Don't [H.S.]

⭐2⭐

Κατέβαινα τον δρόμο προς το μαγαζί με αθλητικά ηδη που δουλεύω. Η βροχή χτυπούσε το πρόσωπό μου ενάντια στον άνεμο. Η ομπρέλα μου βρισκόταν στο μπράτσο του καναπέ. Τα πόδια μου είχαν γίνει βάρκες,απο την απροσεξία μου έπεφτα μέσα στις λακούβες. Τα δάχτυλα μου είχαν παραλύσει απο την δύναμη που κρατούσα επι μισή ωρα την τσάντα μου προσπαθώντας να την κρατήσω κολλημένη στον κορμό του σώματός μου. Όταν κατάλαβα τι ωρα ηταν,και οτι το αφεντικό μου θα έκανε έλεγχο σήμερα,πάγωσα. Το μυαλό μου έτρεξε μέχρι την σκηνή του αφεντικού μου να με διώχνει απο την δουλεια λογο αργοπορειας και ασυνέπειας. Το σωμα μου ανατριχιασε με την ιδέα. Δεν είχα πολλά περιθώρια να χάσω την δουλεια μου χρειάζομαι τα χρήματα.

Τα πόδια μου προσπάθησαν να τρέξουν στην επιφάνεια του πεζοδρομίου. Θα ήταν ένας τροπος να πάω πιο γρήγορα. Αντίκρισαν μια λακκούβα λιγα μετρα πιο μπροστά μου. Σκέφτηκα οτι απλα έπρεπε να πιδιξω απο πανω. Την ίδια στιγμη,η άκρη του ματιού μου είδε κάποιον να προχωράει στην απέναντι κατεύθυνση του πεζοδρομίου. Η εικόνα έκανε το μυαλό μου να σταματήσει. Ηταν ενα ψιλό αγόρι. Καστανιές μπούκλες στόλιζαν το κεφάλι του. Ενα ζευγάρι κατα πράσινα μάτια ηταν καρφωμένα στο αδέξιο σώμα μου,το οποίο εκείνη την στιγμη, έγινε ένα με το πεζοδρόμιο.ροσεξα τα ματια του να σκουραίνουν. Προσπάθησα να μαζεψω το σωμα μου. Κάτι που πίστευα οτι θα με έκανε να διχνω λιγοτερο γελοία. Αλλά μάλλον τα πράγματα έγιναν χειρότερα.

"Χρειάζεται βοήθεια;" ενα βραχνό γελοίο ακούστηκε

"Ε-ε όχι Harry ευχαριστώ."

"Well,φαίνεσαι άσχημα. Χωρίς παρεξήγηση."

"Ohh.."

"Ελα,δώσε μου το χερι σου." άπλωσε το χερι του προς το μέρος μου. Ενα κύμα ρεύματος με διαπέρασε. Θερμά δάχτυλα τυλιχτηκαν γύρω απο τα δικά μου. Με τράβηξαν επάνω, φτάνοντας την κορυφή μου στο υψος των ματιών του. Ντραπηκα. Δεν ειχαμε μιλήσει ποτε ξανά. Ενα γεια τελείως τυπικό. Και αυτό επειδή γνωρίζει τον καλυτερο μου φίλο.

"Ε-ευχαριστω."

"Ξέρεις Isabella,δεν ειχαμε ποτέ την ευκαιρία να μιλήσουμε ποτέ οι δυο μας."

"Απλά Bella."

"Τότε Bella,να σου συστηθω. Harry."

"Σε ξέρω ήδη. Μέσω του Augustus. Πάτε μαζί γυμναστήριο...;"

"Ναι. Τον θυμάμαι λίγο."

"Ε-εγω πρέπει να φύγω, έχω αργήσει για την δουλειά."

"Δεν θα έπρεπε να σε αφήσω να πας μονη. Αν ξανά γλιστρησεις πρεπει να σε σηκώνω."

"Συγνώμη δεν..."

"Κάνω απλα πλάκα. Έτσι και αλλιώς είσαι πολύ ελαφριά."

"Oh,λοιπον..."

"Τι λες,να παραλείψεις την δουλεια για σήμερα,και να περάσω να σε πάρω το βράδυ;"

"Δ-δεν γίνεται να μην πάω."

"Τι ωρα σχολάς;"

"Στις εννέα. Αλλα άφησε μου περιθώριο μια ωρα για να γίνω άνθρωπος."

"Εντάξει. Στις δέκα. Το κινητό σου;"

"Ναι.." του έδωσα την συσκευή μου και πέρασε τον αριθμο του. Πρόσθεσε οτι περίμενε μήνυμα με την διεύθυνση μου. Με χαιρέτησε με ενα χαμόγελο και χάθηκε μέσα στην βροχή.