေနတဲ့နံရံမွာလဲ ေဖာ့တုံးတစ္ခုကပ္ထားေသးတယ္။ နံရံကိုထိုးရင္ လက္နာမွာေပါ့တဲ့ေလ။ မွတ္မွတ္ရရကိစၥတစ္ခုလည္းရွိေသးတယ္။ အခုလိုဘဲနွင္းကအခန္းထဲမွာ စိတ္ဆိုးေနလို႔ မားကလာေခ်ာ့တာပါဘဲ။ တံခါးေလးသံုးခ်က္ေခါက္ၿပီးဘာမွလဲမေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ဘာမ်ားေျပာမလဲလို႔နွင္းေစာင့္ေနတာနာရီဝက္ၾကာတဲ့ထိ ဘာသံမွထြတ္မလာတာေၾကာင့္ တံခါးေလးေသးေသးေလးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွ နွင္းေတာ္ေတာ္အံၾသသြားသည္။ မားေလ ရွင္တို႔ရဲ႕မားက ေယာဂီဝတ္စံုႀကီးဝတ္ နွင္းရဲ႕အခန္းဝတည့္တည့္မွာ တင္ပလႅင္ေခြၿပီးတရားထိုင္ေနတာတဲ့။ ပါစပ္ကလဲပြစိ ပြစိနဲ႔တစ္ခုခုကို ႐ြတ္ေနတာေၾကာင့္ အနားကပ္ၿပီးသြားနားေထာင္ၾကည့္ေတာ့ မီငယ္ေလးစိတ္ေကာက္ေျပပါ မီးငယ္ေလးစိတ္ေကာက္ေျပပါဆိုၿပီး တစ္ဖြဖြ႐ြတ္ၿပီးတရားထိုင္ေနတာဘဲ။ အဲလိုနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ေခ်ာ့တတ္တဲ့မားေၾကာင့္ နွင္းၾကာၾကာေကာက္တာမဆန္းဘူးမလား။ အခုလဲဘယ္လိုလာေခ်ာ့မလဲေစာင့္ေနေပးမယ့္ တစ္နာရီၾကာတဲ့ထိဘာမွမထူးျခားေသးဘူး။ နွင္းနွာေခါင္းထဲမွာ ေဟာ့ေပါ့နံ႔ရေနတာၾကာၿပီး။ တစ္ခုခုကို မသကၤာလို႔ ေအာက္ဆင္းၾကည့္ေတာ့ေတြ႕ပါၿပီး။ ဘယ္ေနရာမွာဖြတ္ထားမွန္းမသိတဲ့ေဟာ့ေပါ့ကို ဇိမ္နဲ႔ထိုင္စားေနတဲ့မားကို နွင္းေအာ္လိုက္ေတာ့သည္။
" မား !!! "
" ဟင္ မီး... မီးငယ္ေလး ဘာ... ဘာလို႔ဆင္းလာတာလဲ "
" ေဟာ မီးငယ္ဆင္းမလာရင္ မားအခုလိုခိုးေၾကာင္ခိုးဝွတ္စားေနတာေတြ ဘယ္သိမလား "
" ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္စားေနတာ မဟုတ္ပါဘူးမီးငယ္ေလးရယ္ မီးငယ္ေလးမဝေသးရင္ထပ္စားလို႔ရေအာင္ခ်န္ထားတာပါ "
" ဟုတ္လား အဲတာဆိုမားက ဘာလို႔စားေနတာလဲ မီးငယ္အတြက္ခ်န္ထားတာဆို "
" အားရွိေအာင္လို႔ မားအတြက္အားရွိဖို႔လိုလို႔ေလ " လက္ေမာင္ႀကီးေျမာက္ျပၿပီးေျပာေနတဲ့မားကိုၾကည့္ၿပီး
" ဘာျဖစ္လို႔အားရွိေအာင္လဲ မားက အားပ်က္ေနလို႔လား "
" အင္း မီးငယ္ေလးရဲ႕အခ်စ္ေတြနဲ႔ေဝးသြားလို႔ အားပ်က္ေနတာ အဲတာေၾကာင့္အစားမ်ားမ်ားစားၿပီးရင္ မီးငယ္ေလးကိုေခ်ာ့မလို႔ "
" ေအာ္ မီးငယ္ကိုေခ်ာ့ဖို႔အတြက္ အားရွိေအာင္လုပ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား မား "
" ဟုတ္တယ္မီးငယ္ေလးကို မားကအားရွိေအာင္အစားအမ်ားႀကီးစားၿပီးေခ်ာ့မလို႔ "
" အခုစားၿပီးၿပီးေပါ့ အားရွိသြားၿပီးမလား မီးငယ္ကိုေခ်ာ့ေတာ့ "
" အခုေခ်ာ့မယ္ ဟင္ မီး... မီး... "
" ေခ်ာ့မယ္ဆို ေခ်ာ့ေလမားရယ္ မီး မီးနဲ႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဒါနဲ႔မား ေညႇာ္နံ႔တစ္ခုခုမရဘူးလား " နွင္းေမးလိုက္ေတာ့ မားကလဲေညႇာ္နံ႔ရတယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းညိမ္ျပသည္။
" ဘယ္ကေနေညႇာ္နံ႔ထြတ္ေနတာလဲမား သိလား " သိတယ္ဆိုၿပီးေနာက္တစ္ႀကိမ္ေခါင္းညိမ္ကာ တစ္ေနရာကိုလက္ညိဳးထိုးျပသည္။ မားလက္ညိဳးထိုးျပတဲ့ေနရာကို နွင္းလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးေတြထြတ္ၿပီး မီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီးဖိုစင္ႀကီးကိုေတြ႕လိုက္သည္။
" အား !! မီး... မီး... အဲတာကို ဒီတိုင္းေၾကာင္ၾကည့္ေနတာလားမားရယ္ မီးၿငိမ္းဖို႔လုပ္ေလ ေရ... ေရ... " နွင္းေျပာမွ မားကသတိဝင္လာၿပီး ေဘစင္ကေနေရတစ္ခြက္ယူကာ မီးဖိုေပၚေလာင္းခ်လိုက္သည္။ ေတာ္ေသးသည္ မီးမမ်ားတာေၾကာင့္ ေရတစ္ခြက္နဲ႔ဘဲ မီးေသသြားသည္။ ဒယ္အိုးအဖံုးကို နွင္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲမွာရွိတဲ့ အဖံုးအလံုပိတ္စတီးခ်ိဳင့္ေလးတစ္ခုေပၚလာသည္။ အဲစတီးခ်ိဳင့္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေတြ႕ပါၿပီး မီးတူးထားတဲ့မဲမဲအျပားေလးတစ္ခု
" မား ဒါကဘာလုပ္ထားတာလဲ မဲမဲႀကီး "
" ပူတင္း... မီးငယ္ေလးကို ေခ်ာ့ဖို႔အတြက္ၾကက္ဥပူတင္းလုပ္ထားတာ " နွင္းကိုေခ်ာ့ဖို႔အတြက္ နွင္းႀကိဳက္တဲ့ၾကက္ဥပူတင္းလုပ္ထားတာ အထဲမွာရွိတဲ့ေရခမ္းသြားတာေၾကာင့္ေရာ အိုးအရမ္းပူၿပီး မီးထေတာက္တာေၾကာင့္ ၾကက္ဥပူတင္းဘဝကေန ၾကက္ဥပူမဲဘဝေရာက္သြားတာပင္။
" မားရာ မီးငယ္ကိုေခ်ာ့ဖို႔အတြက္လုပ္ထားတယ္ဆိုရင္လဲ ေသခ်ာမလုပ္ေပးဘူး အခုၾကည့္ မားကအားရွိေအာင္လုပ္ေနတာနဲ႔တင္ ၾကက္ဥပူတင္းက စားမရေတာ့ဘူးေလ "
" မီးငယ္ေလးစားခ်င္ရင္ မားထပ္လုပ္ေပးမယ္ေလေနာ္ ဒီတစ္ခါေကာင္းေကာင္းေလးလုပ္ေပးပါမယ္မီးငယ္ေလးရယ္ မားကိုစိတ္မေကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ "
" ထပ္လဲလုပ္မေနနဲ႔ေတာ့ စိတ္လဲမေကာက္ေတာ့ပါဘူးမားရယ္ "
" တကယ္စိတ္မေကာက္ေတာ့ဘူးလား အဲတာဆိုမားကိုနမ္း " ဆိုၿပီး ပါးကိုအတင္းထိုးေပးတာေၾကာင့္ မားရဲ႕ပါးကိုဘယ္ေကာညာေကာ နမ္းေပးလိုက္ေတာ့ မားကေက်နပ္ၿပံဳးႀကီး ၿဖီးတီတီနဲ႔။ နွင္းလဲစိတ္ေကာက္ေျပမွျဖစ္မည္ မဟုတ္ရင္ နွင္းရဲ႕စံပယ္ၿခံႀကီးတစ္ခုလံုး အမဲေရာင္ေျပာင္းေနလို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ဟီး...
=======================
ဒါဒါေလးေတြ ၾကာသြားတယ္မလား။ သာသာက အခ်ိဳေကြၽးလိုက္ အခါးေကြၽးလိုက္နဲ႔ေနာ္ ဒါဒါေတြအဆင္ေျပေသးရဲ႕လား ဟဲဟဲ အခ်ိဳၿပီးရင္အခါးလာမွာပါ အခ်ိဳကိုၿပံဳးၿပံဳးႀကီးဖတ္သလို အခါးကိုလဲ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးဖတ္ၾကေလ အငိုမ်က္လံုးအၿပံဳးမ်က္နွာေလးနဲ႔ေပါ့ အားေပးသူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကို သာသာကေက်းဇူးတင္တယ္ေနာ္
-----------------------------------------------------------မားရဲ့ မီးငယ်လေး
- အပိုင်း ၂၆
- GL Story
- စာရေးသူ ချယ်
မနက်ခင်းနေလုံးကြီးသည် စံပယ်ပန်းခင်းဖြူဖြူကြီးနဲ့ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရဲ့အပေါ်ကို ညင်သာစွာသက်ရောက်နေသည်။ လင်းထိန်းနေတဲ့ကောင်းကင်ကြီးကြောင့် ဧကရီမျက်နှာကို လက်နဲ့ကာရင်း နှိုးထလာသည်။ မီးငယ်လေးက ဒီလေသာဆောင်မှာဘဲ ကြယ်လေးတွေကိုမျက်နှာမူပြီး အိပ်ချင်တယ်ဆိုတာကြောင့် အသည်းပုံပန်းပွင့်ဖတ်တွေကြားထဲတိုးဝင်အိပ်စက်ခဲ့ကြတာပင်။ ဧကရီ့လက်မောင်းပေါ်မှာ အိပ်စက်နေတဲ့မီးငယ်လေးကတော့ အပူအပင်မရှိတဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်လို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရှာသည်။ စူးရှတဲ့အလင်းရောင်က မီးငယ်လေးမျက်နှာပေါ် တိုက်ရိုက်ကျနေတာကြောင့် မျက်တောင်နှစ်ခုကို အလိုမကျဟန် တွန်းကွေးထားသေးသည်။ မီးငယ်လေးရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို ဧကရီ့လက်ဖဝါးလေးနဲ့ အလင်းရောင်မကျအောင်ကာကွယ်ပေးလိုက်တော့မှ စုကျုံ့နေတဲ့မျက်တောင်လေးတွေကပြေလျော့သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေကပြုံးယောင်သန်းသန်းလေးဖြစ်သွားသည်။ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ကလေးငယ်လေးရဲ့ မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီကို ဧကရီအရမ်းမြတ်နိုးတန်ဖိုးထားရသည်။ ဒီကလေးက မလိုအပ်တဲ့နေရာမှာလဲ အရမ်းခေါင်းမာတယ်။ ပါးလေးကို နစ်ဝင်တဲ့ထိဖိကပ်နမ်းလိုက်တော့ မီးငယ်လေးတစ်ယောက်လူးလွန့်လာပြီး ဧကရီမျက်နှာလေးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ကာ
" မား... မီးငယ်အိပ်ရေးမဝသေးဘူးလေ မီးငယ်လေးအိပ်ချင်သေးတယ် "
" အိပ်မနေနဲ့တော့ မီးငယ်လေးရဲ့ဆယ်နာရီကျော်နေပြီး ထတော့အိပ်ပုတ်လေး "
" အမ် ဘယ်လိုဆယ်နာရီကျော်ပြီးဟုတ်လား မဖြစ်ဘူးလေ ခုထမယ် ထမယ် " ဧကရီက ဆယ်နာရီပြောလို့ ဝရုန်းသုန်းကား ကုန်းထတဲ့မီးငယ်လေး အောက်ထပ်ကိုအတင်းပြေးဆင်းသွားတာကြောင့် ဧကရီမှာအော်ရသေးသည်။ မတော်လို့ချော်လဲရင် ဧကရီဘဲရင်ကျိုးရမှာလေ။
" မီးငယ်လေး မပြေးနဲ့လေ ဖြည်းဖြည်းဆင်းမှပေါ့ " ဧကရီအော်သံပင်မဆုံးသေး မီးငယ်လေးကဧကရီမြင်ကွင်းထဲကနေတောင် ပျောက်သွားပြီး။ ဧကရီလဲ မနိုင်တော့ဘူးဆိုတဲ့ပုံဖြင့် ခေါင်ခါလိုက်ပြီး မီးငယ်လေးဆင်းသွားတဲ့အောက်ထပ်ကို လိုက်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ဧကရီတို့ရဲ့အိပ်ခန်းကုတင်ပေါ်မှာ စူပုတ်ပုတ်ထိုင်နေပြီး ဧကရီဝင်လာတာလဲမြင်ရော ဟိုဘက်ကိုတောင်လှည့်သွားသည်။
" မီးငယ်လေး မျက်နှာကြီးကလဲ စူပုတ်နေတာဘဲကွာ ဘာဖြစ်နေတာတုန်း မားကိုပြောလေ မားရဲ့မီးငယ်လေးဘာဖြစ်လို့လဲ "
" ဘာဖြစ်ရမှာလဲ မားကြောင့်လေ မားဘဲပြောတော့ ဆယ်နာရီကျော်ပြီးဆို ခုမှခြောက်နာရီစွန်းရုံဘဲရှိသေးတာကို မီးငယ်ကိုလိမ်ပြီးနှိုးတယ် မားကိုမခေါ်တော့ဘူး "
" အဲလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့မီးငယ်လေးရယ် မားတို့က မနက်ဖြန်ဆိုရန်ကုန်ပြန်ရတော့မှာလေ မားတို့မှာဒီနေ့တစ်ရက်လေဘဲ အေးအေးဆေးဆေးနေရတော့မှာမို့ စောစောနှိုးလိုက်တာပါ မားကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့နော်မီးငယ်လေး နော် " မားက မျက်နှာအောက်ငုံပြီး ညှိုးငယ်နေတဲ့ပုံနဲ့ပြောတော့လဲ နှင်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြန်သည်။ မားဘက်ကကြည့်ရင်လဲ နှင်းကိုလက်မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူးဆိုတာ နှင်းသိရတော့ နှင်းစိတ်ထဲဝမ်းနည်းလာရသည်။ နှင်းအနေနဲ့လဲ အတ္တမကြီးနိုင်ပါ နှင်းကြောင့်နဲ့ အရာအားလုံးစွန့်လွှတ်လိုက်ရင် မားအတွက်မတရားဘူးလေ။ နှင်းကိုယ်တိုင်လဲ မားရဲ့အနားမှာ လိပ်ပြာလုံလုံနဲ့နေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အတွက်ရက်စက်တဲ့လမ်းကိုဘဲ နှင်းရင်နာနာနဲ့ရွေးချယ်ရတာပင်။ နှင်း မားရဲ့ပါးလေးကိုလက်နှစ်ဖတ်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး
" ဒီနေ့တစ်ရက်တော့ အရာအားလုံးကိုခေါင်းထဲကနေ ထုတ်ထားပြီး မီးငယ်တို့နှစ်ယောက်ဘဲပျော်ပျော်နေကြမယ်လေနော် "
" နေမှာပေါ့မီးငယ်လေးရဲ့ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး မားရဲ့မီးငယ်လေးစားချင်တာတွေကို မားကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးမယ် ဘာစားချင်လဲ မားကိုပြော "
" အင်း..... ဘာစားချင်လဲဆိုတော့ ဟော့ပေါ့ မားကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးတဲ့ဟော့ပေါ့စားချင်တယ် "
" အိုကေ မားလုပ်ကျွေးမယ်နော် အရင်ဆုံးမျက်နှာသစ် မားနဲ့အတူတူဈေးသွားပြီး လိုတာသွားဝယ်ကြမယ် မနက်စာလဲအပြင်မှာဘဲ စားကြမယ်နော် " ဧကရီတို့အဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ့ ဟိုတယ်တစ်ခုမှဝင်ပြီး မနက်စာစားကြသည်။ မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ မီးငယ်လေးစားချင်တဲ့ဟော့ပေါ့ကို ကိုယ်တိုင်လုပ်ကျွေးဖို့အတွက် လိုအပ်တဲ့အဆာပလာများဝယ်ယူဖို့အတွက် ဈေးကြီးကိုထွတ်လာခဲ့ကြသည်။ ကုန်တိုက်ကြီးတွေ Marketကြီးတွေလောက်သာ ဈေးဝယ်ထွတ်တဲ့မီးငယ်လေးက မြေပေါ်ဈေးကြီးကိုကြည့်ပြီး အထူးအဆန်းသဖွယ်အံ့သြနေသည်။ ဝယ်သူတွေကို သူထက်ငါအလုအယက်အော်ခေါ်နေတဲ့ ဈေးသည်တွေ ပျားပန်းခတ်မျှသွားလာလှုပ်ရှာနေတဲ့သူတွေကိုလိုက်ကြည့်ပြီး မီးငယ်လေးပျော်ရွှင်နေပုံရသည်။ မီးငယ်လေးနား နားကိုတိုးတိုးလေးကပ်ပြီး
" ဒီဈေးမှာ တန်အောင်ဘယ်လိုဝယ်ရလဲ သိလား " နှင်းက ခေါင်းခါပြတော့ နှင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ကြက်သားရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှေ့ကိုခေါ်သွားသည်။ မားဘယ်လိုဝယ်မလဲကြည့်ဆိုတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ မျက်ခုံးပင့်ပြတော့ နှင်းလဲစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလိုက်သည်။ ကြက်သားရောင်းတဲ့အန်တီကြီးနဲ့ မားရဲ့ပြောနေတဲ့စကားတွေလဲကြားနေရသည်။
" အစ်မကြီး ကြက်သားတစ်ဆယ်သားဘယ်လောက်လဲ "
" တစ်ဆယ်သား ၂၀၀၀ညီမလေး ယူမလား တန်တယ်နော် ပိုပိုသာသာလေးလည်းထည့်ပေးဦးမှာ "
" နည်းနည်းလျှော့ပါဦးလား သုံးဆယ်သား ၅၀၀၀ထားလိုက်အစ်မကြီးရယ်နော် "
" ဈေးဦးပေါက်မို့ ထည့်ပေးလိုက်မယ်နော် ယူသွား ယူသွား ညီမလေး "
" ဟုတ် ကျေးဇူးပါအစ်မကြီး " မားနဲ့ဈေးသည်အန်တီကြီးရဲ့အရောင်းအဝယ်တည့်သွားတော့ မားက နှင်းကိုလှည့်ကြည့်ပြီး
" တွေ့ပြီးမလား အဲလိုဝယ်ရတယ် "
" ဒါလေးများ မားရယ် ဘာခတ်တာမို့လို့လဲ မီးငယ်လဲဝယ်တတ်တာပေါ့ " ဝယ်ထားတဲ့ကြက်သားရပြီးနောက် မားရဲ့လက်ကိုပြန်ဆွဲကာ ငါးရောင်းတဲ့အန်တီကြီးရဲ့ရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး မားပြောတဲ့အတိုင်း ဟန်ပါပါနဲ့ပြောလိုက်သည်။
" အန်တီ ငါးတစ်ဆယ်သားဘယ်လောက်လဲဟင် "
" တစ်ဆယ်သားကို ၁၅၀၀ပါ တူမကြီး ယူမလားလတ်လတ်ဆက်ဆက်တွေကြီးဘဲ "
" မလျှော့တော့ဘူးလားအန်တီရယ် သုံးဆယ်သား ၅၀၀၀ဘဲထားလိုက်လေနော် အဲတာဆိုယူမယ် "
" ဟမ်... "
" ဟင်... အော် အေး... အေး... " မီးငယ်လေးရဲ့စကားအဆုံး ဧကရီရော ငါးရောင်းတဲ့အန်တီကြီးပါ အာမေဋိတ်သံကိုယ်စီထွတ်လာတော့သည်။
" ရော့သမီးလေး အန်တီ ပိုပိုသာသာထည့်ပေးထားတယ်နော် " အန်တီကြီးပေးတဲ့ငါးထုတ်လေးကို မြောက်ကိုင်ပြပြီး သူ့ကိုယ်သူဂုဏ်ယူနေဟန်နဲ့
" တွေ့လား ဒီမှာ မီးငယ်လည်း ဝယ်တတ်ပါတယ်နော် " ဂုဏ်ယူဝံကြွားစွာနဲ့ပြောတဲ့မီးငယ်လေးကိုကြည့်ပြီး ဧကရီရယ်ချင်စိတ်ကို အံကြိတ်ပြီးထိန်းထားရသည်။ ဟော့ပေါ့အတွက် လိုအပ်တာတွေအကုန်ဝယ်ပြီး ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ ထိန်းထားရတဲ့ရယ်ချင်စိတ်တွေကို လွှတ်ချပေးပြီး အားရပါးရအော်ရယ်လိုက်တော့သည်။
" ဟား... ဟား... မီးငယ်လေးရယ် ဟီး... ဟီး... " ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ရုတ်တရတ်ကြီးထရယ်တဲ့မားကြောင့် နှင်းကြောင်သွားသည်။
" မား... ဘာဖြစ်လို့လဲ မီးငယ်ကိုပြောလေ ဘာတွေရယ်နေတာလဲလို့ "
" ဟင်း... ဟင်း... မားရယ်ရတာအူတွေတောင်နာတယ်မီးငယ်လေးရယ် "
" ဘာလဲ မီးငယ်ကိုလဲပြောပြလေလို့ " ဧကရီ အရယ်ရပ်ပြီး မီးငယ်မေးတာကို
" မီးငယ်လေး မားဝယ်တုန်းက ကြက်သားတစ်ဆယ်သား ဘယ်လောက်လဲ "
" တစ်ဆယ်သားနှစ်ထောင်လေ အဲတာရယ်စရာပါလို့လားမား "
" မပါသေးပါဘူး ဆက်နားထောင်လေ ငါးတစ်ဆယ်သားကကော ဘယ်လောက်လဲ ၁၅၀၀ လေမား "
" အင်း ဟုတ်တယ် မားက ကြက်သားသုံးဆယ်သားဝယ်တော့ ဘယ်လောက်နဲ့ရလာလဲ ၅၀၀၀ ပေါ့ မီးငယ်လဲ ငါးကို သုံးဆယ်သား ၅၀၀၀နဲ့ဝယ်လာတာဘဲလေ "
" ခွီး... မားပြောပြမယ် ကြက်သားတစ်ဆယ်သား ၂၀၀၀ သုံးဆယ်သားဝယ်တယ်ဆိုတော့ ၂၀၀၀ကို ၃နဲ့မြောက်ဘယ်လောက်လဲ "
" ၆၀၀၀ လိုရင်းပြောပါမားရယ် ခုထိမီးငယ်တော့ ရယ်စရာမတွေ့သေးဘူး "
" ဟုတ်တာပေါ့ သုံးဆယ်သား ၆၀၀၀ကျတဲ့ကြက်သားကို မားက ၅၀၀၀နဲ့ဆစ်ပြီးဝယ်လာတာလေ မီးငယ်ကကော တစ်ဆယ်သား ၁၅၀၀ကို သုံးဆယ်သားဆိုတော့ ၃နဲ့မြောက် "
" ၄၅၀၀ "
" အင်း ၄၅၀၀ဘဲကျတဲ့ငါးကို မီးငယ်လေးက ၅၀၀၀တောင်ပေးပြီးဝယ်လာတာလေ "
" အာ အဲလိုလား မီးငယ်မှားနေရင် မားကပြောလေလို့ မီးငယ်မှမသိတာကို "
" ဟား... ဟား... အဲတာနဲ့များ ဝယ်တတ်ပါပြီးဆိုပြီး မီးငယ်လေးတစ်ယောက်အောက်ခြေလွတ်နေတာလေ "
" မားကလဲကွာ မသိဘူး မားကိုစိတ်ဆိုးတယ် "
" ဟော မီးငယ်လေးကလဲ မားကချစ်လို့စတာကို စိတ်မဆိုးနဲ့လေနော် "
" မသိဘူး မားကို မခေါ်တော့ဘူး "
======================
ဧကရီတို့ဈေးကပြန်လာတာနဲ့ ဟော့ပေါ့ချက်ဖို့ပြင်ဆင်ကြသည်။ ဘေးကမီးငယ်လေးကတော့ ဟိုရှုပ်ဒီရှုပ်နှင့် ဧကရီ့နားမှာအရှုပ်ထုတ်လေးလုပ်နေသည်။ ဧကရီကိုသာလိုက်ရှုပ်နေတာ ပြန်ရောက်တည်းကခုချိန်ထိ ဧကရီကိုစကားလုံးဝမပြောသေးဘူး။ နှုတ်ခမ်းကြီးကလဲစူချိတ်နေတာ ဟော့ပေါ့ဟင်းရည်အိုးထဲဝင်တော့မည်။ ဈေးမှာသူ့ကိုရယ်လို့ဆိုပြီး ခုထိစိတ်ကောက်နေတာလေ။ အမယ် မီးငယ်လေးတို့များစိတ်ကောက်နေလို့ အစားအသောက်ပျက်မယ်များထင်နေသလား။ မထင်လိုက်နဲ့လေ ပွတ်ပွတ်ဆူနေတဲ့မာလာဟော့ပေါ့ဟင်းရည်ထဲကို အသားတုံးလေးတွေနှစ်လိုက်၊ အရွက်လေးတွေနှစ်လိုက် ကျက်သွားရင်စားလိုက်နဲ့ပင်။ သူကိုယ်တိုင်သုံးဆယ်သား၄၅၀၀ကို ၅၀၀၀ ပေးပြီးဝယ်လာတဲ့ငါးအသားလွှာလေးကို ဆော့နဲ့တို့ပြီးစားလိုက်နဲ့ စိတ်ကောက်နေသေးတဲ့အကြောင်း ဧကရီသိအောင် စူထားတဲ့နှုတ်ခမ်းကလဲ အဲအတိုင်းပင်။ နှုတ်ခမ်းစူစူလေးကို ဧကရီအသည်းယားယားနဲ့ငုံနမ်းလိုက်တော့ မီးငယ်လေးရဲ့မျက်စောင်းက ဒိုင်းခနဲ့။ ဧကရီလည်းမသိချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ပြီး ငါးအသားလွှာတစ်ဖက်ကို ဆော့လေးနဲ့တို့ပြီးစားလိုက်သည်။ ၅၀၀ပိုပေးပြီးဝယ်ထားတာမလား ဧကရီတန်အောင်စားရမယ်လေ။ ခွီး... ၄၅၀၀ကို ၅၀၀၀နဲ့ဝယ်လာပြီး ဂုဏ်ယူနေတဲ့မီးငယ်လေးရုပ်ကို ပြန်တွေးမိတော့ အသံထွတ်အောင်ရယ်မိသေးသည်။ မီးငယ်လေးကတော့ ဒေါသခိုးရိုက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ ဧကရီကိုကြည့်ပြီး အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတတ်သွားသည်။ မီးငယ်လေးက ဟော့ပေါ့တောင်ပြီးအောင်မစားဘဲ ဧကရီကိုစိတ်ဆိုးသွားတယ်ထင်ပေမယ့် ပြောင်သလင်းနေတဲ့ အသားပန်ကန်တွေနဲ့ အရွက်ပန်ကန်တွေကိုတွေ့မှဘဲ မီးငယ်လေးက သူ့ဗိုက်ထဲအကုန်ဖြည့်ပြီးမှ အပေါ်တတ်ပြီးစိတ်ကောက်နေတာပင်။ မီးငယ်လေးရဲ့အကျင့်တစ်ခုကအဲတာပါဘဲ ဘယ်သူဘဲဘယ်လိုမျိုးစိတ်ကောက်နေပါစေ သူ့ဗိုက်သူတော့ဝအောင်ဖြည့်ပြီးမှ စိတ်ကောက်တာဖြစ်သည်။ သူများတွေလိုမျိုး အစာအငတ်ခံပြီး စိတ်ကောက်စိတ်ဆိုးတာမျိုးတော့ မီးငယ်လေးရာဇဝင်မှာမရှိဘူး။ သူများကိုစိတ်ကောက်တာ သူကဘာလို့ဒုက္ခခံရမှာလဲတဲ့ ခံချင်ခံ သူ့ကိုအဲလိုဖြစ်အောင်လုပ်တဲ့သူဘဲ ခံရမှာပေါ့တဲ့ အဲလိုအကြောတင်းမီးငယ်လေးရယ်ပါ။ အခုလဲအဲတိုင်းပါဘဲ သူ့ကိုစိတ်ကောက်အောင်လုပ်တဲ့ ဧကရီ့အတွက်ဘာမှမချန်ဘဲ မီးငယ်လေးသာအကုန်စားသွားပြီး ဧကရီကိုတော့ ဗိုက်ဆာလဲခံဆိုပြီးထားသွားတာမဟုတ်လား။ မီးငယ်လေးအကြောင်း အူမချေးခါးမကျန်သိနေတဲ့ဧကရီက အဲလိုခံစရာလား။ ဧကရီကြောင့် စိတ်ကောက်နေတာမလို့ ဧကရီအတွက်ဘာမှချန်ထားမှာမဟုတ်တာ သိနေတဲ့ဧကရီကလဲ ဘယ်ရမလဲ။ အပူခံခွက်ထဲမှာသပ်သပ်ချန်ထားတဲ့ ဟော့ပေါ့ဟင်းရည်တွေကို အိုးလေးထဲလောင်းထည့်လိုက်သည်။ ပွတ်ပွတ်ဆူလာတော့မှ ရေခဲသေတ္တာထဲထည့်သိမ်းထားတဲ့ ကြက်သားတုံး၊ ကြက်ကြောလုံး၊ငုံးဥ၊ အသားလုံးအစုံနဲ့ အရွက်စုံကိုထုတ်လိုက်ပြီး ပွတ်ပွတ်ဆူနေတဲ့ဟင်းရည်အိုးထဲနှစ်လိုက်စားလိုက်၊ ငါးအသားလွှာလေးစားလိုက်နှင့် လောကစည်းစိမ်ခံနေလိုက်သည်။ မီးငယ်လေးဆင်းလာမှာလဲ စိတ်မပူရဘူးလေ အနည်းဆုံးကောက်ပြီးဟေ့ဆို ၃နာရီလောက်အခန်းအောင်းနေတတ်တာကြောင့် ဧကရီအတွက်အေးဆေးစားသောက်လို့ရသေးသည်။ ပြီးတော့မှ မီးငယ်လေးကိုသွားချော့တော့မည်။ ဘယ်လိုချော့ရမလဲဆိုတာပါ စဉ်းစားထားပြီးသားမို့ အားလုံးက အိုကေမှာ စိုပြေနေဘဲ။ မီးဖိုလေးဖွင့်ပြီး ဒယ်အိုးလေးထဲရေမပြည့်တပြည့်လေးဖြည့်ပြီး မီးငယ်လေးစိတ်ကောက်ပြေစေမယ့်ဟာလေးလုပ်ပြီး ထည့်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ ဧကရီစားလက်စလေးကို ပြီးအောင်စားပြီး မီးငယ်လေးကိုချော့ဖို့ အပေါ်တတ်ရဦးမည်။
တစ်နာရီ... ဟုတ်တယ် နှင်းစောင့်နေတာ တစ်နာရီကြာပြီး။ နှင်းစိတ်ကောက်ပြီးဆို နှင်းစိတ်ကောက်မပြေမချင်းအခန်းရှေ့မှာ စိတ်ရှည်ရှည်ချော့တတ်တဲ့မားက အခုနှင်းအခန်းထဲမှာနေနေတာ တစ်နာရီကြာပြီးခုထိလာမချော့သေးဘူး။ နှင်းကလဲစိတ်ကောက်ပြီးဆို မားဘယ်လောက်ချော့ချော့ သုံးနာရီလောက်ကြာမှထွတ်လာတတ်သည်။ တကယ်ဆိုမားစပြီးလာချော့တာနဲ့ နှင်းကစိတ်ကောက်ပြေနေပြီးဖြစ်သည်။ အခန်းထဲမှာအကြာကြီးနေနေရတာက အကြောင်းရှိသည်။ အရင်တစ်ခါနှင်းစိတ်ကောက်တုန်းက မားဘယ်လိုချော့လဲသိလား။ ပြောပြမှာပေါ့ ဒီကပြောပြချင်လွန်းလို့။ မားကတစ်ခါနဲ့တစ်ခါချော့နည်းတွေမတူဘူး။ အရင်တစ်ခါစိတ်ကောက်တုန်းကဆို ဘာလုပ်တယ်မှတ်လဲ နှင်းရဲ့အခန်းရှေ့မှာ ငုတ်တုတ်ကြီးထိုင်ပြီး ပုစွန်တွေကင် ငါးတွေကင်နေတာ။ နှင်းကအစားဆိုအရမ်းမတ်တဲ့သူဆိုတော့ ပုစွန်မီးဖုတ်နံ့လေးကအခန်းထဲတိုးဝင်လာတာနဲ့ သရေယိုနေပြီး။ ပါစပ်ကလဲတစ်ဖွဖွနဲ့
" ချစ်ရသူစားဖို့ ပုစွန်တွေ ကင်နေပါတယ် "
" စားမယ့်သူလေးမရှိတော့ ပုစွန်လေးတွေ အားငယ်... "
" စိတ်ပြေတော်မူလို့ လာစားလှည့်ပါ ကြင်နာသူရယ် " ဆိုပြီး သံရှည်စွဲပြီး သီချင်းလုပ်ဆိုနေတာ နှင်းကတော့အခန်းထဲကနေ ရယ်နေရတာအူကိုနာလို့။ နောက်တစ်ခါစိတ်ဆိုးတုန်းကတော့ အကြာကြီးမချော့လိုက်ရဘူး ခနလေးဘဲ။ ဘယ်လိုချော့လဲဆိုတော့ နှင်းက အခန်းထဲမှာ မားကအခန်းရှေ့ကနေတဒုန်းဒုန်းထုပြီး လာခေါ်တယ်သိလား။ ပြီးတော့ပြောသေးတယ်
" မီးငယ်လေး မီးငယ်အခုချက်ခြင်းထွတ်မလာရင် နံရံကိုလက်သီးနဲ့ထိုးမှာနော်တဲ့ လက်ကျိုးလဲကျိုးပါစေ " ဆိုပြီး နံရံကိုတဖုန်းဖုန်းထိုးနေတဲ့အသံကြားလို့ နှင်းလန့်သွားပြီးတံခါးကိုဆွဲဖွင့်လိုက်တော့ မားရဲ့လက်ကရဲရဲနီနေပြီး။ သွေးတွေလို့တော့ မထင်ပါနဲ့ အချဉ်ရည်တွေ ထိုးနေတဲ့နံရံမှာလဲ ဖော့တုံးတစ်ခုကပ်ထားသေးတယ်။ နံရံကိုထိုးရင် လက်နာမှာပေါ့တဲ့လေ။ မှတ်မှတ်ရရကိစ္စတစ်ခုလည်းရှိသေးတယ်။ အခုလိုဘဲနှင်းကအခန်းထဲမှာ စိတ်ဆိုးနေလို့ မားကလာချော့တာပါဘဲ။ တံခါးလေးသုံးချက်ခေါက်ပြီးဘာမှလဲမပြောဘဲ တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ ဘာများပြောမလဲလို့နှင်းစောင့်နေတာနာရီဝက်ကြာတဲ့ထိ ဘာသံမှထွတ်မလာတာကြောင့် တံခါးလေးသေးသေးလေးဖွင့်ကြည့်တော့မှ နှင်းတော်တော်အံသြသွားသည်။ မားလေ ရှင်တို့ရဲ့မားက ယောဂီဝတ်စုံကြီးဝတ် နှင်းရဲ့အခန်းဝတည့်တည့်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေပြီးတရားထိုင်နေတာတဲ့။ ပါစပ်ကလဲပွစိ ပွစိနဲ့တစ်ခုခုကို ရွတ်နေတာကြောင့် အနားကပ်ပြီးသွားနားထောင်ကြည့်တော့ မီငယ်လေးစိတ်ကောက်ပြေပါ မီးငယ်လေးစိတ်ကောက်ပြေပါဆိုပြီး တစ်ဖွဖွရွတ်ပြီးတရားထိုင်နေတာဘဲ။ အဲလိုနည်းပေါင်းစုံနဲ့ချော့တတ်တဲ့မားကြောင့် နှင်းကြာကြာကောက်တာမဆန်းဘူးမလား။ အခုလဲဘယ်လိုလာချော့မလဲစောင့်နေပေးမယ့် တစ်နာရီကြာတဲ့ထိဘာမှမထူးခြားသေးဘူး။ နှင်းနှာခေါင်းထဲမှာ ဟော့ပေါ့နံ့ရနေတာကြာပြီး။ တစ်ခုခုကို မသင်္ကာလို့ အောက်ဆင်းကြည့်တော့တွေ့ပါပြီး။ ဘယ်နေရာမှာဖွတ်ထားမှန်းမသိတဲ့ဟော့ပေါ့ကို ဇိမ်နဲ့ထိုင်စားနေတဲ့မားကို နှင်းအော်လိုက်တော့သည်။
" မား !!! "
" ဟင် မီး... မီးငယ်လေး ဘာ... ဘာလို့ဆင်းလာတာလဲ "
" ဟော မီးငယ်ဆင်းမလာရင် မားအခုလိုခိုးကြောင်ခိုးဝှတ်စားနေတာတွေ ဘယ်သိမလား "
" ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်စားနေတာ မဟုတ်ပါဘူးမီးငယ်လေးရယ် မီးငယ်လေးမဝသေးရင်ထပ်စားလို့ရအောင်ချန်ထားတာပါ "
" ဟုတ်လား အဲတာဆိုမားက ဘာလို့စားနေတာလဲ မီးငယ်အတွက်ချန်ထားတာဆို "
" အားရှိအောင်လို့ မားအတွက်အားရှိဖို့လိုလို့လေ " လက်မောင်ကြီးမြောက်ပြပြီးပြောနေတဲ့မားကိုကြည့်ပြီး
" ဘာဖြစ်လို့အားရှိအောင်လဲ မားက အားပျက်နေလို့လား "
" အင်း မီးငယ်လေးရဲ့အချစ်တွေနဲ့ဝေးသွားလို့ အားပျက်နေတာ အဲတာကြောင့်အစားများများစားပြီးရင် မီးငယ်လေးကိုချော့မလို့ "
" အော် မီးငယ်ကိုချော့ဖို့အတွက် အားရှိအောင်လုပ်နေတာပေါ့ ဟုတ်လား မား "
" ဟုတ်တယ်မီးငယ်လေးကို မားကအားရှိအောင်အစားအများကြီးစားပြီးချော့မလို့ "
" အခုစားပြီးပြီးပေါ့ အားရှိသွားပြီးမလား မီးငယ်ကိုချော့တော့ "
" အခုချော့မယ် ဟင် မီး... မီး... "
" ချော့မယ်ဆို ချော့လေမားရယ် မီး မီးနဲ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ ဒါနဲ့မား ညှော်နံ့တစ်ခုခုမရဘူးလား " နှင်းမေးလိုက်တော့ မားကလဲညှော်နံ့ရတယ်ဆိုပြီး ခေါင်းညိမ်ပြသည်။
" ဘယ်ကနေညှော်နံ့ထွတ်နေတာလဲမား သိလား " သိတယ်ဆိုပြီးနောက်တစ်ကြိမ်ခေါင်းညိမ်ကာ တစ်နေရာကိုလက်ညိုးထိုးပြသည်။ မားလက်ညိုးထိုးပြတဲ့နေရာကို နှင်းလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ မီးခိုးတွေထွတ်ပြီး မီးတောက်လောင်နေတဲ့မီးဖိုစင်ကြီးကိုတွေ့လိုက်သည်။
" အား !! မီး... မီး... အဲတာကို ဒီတိုင်းကြောင်ကြည့်နေတာလားမားရယ် မီးငြိမ်းဖို့လုပ်လေ ရေ... ရေ... " နှင်းပြောမှ မားကသတိဝင်လာပြီး ဘေစင်ကနေရေတစ်ခွက်ယူကာ မီးဖိုပေါ်လောင်းချလိုက်သည်။ တော်သေးသည် မီးမများတာကြောင့် ရေတစ်ခွက်နဲ့ဘဲ မီးသေသွားသည်။ ဒယ်အိုးအဖုံးကို နှင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ အထဲမှာရှိတဲ့ အဖုံးအလုံပိတ်စတီးချိုင့်လေးတစ်ခုပေါ်လာသည်။ အဲစတီးချိုင့်ကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့တွေ့ပါပြီး မီးတူးထားတဲ့မဲမဲအပြားလေးတစ်ခု
" မား ဒါကဘာလုပ်ထားတာလဲ မဲမဲကြီး "
" ပူတင်း... မီးငယ်လေးကို ချော့ဖို့အတွက်ကြက်ဥပူတင်းလုပ်ထားတာ " နှင်းကိုချော့ဖို့အတွက် နှင်းကြိုက်တဲ့ကြက်ဥပူတင်းလုပ်ထားတာ အထဲမှာရှိတဲ့ရေခမ်းသွားတာကြောင့်ရော အိုးအရမ်းပူပြီး မီးထတောက်တာကြောင့် ကြက်ဥပူတင်းဘဝကနေ ကြက်ဥပူမဲဘဝရောက်သွားတာပင်။
" မားရာ မီးငယ်ကိုချော့ဖို့အတွက်လုပ်ထားတယ်ဆိုရင်လဲ သေချာမလုပ်ပေးဘူး အခုကြည့် မားကအားရှိအောင်လုပ်နေတာနဲ့တင် ကြက်ဥပူတင်းက စားမရတော့ဘူးလေ "
" မီးငယ်လေးစားချင်ရင် မားထပ်လုပ်ပေးမယ်လေနော် ဒီတစ်ခါကောင်းကောင်းလေးလုပ်ပေးပါမယ်မီးငယ်လေးရယ် မားကိုစိတ်မကောက်နဲ့တော့နော် "
" ထပ်လဲလုပ်မနေနဲ့တော့ စိတ်လဲမကောက်တော့ပါဘူးမားရယ် "
" တကယ်စိတ်မကောက်တော့ဘူးလား အဲတာဆိုမားကိုနမ်း " ဆိုပြီး ပါးကိုအတင်းထိုးပေးတာကြောင့် မားရဲ့ပါးကိုဘယ်ကောညာကော နမ်းပေးလိုက်တော့ မားကကျေနပ်ပြုံးကြီး ဖြီးတီတီနဲ့။ နှင်းလဲစိတ်ကောက်ပြေမှဖြစ်မည် မဟုတ်ရင် နှင်းရဲ့စံပယ်ခြံကြီးတစ်ခုလုံး အမဲရောင်ပြောင်းနေလို့မဖြစ်ဘူးလေ။ ဟီး...
=======================
ဒါဒါလေးတွေ ကြာသွားတယ်မလား။ သာသာက အချိုကျွေးလိုက် အခါးကျွေးလိုက်နဲ့နော် ဒါဒါတွေအဆင်ပြေသေးရဲ့လား ဟဲဟဲ အချိုပြီးရင်အခါးလာမှာပါ အချိုကိုပြုံးပြုံးကြီးဖတ်သလို အခါးကိုလဲ ပြုံးပြုံးကြီးဖတ်ကြလေ အငိုမျက်လုံးအပြုံးမျက်နှာလေးနဲ့ပေါ့ အားပေးသူတစ်ယောက်ချင်းစီကို သာသာကကျေးဇူးတင်တယ်နော်
YOU ARE READING
မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး (Completed )
RomanceGL Story Unicode နဲ႔ေရာ Zawgyi နဲ႔ေရာ နွစ္မ်ိဳးလံုးနဲ႔ ေရးေပးထားလို႔ စာဖတ္သူေတြ အဆင္ေျပၾကပါေစ
