Don't [H.S.]

*45*

«Όχι, δεν είναι έτσι. Πρέπει να συζητήσουμε πολλά.» μίλησε σοβαρά.

«Harry σε παρακαλώ. Θέλω να μείνω μόνη μου.» ψέματα. Δεν θέλω.

«Δεν με νοιάζει. Πρέπει να μιλήσουμε, και θα μιλήσουμε.» σηκώθηκα όρθια στο άκουσμα της φράσης του. Ξεκίνησα να περπατάω προς τον δρόμο και λίγο αργότερα τον άκουσα να σηκώνεται και εκείνος. Με άρπαξε από τον καρπό και με γύρισε προς το μέρος του. Με κοίταξε στα μάτια και έφερε το πρόσωπό του πιο κοντά στο δικό μου. Προσπάθησα να τραβηχτώ αλλά δεν μπόρεσα να απομακρυνθώ καθόλου. Το κράτημά του ήταν τόσο δυνατό που δεν μπορούσα να απομακρυνθώ ούτε εκατοστό. Με την παλάμη του, χάιδεψε το πρόσωπό μου, και ένωσε τα μέτωπά μας. Με έκανε να τον κοιτάζω χωρίς να θέλω. Πλησίασε περισσότερο, και ήταν έτοιμος να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά μου, όταν γύρισα προς το πλάι το κεφάλι μου για να τον αποφύγω. Απομακρύνθηκε αμέσως, αμήχανα. Ήμουν τόσο αγχωμένη που, ξεκίνησα να παίζω με τα μαλλιά μου. «Για να καταλάβω, με όλο αυτό θέλεις να καταλήξεις κάπου?» μίλησε χαμηλόφωνα. «Τι εννοείς?» ρώτησα γυρνώντας προς το μέρος του. «Αν θέλεις να το τελειώσουμε μπορείς να το πεις απλά...» μίλησε σχεδόν από μέσα του. Γαμώτο είναι τόσο γλυκούλης όταν κάνει τέτοια. Τον κοίταξα μπερδεμένη προσπαθώντας να καταλάβω τι είχα μόλις κάνει. Βλακεία τεράστια. Πήγα δειλά προς το μέρος του και τον κοίταξα στα μάτια. «Σ-συγγνώμη...» είπα πολύ σιγά. Τα μάτια του πλάτυναν λίγο περισσότερο από ότι ήταν. «Δεν πειράζει, έκανες αυτό που αισθανόσουν.» μίλησε σκληρά. «Ο-όχι! Έκανα βλακεία... απλά... έχω πελαγώσει με όλη αυτή την κατάσταση και δεν ξέρω τι κάνω. Αγχώνομαι και δεν κάνω αυτό που θέλω, αντιδρώ παρορμητικά...» έκανε ένα βήμα πίσω. «Μου φαίνεται λογικό...» ψιθύρισε.

«Το μόνο λογικό που κάνω είναι το να φοβάμαι... και αυτό γίνεται τόσο πολύ που τα κάνω χάλια όλα... δεν ήθελα να φύγω πριν... αλλά πανικοβλήθηκα... όταν έφυγες νόμιζα ότι δεν θα ξανά γυρνούσες... και μετά από λίγο γυρνάς μαζί με τον Augustus... τρελάθηκα από τον φόβο μου... πανικοβλήθηκα και ξέσπασα πάνω σου. Είμαι ηλίθια.»

«Όχι. Μην απολογείσαι... στο κάτω-κάτω εγώ είμαι αυτός που φταίει για όλη την κατάσταση. Και προσπαθώ να το διορθώσω... αλλά είναι δύσκολο ρε πούστη μου...»

«Το ξέρω. Εντάξει μην τα ρίχνεις όλα πάνω σου. Φταίει το αφεντικό σου που είναι μαλάκας.»

«Αχαχα. Ναι.»

«Τι λες, πάμε πουθενά αλλού? Έχουμε να πούμε πολλά...»

«Πάμε.»

Ξέρω είναι πολύ μικρό αλλά θα προσπαθήσω να βγάλω άλλο ένα το βράδυ. Vote&Comment αν σας άρεσε=)♥