Don't [H.S.]

*48*

Ειχα μεινει με ανοιχτο το στωμα μετα απο την διηγηση του. Απομακρυνε το βλεμμα του απο μενα, και με σηκωσε απο τα ποδια του. Με αφησε να καθισω στο κρεβατι του, και σηκωθηκε ορθιος. Ανοιξε την ντουλαπα, και εβγαλε δυο φωτογραφιες. Η μια ειχε μια κοπελα σχετικα στην ηλικια μου, μελαχρινη, με μαλλια μπουκλες ως τους ωμους. Ειχε ενα φωτεινο χαμογελο, και τα ματια της ελαμπαν απο χαρα. Κοιταξα τον Harry, την στιγμη που απομακρυνε ενα δακρυ απο το προσωπο του. Χαμηλωσα το βλεμμα μου και του εδωσα αμηχανα πισω την φωτογραφια. Ολο αυτο ειναι πολυ... Φαινεται πως εχει αισθηματα για κεινη... Και παντα θα εχει... Και ειναι λογικο... Αλλα δεν ξερω αν μπορω να ζησω με αυτο...

Περπατουσα γυρω γυρω στο δωματιο, ειχα μπλεγμενα τα δαχτυλα μου μεταξυ τους, κοντεβα να τα σπασω. Ο εκνευρισμος μου χτυπαγε κοκκινο. Ο Harry με παρακολουθουσε με λεπτομερεια. Αναστεναξε βαθια, και ηρθε προς το μερος μου. "Ολο αυτο σου ειναι καπως ετσι...?" ψιθυρισε χωρις να με κοιταζει. Εγνεψα και απομακρυνθηκα ηρεμα. "Καταλαβα..." ειπε. "Δεν ξερω τι εχεις καταλαβει απο ολο αυτο... Αλλα για να ξεκαθαρισω, δεν αισθανομαι τιποτα πια για εκεινη. Μπορει να μου στοιχισε αλλα ανηκει στο παρελθον..." ψιθυρισε, και πηγε προς το γραφειο του. Κοιταξε την φωτογραφια και υστερα την πεταξε στον καδο. Σηκωσα αποτομα το κεφαλι μου και γουρλωσα τα ματια μου. "Τι εκανες?!" μιλησα. "Αυτο που επρεπε να ειχα κανει απο την μερα που σε γνωρισα... Μπορει να μου πειρε 3 μηνες, αλλα το καταλαβα." ηρθε στο μερος μου και μου εδωσε την αλλη φωτογραφια. Η γυναικα ηταν γυρω στα 45... Χαμογελαστη. Ειχε τα λακκακια του. Τα μαλλια της ηταν ισια και μαυρα πανω στους ωμους της. "Η μαμα σου." ειπα και του χαμογελασα. "Θελω να την κρατησεις... Γιατι μπορει καποια στιγμη να την χρειαστω. Αν την κρατησω εγω, δεν ξερω για ποσο θα αντεξω να την εχω. Ολες οι αλλες πεταχτηκαν. Μονο αυτη εχω." μιλησε με την φωνη του να τρεμει. Εγνεψα, του επιασα το χερι. Εσφυξα δυνατα τα δαχτυλα μου γυρω απο τα δικα του, και χαμογελασα αδυναμα. Με το αλλο του χερι, χαιδεψε το μαγουλο μου, και εφερε πιο κοντα το προσωπο του στο δικο μου. Ενωσε απαλα τα χειλη μας καθως με κοιτουσε στα ματια.

_____________________

Ανεβηκα τα ξυλινα σκαλια της εισοδου. Ξεκλειδωσα με το κλειδι του Harry και μπηκα μεσα. Βρηκα τον Niall, την Elena και τον Liam να βλεπουν τηλεοραση. Χαμογελασα και πηγα προς το μερος τους. "Σηκωθειτε." ειπα ενθουσιασμενη. "Γιατι??" παραπονεθηκε ο Niall. "Φευγουμε." του απαντησα σαν να ηταν το πιο φυσικο πραγμα στο κοσμο. "Γιατι, που παμε??" ρωτησε παραξενεμενος ο Liam. "Δεν ξερω για εσας, εγω παντως γυρναω σπιτι." και οι τρεις τους ειχαν ενα βλεμμα εκπληξης στο προσωπο. Το δικο μου ειχε απλα ενα χαμογελο που τα ελεγε ολα.

______________________

Βγηκα απο το ντουζ και βρηκα τον Harry να κοιταζει το λαπτομ μου. "Τι κανεις εκει?" ρωτησα κοροιδευτηκα. Εκεινος αμεσως πεταχτηκε απο την θεση του και με κοιταξε εκπληκτος. "Ε-εγω... Εμ.. Εμ ε-εγω..." τραυλισε. "Κοιταγες τα εγγραφα, ετσι?" ειπα ηρεμα. Εκεινος ειχε το βλεμμα του ενοχου. Εχει πλακα ετσι! "Εεε δεν αντεξα! Ηθελα να μπω στο ιντερνετ και ειδα στην επιφανεια εργασιας σου το οικονιδιο... Ειμαι απλα περιεργος..." δικαιολογησε τον εαυτο του. "Okay." χαμογελασα και πηγα προς την ντουλαπα μου. "Τι, αυτο ηταν?? Δεν θα νευριασεις??" ειπε παραξενεμενος και εγω γελασα. "Οχι Harry." γελασα ξανα. "Γιατι?? Bella, μου κρυβεις κατι?!" σηκωθηκε ορθιος και φωναξε. "Σκασε καλε! Ειναι αργα!!" μαλωσα. "Οχι, δεν θα θυμωσω. Τουλαχιστον οχι σημερα. Ας το αφησουμε για μια αλλη φορα. Αλλα αν ξανα γινει..." απειλησα. "Ποτε ξανα! Ποτε, ποτε ποτε!!!" μιλησε γλυκα. Ηρθε στο μερος μου και με αγκαλιασε. "Harry ειμαι με την πετσετα..." γελασα αμηχανα. "Ε και?" κοροιδεψε. Αρχισε να με φιλαει στον λαιμο. Υστερα στα χειλη, ωσπου μου εβγαλε την πετσετα που ηταν τυλιγμενη γυρω απο το σωμα μου.

Happy BDay Niall!!!!

Ελπιζω το κεφαλαιο να ειναι καλο, μικρουλι αλλα ανεβασα κιαλλο. Vote & Comment αν θελετε❤❤❤❤
Ευχαριστω πολυ για ολα❤❤❤

All the love,
~Sophia