Don't [H.S.]

⭐39⭐

Harry's Point Of View

Έριξα μια δεύτερη μπουνιά στον Ian και τον πέταξα στο πάτωμα. Έτρεξα έξω και έψαξα με τα μάτια μου την Bella με την Elena. Περπάτησα μερικά στενά ώσπου βρήκα την Elena να περπατάει προς την εταιρία. Πέρασε από μπροστά μου χωρίς να με κοιτάξει ή να μου μιλήσει. Την ακολούθησα, ώσπου κατάλαβα ότι μου ήταν και εκείνη θυμωμένη. "Elena... Elena... Elena γαμώ το κέρατο μου!!" φώναξα και την έκανα να γυρίσει στο μέρος μου. "Μπορείς να μου πεις τι στο διάλο συμβαίνει μαζί σου?!" τσίριξε. "Μπορούσες απλά να την αφήσεις να σου εξηγήσει!!" πρόσθεσε. "Μπορείς να μου εξηγήσεις εσύ τότε?" μίλησα σιγανά. Απέβαλε μια βαθιά ανάσα από το στόμα της και έκλεισε τα μάτια της στιγμιαία. "Σου είπε πως δεν μπορούσε να το κάνει..." ψιθύρισε. "Ναι, το ξέρω αυτό. Το τι έφταιξα μπορεί να μου πει κάποιος?!" φώναξα. "Harry... Δεν ξέρεις τι πέρασε εκεί μέσα... Προσπάθησε να σου εξηγήσει... Μα της ριπές πως δεν είχατε χρόνο και πως έπρεπε όπως και δίπωτε να μπείτε μέσα... Άκουσε αυτό που είπε ο Ian... Όλοι μας το ακούσαμε... Μπορούσες να την αφήσεις με κάποιον από εμάς έξω... Είχες την επιλογή... Δεν το έκανες γαμώτο!" φώναξε τις τελευταίες της λέξεις και γύρισε να φύγει. "Δεν το έκανα γιατί ήθελα να την έχω ασφαλή! Ήθελα να ξέρω ότι θα φταίω εγώ αν πάθει κάτι! Και όχι κάποιος από εσάς που είχε αναλάβει να την προσέχει! Γιατί έτσι πέθανε η Spencer, Elena, δεν έγινε αυτό που έπρεπε, και ο Mike ήταν ικανός να την βρει πριν από μένα!! Γι αυτό ήθελα να την έχω μαζί μου! Γιατί δεν μπορώ να την χάσω!" τα μάτια μου ία δεν την κοίταζαν. Κοίταξα το χερι μου. Εκείνη ήρθε στο μέρος μου και κοίταξε το ίδιο. Τα μάτια έπαιζαν γύρω γύρω στα τατουάζ μου μέχρι που το δάχτυλο μου της έδειξε αυτό που έψαχνε. "Βλέπεις?" ψιθύρισα. Με κοίταξε στα μάτια και ύστερα ξανά το τατουάζ. "Things I cant..." είπε σχεδόν από μέσα της. "Το έκανα χθες το βράδυ. Γιατί δεν ήθελα να κατηγορώ και αυτή τη φορά κάποιον άλλο αν γίνει κάτι. Ο μόνος υπεύθυνος είμαι εγώ!" πριν προλάβω να συνεχίσω, είχε τυλίξει τα χέρια της γύρω μου σε μια σφιχτή αγκαλιά. "Αμάν ρε Harry..." ψιθύρισε. Λίγο αργότερα τραβήχτηκα μακριά και την κοίταξα στεναχωριμένος. «Elena που είναι η Bella?» μίλησα ανήσυχος. «Εμμ... όσο για αυτό... την πήγε ο Augustus στο νοσοκομείο...» άνοιξα περισσότερο τα μάτια μου και την κοίταξα έντονα. «Elena τι λες?!» φώναξα. «Εεε δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο... δεν ήξερα να χειριστώ κάτι τέτοιο... δεν ξέρω από αυτά... Εκείνος είπε ότι ξέρει να την χειρίζεται...» είπε σιγανά και χαμήλωσε το βλέμμα της. «Elena είσαι με τα καλά σου?! Δεν θυμάσαι τι συζητήσαμε?! Δεν ξέρουμε ακόμα την θέση του σε όλη αυτή την ιστορία!!» φώναξα. «Ναι... εντάξει... αλλά πανικοβλήθηκα... δεν ήξερα τι να κάνω...» ξεφύσηξα και κοίταξα μακριά. Έβγαλα από την τσέπη μου το κινητό μου και έψαξα τον αριθμό του. Όταν επιτέλους το βρήκα, πάτησα το πράσινο κουμπάκι και τοποθέτησα το κινητό στο αφτί μου.

«Εδώ Harry.» μίλησα λίγο αργότερα. «Που είναι η Bella?!»

«Μαζί μου. Γιατί, ξαφνικά ενδιαφέρεσαι?!» μίλησε θυμωμένος από την άλλη γραμμή.

«Δώσε μου να της μιλήσω!»

«Ξέχασέ το!»

«Είπα δώσε μου να της μιλήσω!» η Elena μου έκανε νοήματα να ηρεμίσω, παρόλο που δεν ήταν δυνατό εκείνη την στιγμή.

«Δεν θέλει να σου μιλήσει. Τι κρίμααα!»

«Augustus πες μου που είστε. Έρχομαι να την πάρω τώρα!»

«Δεν νομίζω να αρέσει κάτι τέτοιο στον Mike...»

«Βούλωσέ το απλά! Πες μου που είστε!»

«Θα το κάνω μόνο και μόνο για εκείνη. Για να καταλάβει ποιος πραγματικά νοιάζεται και ποιος όχι. Είμαστε στο νοσοκομείο, δωμάτιο 605.» είπε και έκλεισε την γραμμή.

Κοίταξα πανικόβλητος την Elena, και γύρισα προς την εταιρία. Έτρεξα μέχρι το πίσω μέρος για να βρω τους υπόλοιπους να έχουν περικυκλώσει τον Ian. Πλησίασα μαζί με την Elena, και τους έκανα στην άκρη. «Αυτό θα το πληρώσεις κάποια στιγμή.» ψιθύρισα προς τον Ian. «Liam, μαζί μου. Οι υπόλοιποι πάνε τε αυτόν στο σπίτι και θα έρθουμε.» όλοι έγνεψαν και ο Liam με ακολούθησε έξω. Βγήκαμε από το κτήριο και μπήκαμε γρήγορα στο αμάξι μου. Κατά όλη την διάρκεια της διαδρομής, ο Liam ήταν φρικαρισμένος. Τα μάτια του τρεμόπαιζαν γύρω στον δρόμο, και έμπλεκε συνέχεια τα δάχτυλά του μεταξύ τους. Μου έριχνε κλεφτές ματιές κατά διαστήματα, αλλά μετά από λίγο κοιτούσε έξω από το παράθυρο και με αγνοούσε τελείως.

Πάρκαρα έξω από το νοσοκομείο της πόλης και βγήκα γρήγορα από το αμάξι. Έτρεξα ως την είσοδο και πείρα το ασανσέρ. Ανέβηκα μαζί με τον Liam στον 6ο όροφο και έτρεξα στον διάδρομο ψάχνοντας το δωμάτιό της. Στην άκρη του παρατήρησα τον αριθμό 5, και έπεσα με δύναμη πάνω στην πόρτα. Μπήκα μέσα με φόρα, όταν την είδα στο κρεβάτι του δωματίου, να κοιμάται. Δίπλα της σε μια πολυθρόνα, καθόταν ο Augustus και με κοιτούσε με ένα σατανικό χαμόγελο. «Δεν άργησες.» ψιθύρισε για να μην την ξυπνήσει. Έγνεψα καταφατικά και πλησίασα το κρεβάτι της. Κάθισα στην άκρη και της χάιδεψα το χέρι. «Μπορείς να την κάνεις τώρα.» μίλησα προς το μέρος του λίγο αργότερα. «Δεν θα είσαι στα καλά σου! Να σε αφήσω μόνο μαζί της!» μίλησε λίγο πιο δυνατά κάνοντας με να πεταχτώ για να τον κάνω να ηρεμίσει. Η Bella γύρισε από την άλλη μεριά και τράβηξε το χέρι της από το δικό μου. «Harry φύγε.» την άκουσα να ψιθυρίζει λίγο αργότερα.

VOTES&COMMENTS αν σας άρεσε♥