ZALİM

16.Bölüm-Düzen

Annem ve babamla okuduğum dosyadaki gizli bilgililerin hepsini enine boyuna konuştuk. Anladımki o dosyadaki şeylerin hiç biri gerçekleşmemiş, tamamen düzmeceden ibaret. Bu da gelecekte okumuş olduğum belgelerin gelecek üç ay içinde düzenleneceğini gösteriyor.

Şu an da yaşadığım her şey geçmişte de yaşanmıştı, bu yüzden her şeyin kuralına göre devam ettiği anlaşılıyordu. Üç ay boyunca hiç bir şey yapmadan durmak istesem bile bu mümkün olmayacaktı çünkü geleceğim geçmişimin temelini atmıştı.

Beni ben yapan her şey gerektiği gibi ilerlemekteydi, ilerlemediği bir durumunda anında yok olacak ve bozulmanın olduğu andan şuan ana kadar edindiğim bilgilerim olmadan devam edecektim.

Zamanında attığım her adımı tekrar atmam gerekti, istemesem dahi her şey olması gerektiği gibi yolunu bulcaktı. Büyükbaba paradoksunun tam da içine düşmüş haldeydim. Her bir hareketim gelceğim gibi geçmişimi de değiştiricek nitelikteydi.

Gelecekte yaşadığım her bir olayı kendim tasarlamaya mecbur kalacaktım eninde sonunda. Kendimi tekrar kuyuya sürüklemeliydim, şuan içinde bulunduğum kuyudan kurtulabilmek için.

Geçmişte beni bu hale sokan aileme çok kızmıştım fakat asıl düşmanım ta kendimmiş.

Uçak kazasının yaşandığı güne kadar yaşadığım her bir olayı tekrar kafamda canlandırdım ve planlar kurmaya başladım.

Sahte belgeler, tutulmuş elemanlar ve pek çoğu. Ayarlamakta en zorlandığımız okulu kapatıp eski bir görüntü vermek oldu. Babamın yeni bir okul yaptırmayla ikna ettiği ilçe eğitim müdürü bu bina üzerinde oynamalar yapmamıza göz yumdu.

Gelecekte öldüreceğim komşumuzdan halen aileme bahsetmemiştim. Birini öldürmem gerektiğini söylemek beni çok büyük bir zora sokabilirdi. Fakat söylemememiş olmamamın doğru karar olduğundan emindim. Çünkü halen yerimde ve aynı bendim. Yağtığım her hareketin en kötü gözükeni bile zaman çizgisi için hiç bir önemi olmayan bir eylemdi çünkü su akıp yolunu bulurdu.

Üç ay sonraki hiç bir şey bilmeyen kişiliğime ulaşabilmemi sağlayacak şeyi bulmuştum. Çözüm yolu kendimi tekrar hipnoz ettirmekti. Düzenli seaslarla son üç aydaki tüm hatıralarımı sildirmeye başladım. Kendi düzenlediğim planlarımın ve aylardır yaptığım onca şeyin yerine sahte ders, müzik veya spor yaptığıma dair sahte anıların eklenmesini istedim.

Hipnoz halimle devam edeceğim uzunca bir süre sildirdiğim anılarımla çok içli dışlı olacağımı bildiğimden, geçmiş ve geleceğe dair pek çok makale, kitap ve dergi okudum.

Aldığım dövüş dersleriylede kendimi korumasız hissetiğim anlarda bu bigileri uyandıracak olan bilinçaltımı hazırladım.

O büyük güne, uçak kazasının olduğu güne iki gün kalmıştı. Elim ayağıma dolaşıyor, heycandan yerimde duramıyordum. Aklımda son kalan nşr kaç bilgininde silineceği gerçeği gözlerimin önünde beliriyordu.

Büyük günden önceki son hipnoz seasımla unuttuğum ayrıntılara ek olarak, tüm yapılan planları unutacağım bir seans daha yapılacaktı.

Tüm planlarım olması gerektiği gibi ilerlese dahi bu sonsuz döngüye sıkışmış kalacaktım. Beni bu döngüye sokmaya neden olan kırılma anını bulmalıydım. Yokaa sonsuza kadar aynı hikayeyi baştan sona çizmek zorunda kalacaktım.

Her ihtimale karşın hipnozdan çıkmamı sağlayacak bir kelime belirledik. 'Zalim' kelimesi beni hipnoz halinden kurtaracak kelimeydi.

Büyük gün geldi çattı, son hipnoz seasımı almaya başladım, karşımda bekleyen ailemin gerginliğini en derin şekilde hissedebiliyordum. Annemin geçen seferki aceleci tavırlarının altında yatan en büyük neden meğerse aylarca süren planlamaymış. Odalarında bulcağım şifre dahil her şeyi zorlanmadan bulabileceğim şekilde yerleştirdim. Bu da sayıların sürekli denk gelmesi şansını açıklımaya yetiyordu.

Gözlerimi bildiğim her şeyi, benliğimi unutmaya kapadım. Ve son seansım da bitti...

(Devam ediyor...)