Don't [H.S.]

*34*

Όλο αυτό ήταν αυθόρμητο, και μαγικό περίμενα τόσο καιρό για να συμβεί, και επιτέλους συνέβη. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο εκείνη την στιγμή, παρά εκείνον. Τον κόσμο να γυρίζει γύρω μας. Λίγο αργότερα, το μυαλό μου πήγε ακριβώς εκεί που δεν ήθελα να πάει. Ο Augustus. Τραβήχτηκα απαλά, και εκείνος τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου. Έβαλα ήσυχα το πρόσωπό μου στο θώρακά του, και έμεινα έτσι για μερικά δευτερόλεπτα. Τον κρατούσα σφιχτά, πολύ σφιχτά. Δεν ήθελα να φύγει ποτέ. Ήθελα να μείνω εκεί για πάντα. Μαζί του, οι δυο μας μόνο. Να μην έχω να σκεφτώ τίποτα άλλο, πέρα από την επιθυμία μου να με αγαπάει όσο τίποτα άλλο, όπως κάνω και θα κάνω.

«Isabella, ο Augustus...» μου είπε λίγο αργότερα.

«Ναι, θα το τακτοποιήσω άλλη στιγμή αυτό, σε παρακαλώ απλά μην μιλάς.»

«Όχι, όχι! Δεν καταλαβαίνεις, ο Augustus είναι εκεί!» τα μάτια μου πλάτυναν και απομάκρυνα το σώμα του από το δικό μου για να μπορέσω να κοιτάξω εκεί που μου έδειχνε. «Βλέπεις? Είναι μέσα σε ένα τζιπ...»

«Αποκλείεται...» ψιθύρισα. Περπάτησα λίγα βήματα πιο κοντά για να μπορώ να δω καλύτερα. Ήταν όντως εκείνος. Κοίταξα ξανά τον Harry, ήταν μπερδεμένος. Μπερδεμένος όχι για το τι θα έκανε εκείνος, αλλά για το τι θα έκανα εγώ...

....................

Harry's POV

Είμαστε σπίτι μου. Μόλις είδα ότι μαζί με τον Augustus ήταν και ο Zayn πανικοβλήθηκα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο, από το να την πάρω και να φύγουμε. Έπρεπε να της πω γιατί την άρπαξα και άρχισα να τρέχω. Ναι έκανα βλακεία που δεν της εξήγησα. Αλλά μπορεί αν μάθει τι συνέβη να θελήσει να μιλήσει μαζί του. Κοιμάται... είναι τόσο ήρεμη... δεν μπορώ να φανταστώ ότι μπορεί να κινδυνεύει... θα τρελαθώ αν πάθει κάτι...

Άνοιξε αδύναμα τα μάτια της, και με κοίταξε. Χαμογέλασε αλλά μετά το πρόσωπό της σοβάρεψε. Τώρα πρέπει να της πω γιατί την άρπαξα και έτρεχα. Σηκώνεται και κάθισε με την πλάτη της στο πίσω μέρος του κρεβατιού.

«Δεν λέω, πλάκα είχε που με έφερες σηκωτή αλλά καλά περνούσα και εκεί που ήμασταν...» ψιθύρισε και αγκάλιασε ένα από τα μαξιλάρια.