မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး (Completed )

အပိုင္း ၂၈

မားရဲ႕ မီးငယ္ေလး
- GL Story
- အပိုင္း ၂၈
- စာေရးသူ ခ်ယ္
              " မီးငယ္ေလး ခါးအရမ္းကိုက္ေနၿပီးလား ဒီမွာသၾကားညိဳေဖ်ာ္ရည္ေလးယူလာတယ္ ေသာက္လိုက္ေနာ္ "
              " ..... " နွင္းအေနနဲ႔ ဘာမွမေျပာနိုင္ဘဲ မားရဲ႕အၿပံဳးလွလွနဲ႔ ၾကည္ၾကည္လင္လင္မ်က္နွာေလးကိုဘဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ေငးေမာေနမိသည္။ နွင္းရဲ႕ဆံပင္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔တိုးဖြၿပီး
              " မီးငယ္ေလး ဘာေတြအဲေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ ခါးအရမ္းကိုက္ေနလို႔လားမီးငယ္ေလး မားေရေႏြးအိတ္ကပ္ေပးမယ္ေနာ္ ခနေနသက္သာသြားမွာပါ " နွင္းရဲ႕အနားကေနထၿပီး ေရေႏြးအိတ္သြားယူမယ့္မားရဲ႕လက္ကို အလ်င္အျမန္လွမ္းဆြဲၿပီး မားရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကိုေပ်ာက္ပ်က္မသြားေအာင္ တင္းတင္းဖတ္ထားလိုက္သည္။ နွင္းဖတ္လိုက္တာက မားကိုဆိုေပမယ့္ တကယ္တမ္းဖမ္းဆုပ္မိတာက ေလဟာနယ္တစ္ခုကိုသာ။ နွင္းရဲ႕စိတ္ထဲအရမ္းဝမ္းနည္းဆို႔က်ပ္လာတာေၾကာင့္ မ်က္ဝန္းထဲမွာမ်က္ရည္ေတြျပည့္လ်ွံလာသည္။ လံုၿခံဳတဲ့မားရဲ႕ရင္ခြင္ကေနထြတ္ၿပီး ကိုရီယားကိုေရာက္ေနတာ တစ္နွစ္ရွိၿပီး။ အခ်ိန္ကတစ္နွစ္ၾကာၿပီးဆိုေပမယ့္ မားနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြက ေနသားမက်နိုင္ေသးဘဲ အၿမဲတမ္းထိရွလြယ္ေနတုန္းဘဲ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ စာကိုဘဲကုန္းလုပ္ေနတာေၾကာင့္ မားကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ေတြကို ခ်ိဳးနွိမ္ထားလို႔ရေပမယ့္ အခုလိုေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြဆို မားကိုသတိရတဲ့စိတ္ေတြကို ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရနိုင္ေပး။
              " မားသာသိရင္ ေပ်ာ့ညံ့လိုက္တဲ့ကေလးဆိုၿပီး ဆူေနမလားဟင္ မားသိရဲ႕လား မားကိုမီးငယ္ေလးအရမ္းလြမ္းတာဘဲ ျဖစ္နိုင္ရင္ မားရဲ႕ဆီကိုအေျပးလာခဲ့ခ်င္ေနၿပီးမား ဒါေပမယ့္မီးငယ္ေလးရဲ႕ပညာရည္မျပည့္ဝေသးဘူး အခုခ်ိန္မွာျပန္လာခဲ့ရင္ မားကိုကာကြယ္နိုင္မွာမဟုတ္ေသးဘူးမားရယ္ နည္းနည္းေလာက္ေစာင့္ေပးေနမယ္မလား မားရဲ႕ရင္ထဲမွာမီးငယ္ေလးရွိေနတုန္းလား မီးငယ္ေလးကို ေမ့ေနၿပီးလားဟင္ နႈတ္မဆတ္ဘဲထြတ္သြားတဲ့အတြက္ေရာ အရမ္းစိတ္ဆိုးေနမလားမားရယ္ " နစ္ဝင္ေနတဲ့အေတြးေတြၾကားထဲကေနရုန္းထြတ္လိုက္ၿပီး ဓမၼတာလာတာေၾကာင့္တစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတဲ့ခါးကိုလ်စ္လ်ဴရႈလိုက္ၿပီး ထမင္းစားရန္မီးဖိုေခ်ာင္းဆီကို ထြတ္ခဲ့လိုက္သည္။ အစားကိုမွန္မွန္စားမယ္ က်န္းမာေရးကိုေသခ်ာဂရုစိုက္မယ္ စာကိုေသခ်ာလုပ္ အလုပ္ကိုႀကိဳးစားၿပီး မားဆီအျမန္ဆံုးျပန္နိုင္ဖို႔ နွင္းႀကိဳးစားရမည္။ ထမင္းပန္ကန္ေလးကိုနွစ္ေယာက္စာျပင္ၿပီး တစ္ဖက္ကပန္ကန္ထဲကို ဟင္းနည္းနည္းေလာက္ဦးခ်ၿပီးနဲ႔ နွင္းရဲ႕ပန္ကန္ထဲဟင္းထည့္ၿပီး ထမင္းတစ္လုပ္ကိုပါစပ္ထဲသြင္းလိုက္သည္။ ထမင္းတစ္လုပ္စာပါစပ္ထဲဝင္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ နွင္းရဲ႕မ်က္နွာႀကီးကရႈံ႕မဲ့သြားၿပီး မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာရွိေနတဲ့သူအား
              " မားသိရဲ႕လား ဒီကအစားအစာေတြက မားရဲ႕လက္ရာကိုလံုးဝမမွီဘူး မီးငယ္ေလးစားရတာအဆင္မေျပဘူး မားလဲမႀကိဳက္ဘူးမလား မီးငယ္ေလးထည့္ေပးထားတာကို လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္မတို႔မထိဘူး " ၾကက္ရိုးခ်ဥ္စပ္ဟင္းရည္ေလးကို တစ္ဇြန္းခပ္ေသာက္လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ကိုျပန္ၾကည့္ကာ
              " ေသာက္ၾကည့္ပါဦးမားရယ္ မားခ်က္ထားတဲ့လက္ရာရဲ႕အဖ်ားေတာင္မမွီဘူး ၾကက္သားကိုေရေရာထားတဲ့အတိုင္းဘဲ ေသာက္ၾကည့္ " နွင္းတစ္ေယာက္မ်က္ရည္ေတြတသြင္သြင္စီးက်ရင္း စားလိုက္ ေရွ႕ကိုစကားေျပာလိုက္နွင့္ ေဘးလူသာျမင္ရင္ေသခ်ာေပါက္ အရူးလို႔သာအေျပာခံရမည္။ အရင္တုန္းကဆို နွင္းရဲ႕မ်က္ရည္ေတြျမင္တာနဲ႔ ျပာယာခတ္ေနတတ္တဲ့မားက အခုေတာ့နွင္းဘယ္လာက္ဘဲငိုငို ဓာတ္ပံုထဲကေနသာ နွင္းကိုၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ေနသည္။ ထမင္းစားျခင္းအမႈကိုလက္စသတ္ၿပီး ေကာ္ဖီနွစ္ခြက္ေဖ်ာ္ကာ ဝရံတာကိုထြတ္လာခဲ့သည္။ မားရဲ႕ကိုယ္ပြားျဖစ္တဲ့မားဓာတ္ပံုေလးလဲ မပါမျဖစ္ေပါ့။ ဝရံတာကစာပြဲေပၚမွာ မားရဲ႕ပံုေလးကိုတင္ထားၿပီး မီးငယ္ေဖ်ာ္ေပးတာကိုဘဲႀကိဳက္တဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုပါ မားရဲ႕ေရွ႕ခ်ထားေပးလိုက္သည္။ တိမ္ေတြကင္းစင္ေနတဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးမွာ ၾကယ္ေရာင္တလတ္လတ္ျဖင့္လွပေနသည္။ ညေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ခုံတန္းေလးမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ၿပံဳးရယ္ေနတဲ့မားရဲ႕ပံုေလးကိုတစ္လွည့္ မားရဲ႕ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ေကာ္ဖီခြက္ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ၿပီး
              " မားေကာ္ဖီမေသာက္ဘူးလားဟင္ ဒီညလဲေအးစက္ေနတဲ့ေကာ္ဖီကိုသြန္ပစ္ရဦးမွာလားမားရယ္ ေျပာေတာ့မီးငယ္ေလးေဖ်ာ္ေပးတဲ့ေကာ္ဖီကို အရမ္းႀကိဳက္တာပါဆို ဘာလို႔မေသာက္ေတာ့လဲ ဘာလဲမီးငယ္ေလးေဖ်ာ္တာ မားမႀကိဳက္ေတာ့တာလား "
              " ......... " ဘာမွျပန္မေျပာဘဲၿပံဳးၿပီးဘဲၾကည့္ေနတဲ့မားကိုၾကည့္ၿပီး နွင္းရဲ႕စိတ္ေတြထိန္းမရဘဲ လြတ္ထြတ္ကုန္သည္။
              " မား!! တစ္နွစ္... တစ္နွစ္ရွိၿပီး ဒီတစ္နွစ္လံုးမီးငယ္ကိုလဲစကားျပန္မေျပာဘူး မီးငယ္နဲ႔လဲထမင္းအတူမစားဘူး မားအရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ မီးငယ္ေဖ်ာ္ေပးတဲ့ေကာ္ဖီေတာင္မေသာက္ေတာ့ဘူး မားဘာေတြေျပာင္းလဲေနတာလဲ မီးငယ္ေလးကိုမခ်စ္ေတာ့တာလား ဘာလဲ ႏြယ့္ကိုခ်စ္မိေနတာလား မရဘူးေနာ္ ခ်စ္လို႔မရဘူး မားက မီးငယ္ေလးအပိုင္ဘဲျဖစ္ရမွာ "
              " ဒုန္း... ခြမ္း... ဂလြမ္း... " နွင္းရဲ႕မ်က္လံုးထဲ ဘာမွမျမင္ေတာ့ဘဲ စာပြဲေပၚမွာရွိတာေတြကို လက္နဲ႔တြန္းတိုက္ေပါက္ခြဲပစ္လိုက္သည္။ နွင္းရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ စာပြဲေပၚမွာရွိတဲ့ရွိတဲ့ပန္းအိုးတစ္အိုးရယ္ ေကာ္ဖီခြက္နွစ္ခြက္ရယ္ မားရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးရယ္က ေအာက္ဘက္မွာ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ။ အက်ိဳးအပဲ့မွန္ကြဲစေတြၾကားထဲေရာက္ေနတဲ့ မားရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကိုျမင္ေတာ့မွ နွင္းအထိပ္တလန္႔ျဖင့္ ဆြဲယူလိုက္ၿပီး မွန္ကြဲေနတဲ့ဓာတ္ပံုကို လက္ဖဝါးနဲ႔ပြတ္သပ္ကာ
              " မားရယ္ မီးငယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ အီ... ဟီး... ဟီး... အရမ္းနာသြားလား ဟင့္... sor... sorryေနာ္ မီးငယ္တမင္လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး ရႊတ္... " အလ်င္စလိုဆြဲယူလိုက္တာေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုကေနကြဲထြတ္လာတဲ့မွန္စက နွင္းရဲ႕လက္ဖဝါးကိုကန္႔လန္႔ျဖတ္ထိမိတာေၾကာင့္ ေသြးေတြျဖာခနဲ႔ထြတ္လာၿပီး ဓာတ္ပံုတစ္ခုလံုးရဲရဲနီသြားသည္။
              " ဟင္... ေသြး... မားေသြးေတြထြတ္ေနၿပီး အီး... ဟီး... မားကိုကယ္ၾကပါဦး လာၾကပါဦး မားေသြးေတြအရမ္းထြတ္ေနၿပီး မားဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ မီးငယ္ရွိတယ္ေနာ္္ အီး... ဟီး... " အရမ္းငိုလိုက္ရတာေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းပင္ပန္းလာၿပီး နွင္းရဲ႕မ်က္လံုးအစံုကမွိတ္က်သြားသည္။ သတိမလြတ္ခင္ခနေလးအတြင္းမွာ ေလသံတိုးညႇင္းညႇင္းေလးတစ္ခုထြတ္ေပၚလာေသးသည္။
              " မီးငယ္ေလးကို ထားမသြားပါနဲ႔မားရယ္ "
              ======================
               " ေကာင္းပါၿပီး ဒီပေရာဂ်က္ကအဆင္ေျပပါတယ္ ရွယ္ယာရွင္လူႀကီးမင္းတို႔လဲ ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူးဆိုရင္ ဒီပေရာဂ်က္ကို စလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္ " က်န္တဲ့ရွယ္ယာရွင္ေတြဆီက ဘာမွခြန္းတံု႔ျပန္သံထြတ္မလာေတာ့တာေၾကာင့္ အစည္းအေဝးသိမ္းၿပီး ဧကရီရံုးခန္းကိုျပန္လာခဲ့သည္။ ဧကရီ႕စာပြဲအံဆြဲေလးဖြင့္လိုက္ၿပီး အျပာေရာင္စာ႐ြက္ေခါက္ေလးနဲ႔ဘူးေလးတစ္ဘူးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ အျပာေရာင္စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို ျဖန္႔လိုက္ေတာ့ ေရေမႊးေဘာပင္အနံ႔ေလးနဲ႔ မီးငယ္ေလးရဲ႕လက္ေရးဝိုင္းဝိုင္းေလးေတြထြတ္ေပၚလာသည္။
               " သို႔... မီးငယ္ခ်စ္ရတဲ့မား နႈတ္မဆတ္ဘဲထားသြားရတဲ့အတြက္ မီးငယ္ေလးကိုနားလည္ေပးပါေနာ္ မီးငယ္ေလးကိုလက္ျပနႈတ္ဆတ္ေနတဲ့မားကိုၾကည့္ဖို႔ အင္အားမရွိလို႔ပါမားရယ္ မီးငယ္ေလးက ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ေျပာရင္ မားမႀကိဳက္ဘူးမလား အဲတာေၾကာင့္ နားလည္ေပးပါ မားရဲ႕အေဝးမွာတစ္ခါမွ မေနဖူးတဲ့အတြက္ အဆင္ေျပပါ့မလားဆိုတာေတာ့မသိေပမယ့္ မားအတြက္ေတြးၿပီးျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပေအာင္ေနမွာမို႔စိတ္ခ်ပါ မီးငယ္ေလးလဲ မားကိုစိတ္ခ်ခ်င္ပါတယ္ မီးငယ္မရွိတဲ့အေတာအတြင္း ထမင္းကိုမွန္မွန္စားပါ က်န္းမာေရးကိုဂရုစိုက္ေပးပါ အလုပ္ေတြလဲအရမ္းမလုပ္ပါနဲ႔ ၿပီးေတာ့မီးငယ္ေလးကိုလဲ မားရဲ႕ရင္ထဲကေနမထုတ္လိုက္ပါနဲ႔ အဲတာေလးေတာ့ ကတိေပးမယ္မလားမား မီးငယ္ေလးကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားကိုးနိုင္ၿပီး မားကိုကာကြယ္ေပးနိုင္တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ မီးငယ္ေလး မားဆီကိုျပန္လာမို႔ ေစာင့္ေနေပးေနာ္မား ၿပီးေတာ့ဒီလက္စြပ္ေလးကို မီးငယ္ေလးျပန္လာရင္ ကိုယ္တိုင္ဝတ္ေပးၿပီး ခမ္းခမ္းနားနားလက္ထပ္မယ္ မီးငယ္ေလးကိုယံုတယ္မလား... အရမ္းခ်စ္တယ္မား... " စာလဲဆံုးေရာ မ်က္ဝန္းထက္ကမ်က္ရည္တစ္စက္က စာ႐ြက္ေပၚကို ေပါက္ခနဲ႔ခုန္ဆင္းလာသည္။ မီးငယ္ေလးေနာက္ဆံုးေရးထားတဲ့စာေလးကို သတိရတိုင္းဧကရီဖြင့္ဖတ္ျဖစ္သည္။ ဖြင့္ဖတ္တိုင္းလဲ ခံစားခ်က္ေတြအသစ္ျပန္ျဖစ္ကာ မ်က္ရည္တို႔က ၿပိဳက်ေနဆဲ။
               " ေဒါက္... ေဒါက္... " တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ဧကရီမ်က္ရည္ေတြကို လက္ေခ်ာင္းေတြနဲ႔ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး စာ႐ြက္ေခါက္ေလးကို အံဆြဲထဲျပန္ထည့္သိမ္းထားလိုက္သည္။ ဧကရီ႕လည္တိုင္ထက္က ပလပ္တီနမ္ဆြဲႀကိဳးမ်ွင္ေသးေသးေလးနဲ႔ တြဲဝတ္ထားတဲ့လက္စြပ္ေလးကို ထိကိုင္လိုက္ၿပီး သက္ျပင္းဖြဖြေလးခ်လိုက္သည္။
               " ေဒါက္... ေဒါက္... "
               " ေဒါက္... ေဒါက္... ေဒါက္... "
               " ဝင္ခဲ့ပါ " လက္ဆစ္ျဖဳတ္ထြတ္မတတ္ ေခါက္ေနတဲ့အသံေတြက ဧကရီရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ေနာက္မွာတိခနဲရပ္သြားၿပီး ဖြင့္ဟသြားတဲ့တံခါးခ်ပ္ေတြရဲ႕ၾကားကေနၿပီးေတာ့ အလွပဆံုးအၿပံဳးေတြနဲ႔မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ သံုးဆင့္ထမင္းဘူးေလးနဲ႔အပူခံစတီးဘူးေလးကိုင္ၿပီး ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုမိန္းမငယ္ေလးရဲ႕အၿပံဳးေတြက အျခားသူေတြအတြက္ေတာ့ လွပၿပီးခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းခ်င္ေကာင္းလိမ့္မယ္ ဧကရီအတြက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕အၿပံဳးေတြကိုျမင္ရတာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕အၿပံဳးေတြလိုမေအးခ်မ္းေစဘဲ ရင္ထဲတင္းၾကပ္ေနသည္။
               " အန္တီဧ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီး ထမင္းမစားရေသးဘူးမလား အဲတာသိလို႔ ႏြယ္ထမင္းဘူးယူလာတာ ထမင္းကိုအခ်ိန္မွန္စားပါလို႔ ႏြယ္မွာထားတာကို အန္တီဧနားလဲမေထာင္ဘူး " ပါစပ္ကလဲတတြတ္တြတ္ေျပာ လက္ကလဲပါလာတဲ့ထမင္းဘူးကို တစ္ဆင့္ခ်င္းဖြင့္ေနတဲ့ႏြယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ဧကရီေခါင္းေတြထိုးကိုက္ခ်င္လာသည္။ ထမင္းဘူးကိုအလံုးစံုဖြင့္ စာပြဲေပၚမွာခင္းက်င္းၿပီးတာနဲ႔ ဧကရီလက္ထဲကို ဇြန္းနဲ႔ခတ္ရင္းကိုထိုးထည့္ကာ စာပြဲေပၚကထမင္းဘူးကို စားေစသည္။ အတင္းထိုးထည့္ေပးလာတဲ့ ဇြန္းနဲ႔ခတ္ရင္းကို စာပြဲေပၚျပန္ခ်လိုက္ၿပီး ဧကရီ႕အတြင္းေရးမွဴးဝတ္ရည္ကို ဖုန္းဆတ္ေခၚလိုက္သည္။ ဖုန္းဆတ္ၿပီးမၾကာခင္ ဝတ္ရည္ေရာက္လာၿပီး စာပြဲေပၚမွာျပင္ဆင္ထားတဲ့ထမင္းဘူးကိုျမင္တာနဲ႔ အလိုက္တသိျဖင့္ ထမင္းဘူးကိုသိမ္းဆည္ၿပီးယူသြားသည္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ ႏြယ္ရဲ႕ထမင္းဘူးအလြတ္ကိုျပန္ယူလာၿပီး အန္တီဧအတြက္ ထမင္းပြဲတစ္ပြဲပါယူလာသည္။ အန္တီဧအတြက္ျပင္ေပးထားတဲ့ထမင္းပြဲက ဟင္းေတြက ေစာေစာကႏြယ္ခ်က္ေပးတဲ့ဟင္းေတြအတိုင္းဘဲျဖစ္သည္။ မတူတာက ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ခ်က္ထားတာမဟုတ္ဘဲ ဆိုင္ကေနမွာထားတာျဖစ္သည္။ အန္တီဧေပးခ်င္တဲ့massageက ဟင္းမႀကိဳက္လို႔မစားတာမဟုတ္ဘဲ ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းေတြမို႔လို႔မစားခ်င္တာလို႔ ေျပာေနသေယာင္။ တစ္နွစ္ရွိၿပီး အန္တီဧကို ႏြယ္ကိုယ္တိုင္ဟင္းခ်က္ၿပီးအခုလိုပို႔ေပးတာတစ္နွစ္ အဲတစ္နွစ္အတြင္းမွာ အခုလိုဘဲတံု႔ျပန္ေနက် ႏြယ္ခ်က္ေပးတဲ့ဟင္းကို ဘယ္ေတာ့မွမစားဘဲ ကုမၼဏီဝန္ထမ္းေတြကိုေကြၽးပစ္ၿပီး သူကက်ဟိုတယ္ကေန ႏြယ္ခ်က္တဲ့ဟင္းေတြနဲ႔တစ္ေထရာတည္းတူတဲ့ဟင္းေတြကို မွာၿပီးစားသည္။ စစပို႔ေပးတုန္းကဆို ႏြယ္ျပင္ေပးထားတဲ့ထမင္းဘူးကို လႊတ္ပစ္တာေတြ ေခြးေကြၽးပစ္တာေတြလုပ္သည္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွသာ ဝန္ထမ္းေတြကိုေကြၽးတာျဖစ္သည္။ နွင္းထြတ္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတည္းက အန္တီဧကအၿပံဳးအရယ္သိပ္မရွိေတာ့ အၿမဲတမ္းရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔သာမႈန္ကုတ္ေနတတ္သည္။ နွင္းနဲ႔ယွဥ္ၿပိဳင္ထားသလို အန္တီဧကျပန္ၿပီးစိတ္ဝင္စားဖို႔ ေနေနသာသာ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေတာင္မေပးဘဲ လံုးလံုးလ်ားလ်ားႀကီး လ်စ္လ်ဴရႈထားသည္။ အေတြးလြန္ေနတာေတြက အန္တီဧရဲ႕ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ လက္ရွိအခ်ိန္ကိုျပန္ေရာက္လာသည္။
               " မသဇင္ႏြယ္ CEOထမင္းစားေနၿပီးမို႔လို႔ အေထြအထူးကိစၥမရွိရင္ထြတ္သြားေပးလို႔ရမလား CEOအေနွာက္အယွက္ျဖစ္လို႔ပါ "
               " ေကာင္းပါၿပီး " အၿမဲတမ္းေျပာစရာရွိရင္ေတာင္ တိုက္ရိုက္မေျပာဘဲ တစ္ဆင့္အေနနဲ႔သာေျပာတတ္သည္။ အန္တီဧကိုၾကည့္ရတာ ႏြယ့္ကိုေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးေနေသးတဲ့ပံုပင္။
               ====================
               X Top Business Universityဆိုတာ ကိုရီးယားနိုင္ငံရဲ႕ထိပ္တန္းစီးပြားေရးဆိုင္ရာတကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုတကၠသိုလ္ကိုဝင္ေရာက္ဖို႔အတြက္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲေျဖဆိုရသည္။ အမွတ္ေပါင္း 70ေက်ာ္တဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြသာ ထိုတကၠသိုလ္ကိုဝင္ခြင့္ရၿပီး 95မွတ္ေက်ာ္တဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြက အေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအျဖစ္ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး စာသင္နွစ္သံုးနွစ္လံုး အခမဲ့ပညာသင္ၾကားခြင့္ရသည္။ X Top Business Universityကေန ေအာင္လက္မွတ္ရလာတဲ့သူတိုင္းအတြက္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြေပါမ်ားသလို အေတာ္ဆံုးသူသံုးေယာက္ကလဲ ကိုရီးယားနိုင္ငံရဲ႕ထိပ္တန္းကုမၼႀကီးေတြကေန အၿပိဳင္အဆိုင္ေခၚယူျခင္းခံရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုတကၠသိုလ္က ကမာၻအသိအမွတ္ျပဳတကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုရီယားနိုင္ငံတြင္းသာမက ျပည္ပနိုင္ငံအသီးသီးမွလဲ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရရွိနိုင္ေသးသည္။ X Top Business Universityမွာ သံုးနွစ္တိတိတတ္ေရာက္ရသည္။ First yearမွာ စာေတြ႕၊ Second yearမွာ လက္ေတြ႕၊ Final yearမွာ စာေတြ႕နဲ႔လက္ေတြ႕ေပါင္းၿပီး အေတြ႕အႀကံဳဖလွယ္ၾကရသည္။ Final yearၿပီးတာနဲ႔ Examက်င္းပကာ အေတာ္ဆံုးစီးပြားေရးပညာရွင္ေတြကို သံုးနွစ္တစ္ႀကိမ္ေမြးထုတ္ေပးေလ့ရွိသည္။ နာမည္ႀကီးထိပ္တန္းတကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္သလို ဝင္ခ်င္တဲ့သူေတြကလဲေပါမ်ားသည္။ လူတစ္ေထာင္ဝင္ခြင့္ေျဖရင္ လူတစ္ရာေလာက္သာဝင္ခြင့္ရျပီး ဆယ္ေယာက္ေလာက္သာေအာင္ျမင္ၾကသည္။ ထိုဝင္ခြင့္ေျဖခဲ့သည့္ တစ္ေထာင္ေသာလူတို႔တြင္ ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴသည္လည္း တစ္ေယာက္အပါအဝင္ျဖစ္သည္။ အစတည္းကေတာ္လြန္းထက္ျမတ္လြန္းတဲ့နွင္းသည္ ဝင္ခြင့္စာေမးပြဲကို 97မွတ္နဲ႔စေကာ္လားရွစ္ရခဲ့ၿပီး ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ သံုးနွစ္လံုးပညာသင္စရိတ္ကို Universityကေနေထာက္ပံ့ေပးသည္။ အေတာ္ဆံုေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔နွင္းသည္ လက္ေတြ႕အလုပ္သင္တစ္နွစ္ဆင္းရန္အတြက္ Universityမွခ်ိတ္ဆတ္ေပးတဲ့ ကိုရီယားနိုင္ငံရဲ႕ထိပ္တန္းကုမၼဏီႀကီးသံုးခုထဲကတစ္ခုမွာ အလုပ္သင္ဆင္းရမည္ျဖစ္သည္။ စာေတြ႕တစ္နွစ္လံုးမွာထူးခြၽန္တဲ့ေက်ာင္းသူမို႔ ကုမၼဏီေသးေသးေလးေတြသာမက ထိပ္တန္းကုမၼဏီႀကီးေတြကပါ နွင္းကိုလာဖို႔အတြက္ ကမ္းလွမ္းၾကသည္။ ထိုကုမၼဏီေတြထဲမွာမွ ေဒဝါလီခံရဖို႔နွစ္အနည္းငယ္သာလိုတဲ့ ကုမၼဏီေသးေသးေလးတစ္ခုကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ နာမည္ႀကီးကုမၼဏီႀကီးေတြကိုဖယ္ၿပီး မထင္မရွားပိတ္သိမ္းရေတာ့မည့္ ကုမၼဏီေသးေသးေလးကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တဲ့နွင္းကို Universityက ဆရာ၊ဆရာမေတြအစ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအဆံုး နားမလည္ႏိုင္ဟန္ အံၾသၾကသည္။ အခြင့္အေရးကို လက္ဆုပ္မကိုင္နိုင္ဘူးဆိုၿပီး စုတ္တသပ္သပ္နဲ႔အထင္ေသးတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ၾကည့္ၾကသည္။ လက္ရွိတြင္ အလုပ္သင္ဆင္းဖို႔အတြက္ နွင္းေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ကုမၼဏီေသးေသးေလးဆီကို ေရာက္ရွိေနၿပီး ကုမၼဏီဥကၠဌနွင့္ေတြ႕ဆံုရန္ ရံုးခန္းတြင္ထိုင္ေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မၾကာခင္မွာဘဲ ကုမၼဏီဥကၠဌဟုထင္ရသူ အသက္70အ႐ြယ္အဘိုးတစ္ေယာက္က နွင္းကိုလက္ကမ္းေပးၿပီးနႈတ္ဆတ္သည္။
               " မဂၤလာပါသမီး အန္ကယ္က Deam Goldကုမၼဏီဥကၠဌမြန္လုေယာင္ပါ ဒီကသမီးက "
               " ဟုတ္ကဲ့ပါဥကၠဌမြန္ ကြၽန္မက  X Top Business Universityက Top10ဝင္ေက်ာင္းသူ ေစာနွင္းပြင့္ျဖဴပါ ဥကၠဌမြန္ရဲ႕ကုမၼဏီမွာ အလုပ္သင္ဆင္းဖို႔ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာပါ "
               " အို... မိန္းကေလးေစာဘက္က အန္ကန္ရဲ႕ကုမၼဏီအေသးစားေလးကို ေ႐ြးခ်ယ္ေပးတဲ့အတြက္ အန္ကယ္ဂုဏ္ယူပါတယ္ "
               " ရပါတယ္ဥကၠဌႀကီး ဒီကုမၼဏီကိုကြၽန္မေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တာအတြက္ ကမ္းလွမ္းခ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္ ဥကၠဌႀကီးဘက္ကလိုက္ေလ်ာေပးနိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒီမွာအလုပ္သင္ဆင္းပါမယ္ မလိုက္ေလ်ာေပးနိုင္ရင္ အျခားကုမၼဏီေျပာင္းမွာပါ "
               " ေျပာၾကည့္ပါ မိန္းကေလးေစာရဲ႕ကမ္းလွမ္းခ်က္ကို အန္ကယ္အတတ္နိုင္ဆံုးလိုက္ေလ်ာေပးပါမယ္ "
               " အရင္ဆံုးဥကၠဌႀကီးသိထားရမွာက ဒီကုမၼဏီရဲ႕အေျခအေနေတြကို ကြၽန္မအကုန္စံုစမ္းထားၿပီးပါၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာေဒဝါလီခံရမယ္ဆိုတာလဲသိၿပီးသားပါ ေျပာခ်င္တာက ဒီကုမၼဏီကို တစ္နွစ္အတြင္းမွာ ထိပ္တန္းကုမၼဏီထက္မေက်ာ္ရင္ေတာင္ တန္းတူျဖစ္ေအာင္ ကြၽန္မဘက္ကလုပ္ေပးပါမယ္ " နွင္းရဲ႕စကားအဆံုး ဥကၠဌရဲ႕မ်က္ခံုးအစံုက အေပၚကိုပင့္တတ္သြားသည္။
               " ဥကၠဌဘက္ကေနေတာ့ ကြၽန္မကိုကုမၼဏီရဲ႕ဒုဥကၠဌေနရာမွာထားေပးပါ ဥကၠဌႀကီးတစ္ခုစိတ္ခ်ထားနိုင္တာက အလုပ္သင္ကာလတစ္နွစ္ၿပီးသြားရင္ ဥကၠဌလက္ထဲအကုန္လႊဲေပးသြားမွာပါ "
               " ဟုတ္ၿပီးေလ အန္ကယ္ဘက္က ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီးရင္ မိန္းကေလးေစာကို အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမယ္ေနာ္ "
               " ဟုတ္ကဲ့ပါ အဲတာဆိုကြၽန္မကိုသြားခြင့္ျပဳပါဦး " ထိုမိန္းကေလးရဲ႕ပံုစံက ေတာက္ပၿပီးထက္ျမတ္ပံုေပၚတယ္။ တစ္ခုကိုဆံုးျဖတ္ၿပီးရင္ အဲတိုင္းမရရေအာင္လုပ္နိုင္တဲ့ဇြဲလဲရွိတယ္။ မဟုတ္ရင္လဲ ေဒဝါလီခံရမယ့္အတူတူ ဒီမိန္းကေလးလက္ထဲအပ္လိုက္တာလဲမဆိုးဘူးဟုေတြးမိသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕မ်က္ဝန္း သူရဲ႕မ်က္ဝန္နက္နက္က သမီးျဖစ္သူနဲ႔အရမ္းတူတယ္။ သမီးကလဲ သူ႔လိုဘဲ ထက္ျမတ္တယ္၊ ေတာ္တယ္။ အဲလိုေတာ္လြန္း၊ ထက္ျမတ္လြန္းလို႔ မနာလိုသူလူတစ္စုရဲ႕လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္။ ဒီကေလးမေလးရဲ႕အဆံုးသတ္က ဘယ္လိုလဲဆိုတာမသိေပမယ့္ ဒီကေလးမေလးအေပၚယံုၾကည္ခ်င္စိတ္က တားမရေတာင္ေပၚထြတ္လာသည္။ ဒီကေလးမေလးေတာင္းဆိုတာကို လိုက္ေလ်ာေပးဖို႔အတြက္သာ အခိုင္အမာဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
               ======================
               အရမ္းအရမ္းၾကာသြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ စိတ္တိုင္းမက်လို႔ ေရးလိုက္ဖ်က္လိုက္လုပ္ေနတာေၾကာင့္ ၾကာသြားတာပါ သာသာကိုမေမ့ေသးဘူးမလား မားနဲ႔မီးငယ္ေလးကိုေရာ ေမ့ေနၾကၿပီးလား မားနဲ႔မီးငယ္ေလးကိုအတတ္နိုင္ဆံုးအလွဆံုးျဖစ္ေအာင္ သာသာကိုယ္တိုင္ပံုေဖာ္ထားပါတယ္ေနာ္ လွရဲ႕လားၾကည့္ေပးၾကပါဦး
မားပံု